ΤΩΡΑ |
Ένα ταξίδι στην Αμερική είναι πάντα ένα ταξίδι ζωής. Πόσο περισσότερο όταν το κάλεσμα γι΄αυτό το ταξίδι προέρχεται από τους Έλληνες του απόδημου ελληνισμού, την ελληνική βιβλιοθήκη και το ελληνικό προξενείο του Λος Άντζελες. Τότε το ταξίδι αποκτά ένα άλλο νόημα, έναν άλλον σκοπό. Ο Μάκης Δελαπόρτας έτυχε μιας ιδιαίτερα θερμής υποδοχής, φιλοξενίας και τιμητικής διάκρισης για το σημαντικό του έργο στον ελληνικό πολιτισμό, αφού η φήμη του για τα βιβλία του και τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα, ξεπέρασαν τα ελληνικά σύνορα και έφτασαν μέχρι τη μακρινή Καλιφόρνια, εκεί όπου σήμερα ζουν 90.000 Έλληνες και η καρδιά της Ελλάδας χτυπά τόσο δυνατά, σ ένα τόσο μακρινό τόπο.
Στο Λος Άντζελες πραγματοποιήθηκαν δυο τιμητικές βραδιές για τον αγαπημένο ηθοποιό και βιογράφο, μέσα σ ένα κλίμα έντονης αγάπης και συγκίνησης, που όμοιές τους δεν είχε ξαναζήσει. Το πολυήμερο οδοιπορικό του άρχισε από την πολιτεία της Καλιφόρνιας. Αφού ξεναγήθηκε στο μουσείο των σταρ του Χόλιγουντ, περπάτησε στη Λεωφόρο της Δόξας, φωτογραφήθηκε στο λόφο με τη διάσημη ταμπέλα του “Hollywood” και επισκέφτηκε τη θρυλική Σάντα Μόνικα, το εξωτικό Μαλιμπού, τη μικρή Βενετία της Αμερικής και το μαγευτικό Σαν Φρατζίσκο.
Mίλησα με τον Μάκη Δελαπόρτα για να μας μεταφέρει την εμπειρία του και τις εντυπώσεις του από αυτό το ταξίδι ζωής που δεν θα το ξεχάσει ποτέ!
Αυτό το ταξίδι μου στην Αμερική ήταν πραγματικά ένα υπέροχο ταξίδι, γεμάτο με αξέχαστες εικόνες, όμορφους ανθρώπους και πάνω απ όλα βαθιές συγκινήσεις. Η πρόσκληση από την Ελληνική Βιβλιοθήκη του Λος Άντζελες, τον Φίλιππο Τρεβεζά και τον Παναγιώτη Σαμπατάκο, για δύο τιμητικές βραδιές εμπλουτισμένες με μουσικές πινελιές από ελληνικό κινηματογράφο, ήταν ιδιαίτερα συγκινητικές για μένα, ώστε να αποφασίσω να κάνω ένα τόσο μακρινό ταξίδι και ν αφήσω για 15 μέρες όλες μου τις καλλιτεχνικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα. Ο ενθουσιασμός και η αγάπη του κόσμου σε αυτές τις εκδηλώσεις ήταν πραγματικά ό,τι πιο συγκινητικό έχω ζήσει στην πολύχρονη πορεία μου. Στο τέλος της κάθε παράστασης, ένα κατάμεστο θέατρο να σηκώνεται όρθιο και να χειροκροτά συγκινημένο, αφού για δύο ολόκληρες ώρες είχαμε καταφέρει να τους ταξιδέψουμε, με έναν ιδιαίτερα νοσταλγικό τρόπο στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα των μεγάλων ηθοποιών του ελληνικού κινηματόγραφου, των σπουδαίων δημιουργών και των σημαντικών συνθετών, που πάντα έχουν στην καρδιά τους.
Η αγαπημένη μου φίλη και καταξιωμένη τραγουδίστρια Κωνσταντίνα, που ήρθε μαζί μου από την Ελλάδα, ανέλαβε το τραγουδιστικό μέρος των παραστάσεων και πραγματικά αποθεώθηκε από το κοινό. Το ίδιο και η ηθοποιός και τραγουδίστρια Αγγελική Μπαζίγου, φίλη καρδιάς, που ζει πλέον μόνιμα στο Λος Άντζελες και διαπρέπει με τις καλλιτεχνικές της δραστηριότητες.
