Γιώργος Νούσης: «Ιστορίες σκέφτομαι, όχι ρόλους»

ΣχετικάΆρθρα

Ένα αυτόφωτο αστέρι με αστείρευτη λάμψη και εκτυφλωτικό φως γεννήθηκε μέσα από την παράσταση ”Άννα-Χ” που σκηνοθέτησε η εμπνευσμένη και άξια Λίλλυ Μελεμέ για το θέατρο Άνεσις. Πανέμορφος σαν τον αρχαίο θεό Απόλλωνα, με τεράστια και ευρέα υποκριτικά μέσα, παρά το νεαρό της ηλικίας του, σκηνική παρουσία που μαγνητίζει, ακτινοβόλο ταλέντο και λάμψη, ενώ, συν τοις άλλοις, διαθέτει και star quality έτοιμος για διεθνή καριέρα. Τον αστραφτερό και έξοχο ηθοποιό Γιώργο Νούση τον είδα πρώτη φορά στο σίριαλ ”Ο παράδεισος των κυριών” και μου τράβηξε αμέσως την προσοχή η υποκριτική του δεξιότητα και είπα:” Να, ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής της νέας γενιάς”. Φέτος, που τον θαύμασα στη σκηνή του θεάτρου σε μία από τις must παραστάσεις της χρονιάς ”Άννα Χ” διά χειρός της Λίλλυς Μελεμέ που διαθέτει δημιουργική άποψη , είναι γνώστρια του θεάτρου, έχει ιδέες και έμπνευση- αλήθεια, γιατί δεν την βλέπουμε να σκηνοθετεί κατά κόρον, όπως άλλοι συνάδελφοί της; Όχι μόνον η διαίσθηση μου επιβεβαιώθηκε, αλλά έμεινα ενεός και άλαλος όσο χρόνο διαρκούσε η παράσταση. Γιατί, έβλεπα ένα αερικό να διατρέχει το σανίδι από τη μια άκρη στην άλλη , χωρίς να πατά πολλές φορές στη σκηνή, αλλά έπαιζε σαν να πετούσε και δημιουργούσε μια μαγευτική σκηνική αύρα ολόγυρα του, υποδυόμενος με τέτοια πειστικότητα το ρόλο του που θαρρείς και είχε τριβή χρόνων σε ρόλους ρεπερτορίου. Η ερμηνεία του σε αιχμαλωτίζει από την πρώτη κιόλας στιγμή, η φωνή του είναι ζεστή και με άρθρωση καθαρή σαν κρύσταλλο που σε ταξιδεύει σε άλλους κόσμους , ενώ η στόφα του σπουδαίου ηθοποιού. Κινούσε κάθε ίνα του κορμιού του και όλες οι κινήσεις του ήταν τόσο εύγλωττες που σε πολλά σημεία δεν χρειάζονταν καν οι ατάκες του κειμένου του έργου, τις αντικατόπτριζε με το μοναδικό ρεσιτάλ ερμηνείας του. Χρόνια είχαμε να δούμε στο ελληνικό θέατρο τόσο φωτεινό πλάσμα και τόσο ταλέντο να περισσεύει στη σκηνή. Ο ηθοποιός με αξιοθαύμαστα και ζηλευτά εξωτερικά προσόντα, εσωτερικό πλούτο ψυχής και προπάντων θείο χάρισμα για σπουδαία και μεγάλα πράγματα Γιώργος Νούσης σε μια συνέντευξη αντάξια όλων των χαρισμάτων του.

-Ποιος είναι ο Γιώργος Νούσης; Πες μου κάποια από τα προτερήματα και τα ελαττώματά σου;

Θα σου πω ένα και ένα. Είμαι βαρετός μέχρι αηδίας για τους άλλους. Εγώ νομίζω ότι ζω συναρπαστικά.

– Πώς μπήκε στη ζωή σου η ηθοποιία;

Κάπως τυχαία νομίζω, μέσα σε μία περίοδο γενικότερης αναζήτησης ήρθα σε επαφή με το θέατρο.

