ΤΩΡΑ |
Στην πρεμιέρα του Just the 2 of us διασκέδασε με την ψυχή της. Τη συναντήσαμε την επόμενη ημέρα και διαπιστώσαμε πως είναι στα καλύτερά της.
Γελάει πιο συχνά, μιλάει πιο χαλαρά, αναδεικνύει περισσότερο τη θηλυκή πλευρά της. Έτσι την αγαπάμε περισσότερο. Γελάει, χαμογελάει, αυτοσαρκάζεται, «παίζει» σε άλλο τερέν.
Κάτι έχει αλλάξει με τη Ράνια Θρασκιά και το καταλαβαίνει κανείς από τα πρώτα λεπτά που την έχει απέναντί του.
Στην πρεμιέρα του Just the 2 of Us, ο τρόπος που η ίδια αντιμετώπισε την αυστηρή κριτική του Γιώργου Θεοφάνους είναι ένα μικρό δείγμα του ακομπλεξάριστου εαυτού της. «Πάλι καλά που δεν μου έβαλε τρία και έμεινε στο τέσσερα. Είμαι χαρούμενη, πάντως, γιατί πάμε να καθιερώσουμε νέο trend. Το “Θρασκιοφέρνεις” του Θεοφάνους θα μείνει ως ατάκα. Δεν μπορώ να αγχωθώ, ούτε να το δω ανταγωνιστικά, θέτοντας υψηλούς στόχους, γιατί έτσι θα χάσω τη χαρά και την ψυχή που έχω βάλει μέσα σε αυτό το show. Με είχαν προσεγγίσει εδώ και πολύ καιρό. Αρχικά, δεν το τριβέλισα καθόλου στο μυαλό μου, καθώς το “όχι” ήταν πολύ σίγουρο για μένα. Είχα πολύ μεγάλες αντιστάσεις απέναντι σε αυτό. Τελικά, επειδή μιλούσα με την Έλενα (σ.σ. Κατραβά), την οποία εμπιστεύομαι, σκέφτηκα “για να επιμένει τόσο, μάλλον για καλό μου είναι, επομένως ας ρίξω τις άμυνες”».
Μας είχε συνηθίσει σε μια πολύ μετρημένη εικόνα, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική της ζωή. «Έχω θετική θεώρηση της ζωής. Η δυσκολία μου να εκτεθώ με έναν τρόπο διαφορετικό από το σύνηθες για μένα περιορίζει κάπως την ελευθερία που έχω μέσα μου και σε άλλες πλευρές του εαυτού μου. Για καμία από αυτές τις πλευρές δεν ντρέπομαι, ούτε για την πολύ χαρούμενη, ούτε γι’ αυτήν που τραγουδάει όλη μέρα. Κυρίως τραγουδάω στο αυτοκίνητο. Εκεί ερμηνεύω τα μεγάλα μου σουξέ, κουνάω μαλλιά, τα κάνω βιντεοκλίπ».
Επιμένω στον πιο ανάλαφρο εαυτό της και τη ρωτάω για τις αντιδράσεις των άλλων. «Οι περισσότεροι άνθρωποι, με τους οποίους συναναστρέφομαι στο Just the 2 of Us, μου λένε “μα, τι έχεις πάθει; Εσύ είσαι μες στην καλή χαρά!”. Απλά επέλεγα, για δικούς μου συγκεκριμένους λόγους, να μην το μοιράζομαι, σαν να όφειλα μια σοβαρή πλευρά στους τηλεθεατές. Θεωρούσα ότι έτσι διασφαλίζω τη συνέπειά μου απέναντί τους. Είμαι, πράγματι, πιο ελεύθερη τώρα πια. Η ζωή με οδήγησε εκεί, η ωριμότητά μου, οι εμπειρίες μου» διευκρινίζει στο People.
Και αν από το show τραγουδιού αποχωρήσει νωρίς, φυσικά και θα στενοχωρηθεί. «Τα επαγγέλματά μας έχουν να κάνουν με τη ματαιοδοξία μας, την αναζήτηση της αγάπης του κόσμου, την αποδοχή. Υπάρχουν πάντα εκείνα τα σκοτεινά συναισθήματα που σου λένε “δεν σε αγαπάνε”, κι αυτό σε πονάει. Σπάνια, ξέρεις, η λογική νικάει αυτά τα σκοτεινά συναισθήματα».