Με την Αγγελική Μπαζίγου
Οι βραδιές ολοκληρώθηκαν με την τιμητική απονομή, από τον Έλληνα πρόξενο Γιάννη Σταματέκο και τον διευθυντή της Ελληνικής Βιβλιοθήκης του Λος Άντζελες Φίλιππο Τρεβεζά για το συνολικό μου έργο, σε μια ατμόσφαιρα απίστευτης συγκίνησης. Τα παιδιά επίσης των Ελλήνων μεταναστών είχαν ετοιμάσει χορευτικά και τραγουδιστικά στιγμιότυπα από τις αγαπημένες ελληνικές ταινίες, που κι εκείνα πλέον μεγαλώνουν μ΄ αυτές.
Το Λος Άντζελες, αναμφίβολα είναι μια πόλη γεμάτη από σύγχρονους μύθους και θρύλους. Μια μεγαλούπολη με ηλεκτρισμένη ενέργεια, δημιουργικότητα και τάσεις που ανανεώνουν διαρκώς το ενδιαφέρον και είναι ανοιχτή σε οτιδήποτε νέο, παράξενο και σκανδαλώδες. Η τεράστια κοιλάδα – κάτι σαν το λεκανοπέδιο της Αθήνας σε μεγαλύτερο μέγεθος – που απλώνεται ανάμεσα σε ψηλά βουνά και ακουμπάει τον Ειρηνικό, φιλοξενεί πολλές μικρές πόλεις, όπως η Pasadena, το Anaheim, η Santa Monica και το Malibu, που ενοποιήθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Όλες αυτές τις πόλεις τις επισκέφτηκα και ξεχωριστά η κάθε μία, ήταν και μια διαφορετική εμπειρία. Το Λος Άντζελες διαθέτει μια αρχιτεκτονική ποικιλομορφία και μια σύνθετη ανθρωπογεωγραφία που δεν σε αφήνει να βαρεθείς. Οι τεράστιοι αυτοκινητόδρομοι οδηγούν σε πλαγιές με επικά ηλιοβασιλέματα, οι τεράστιες IMAX οθόνες και η μυθική κορυφογραμμή της πόλης με τους ψηλούς φοίνικες, αποτελούν το σήμα κατατεθέν της.
Πολύ κοντά στην περίφημη «Λεωφόρο της δόξας», έγινε η φιλοξενία μου σε μια από τις πιο όμορφες βίλες του Χόλιγουντ. Είχα λοιπόν την ευκαιρία να περπατήσω σ ΄αυτήν την ιστορική λεωφόρο με τα 3.000 περίπου πεντάκτινα μωσαϊκά και ορείχαλκα αστέρια, ενσωματωμένα στα πεζοδρόμια κατά μήκος δεκαπέντε οικοδομικών τετραγώνων της Λεωφόρου του Χόλιγουντ. Τα αστέρια αποτελούν μόνιμα δημόσια μνημεία προς τιμήν επιτευγμάτων στη βιομηχανία του θεάματος, φέροντας τα ονόματα ηθοποιών, μουσικών, σκηνοθετών, παραγωγών και φανταστικών χαρακτήρων.
«Walk of fame», λοιπόν, η δόξα μιας λεωφόρου που σημαίνει αίγλη και λάμψη στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Τα αστέρια φέρουν το όνομα του τιμώμενου προσώπου και ένα σύμβολο που υποδηλώνει τον ιδιαίτερο χώρο του στο θέαμα. Εκεί βρίσκονται τα ονόματα των πιο εμβληματικών προσωπικοτήτων του χώρου του θεάματος κι εκεί ο καθένας θα βρει το αστέρι που αγάπησε και που έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα. Γιατί μπροστά από το Grauman’s Chinese Theatre, τη διασημότερη κινηματογραφική αίθουσα στον κόσμο που φιλοξενεί τα Όσκαρ, υπάρχουν τα αποτυπώματα από τους πιο διάσημους σταρ του Χόλιγουντ. Μέριλιν Μονρόε, Φρανκ Σινάτρα, Τομ Χανκς και τόσων ακόμα. Εγώ προτίμησα να φωτογραφηθώ με το αστέρι της λατρεμένης μου Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, που από παιδί ήταν ένα από τα ινδάλματά μου. Ολοκληρώνοντας την περιπλάνησή μου στο διάσημο δρόμο με τα αστέρια, έκανα και μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο «Hollywood Roosevelt», όπου πραγματοποιήθηκε η πρώτη απονομή Όσκαρ το 1929.
