ΤΩΡΑ |
Παραδοσιακή εξόρμηση ελλήνων το τριμήμερο της 28ης Οκτωβρίου για Λονδίνο. Κάτι σαν την παρέλαση. Ερχεται και μία συναυλία της Αννας και το ταξίδι γίνεται αναπόφευκτο. Μέχρι τώρα έχει γίνει κάτι μαγικό – δεν έχω συναντήσει πολλούς Έλληνες. Ισως γιατί δεν ακολουθώ την πεπατημένη. Αυτή τη φορά ο άνεμος της πόλης μας έσυρε προς τα αριστερά , και εννοώ East προς το Ανατολικό Λονδίνο το οποίο είχα μεγάλο απωθημένο και μετά από μισή ζωή στη Λόντρα δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να απολαύσω.
Πήγαμε στο Brick Lane, φωτογραφίσαμε συγκλονιστικά γκραφίτι, ζηλέψαμε φαγητά του δρόμου – από ινδονησιακά μέχρι bagels, επισκεφτήκαμε τυχαία την έκθεση του Hokusai (θρυλικός Ιάπωνας ζωγράφος τοπίων, ανθρώπων και φαντασμάτων που ενέπνευσε την ποπ κουλοτούρα των μάνγκα και σαγήνευσε από τον Stravinksy μέχρι τον Debussy)..
..το θρυλικό δισκάδικο Rough Trade, το καλτ μαγαζί του Mendoza, χαζέψαμε ολοκαίνουργια συγκλονιστικά μαγαζιά όπως το Μaison Trois Garcons και άλλα πολλά που αναλύει εξονυχιστικά στο Popaganda.gr.
Μέχρι εκεί καλά μέχρι που με έσυρε μέχρι το Dalston – την περιοχή λέει που αρχίζουν να καταλαμβάνουν οι χίπστερς τώρα που έφτασε στα ύψη το Brick Lane και το Shoreditch. Εκεί υπάρχει ένα καφέ το Oto που γίνονται συναυλίες και εργάζεται σα σεφ ο συμπαθέστατος Βασίλης Χαμάμ περσική κουζίνα. Μέχρι εκεί πιο καλά μέχρι που κατάλαβα πως είμασταν στο Hackney και άρχιζα να ξινίζω τα μούτρα μου -γιατί θυμάμαι πόσο κακόφημο ήταν στα 80ς – αλλά πλέον πάει προς το υπέροχο και η περιοχή θα αναβαθμιστεί .
Βέβαια καταχάρηκα όταν διασχίσαμε το Λονδίνο προς τα κάτω για να φτάσουμε στο Earls Court για τη συναυλία των Arctic Monkeys όπου γινόταν ο καλός χαμός και εξφενδονίζονταν οι άνθρωποι μπροστά . Τώρα κι εκεί πήγε να γίνει μπάχαλο (νομίζω πως πρέπει κάποιος να μας δώσει μία εκπομπή) γιατί εγώ ήξερα μόνο ένα τραγούδι που ήταν και το χάιλαιτ της συναυλίας και άρχισε μια μουσική αντιπαράθεση που δε θα τελείωνε αν δεν είχα την Αννα Βίσση να με περιμένει στο Bull στη Red Lion Street για καταπληκτικά κρεατικά.
Η Αννα είναι πολύ γκαζωμένη για απόψε και θα πάμε παρέα στο Κoko με το θρυλικό κομμωτή της παγκόσμιας αφρόκρεμας Charlie Chan με τον οποίο για άλλη μια φορά καταβροχθίσαμε τα συγκλονιστικά καβούρια με μαύρο πιπέρι στο Singapore Gardens παρέα με το Μαλαισιανό φίλο του Anom που είναι από πριγκηπική οικογένεια και λύνει και δένει στο Μπαλί διοργανώνοντας πάρτις, γάμους και ούτω καθεξής.
[crp]
O Charlie με είχε συστήσει κάποτε στον Lea Harrison για χρώμα τον οποίο δεν αλλάζω με τίποτα και ποτέ!
Με το Lea συζητάμε για τα πάντα στην πόλη, είναι πλέον ενημερωμένος και σχολιάσαμε και την παράσταση που σαρώνει αυτόν τον καιρό το Drowned Man – ένα χοροθέατρο , interactive αριστούργημα με καλλονούς πρωταγωνιστές για το οποίο θα γράψω σε άλλο κομμάτι γιατί περιμένω και την άποψη του Σάκη Ρουβά που πάει να το δει σήμερα και είμαι σίγουρη πως θα ενθουσιαστεί. Η ανταπόκριση συνεχίζεται ενώ περιμένουμε λέει μία θύελλα που ευτυχώς φαίνεται να αργεί..
Σχόλια για αυτό το άρθρο