ΤΩΡΑ |
Αν δεν μας έχει χαρίσει κορυφαίες ερμηνείες μέσα από τους πιο σημαντικούς και σπουδαίους αναρίθμητους ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου που έχει ενσαρκώσει, με τους οποίους έχει διαπρέψει, μεγαλουργήσει και αποδείξει, περίτρανα, την καλλιτεχνική της αξία, η οποία είναι συνώνυμη με το όνομά της τιμώντας – και εξακολουθεί να το κάνει- το σανίδι! Το απαύγασμα της κομψοέπειας, της καλλιέργειας, του ήθους και της αξιοπρέπειας! Η συναρπαστική grande dame, Κάτια Δανδουλάκη, καλείται να υποδυθεί αυτή τη φορά έναν από τους πιο απαιτητικούς, δύσκολους και πολυσύνθετους ρόλους που όλες οι θεατρίνες που ακτινοβολούν ταλέντο – όπως και η ίδια άλλωστε- επιθυμούν διακαώς να παίξουν το ρόλο αυτό. Η Αμάντα, από τον ”Γυάλινο κόσμο” του τεράστιου Τενεσί Γουίλιαμς, είναι ένας ρόλος που κινείται στην κόψη του ξυραφιού, ακροβατεί ανάμεσα στο δραματικό και κωμικό στοιχείο και απαιτούνται σπουδαία εφόδια από την ηθοποιό που θα τον ενσαρκώσει για να μη σπάσει το σκοινί και ο ρόλος γίνει καρικατούρα. Αναφανδόν, η ακτινοβόλος θεατρίνα μας τα διαθέτει όλα αυτά και ακόμη περισσότερα: εκφραστικά μέσα, λεπτομερειακή και εις βάθος ανάλυση του ρόλου με αριστοτεχνικό χτίσιμο του, σκηνική παρουσία, η κίνησή της είναι εύγλωττη και κινεί κάθε ίνα του κορμιού της επί σκηνής! Ξεχωρίζει για την εσωτερικότητα της, την αισθαντικότητα, τη βελούδινη φωνή της, την καθάρια άρθρωσή της, το ζεστό ηχόχρωμα της, την ασυναγώνιστη θεατρική στόφα της, την ευρεία γκάμα της, το κύρος, το εκτόπισμα και το βεληνεκές της. Επιπροσθέτως, για την πολύτιμη πείρα και εμπειρία της, καθώς και την τεχνική της! Ενώ, ταυτίζεται απόλυτα κάθε φορά με τον χαρακτήρα της ηρωίδας που πρόκειται να υποδυθεί και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα προσεγγίσει και τον χαρακτήρα της Αμάντα. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι θα του προσδώσει και μία άλλη διάσταση πέρα από αυτήν που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, που μόνον εκείνη ξέρει και μπορεί, συνεπικουρούμενη από τον άξιο σκηνοθέτη Γιώργο Νανούρη, αντιμετωπίζοντας με πλήρη επιτυχία ένα τόσο πολυδιάστατο ρόλο. Θα δρέψει και πάλι δάφνες! Θα λάμψει το μεγαλείο και το χάρισμα της, θα γεμίσει με φως η σκηνή! Γι’ αυτό, θα τολμήσω να την χαρακτηρίσω ως την επάξια διάδοχο της ανεπανάληπτης Έλλης Λαμπέτη, χωρίς να θέλω να φανώ μεροληπτικός. Αλλά όλη αυτή η μαγευτική και θεσπέσια υποκριτική της δεξιότητα συγκλίνει σε αυτόν το μύθο του θεάτρου! Η θεϊκή grande dame, Κάτια Δανδουλάκη που λαμπρύνει την ελληνική σκηνή και χαρίζει στο κοινό καλό θέατρο με τις εντυπωσιακές ερμηνείες της και το ρεπερτόριο της, από το Α ως το Ω!
Αμάντα: Είναι ένας ρόλος που τον λαχταρούσα και μέσα σε αυτή τη ζοφερή εποχή που ζούμε ήρθε σαν δώρο! Η χαρά μου. ήταν πολύ μεγάλη, γιατί πέρα από το ρόλο, συναντήθηκα επιτέλους , που τόσα χρόνια το παλεύαμε αυτό, να συνεργαστούμε με τον Γιώργο Νανούρη, την Λένα Παπαληγούρα, τον Κωνσταντίνο Μπιμπή που μου αρέσει να δουλεύω με νέα παιδιά, αλλά και με τον Γιάννη Κουκουράκη, που τον αγαπώ πολύ γιατί έχουμε βρεθεί στις ‘’Μέλισσες’’ και γνωριζόμαστε από εκεί.