Η επίσκεψή μου στη διάσημη πινακίδα του Χόλιγουντ, που δεσπόζει στα βουνά του Λος Άντζελες, ήταν ένας από τους προορισμούς που ονειρευόμουν από παιδί, αφού θεωρείται μέχρι και σήμερα το απόλυτο σύμβολο φήμης, δόξας και κινηματογραφικής δημιουργίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Όμως κάποτε αποτελούσε μεγάλο σκάνδαλο για την πόλη των αγγέλων και μάλιστα ενοχλούσε τους κατοίκους της. Η ανέγερση της φημισμένης πινακίδας έγινε το 1923 και σηματοδότησε την έναρξη μιας άλλης περιόδου για την περιοχή.
Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη διάσημη ταμπέλα που βρίσκεται τοποθετημένη στους λόφους του Χόλιγουντ και πιο συγκεκριμένα πάνω στο όρος Lee στην περιοχή της οροσειράς Σάντα Μόνικα και να φωτογραφηθούμε όσο πιο κοντά μπορούσαμε, γιατί και η πρόσβασή της δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολη. Είδα λοιπόν πως η λέξη “HOLLYWOOD” αποδίδεται με κεφαλαίους χαρακτήρες λευκού χρώματος, με μήκος πάνω από 100 μέτρα και ύψος 14 μέτρα. Έμαθα επίσης ότι η πρώτη πινακίδα αρχικά έγραφε “HOLLYWOODLAND” αλλά αυτό άλλαξε το 1949 και φέτος κλείνει 100 χρόνια από την πρώτη τοποθέτησή της. Πράγματι είναι ένα από τα καμάρια του Λος Άντζελες με μεγάλη επισκεψιμότητα από όλους τους τουρίστες και όχι μόνο.
Επόμενος προορισμός η θρυλική Σάντα Μόνικα που είναι παραλιακή πόλη στα δυτικά της κομητείας του Λος Άντζελες Η Σάντα Μόνικα είναι περιοχή για στελέχη και διασημότητες του Χόλιγουντ, μεταξύ άλλων επαγγελματιών και φοιτητών. Η διάσημη προβλήτα της περιλαμβάνει ένα μικρό Λούνα Παρκ, ενυδρείο, χώρους για θέα και για ψάρεμα, καφέ, εστιατόρια, διάφορα μαγαζιά να φας και να αγοράσεις σουβενίρ. Οι περισσότερες από τις βόλτες ή τα παιχνίδια στην αποβάθρα είναι μέρος του Pacific Park, ένα πάρκο καθαρά ψυχαγωγικό, χωρίς εισιτήριο με δώδεκα βόλτες, όπως το περίφημο Ferris Wheel. Πήγα λίγο πριν την ώρα που ο ήλιος έδυε και ήταν πράγματι μαγικά. Κόσμος πάνω στην προβλήτα έκανε βόλτες, απολαμβάνοντας διάφορα σώου από καλλιτέχνες του δρόμου.
Η αποβάθρα είναι η μόνη αληθινή προβλήτα διασκέδασης που υπάρχει πλέον στη Νότια Καλιφόρνια και διάσημη από δεκάδες τηλεοπτικές σειρές και ταινίες που έχουν γυριστεί εκεί με φόντο τα κύματα του Ειρηνικού , φιλοξενώντας το τέλος της θρυλικής Route 66, του αυτοκινητόδρομου που ενώνει την ανατολική με τη δυτική ακτή των ΗΠΑ. Η πιο διάσημη βόλτα είναι βέβαια η εικονική ηλιακή ρόδα τροχού που τρέχει από την ηλιακή ενέργεια σε ηλιόλουστες μέρες. Την νύχτα η φωτογενής και πολυφωτογραφημένη προβλήτα της Σάντα Μόνικα, είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά ορόσημα της πόλης, αφού καδράρεται μοναδικά από τα πανέμορφα ηλιοβασιλέματα της Καλιφόρνια, ενώ οι πλανόδιοι μουσικοί φτιάχνουν το ζωντανό soundtrack της προμενάντ πάνω στην ξύλινη προβλήτα. Η παραλία επίσης της Σάντα Μόνικα ήταν μια από τις πιο δυνατές εικόνες της πόλης με τους ηλιοκαμένους Καλιφορνέζους που αναμετρώνται με τα κύματα στις χρυσαφένιες αμμουδιές, καθώς και οι καλλιτέχνες του δρόμου που γεμίζουν τις ζωντανές γειτονιές.
