Η Βάνα Πεφάνη από το Α ως το Ω: “Η παράσταση ξεκινά απ’ το σπίτι των θεατών”

Iσχυρή προσωπικότητα, μαχητική, ειλικρινής, δοτική, ευαίσθητη αλλά και μία καλλιτέχνις πολύτιμη, ιδίως για το θέατρο! Η χαρισματική και πολυτάλαντη, Βάνα Πεφάνη, εκτός από ηθοποιός, είναι και σκηνοθέτις, αγαπά με πάθος το θέατρο, παρότι έγινε γνωστή από την τηλεόραση και το σίριαλ ”Τα μυστικά της Εδέμ”! Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη της και το πάθος της γι’ αυτό, με αποτέλεσμα ,πολλές φορές , προκειμένου να ανεβάσει το έργο που επιθυμεί, δεν διστάζει να ρισκάρει οικονομικά… Έχει πρωταγωνιστήσει και έχει συνεργαστεί με τα πιο σημαντικά ονόματα από το χώρο της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας και έχει αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της, ενώ τα όνομά της έχει γραφτεί στο θεατρικό Πάνθεον και βρίσκεται μεταξύ των πρώτων! Δεν ανήκει σε κυκλώματα , είναι ανεξάρτητη και ασυμβίβαστη και πάντα ακολουθεί το δρόμο της καρδιάς της στην καλλιτεχνική της διαδρομή, ενώ θα μπορούσε να διαπρέπει κάθε σεζόν τηλεοπτικά και θεατρικά, εάν ανήκε σε κάποιες παρέες ή έκανε συμβιβασμούς. Της αξίζουν πολλά μπράβο! Μαζί με τον άξιο και εμπνευσμένο σκηνοθέτη Ένκε Φεζολλάρι, ένα απόλυτο καλλιτεχνικό ντουέτο, ανεβάζουν στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τη διαχρονική ”Πόλη” της σπουδαίας Λούλας Αναγνωστάκη. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 5 Μαϊου και είναι μια από τις τελευταίες, όχι όμως σε καλλιτεχνική αξία, που θα κάνουν φινάλε τη φετινή σεζόν. Να την δείτε! Η εκλεκτή και ξεχωριστή καλλιτέχνις, με ήθος, ωριμότητα, αξιοπρέπεια, ευγένεια και αξίες, Βάνα Πεφάνη, από το Α ως το Ω!

ΣχετικάΆρθρα

Αβεβαιότητα: Μόνιμη κατάσταση τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο δυστυχώς.

Βιαιότητες: Εγκλήματα που επαναλαμβάνονται στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο δείχνοντας μας, πως τίποτα δεν μάθαμε τόσα χρόνια απ’ το αιματηρό παρελθόν και γι’ αυτό δεν μπορούμε να ελπίζουμε στο μέλλον…

Γενοκτονία: Οι γενοκτονίες –κατά την ταπεινή άποψη μου- πρέπει να αποτελούν ξεχωριστό μάθημα ιστορίας στα σχολεία. Να αντιληφθούν από νωρίς οι άνθρωποι ότι η γενοκτονία είναι αποτέλεσμα επικράτησης και κλιμάκωσης μίσους ενάντια σε ομάδες μειοψηφίας. Να κατανοήσουν τη διαφορετικότητα και τι προκαλεί η ρατσιστική ιδεολογία.

Δεκαετία ’60 Έλληνες συγγραφείς: Αυτή τη δεκαετία η πεζογραφία, όπως και το θέατρο, ανοίγεται σε καινούργια θέματα που τίθενται μέσα από τις νέες κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες. Παράλληλα, γίνεται ιδιαίτερα αισθητή μια τάση απομάκρυνσης από το ρεαλισμό αλλά υπάρχει και στενή σχέση με την πολιτική. Ο Χάκας, ο Τσίρκας, ο Χειμωνάς , η Αναγνωστάκη και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς προσπαθούν να συλλάβουν την κοινωνική αλλαγή, τη δύσκολη αστικοποίηση, τη δυσλειτουργία της ελληνικής οικογένειας, τα νεανικά αδιέξοδα, την κατάρα της μετανάστευσης.

Ένκε Φεζολλάρι: Ο σκηνοθέτης μου στην ’’Πόλη’’ της Αναγνωστάκη, συνεργάτης και συνένοχος, ανήσυχος και αυστηρός. Φίλος πια.

Ζωή: Αγαπημένος, φίλοι, ταξίδια, μουσική, χαμόγελα, η μουσούδα του πιο όμορφου σκυλιού με το όνομα Μέλβιλ.

Η Πόλη: Ένα εύστοχο και βαθύ κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη. Μια ουσιαστική σπουδή για τις ανθρώπινες σχέσεις, για το τέλος της αθωότητας, για την ανάγκη του «ανήκειν», για την εισβολή του ξένου.