Και αν της πρότειναν να είναι η παρουσιάστρια του show ή να καθίσει στην καρέκλα της κριτικής επιτροπής; «Θα ήμουν πολύ θετική και χαρούμενη και γι’ αυτούς τους ρόλους. Αν, πάντως, με ρωτούσαν “ποιον θα μας πρότεινες;”, θα πρότεινα τη Ζέτα Μακρυπούλια για την παρουσίαση. Εμένα θα με πρότεινα για άλλα προγράμματα, κοινωνικές ή infotainment εκπομπές, ή για άλλα project, διαφορετικά».
Πρωινό θα έκανε; «Φυσικά, αλλά το δικό μου πρωινό θα το έκανα με περισσότερες δόσεις πληροφορίας. Aν με καλούσαν να αναλάβω ένα συγκεκριμένο φορμάτ, θα πήγαινα με χαρά και τιμή, αλλά μέσα στην πορεία της εκπομπής θα έβγαζα κομμάτια της δικής μου προσωπικότητας. Ο κάθε άνθρωπος έχει δυνατές πλευρές, στις οποίες στηρίζεται. Δεν θα έκανα καμιά κοσμογονία στο πρωινό».
Όταν έχει την ευκαιρία, βλέπει και τα δύο ψυχαγωγικά πρωινά. Με τη Φαίη και τον Γιώργο τη συνδέει στενή φιλία. Τον Γιώργο Λιάγκα τον παρακολούθησε και στο live του The Voice και της φάνηκε εξαιρετικός. «ΟΓιώργος ήταν ο άνθρωπος που είχε την πιο ένθερμη στάση απέναντί μου σε ό,τι αφορά το Just the 2 of Us, λέγοντάς μου “πρέπει να πας, φυσικά και να το κάνεις!” κι έτσι με έβαλε σε δεύτερες σκέψεις για να πω “ναι”. Η Φαίη ήταν πιο ουδέτερη, δεν ήταν σίγουρη ότι είναι για το καλό μου, ενώ ο Γιώργος ήταν εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι έπρεπε να το κάνω».
Η Ράνια προετοίμαζε για πέντε ολόκληρους μήνες την εκπομπή της στην ΕΡΤ. Ωστόσο, τα γεγονότα την πρόλαβαν. «Γκρεμίστηκε το σύμπαν, όχι μόνο η εκπομπή μου. Εγώ δεν πιστεύω στις γκαντεμιές. Εξάλλου, αυτό που έγινε αφορούσε τόσο πολύ κόσμο με δραματικό τρόπο και αισθανόμουν ότι δεν είχα το δικαίωμα να παραπονεθώ. Είχα όνειρα, δούλεψα σκληρά, αλλά όταν γκρεμίζεται ο κόσμος, είναι εγωιστικό να λέω τα δικά μου. Το μερίδιό μου στο παράπονο το είχα στο σπίτι μου και μέσα μου. Αισθανόμουν ότι τα πράγματα οδηγούνταν σε ένα οδυνηρό τέλος».
Το όνομά της ακούστηκε πολύ έντονα και για το κανάλι Ε τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά εκείνη προτίμησε τον παράδεισο του σπιτιού της. «Ήταν και αυτό στο πλαίσιο συζητήσεων που κατά καιρούς έχω κάνει. Σε κάποια πράγματα προχωράμε, σε άλλα κάνουμε πίσω. Ήθελα χρόνο στο σπίτι με τα παιδιά και είχα άλλους στόχους. Έδωσα αλλού προτεραιότητα. Μου έλειπε η δουλειά, αλλά ήταν πολύ συνειδητή η απόφασή μου να πω κάποια “όχι” για να μείνω περισσότερο στο σπίτι, ώστε να δώσω στο δεύτερό μου παιδί το χρόνο που αφιέρωσα και στο πρώτο. Μερικές φορές τα εμπόδια έρχονται για κάποιο λόγο στη ζωή μας, φωτίζοντας κάτι άλλο μέσα μας, που μπορεί να είναι επιθυμίες ή σκέψεις».
