Η Δήμητρα Ματσούκα μιλάει για το σοβαρό ατύχημά της, που οι γιατροί δεν μπορούσαν να εξηγήσουν
Πολύπλοκη ή απλή; Ενδιαφέρουσα ή βαρετή, όπως αυτοχαρακτηρίζεται; Πλασμένη για τους ρόλους ή για να αγαπάει και να αγαπιέται; Το δυσεύρετο πλάσμα, για πρώτη –ίσως και τελευταία– φορά, αφήνεται ελεύθερο στο People, το περιοδικό που αγαπάει τον άνθρωπο. Και, φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην αγαπάει και τη Δήμητρα Ματσούκα.Η Δήμητρα, καθισμένη απέναντί μου, στο δικό μου σπίτι, καταμεσήμερο καλοκαιριού, με φουλ air condition. Ο κλιματισμός στο σπίτι της είχε χαλάσει. Κοινό μυστικό πλέον ότι είναι δυσεύρετη, δεν μιλάει συχνά, φωτογραφίζεται σπάνια. Μετά από μακρά αποχή, η Δήμητρα στο People. Και μάλιστα live, χωρίς e-mails και τυποποιημένες απαντήσεις. Πριν προλάβεις να τη μισήσεις για τα επικοινωνιακά κενά που μπορούν να τινάξουν τον προγραμματισμό ενός περιοδικού στον αέρα, μπορείς και να της παραδοθείς, θυσία στην παιδική της γλυκύτητα. Λοιπόν, γιατί ηθοποιός; «Όταν ανακοίνωσα στους δικούς μου ότι θα γίνω ηθοποιός, θυμήθηκαν και οι δύο το ποίημα και το ρεζιλίκι. Θυμάμαι σαν τώρα το βράδυ που πήγαμε με μια παρέα από τη Γλυφάδα στο θέατρο για να δούμε την παράσταση Η Μικρή μας Πόλη, σε σκηνοθεσία Βολανάκη. Όταν βγήκαμε, είπα “εγώ αυτό θέλω να κάνω”».
Σήμερα επιλέγει τη μη δημοσιότητα, πρόλαβε να ζήσει τη χρυσή δεκαετία των 90s, με τις ακριβές παραγωγές των εξωφύλλων. «Πάλι εξαιτίας του πατέρα μου, είχα επαφή από παιδί με τα ξένα περιοδικά και λάτρευα τις φωτογραφίσεις που έβλεπα σε αυτά. Προφανώς ήμουν πιο ματαιόδοξη, ως πιο μικρή, και έλεγα “ναι” σε concept που ήταν συγκλονιστικά, μα που συνοδεύονταν από φρικτά εξώφυλλα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια συμφωνία κυρίων, πάντα αυτά που υπόσχονταν δεν τηρούνταν. «Πειραγμένα» εξώφυλλα κι εγώ εξαπατημένη.
Το 2004 τελείωσε η ιστορία μου με όλα αυτά συνειδητά. To κερασάκι στην τούρτα ήταν μια φωτογράφιση στο concept της τηλεταινίας Δρόμος του Βασίλη Τσελεμέγκου. Φορούσα φόρεμα με τιράντες, μπότες και καπέλο. Σκύβοντας φάνηκε το στήθος μου. Οι φωτογραφίες δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, αλλά από το ατελιέ του περιοδικού διέρρευσαν και έκαναν το γύρο του Διαδικτύου, όπου υπάρχουν ως σήμερα. Εκεί κατάλαβα πως είμαι τελείως απροστάτευτη. Και πάγωσα». Σε ό,τι αφορά το lifestyle των 90s, αν και το έζησε, όπως οι περισσότεροι από εμάς, το έφερε βαρέως. «Είμαι από αυτούς που κατανάλωναν και αισθάνονταν αυτομάτως άσχημα. Είχα ενοχές. Τα τελευταία χρόνια, που είμαστε πιο προσεκτικοί, δεν μου έχει λείψει τίποτε. Αντίθετα, αισθάνομαι και πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου» εξομολογείται στο People.