– Τι σε ενδιαφέρει περισσότερο στο λειτούργημά σου; Η αναγνωρισιμότητα, η εξέλιξή σου ή οι καλές συνεργασίες;

Νομίζω οι καλές συνεργασίες, γιατί η επιθυμητή εξέλιξη και η όποια αναγνωρισιμότητα έχουν νόημα μόνο όταν συμβαίνουν μέσα από συνεργασίες που σου ταιριάζουν…

– Στο έργο ”Aννα-X” γιατί είπες το ”ναι”;

Γιατί ο J. Charlton, με αφορμή την ιστορία της πραγματικής Άννας, δημιούργησε μια άλλη εκδοχή της ιστορίας για να καταδείξει με ευαισθησία αλλά και με χιούμορ, δύο πολύ σημαντικά θέματα της εποχής. Το πρώτο αφορά στις προσωπικές σχέσεις και τον έρωτα στην εποχή των σόσιαλ. Που ενώ τα πράγματα φαίνονται πιο εύκολα – είναι εύκολο να προσεγγίσεις και να μηνυματιστείς με οποιονδήποτε μπορεί να σου έχει κινήσει το ενδιαφέρον- στην πραγματικότητα είναι πιο δύσκολο από ποτέ να έρθεις πραγματικά κοντά με κάποιον. Διότι όλοι έχουμε λίγο ή πολύ δύο περσόνες που συνυπάρχουν, μία στο “φυσικό κόσμο” και μία στον ψηφιακό και η αρμονία μεταξύ των δύο δεν είναι πάντα εφικτή. Αντίθετα, θα έλεγα ότι ανάμεσά τους παρεμβάλλεται πάντα κάτι σκοτεινό.

Το άλλο αφορά τα ασαφή κριτήρια με τα οποία κάποιος αναγνωρίζεται ως πετυχημένος επιχειρηματίας ή ως απατεώνας. Αν η Άννα είχε κάποιον εγγυητή ή τέλος πάντων αν είχε καταφέρει να πάρει το δάνειο για το ίδρυμά της, μάλλον θα είχε γίνει η επιχειρηματίας της χρονιάς – ο φάκελος με το επαγγελματικό πλάνο που είχε σχεδιάσει θεωρήθηκε άψογος. Γι’ αυτό και κάποιες από τις ιδέες της υλοποιήθηκαν μετά την καταδίκη της από άλλους. Ωστόσο, η Άννα καταδικάστηκε και μπήκε στη φυλακή. Προφανώς δεν συνέβη το ίδιο με κάποιους ιδρυτές startup εταιρειών – αμφιβόλου ποιότητας – που ενώ είχαν εξασφαλίσει με συνοπτικές διαδικασίες τη χρηματοδότησή τους, οι εταιρείες τους έσκασαν σαν φούσκες.

– Πώς είναι να συνεργάζεσαι με την Λίλλυ Μελεμέ;

Η Λίλλυ είναι εξαιρετική σκηνοθέτις αλλά και από τους πιο ευγενείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει γενικά. Συν τοις άλλοις τυχαίνει να έχουμε αρκετά κοινό κώδικα πάνω στη δουλειά – παρότι συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά – κι αυτό δημιούργησε μία καλώς εννοούμενη άνεση.

– Με την Αναστασία Παντούση;

Με την Αναστασία δεν γνωριζόμασταν καθόλου πριν από αυτή τη συνεργασία και πιστέψτε με δεν είναι καθόλου απλό να παίζεις σε μία παράσταση με δύο πρόσωπα και ένα τόσο καταιγιστικό κείμενο για 1:45, 5 μέρες την εβδομάδα… Η αλήθεια είναι ότι μετά από σχεδόν 2 μήνες προβών και 20 παραστάσεις, νομίζω έχουμε δημιουργήσει, όχι μόνο ένα καλό κλίμα, αλλά και μία συνθήκη να μπορούμε και οι δύο να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε τις παραστάσεις

-Η τηλεόραση τι προσφέρει σε σχέση με το θέατρο σε έναν ηθοποιό; Μίλησέ μου για τη ”Διάφανη αγάπη”, όπου συμπρωταγωνιστείς.

Δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου την ενασχόληση με την τηλεόραση όταν ξεκίνησα να σπουδάζω σε Δραματική Σχολή. Και μέχρι την καραντίνα είχα ασχοληθεί μόνο με το θέατρο. Μετά, όμως, την εμπειρία των δύο χρόνων στον “Παράδεισο των Κυριών” και τη συνεργασία με τους ανθρώπους που συνάντησα εκεί, τόσο μπροστά όσο και πίσω από τις κάμερες, οφείλω να ομολογήσω ότι έμαθα αρκετά πράγματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μετανιώνω που δεν το δοκίμασα νωρίτερα. Η “Διάφανη Αγάπη” είναι φέτος από τις καλύτερες παραγωγές που παίζονται στην ελληνική τηλεόραση από όλες τις απόψεις. Οι πρωταγωνιστές, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία… Όλοι έβαλαν τον πήχη ψηλά!

– Θεωρείς τον εαυτό σου ώριμο;

Σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα…

– Ερωτεύεσαι εύκολα;

Σίγουρα όχι.