Από την παραλία της πολυσύχναστης Σάντα Μόνικα, είδαμε τα ατέλειωτα μίλια της χρυσής άμμου να αποκτούν ζωή από τα κύματα του ωκεανού και ακολουθώντας τους ποδηλατόδρομους οδηγηθήκαμε πανεύκολα στη Venice Beach, την έτερη φημισμένη παραλία. Μια παραλία γεμάτη από γκράφιτι, φοίνικες και γουστόζικα καταστήματα, με την ανθρωπογεωγραφία της, που συγχωνεύει τους μπόντι μπίλντερ με τους καλλιτέχνες του δρόμου και τους πωλητές γυαλιών ηλίου, με τους ποδηλάτες και τους σκέιτερ που συρρέουν σ’ αυτή την μποέμ Καλιφορνέζικη παιδική χαρά. Μια πραγματική παιδική χαρά, που και οι μεγάλοι γίνονται παιδιά.
Λίγους δρόμους πιο πάνω κατευθυνθήκαμε στην υπέροχη γειτονιά Abbot Kinney με τα κανάλια που δημιούργησε ο διάσημος μεγιστάνας του καπνού το 1905, αφού έσκαψε κανάλια και μετέτρεψε την περιοχή σε ένα πολιτιστικό και ψυχαγωγικό θέρετρο, που ονόμασε «Βενετία της Αμερικής». Σήμερα η Abbot Kinney Blvd μεταξύ της Venice Blvd και της Main St είναι γεμάτη από πολυτελείς μπουτίκ, μαγαζιά για thrift shopping, γκαλερί, lofts και εντυπωσιακά εστιατόρια. Η βόλτα μου σ΄αυτό το μοναδικό παραθαλάσσιο θέρετρο πραγματικά θα μου μείνει αξέχαστη, αφού η ομορφιά των σπιτιών που βρίσκονταν κατά μήκος των καναλιών, έμοιαζαν με θεατρικό σκηνικό. Ήταν κάτι το μαγευτικό, αφού η γραφικότητα της συγκεκριμένης περιοχής μονομιάς με απομάκρυνε από την αίσθηση και τη βοή της μεγαλούπολης. Μια υπέροχη γειτονιά κρυμμένη πίσω από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους, που σου δίνει την ευκαιρία να χαρείς την ησυχία της και την ηρεμία της, περπατώντας στα στενά δρομάκια και στις γραφικές γέφυρες, με την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε κάποια άλλη χώρα και σε μια άλλη εποχή.
Φυσικά ένα από τα πιο σημαντικά μου ενδιαφέροντα ήταν να επισκεφτώ το περίφημο Μουσείο του Χόλιγουντ, με τη σκέψη για τη δημιουργία του δικού μας κινηματογραφικού μουσείου στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις νέες εγκαταστάσεις του Ελληνικού στην Αθήνα, που θα πραγματοποιηθεί, από τον δήμαρχο Ελληνικού-Αργυρούπολης, με την δική μου επιμέλεια. Ένα όνειρο ζωής που σιγά –σιγά παίρνει σάρκα και οστά.
Η επίσκεψή μου στο συγκεκριμένο μουσείο με χαροποίησε ιδιαίτερα, αφού βρέθηκα μπροστά σε ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα του Χόλιγουντ με μια εκπληκτική συλλογή των ιστορικών αναμνηστικών των ταινιών να προβάλλονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο στο κοινό. Ενώ είχα επισκεφτεί κάποια χρόνια πριν και τα Universal στούντιο με συγκεκριμένα εκθέματα, η συλλογή του Μουσείου του Χόλιγουντ με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, γιατί βρέθηκα μπροστά σε μοναδικά και ιστορικά αντικείμενα των πιο μεγάλων σταρ που έχουν διασωθεί και εκτίθενται με έναν πολύ λαμπερό και τιμητικό τρόπο. Τα εκθέματά καλύπτουν τέσσερις ορόφους και αναδεικνύουν την ιστορία της κινηματογραφικής βιομηχανίας από την έναρξή της έως τις πρόσφατες επιτυχίες, προβάλλοντας συχνά συγκεκριμένες προσωπικότητες ή ταινίες με πολύ σπάνιες συλλογές από κοστούμια, προσωπικά αντικείμενα, φωτογραφίες, αφίσες, κινηματογραφικές μηχανές, χειρόγραφα, αυτόγραφα, σενάρια και οτιδήποτε έχει σχέση με τον κινηματογράφο από τα πρώτα του χρόνια. Εξάλλου οι Αμερικανοί ξέρουν να τιμούν και να εκτιμούν τους σπουδαίους καλλιτέχνες τους.
Το κτίριο που στεγάζεται σήμερα το μουσείο των σταρ του Χόλιγουντ, ήταν το εργοστάσιο μακιγιάζ Max Factor, εκεί όπου ο ίδιος ο Max Factor δημιούργησε τα προϊόντα για τις μεγάλες σταρ του Χόλιγουντ, αφού επιμελούνταν από το χρώμα των μαλλιών τους μέχρι και το περίτεχνο μακιγιάζ τους. Το Μουσείο διατηρεί άθικτα τα στούντιο μακιγιάζ του πρώτου ορόφου της Max Factor, ως μέρος της έκθεσης. Με ιδιαίτερη έμπνευση και φροντίδα έχουν δοθεί οι αποχρώσεις των καμαρινιών των μεγάλων σταρ του σινεμά, εμπνευσμένα από την επιδερμίδα, τα μαλλιά τους και τα χρώματα που αγαπούσαν ιδιαίτερα. Ροζ για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, γαλάζιο για την Μέριλιν Μονρόε, κόκκινο για την Λουσίλ Μπολ. Οι τοίχοι βεβαίως από ατέλειωτες φωτογραφίες από σημαντικές στιγμές της κινηματογραφικής καριέρας τους και της προσωπικής τους διαδρομής. Επισκέφτηκα όλα τα καμαρίνια που είχαν στήσει για όλες τις ντίβες του σινεμά: Μέι Γουέστ, Τζούντι Γκάρλαντ, Τζιν Χάρλοου, Τζόαν Κρόφορντ και άλλες.
Το μουσείο έχει τη μεγαλύτερη συλλογή αναμνηστικών αντικειμένων της Μέριλιν Μονρόε από οπουδήποτε αλλού, καθώς φορέματα, προσωπικά της είδη μακιγιάζ και καλλυντικά, που εκτίθενται εκεί. Πολύ ενδιαφέρον είχε το κοστούμι της Ελίζαμπεθ Τέιλορ και η περούκα από την Κλεοπάτρα, καθώς και τα κόκκινα γοβάκια της Τζούντι Γκάρλαντ από τον θρυλικό Μάγο του Οζ .
Στον πρώτο όροφο εκτός από τα καμαρίνια εκτίθεται ένα διαστημόπλοιο και τα κοστούμια από το Planet of the Apes, το Star Wars και το Jurassic Park . Σε άλλον όροφο είδα σε ειδική βιτρίνα το μπουρνούζι του Έλβις Πρίσλεϊ και τα γάντια του μποξ του Σιλβέστερ Σταλόνε, από το θρυλικό Ρόκι. Επίσης κοστούμια των: Μάικλ Τζάκσον, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τομ Κρουζ, Νικόλ Κίντμαν, Μπιγιονσέ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζένιφερ Λόπεζ, Μπραντ Πιτ και Αντζελίνα Τζολί και πολλών ακόμη. Ακόμη θαύμασα εκθέματα από ταινίες όπως το Star Trek , Moulin Rouge και το Harry Potter. Ένα από τα αγαπημένα μου δωμάτια μέσα στο μουσείο ήταν το κόκκινο δωμάτιο με δεκάδες φωτογραφίες στους τοίχους από τα μπακ στέιτζ των ταινιών, καθώς και φωτογραφίες από τις πρεμιέρες τους και τις δεξιώσεις με όλους τους μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής. Εκτός από τα αναμνηστικά, τις φωτογραφίες, τα κοστούμια και τα προσωπικά αντικείμενα από συγκεκριμένες ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές και μυθικά πρόσωπα, υπήρχε και μια έκθεση τεχνολογίας που εντοπίζει την ιστορία της κινηματογραφικής βιομηχανίας από σιωπηλές κινηματογραφικές μηχανές μέσω των ραδιοφωνικών σταθμών προς την ψηφιακή εποχή. Το υπόγειο του μουσείου ήταν αφιερωμένο στις ταινίες τρόμου, από τον πρώιμο Μπόρις Κάρλοφ στην κυψέλη του Hannibal Lecter από την Σιωπή των Αμνών, μέχρι και τον Κόμη Δράκουλα του Κρίστοφερ Λι.