Βάθος ρόλου: Για εμένα όλη η ουσία είναι αυτή! Με απασχολεί να διαμορφώσω στο μυαλό μου την κατάσταση και τον χαρακτήρα του ρόλου και από κει και πέρα είναι τα λόγια που για τον κόσμο είναι πολύ μεγάλη απορία, πώς τα μαθαίνουμε, για εμάς, όμως, τους ηθοποιούς είναι μια σκληρή διαδικασία, αλλά το βάθος είναι όλα τα άλλα.
Γυάλινος κόσμος: Όπως, δηλώνει και ο τίτλος του έργου, έτσι είναι και η ζωή μας, η οποία μπορεί να σπάσει σαν το γυαλί, είναι τα θραύσματα που έχει η ψυχή μας, είναι όλες οι ευαισθησίες, η διαφάνεια που μέσα από το γυαλί μπορούμε να δούμε τον ήλιο της και την καθαρότητα.
Δέος: Ως νεαρότερη πραγματικά πάθαινα δέος , μπροστά σε ένα μεγάλο δάσκαλο, σε μια μεγάλη παράσταση, στην αθωότητα ενός παιδιού… Όσο μεγαλώνω λιγοστεύουν τα ερεθίσματα που προκαλούν δέος και το βρίσκω μόνο στην ψυχή των ανθρώπων.
Ευαισθησία: Η ευαισθησία είναι κάτι πάρα πολύ σπάνιο. Είναι ένα μεγάλο χάρισμα και κυρίως η συναισθηματική ευαισθησία. Η ευαισθησία στο πως εισπράττω τη ζωή, πως δέχομαι τα ερεθίσματα. Η ευαισθησία μπορεί να σου φέρει ευτυχία ή να σε απομονώσει στη ζωή και είναι ευλογία πάντα…
Ζωή: Θείο δώρο! Και είμαι βεβαία, ότι επιλέγουμε τον τρόπο που θα ζήσουμε. Ζωή είναι οι επιλογές μας…
Ήθος: Δυσεύρετο και ακραία πολύτιμο. Από το ήθος εξαρτάται η ισορροπία του κόσμου, γι’ αυτό και την έχουμε χάσει τώρα, γιατί δεν υπάρχει.
Θεός: Για εμένα έχεις Θεό μέσα σου, είτε πιστεύει σε Αυτόν είτε όχι. Εγώ πιστεύω και αντλώ από Αυτόν μεγάλη δύναμη… Όσοι δεν πιστεύουν έχουν το θεϊκό δώρο να ζουν την καθημερινότητα σαν να μην υπάρχει αύριο και αυτό είναι εξίσου σημαντικό.
Ισότητα: Είναι η πιο φιλοσοφημένη αξία του ανθρώπου, όταν καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι ίσοι, αν το καταλάβουμε ποτέ, τότε θα ζήσουμε σε έναν ευτυχισμένο πλανήτη, αλλά νομίζω ότι όλη μας η διαδρομή στη ζωή, είναι για να καταλάβουμε τι σημαίνει ισότητα.
Καλλιτεχνικά σχέδια χειμερινής σεζόν: Μου δίνουν πολλή χαρά τα σχέδια τα χειμερινά, γιατί πρόκειται να ανεβάσω ένα πολύ ωραίο έργο με πολύ ωραίους συντελεστές!
Λόγος: Αυτή η λέξη είναι τώρα πια μια λέξη, που μου προκαλεί πόνο στην ψυχή, γιατί βλέπω πόσο έχει φτωχύνει ο λόγος μας… Η γλώσσα μας, είναι η πλουσιότερη στον κόσμο. Έχει δανείσει όλες τις λέξεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και ο τρόπος που τη χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας, την έχει συρρικνώσει σε βαθμό οδυνηρό. Για εμένα, δεν υπάρχει το δικό μας λεξιλόγιο, χρησιμοποιούμε αγγλικούς, γαλλικούς όρους. Εμείς, που δανείσαμε λέξεις, χρησιμοποιούμε όρους και λέξεις άλλων χωρών.
Μοναδικότητα: Αν την πιστέψει ο καθένας μας, που είναι μοναδικό ον στον κόσμο, θα έχει λύσει τα ψυχολογικά του προβλήματα και δε θα χρειάζεται να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια για να ξεχωρίσει από τους άλλους.