– Εκνευρίζεσαι ποτέ;

Πολύ συχνά δυστυχώς. Αλλά έτσι πάει, αν δεν ερωτεύεσαι συχνά, εκνευρίζεσαι συχνότερα.

– Ποια είναι η κινητήριος δύναμη στη ζωή σου;

Δεν ξέρω, κάποιες στιγμές ίσως, κάποιες συναντήσεις. Νομίζω ότι είναι δύσκολη η τέχνη να ανακαλύπτεις την ομορφιά στα πράγματα κάθε μέρα, χωρίς να αντιγράφεις τον εαυτό σου.

-Τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει;

Μου αρέσει η αλληλεγγύη όταν εκδηλώνεται αυθόρμητα και κόντρα στις αξίες της εποχής και κυρίως όταν δεν λερώνει την αξιοπρέπεια αυτών που την λαμβάνουν. Μου αρέσει όταν περπατάω σε κάποιες πόλεις της βόρειας Ευρώπης – μια αίσθηση σύγχρονης δημοκρατίας.

Δεν μου αρέσει που οι άνθρωποι που έχουν καταφέρει στον τομέα τους να εργάζονται στην αιχμή των εξελίξεων – είτε μιλάμε για τεχνολογία είτε για ανθρωπιστικές επιστήμες- αποκλείεται να μένουν σε αυτήν την πόλη. Εδώ εισάγουμε τις καινοτομίες της εποχής, αλλά τίποτα δεν συμβαίνει εδώ, δεν υπάρχουν οι συνθήκες για να συμβεί. By the way, αυτός είναι και ο λόγος που φθίνουν τα ελληνικά… Το λεξιλόγιο μας ορίζεται πάντα από αυτούς που παράγουν γνώση, τεχνολογία και εξάγουν πολιτισμό.

– Ποιοι είναι ήρωες στην πραγματική σου ζωή;

Πάντα με συγκινούν οι ιστορίες προικισμένων ανθρώπων που δεν ήταν προνομιούχοι, που δεν είχαν τις ευκαιρίες που τους αναλογούσαν και παρόλα αυτά στο τέλος κατάφεραν κάτι σπουδαίο. Και εξαιρώ όσους μεγάλωσαν φτωχά και κατάφεραν να αποκτήσουν περιουσία και φήμη – δεν βρίσκω τίποτα ηρωικό στον καταπιεσμένο που κατάφερε να γίνει καταπιεστής. Μιλάω γι’ αυτούς που τα κατάφεραν πετυχαίνοντας κάτι σπουδαίο. Που η ιστορία τους προκαλεί το θαυμασμό, τη συγκίνηση και την ελπίδα.

– Θέλεις να σε αγαπούν;

Δεν ξέρω με τι συνδέει ο καθένας τη λέξη αγάπη στο μυαλό του – ο όρος δεν είναι τόσο ξεκάθαρος όσο τον κάνει να φαίνεται η ευκολία με την οποία χρησιμοποιείται στην τέχνη και σε θρησκευτικά κείμενα. Γι’ αυτό και έχουν γίνει τόσα εγκλήματα στο όνομά της αγάπης. Προτιμώ το σεβασμό ως βάση κάθε επικοινωνίας και είμαι πολύ χαρούμενος όταν βρίσκομαι δίπλα σε ανθρώπους που εκτιμώ.

– Τι σου έμαθε η ζωή;

Τίποτα, είναι όλα συγκεχυμένα…

– Πώς αντιδράς στην πίεση της καθημερινότητας;

Μερικές φορές κλαίω. Κάποιες φορές στέκομαι απλώς ακίνητος μέχρι να ολοκληρώσω τη σκέψη μου.

– Υπάρχει κάτι που νοσταλγείς από την παιδική σου ηλικία;

Αναλόγως τη στιγμή.

– Ονειρεύεσαι ρόλους ή τα αφήνεις όλα στην τύχη;

Ιστορίες σκέφτομαι, όχι ρόλους. Αλλά και η τύχη φέρνει σπουδαία πράγματα.

– Τι είναι ηθοποιός;

Αν καταφέρει ο ηθοποιός να υπάρξει ως καλλιτέχνης, μοιάζει σαν μια θεσμοθετημένη – ή και όχι- ρωγμή στις κοινωνικές νόρμες. Αν όχι, ο ηθοποιός είναι ηθοποιός, αυτό. Δανείζεται λόγια και υποκρίνεται.

– Υπάρχουν επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια;

Όχι κάτι ανακοινώσιμο.