ΤΩΡΑ |
Covid-19, πανδημία, καραντίνα, μέτρα, μένουμε ασφαλείς, μάσκες, απολυμαντικά, επιστροφή στην κανονικότητα. Εναλλαγή καταστάσεων και συναισθημάτων, αλλαγή προγράμματος, ματαιώσεις αλλά και αισιοδοξία για το μέλλον. Η Αλεξάνδρα Λαδικού, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της τα τελευταία χρόνια, μιλάει για την κατάσταση που βιώνουμε, για την καραντίνα και πώς πέρασε, μας λέει τη γνώμη της για τα κλειστά θέατρα και απολαμβάνει τη φύση, χωρίς κορωνοϊό!
-Πώς πέρασες στην καραντίνα;
Είχα τόσες πολλές δουλειές να κάνω στο εξοχικό μου που δεν την κατάλαβα, ούτε που την αντιλήφθηκα. Δεν φοβάμαι τον κορωνοϊό, ούτε καν έχω την αίσθηση του φόβου γενικά. Να φανταστείς ότι το σπίτι είναι λίγο απομονωμένο, αλλά δεν φοβάμαι καθόλου. ‘’Γιατί να φοβηθώ τον κορωνοϊό; ‘’ Έχω κάνει αντιγριπικό εμβόλιο από τότε που ήμουν στο θίασο της Μιμής Ντενίση, το 2005 και δεν με έπιασε τίποτα μέχρι σήμερα…
-Φοράς μάσκα και τι τύπου;
Επειδή τα τελευταία χρόνια, διαμένω εκτός Αθηνών κοντά στη φύση και βλέποντας τέτοια ομορφιά, καθώς εναλλάσσονται οι τέσσερις εποχές κάθε χρόνο, δεν διανοούμαι τίποτα που μπορεί να με χωρίσει ή να παρεμβληθεί ανάμεσα σε εμένα κι αυτού του θαύματος που ονομάζεται φύση και με περιτριγυρίζει… Ακόμη και μία μάσκα, η μάσκα του κορωνοϊού. Εννοείται, ότι δεν φοράω…
-Τι σε εκνευρίζει περισσότερο σε αυτή την κατάσταση;
Με εκνευρίζει ο βομβαρδισμός και η πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν οι ειδήμονες. Κάτι δεν μου πηγαίνει καλά με αυτήν την εμμονή τους με τον τρόπο που γίνεται… Είναι σαν να απευθύνονται σε παιδιά που έχουν πρόβλημα επικοινωνίας με το περιβάλλον!
Δεν θεωρώ ότι είναι μόνο θέμα κορωνοϊού το αν θα ανοίξουν τα θέατρα… Θα αναφερθώ γενικά στο θέατρο. Υπάρχει υπερπληθώρα παραστάσεων και θεάτρων στην Αθήνα. Δεν μπορείς να θέλεις να πας σε μία παράσταση που παίζεται αναγκαστικά σε ένα υπόγειο, που δεν υπάρχει εξαερισμός και πρέπει να ιδρώσεις και να υποστείς τις αράχνες και τις κατσαρίδες για να την παρακολουθήσεις. Η παράσταση είναι μία μέθεξη, η πλατεία είναι δεμένη με τη σκηνή, όπως κατεβαίνει ο ηθοποιός στην πλατεία, έτσι ανεβαίνει και ο θεατής στη σκηνή. Λείπουν τέτοιου είδους παραστάσεις σήμερα, παραστάσεις που έχουν μεγαλείο! Θέλω να πάω κάπου και εν συνεχεία να σχολιάσω την παράσταση. Αν μου αφαιρέσεις αυτή τη γοητεία, τι μένει μετά; Υπάρχουν ακόμη διασκεδαστές που θεωρούν εαυτούς ηθοποιούς και διεκδικούν το επίδομα. Δεν ξέρω, αν αυτό πρέπει να λέγεται θέατρο…
Δεν με πειράζει καθόλου. Δεν μου περνάει ούτε καν από το μυαλό ο κορωνοϊός…( γέλια )
-Κάνεις σχέδια για το άμεσο μέλλον;
-Ζούμε σε μία εποχή που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Δεν μπορείς να κάνεις ούτε όνειρα, ούτε σχέδια, ούτε τίποτα. Δεν ξέρεις, αν και το σπίτι σου είναι δικό σου, γιατί πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ.
Σχόλια για αυτό το άρθρο