Νιάτα: Είναι το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής μας ! Περνάνε, όμως, πολύ γρήγορα… Είναι εκεί, που κάνουμε τα λάθη και συγχρόνως και τα πολύ ουσιαστικά και σωστά πράγματα… Είναι τα μοναδικά που αναπολούμε πάντα με νοσταλγία απίστευτη! Τα νιάτα μας θυμίζουν πόσο μικρή είναι η ζωή…
Ξενομανία: Είναι μία μόδα, πιστεύω, με την καλή και την κακή της έννοια. Εξαρτάται πού στοχεύεις, αν θέλεις να πάρεις τα καλά από άλλους πολιτισμούς ή απλώς να τα μιμηθείς εξωτερικά… Γιατί η λέξη μανία, δίνει την αρνητική χροιά στη λέξη.
Ουμανισμός: Το ζητούμενο σήμερα για όλη την ανθρωπότητα… Σχεδόν ανέφικτο;
Ποτέ : ‘’Ποτέ να μην λέμε ποτέ…’’
Ροή: Δεν μου αρέσει ποτέ να χαλώ τη ροή του κύματος, της ζωής, του αέρα, του λόγου, των πραγμάτων, της ψυχής, της αγάπης…
Στόχοι: Η λέξη αυτή με έχει κάνει να αναρωτηθώ ως προς το πώς μεγάλωσε η γενιά μου που ήταν πολύ στοχοπροσηλωμένη. Βάζαμε ένα στόχο από πολύ μικροί ως προς τη ζωή μας, είτε αυτό λεγόταν γάμος, σπουδές ή επάγγελμα. Τώρα βλέπω ότι αυτό έχει καταργηθεί και το λέω με μία καλή έννοια. Οι νέοι, αισθάνομαι , ότι δίνουν προτεραιότητα και καλά κάνουν, στο να χαίρονται τη ζωή τους! Εμείς καταπιεστήκαμε πολύ, πρέπει να υπάρχουν στόχοι, αλλά όχι να χάνουμε τη ζωή που κυλά τόσο γρήγορα…
Τενεσί Γουίλιαμς: Αυτός ο συγγραφέας και ο Τσέχοφ, ήταν αυτοί που με έκαναν να παίξω στο θέατρο.
Υστεροφημία: Δεν με απασχόλησε ποτέ. Νιώθω ελεύθερη που δεν έχω αυτή την έννοια. Με απασχολεί μόνο η στιγμή που δίνω ό,τι έχω να δώσω. Αν αυτό έχει νόημα, θα το θυμούνται για πάντα… Έτσι και αλλιώς, κάνουμε το επάγγελμα του εφήμερου, όμως, το χνάρι που μένει είναι πολύ βαθύ.
Φανατισμός: Μου είναι κάτι πραγματικά αντιαισθητικό σε όλα τα επίπεδα και θεωρώ ότι είναι και επικίνδυνο, είτε στην πολιτική είτε στη θρησκεία και στο συναίσθημα ακόμη… Δείχνει έλλειψη ισορροπίας και αυτό με τρομάζει.
Χαώδης κατάσταση: Είναι αυτό που ζούμε τα τελευταία πέντε χρόνια. Τώρα πια υπάρχει μια απόλυτη αναρχία χάους. Είναι σαν ο πλανήτης να θέλει να καταστραφεί εντελώς και να ξαναγεννηθεί από την αρχή. Όμως, είμαι σίγουρη ότι δεν θα καταστραφεί. Μετά το γκρέμισμα έρχεται πάντα το φως, ένα καινούργιο χτίσιμο. Το πιστεύω με όλη μου την ψυχή κι εγώ, αλλά και οι άνθρωποι που μελετάνε την ψυχή και το σύμπαν. Εμείς, τώρα, ζούμε την αποδόμηση…
Ψυχολογική κατάσταση: Η ψυχική μας κατάσταση είναι αυτή που καθορίζει και τη βιολογική μας, αντίστοιχα. Αν η ψυχική μας κατάσταση δεν είναι καλή, αρρωσταίνουμε και βιολογικά. Δίνω πολύ μεγάλη σημασία στην ψυχολογική κατάσταση. Από τότε που ήμουν νεότερη και θεωρώ, ότι το θέατρο και η δουλειά που έχω επιλέξει είναι ένα φάρμακο για την ψυχή. Αυτό με ανακουφίζει και ανακουφίζει, επίσης ,και τον κόσμο πολύ. Η Τέχνη γιατρεύει την ψυχή! Όπως και οι άλλες Τέχνες: η μουσική, ο χορός, το θέατρο, κινηματογράφος, η ζωγραφική. Είναι τροφή της ψυχής όλα αυτά…
Ωριμότητα: Η ωριμότητα δεν αποκτάται, όταν μεγαλώσουμε. Είναι χρήσιμο να την έχουμε από νέοι…
Σχόλια για αυτό το άρθρο