Επιμένω, ρωτώντας την αν απέρριψε τη συγκεκριμένη πρόταση επειδή προερχόταν από μικρότερο κανάλι. «Υπήρχαν άνθρωποι που μου έδιναν τα εχέγγυα. Ήταν προσωπική μου επιλογή, συνυπολογίζοντας τη φθορά από την ΕΡΤ, και έτσι προτίμησα τον παράδεισό μου στο σπίτι. Δεν ήθελα να πηγαίνω κόντρα σε αυτά που γίνονται. Κουράστηκα να πολεμάω με τα εμπόδια. Σκέφτηκα “ας πάω εκεί που με πάει η ζωή”».
Παρόλο που απείχε τηλεοπτικά, ποτέ δεν έμεινε χωρίς δουλειά. Καταρχήν έγραψε το βιβλίο της, έχει το blog της «Κοιτάω μπροστά» στο www.paidorama.com. Έκανε εκπομπή στο διαδικτυακό ραδιόφωνοifeelkid, η οποία προσωρινά σταμάτησε, και μάλλον θα επιστρέψει μέσω συμβατικού ραδιοφώνου. Και μέσα σε όλα αυτά, ξεκίνησε το μεταπτυχιακό της στην Κλινική και Κοινοτική Ψυχολογία το Σεπτέμβριο.
Η Ράνια είναι όμορφη. Πολύ όμορφη. Baby face, υπέροχη επιδερμίδα. «Είσαι στα καλύτερά σου;» της λέω. «Αφού το λες, σιγά μην το πάρω πίσω» απαντάει. «Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι, με συνέπεια πλέον, έβαλα στη ζωή μου τη γυμναστική. Ξεκινούσα πάντα και άντεχα τρεις μήνες. Δεν κάνω κάποια από αυτές τις γυμναστικές της μόδας. Κάνω ένα κανονικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει πολλές ασκήσεις. Πέρασα πλέον το κρίσιμο τετράμηνο, αν και γκρινιάζω συνέχεια. Όσο για τη διατροφή μου, είμαι εδώ και καιρό αγκαλίτσα με τη Θεσσαλονικιά διατροφολόγο Ειρήνη Πασχαλέρη, την οποία και εκθέτω με την ασυνέπεια και τα σκαμπανεβάσματά μου. Ακολουθώ το πρόγραμμα, ξεφεύγω, επανέρχομαι. Το καλό είναι ότι η γυμναστική σού δίνει μια περίοδο χάρητος, χωρίς να πάρεις εύκολα κιλά. Στις εγκυμοσύνες δεν είχα διάθεση να φάω τίποτε. Μετά μου ερχόταν η όρεξη και ταλαιπωρήθηκα να χάσω τα κιλά. Κι εκεί είναι που μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο και ανάγεις το βάρος σου σε μείζον θέμα. Θεωρείς ότι όλα εξαρτώνται από την εικόνα σου. Έδωσα στον εαυτό μου χρόνο. Δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι».
Ο σύζυγός της, πάντως, είναι ένας φανατικός sportsman, που δεν την πίεσε ποτέ να γυμναστεί. «ΟΑνδρέας δεν μου επέβαλε έναν τρόπο ζωής, ακόμη κι αν ο δικός του είναι πιο υγιεινός. Και δεν θα ήθελα να μου το επιβάλλει ή να μου το ζητήσει».
Botox δεν έχει κάνει ποτέ. «Είμαι απείραχτη» γελάει! «Θέλω να διατηρήσω αυτό το φυσιολογικό πρόσωπο που έχω. Αν με ρωτάς, δεν θέλω να κάνω botox, κυρίως επειδή κολακεύομαι όταν μου λένε “τι ωραία που είσαι, χωρίς να έχεις κάνει τίποτε”. Αυτή η κολακεία με κρατάει απείραχτη. Η κάθε μου γυναικεία ανασφάλεια καλύπτεται, όταν μου λένε “μα πόσο καλά κρατιέσαι!”». Το πρόσωπό της δεν το περιποιείται ιδιαίτερα. «Έχω μια αμφισβήτηση απέναντι σε όλα αυτά που τάζουν οι σύγχρονες μέθοδοι αντιγήρανσης. Χρησιμοποιώ μόνο μια κρέμα για τα μάτια και αντηλιακή όλο το χρόνο. Είμαι η γυναίκα που χαρίζω τα καλλυντικά μου ή τα βάζω στα χέρια μου για να μην τα πετάξω» λέει στο People.