Θέατρο: Η μισή ζωή μου μέχρι σήμερα! Αφοσιώνομαι αλλά δεν παραδίδομαι σε αυτό. Πάντα θυμάμαι ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη.

Ιατρικό εμβόλιο κορονοϊού: Απαραίτητο για να κάνω τη δουλειά μου!

Κατακτητές: Ανάλογα πως μεταφράζουμε τη λέξη. Κατακτώ ένα στόχο, κατακτώ με την ευγένεια μου κάποιον, προκαλώ ερωτικό ενδιαφέρον; Προτιμώ να χρησιμοποιώ έτσι αυτή τη λέξη και όχι, όπως την χρησιμοποιούμε συνήθως.

Λούλα Αναγνωστάκη: Τυχερή που την γνώρισα, που έπαιξα και παίζω στα έργα της. Αισθαντική, αιχμηρή και ευφυής δημιουργός. Μια ισχυρή προσωπικότητα του θεάτρου στην Ελλάδα!

Μαχητής: Άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά σε πολλαπλά μέτωπα, που ορθώνουν ανάστημα, που δεν λυγίζουν στις δυσκολίες κι αν λυγίσουν, ξανασηκώνονται. Οι μαχητές είναι οι προσωπικοί μου ήρωες!

Νοσηρότητα: Τρομάζω με τη συχνή επανάληψη αυτής της λέξης τελευταία. Κάτι που αρθρώνεται, σημαίνει ότι εγκαθιδρύεται κιόλας.

Ξένοι ή Έλληνες συγγραφείς: Παρ΄ όλο που στη μέχρι τώρα πορεία μου στηρίζω και εμπιστεύομαι την ελληνική δραματουργία, ο Σαίξπηρ παραμένει για εμένα στην πρώτη θέση επιλογής μου! Μόνο που απαιτεί ισχυρή οικονομική στήριξη για το ανέβασμα του στη σκηνή.

Οργή: Προσπαθώ να την κατευνάζω με χιούμορ. Δεν λειτουργεί πάντα, αλλά τουλάχιστον το προσπαθώ. Έχουμε όλοι, πολλούς λόγους να οργιζόμαστε τελευταία.

Παράσταση: Η μαγική συνεύρεση με αγνώστους, που ξεκίνησαν από το σπίτι τους, ντύθηκαν, ετοιμάστηκαν για να έρθουν να σε δουν. Ένας αγαπημένος δάσκαλος μου έλεγε, ότι η παράσταση ξεκινά απ’ το σπίτι των θεατών. Πάντα αυτό σκέφτομαι όταν πάω να παίξω…

Ρόλοι: Συναντήσεις, ταξίδια. Προσπάθεια κατανόησης ψυχισμών. Δεν έχουν γίνει όλοι φίλοι μου, δεν έχω περάσει πάντα καλά μαζί τους, αλλά και μόνο που τους συνάντησα το θεωρώ τεράστιο κέρδος. Δώρο ωρίμανσης το ονομάζω!

Συνέπεια: Πιστεύω, ότι είναι μία λέξη που μου ανήκει δικαιωματικά! Συνέπεια στη δουλειά μου, συνέπεια στην ώρα των ραντεβού μου, συνέπεια σε αυτά που πιστεύω, συνέπεια σε αυτούς που αγαπώ, συνέπεια και σε αυτά που ακόμη που με βρίσκουν αντίθετη…

Τρόμος: Τρομάζω με κάθε μορφή βίας, με ένα ατύχημα, με μια σοβαρή αρρώστια. Με θανάτους ανυπεράσπιστων. Με τον κίνδυνο να χάσω όσους αγαπώ. Τρομάζω τώρα συχνότερα από πριν.

Υπερρεαλισμός: «Να κοιμάσαι με τον ήλιο στο ένα μάτι και με το φεγγάρι στο άλλο
μ’ έναν έρωτα στο στόμα κι ένα ωραίο πουλί μέσ’ στα μαλλιά» αγαπημένος Πολ Ελιάρ.

Φόνοι: Αδυνατώ να κατανοήσω την αφαίρεση μιας ζωής. Αδυνατώ να βρω ελαφρυντικά. Αδυνατώ να συγχωρήσω.

Χειριστικός: Ύπουλη ανθρώπινη λειτουργία. Μακριά από εμένα αυτοί οι άνθρωποι.

Ψυχισμός: Είναι κάτι άπιαστο, άυλο, ανεξερεύνητο, παράλληλα, όμως, πολύπλοκο, δαιδαλώδες και ανερμήνευτο…

Ωραίες δουλειές: Τις επιζητώ, τις υπερασπίζομαι, τις χαίρομαι με τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού.