Χθες βγήκα με το μεγάλο μου γιο έξω. Κάνουμε καλή παρέα – όταν δεν τσακωνόμαστε για τις φωτογραφίες. Είναι ένα παιδί με το οποίο έχουμε το ίδιο χιούμορ και νιώθω πως τελικά το διεκπεραίωσα καλά το έργο μου όταν τον βλέπω πως συμπεριφέρεται και τον καμαρώνω. Ενίοτε είναι κακομαθημένο και έχει προτιμήσεις μεγαλύτερου στις εξόδους του γι αυτό και κολλάμε καλά αφού έχω προτιμήσεις μικρότερου. Αφού παίξανε με ρόπαλα στο σπίτι με τον Αλεξ που είναι 6 – τώρα τον περιμένει να ξυπνήσει για νέα επίθεση- πήγαμε να φάμε σε ωραίο εστιατόριο της πόλης.
Στα διπλανά τραπέζια κάθονταν δύο άνθρωποι που πιθανότατα έπαιξαν ρόλο στην καταστροφή της Ελλάδας. Αν όχι αντιπροσωπεύουν αυτό που θες να ξεχάσεις και να προσπεράσεις. Συγκεκριμένα ο ένας ζει και τον εδώ και χρόνια προσωπικό αγώνα του να αποδείξει πως είναι πετυχημένος εραστής. Διαβάζω , βλέπω και παρατηρώ το μένος ενάντια σε συγκεκριμένους ανθρώπους και παρατηρώ ότι το μένος δεν έχει στόχο τόσο τη δικαιοσύνη αλλά τη ζήλεια. Αλλιώς δεν εξηγείται τέτοιο ντίρι ντίρι για το αν ο Πέτρος Κωστόπουλος κάνει Πρωινό ούτε η μετατόπιση προβλήματος Κοντομηνά για το αν θα συνεχίσει η καριέρα της Κωσταντίνας Σπυροπούλου και για το αν εμφανίζεται στεναχωρημένη. Στη γωνία τους περίμεναν απλά. Το lifestyle λέτε πως πέθανε όμως δυστυχώς το lifestyle χειροτέρεψε. Οι υπεύθυνοι της καταστροφής μας χορεύουν μέχρι πρωίας έξω ανενόχλητοι, μπαινοβγαίνουν στις φυλακές οι πιο εντυπωσιακοί – βλ. Γαβαλάς που προκάλεσαν- όμως οι πραγματικοί υπεύθυνοι είναι στο απυρόβλητο.
Ο κόσμος έχει πάθει εμμονή με το φαγητό και τις συνταγές.. παράλληλα το μεγαλύτερο κλισέ είναι πως “δεν έχουμε να φάμε” αλλά έχουμε 100 σταρ σεφς, αμέτρητες εκπομπές για κοψίδια και τα εστιατόρια ξεπετάγονται σα μανιτάρια ενώ οι δίαιτες ξεπουλάνε. Σε κατάθλιψη όντως το ρίχνεις στο φαγητό – ενίοτε και στο cybersex που μαθαίνω πως είναι πολύ της μόδας αφού όλοι και όλες πια με δικό τους φωτοσοπ πλασάρονται ως λάγνες θεότητες. Ο τζάμπας πέθανε. Οποιος μπορεί να σου πάρει το κεφάλι θα στο πάρει παντού. Οι κανονικοί άνθρωποι τρώνε ασταμάτητα και φωτογραφίζουν αυτά που τρώνε με καμάρι και στα κλαμπς της καλής κοινωνίας τα Σάββατα διασκεδάζουν ως επί το πλείστον άντρες που αναζητούν τη χαμένη νιότη χοροπηδώντας δίπλα σε γυναίκες με φτηνό parfum που έχουν χάσει οποιαδήποτε θηλυκότητα θα είχαν στιλιζαρισμένες σα στριπτιτζούδες . Μα πως μπορείς να αγαπάς τα Σάββατα?
Eπενδύω φωτογραφικά τη μουρμούρα μου από τη χθεσινή βραδιά με φωτό του γιου μου Νίκου- ο οποίος μετά θα με βρίσει – ,του Γιώργου Μπαλτά που πολεμάει τα ανθυγιεινά φαγητά στο σάιτ μας και ξεσηκώνει παγκόσμια θύελλα όπως και με αυτά που λέει στο τραπέζι βροντοφωνάζοντας..
της μόνιμης πια πόζας μου -και πολλών άλλων – με το κινητό ως extension του χεριού μου και της Χάνας που μια χαρά έριξε τους ύπνους της στο κρεβατάκι της στην κουζίνα.
Σχόλια για αυτό το άρθρο