Τελευταίος προορισμός, η υπέροχη πόλη του Σαν Φραντζίσκο, η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη στην Καλιφόρνια, με την περίφημη ομίχλη να δημιουργεί σε καθημερινή βάση μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και τα βικτοριανά καλοβαλμένα σπίτια που συνδιαλέγονται μοναδικά με τους μοντέρνους ουρανοξύστες. Σήμα κατατεθέν της πόλης η κρεμαστή γέφυρα 2,7 χιλιομέτρων με το αρτ ντεκό στιλ, που συνδέει το Σαν Φραντζίσκο με την κομητεία του Μαρίν. Η εντυπωσιακή πορτοκαλί γέφυρα έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα «θαύματα του σύγχρονου κόσμου». Όταν περπάτησα πάνω στη γέφυρα αισθάνθηκα πως πρωταγωνιστούσα σε νουάρ μυθιστόρημα. Πόσες εικόνες περνούσαν από μπροστά μου, από τόσες ταινίες που είχα παρακολουθήσει με φόντο αυτή τη μυθική γέφυρα, με τη δική της μοναδική ιστορία.
Οι μέρες που επισκεφτήκαμε το Σαν Φραντζίσκο ήταν βροχερές και ομιχλώδεις. Λίγες ανάσες φωτεινού ουρανού πήραμε, που ήταν απαραίτητες για κάποια φωτογραφικά ενσταντανέ. Ωστόσο περάσαμε υπέροχα αφού περπατήσαμε, έστω και με ομπρέλα, στις εντυπωσιακές ανηφόρες και κατηφόρες του, περιηγηθήκαμε στην πόλη με το περίφημο τραμ, φωτογραφηθήκαμε στην ξακουστή Union Square και στα βικτωριανά δίπατα και δοκιμάσαμε την εξαιρετική σούπα θαλασσινών, με την ψωμένια κρούστα στον ιστορικό φούρνο Boudin στην παραλία του Fisherman’s Warf, χαζεύοντας τα θαλάσσια λιοντάρια που ξεκουράζονταν νωχελικά στην προβλήτα 39.
Τόσες πολλές εικόνες, τόσες πολλές εμπειρίες και τόσες γλυκές αναμνήσεις, από ένα ταξίδι πραγματικά αξέχαστο, με συνοδοιπόρους την Κωνσταντίνα, τον Στέλιο και τον Μάριο αλλά και με μια αγκαλιά από όλους τους Έλληνες του Λος Άντζελες, που μου έδειξαν τόσο έντονα τα ζεστά τους συναισθήματα, που δώσαμε υπόσχεση πως σε κάποια άλλη στιγμή που οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις μου το επιτρέψουν, θα βρεθώ και πάλι κοντά τους, με κάποια άλλη παράσταση, που πάνω απ όλα θα πρωταγωνιστεί η Ελλάδα μας!
Κάθε Κυριακή, οι αναγνώστες της εφημερίδας “Το Βήμα” έχουν την ευκαιρία να εξασφαλίσουν βιογραφίες αγαπημένων πρωταγωνιστών του ελληνικού κινηματογράφου με την υπογραφή του Μάκη Δελαπόρτα. Μια συλλεκτική σειρά βιβλίων με τίτλο “Μεγάλοι Έλληνες κωμικοί”
“Μεγάλοι Έλληνες κωμικοί” με την υπογραφή του Μάκη Δελαπόρτα
Σχόλια για αυτό το άρθρο