Επιπλέον, δεν καπνίζει, δεν έχει πιει ποτέ καφέ στη ζωή της, δεν καταναλώνει αλκοόλ. Της αρέσει να μαγειρεύει, ενώ δασκάλα της υπήρξε η Αργυρώ Μπαρμπαρίγου, όταν συνεργάζονταν στην εκπομπήΌμορφος Κόσμος το Πρωί.
Με τον Ανδρέα Φωτόπουλο έχουν δημιουργήσει μια υγιή οικογένεια με δύο αγοράκια, τον Διονύση (4,5 ετών) και τον Κωνσταντίνο (2,5 ετών). Δεν μιλάει ποτέ για μυστικά σχέσεων, ούτε της αρέσουν οι γενικεύσεις. Αρκείται μόνο να πει ότι «μέσα από τους άλλους, μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας». ΟΑνδρέας είναι στήριγμα στη ζωή της. «Μου δίδαξε ότι πρέπει να δεχόμαστε τους ανθρώπους όπως είναι, χωρίς να προσπαθούμε να τους αλλάξουμε, αλλά να αποδεχόμαστε και τον εαυτό μας. Μέσα από τον τρόπο του, αλλά και την απόλυτη αποδοχή που έλαβα από εκείνον, ένιωσα την ελευθερία να είμαι τα πάντα –κάτι που δεν το έκανα με ευκολία στο παρελθόν–, έμαθα ότι ένας σίγουρος τρόπος να αγαπάς είναι να αγαπάς τον άλλο όπως είναι». Άρα, της έμαθε να αγαπάει περισσότερο τον εαυτό της; «Δεν ξέρω αν με αγάπησα περισσότερο, αλλά σίγουρα είμαι πιο ελεύθερη. Το ζητούμενο είναι η ελευθερία μας» λέει ηΡάνια. Συζητάμε για το ενδεχόμενο ενός τρίτου παιδιού. «Αυτή τη στιγμή θα σου έλεγα “όχι”, αλλά γενικά στη ζωή μου σε ό,τι έχω πει “όχι” το έχω κάνει. Τα “ποτέ” μας δεν ισχύουν. Σήμερα, λέω ότι δεν θα στήριζα όσο και όπως θα ήθελα ένα νέο μέλος στην οικογένεια. Μπορεί σε ένα χρόνο να είμαι διαφορετική».
Υπήρξε συντηρητική, χωρίς να της το επιβάλλει κανείς. Ούτε καν οι γονείς της. «Αυτοπεριοριζόμουν από παιδί. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πώς θα μπορούσα να είμαι ισορροπημένη στη ζωή μου. Το έψαξα για πάρα πολλά χρόνια μέσα μου και δεν μετάνιωσα για καμία στιγμή του ψαξίματός μου».
Ανάμεσα σε εκείνη και τον Ανδρέα «υπάρχει σεβασμός. Δεν σαμποτάρει ο ένας την πρόοδο και την εξέλιξη του άλλου, χαίρεται ο ένας με τη χαρά του άλλου. Ξέρεις, αυτά δεν είναι αυτονόητα στα σύγχρονα ζευγάρια» επιμένει.
Σε εκείνον θαυμάζει το πόσο καλός επιστήμονας είναι. «Ερωτευόμαστε ανθρώπους που θαυμάζουμε. Για μένα ένας τίμιος, συνεπής και δοσμένος σε αυτό που κάνει επιστήμονας –με τρόπο παραδοσιακό και σύγχρονο ταυτόχρονα– είναι άξιος θαυμασμού. Όταν πηγαίνω στο ιατρείο του, πραγματικά γοητεύομαι. Είναι εξαιρετικός οικογενειάρχης και μπαμπάς. Είναι παρών, το παλεύει πολύ μέσα του, το παιδεύει τόσο, που δεν κάνει κάτι χωρίς να το σκεφτεί. Συζητάμε πολύ σε ό,τι διαφωνούμε, ώστε να έχουμε κοινή αντιμετώπιση των θεμάτων που αφορούν στα παιδιά. Ακόμη κι αν ένας από τους δύο κάνει πίσω, στα παιδιά μας φτάνει μια κοινή γραμμή. Και τα παράπονα τα λέει ο ένας στον άλλο».
Σχόλια για αυτό το άρθρο