Έκανα και φίλους σ’ αυτή τη δουλειά, τους οποίους αγαπώ πολύ και χαίρομαι να συναντώ. Ανθρώπους που σε δύσκολες στιγμές με στήριξαν, όπως τότε που στην τελευταία παράσταση του ΚΘΒΕ στη Στρίγκλα που Έγινε Αρνάκι έπαθα συντριπτικό κάταγμα του μηριαίου οστού. Το αστείο είναι χωρίς καν να πέσω. Έμεινα με πατερίτσες για επτά μήνες. Επτά μήνες και τρία χειρουργεία. Φοβήθηκα, κυρίως γιατί είχα πάθει μια φοβερή εξάρτηση από την πατερίτσα. Έπρεπε να την αφήσω για να ξαναπερπατήσω και σε αυτό με βοήθησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, όταν κάναμε την Πορνογραφική Σχέση στο θέατρο. Περνούσα, βλέπεις, μια προσωπική ιστορία, η οποία με είχε στενοχωρήσει κι επειδή εγώ σωματοποιώ το άγχος, ήμουν ευάλωτη στο να μου συμβεί κάτι κακό. Και συνέβη. Μια απόφαση που κάποια στιγμή παίρνουμε όλοι οι ενήλικες είναι να δούμε τους άλλους έτσι όπως πραγματικά είναι και αυτό, καμιά φορά, είναι σοκ.
Αυτές οι στιγμές της συνειδητοποίησης εμένα μου κόστισαν πολύ, είτε αφορούσαν ένα συγγενή που δεν τον έχεις επιλέξει, είτε ένα σύντροφο που έχεις επιλέξει. Άνθρωποι που είχα στο μυαλό μου ως σημαντικούς και σοβαρούς φάνηκαν στα μάτια μου ανισόρροποι και ανεπαρκείς. Και μου κόστισε. Έτσι έπαθα ένα ατύχημα που δεν εξηγείται ιατρικώς. Δεν έπεσα, από κραδασμό το έπαθα, κανείς από τους γιατρούς δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Απλώς δεν δικαιολογείται. Σαν να μαράζωσα. Ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Περνούσα τις μέρες μου βλέποντας ταινίες του Woody Allen, 44 ή 46 στον αριθμό, θα σε γελάσω. Είχα συνεχώς δίπλα μου γονείς, αδέλφια, συγγενείς. Εκμεταλλευόμενη προφανώς την κατάσταση, έφτασα στο σημείο να ζητάω βοήθεια για το παραμικρό, είχα βολευτεί στην ακινησία μου. Φώναζα συνέχεια την αδελφή μου για να με βοηθήσει. Από το χιλιοστό “Μαρίαααα, Μαρίαααα” και μετά, ακουγόταν η κουρασμένη απάντησή της: “Ορίστε, κυρία”». Χαμογελάει και τα λακκάκια στα μάγουλά της εκεί, στη θέση τους.
Δήμητρα, η μεγαλύτερή σου ανασφάλεια; «Έχω πλέον μια πολύ μεγάλη δυσκολία στο να ερωτευτώ ή να θαυμάσω κάποιον και αρχίζω και φλερτάρω με την ιδέα μιας ζωής μοναχικής. Αν και αν με ρωτήσεις αύριο, μπορεί να σου πω άλλα. Σήμερα έχω κοιμηθεί λίγο κι όταν μου λείπει ύπνος, τα βλέπω όλα μαύρα. Το ίδιο μου συμβαίνει κι όταν πεινάω» ομολογεί στο People.
Δεν έχει Facebook, Twitter, Instagram. «Δεν έχω αισθανθεί αυτή την ανάγκη μέχρι σήμερα. Κι όμως χτες, φωτογραφίζοντας τη θέα από το μπαλκόνι μου, κατέληξα να βγάλω τις πρώτες μου selfies. Αυτό με τις selfies είναι κάτι σαν επιδημία. Βλέπεις όλους γύρω σου να το κάνουν. Στο τέλος κολλάς. Αλλά έχει την πλάκα του ομολογώ. Ξαφνικά σε βλέπεις διαφορετικά από όταν σε φωτογραφίζουν οι άλλοι». Τη ρωτάω αν μπορώ να τις δω. Ενθουσιάζομαι και της ζητώ να μου χαρίσει τα selfies της, εκείνης της αυθόρμητης στιγμής, για το People. Χωρίς make-up, χωρίς φτιαγμένα μαλλιά, χωρίς styling, έτσι απλά. Όπως λέμε Δήμητρα.
Δείτε περισσότερα στο περιοδικό People που κυκλοφορεί αύριο με το Πρώτο Θέμα!
Photos Καλλιόπη Καρβούνη











































Σχόλια για αυτό το άρθρο