A Love Letter

Αγαπημένε μου,
Σήμερα σου στέλνω αυτό το γράμμα. Νιώθω ότι η αγάπη ξεχειλίζει απο μέσα μου, νιώθω ότι είναι τόσο έντονη και τόσο μεγάλη που πονάει καθώς προσπαθώ να την στριμώξω μέσα στην καρδιά μου.

Η καρδιά μου, φαντάζει μικρούλα για να χωρέσει τόση αγάπη. Η αγάπη όμως είναι ανεξέλεγκτη και άπιαστη. Χωράει παντού και πάντα και δεν χρειάζεται χερούλι για να ανοίξει την πόρτα της καρδιάς. Αόρατα την ανοίγει από μόνη της. Όχι, δεν είναι κάποια επέτειος ή κάποια γιορτή. Απλά, σήμερα νιώθω ότι μπορώ να τιθασεύσω κάπως το συναίσθημα μου για να μπει σε λέξεις.

Βλέπεις, η αγάπη ειναι ατίθαση. Δεν υπάρχουν σύνορα, όρια ή διαστάσεις, δεν υπάρχουν ανθρώπινοι ή θεικοί νόμοι που θα ορίσουν την αγάπη. Το μόνο που την ορίζει είναι οι νόμοι που θέτει η καρδια μου! Δεν είναι αλήθεια ότι η αγάπη δεν έχει λογική. Η αγάπη έχει λογική… Τη δικιά της!

Είναι αυτόνομη, αγέρωχη, αυθαίρετη, γενναία, αυθεντική, αδάμαστη, άφθαρτη, ιερή, υψηλή, ξεροκέφαλη, εξουσιαστική, αθώα. Υπερήφανη, μα ταυτόχρονα ταπεινή. Γιατί δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν δέχεται ορισμούς, δεν πιέζεται, παρά μόνο επεκτείνεται. Και πετάει ελεύθερη, χωρίς να νοιάζεται εάν τα φτερά της θα λιώσουν. Υπάρχει, δημιουργεί, εκφράζεται αβίαστα.

Ω αγάπη εσύ ανυπέρβλητη.
Όλα συμβαίνουν μαζί σου αβίαστα αγάπη μου. Όλα ρέουν, όλα απλά γίνονται χωρίς προσπάθεια όταν είμαι κοντά σου. Η δύναμη της αγάπης είναι αυτό που το μυαλό αρνείται να συλλάβει, μα η καρδιά αγκαλιάζει τέλεια παραδομένη, βουτώντας μέσα τηs χωρίς όρους.

Σε περιμένω να έρθεις σήμερα!Η καρδιά μου πονά και ο πόνος ψάχνει την παρουσία σου για να ανακουφιστεί. Γλυκός ο πόνος της προσμονής. Γνώριμος ο χτύπος της πόρτας.Η αγάπη πονάει γιατί είναι αδάμαστη. Ο άνεμος της σκέψης σου ταράζει το κορμί μου. Η ύπαρξη μου ριγεί στο άκουσμά σου. Όταν η αγάπη σε πλησιάσει και σε αγγίξει, η ζωή σου ποτέ πιά δεν θα είναι η ίδια γιατί ο ανεμοστρόβιλος της θα έχει αναστατώσει την ψυχή σου και ο ήλιος της θα έχει ζεστάνει το σύμπαν σου. Η βροχή της θα έχει κατευνάσει την ακατάπαυστη, χωρίς λογική αναζήτηση σου.

Όσο και να μην σε κατανοώ, αγάπη μου, θέλω να ανοίξω τα σύνορα μου για να καταλάβω τον τόνο σου, να εμπεδώσω την ύπαρξη σου. Να συγχρονίσω τον παλμό μου με τον δικό σου. Να ρουφήξω την στιγμή σου. Αγαπώ ότι αγάπας. Όταν είμαι μαζί σου ολα συγχρονίζονται, είναι σε αρμονία. Είμαστε δύο αυτόνομες υπάρξεις που ενωνόμαστε στον ίδιο ρυθμό.
Δεν έχω ανάγκη να με συμπληρώσεις, είμαι συμπληρωμένη…
Δεν περιμένω να με ολοκληρώσεις, νιώθω ολόκληρη…
Δεν περιμένω να με φωτίσεις, είμαι αυτόφωτη…
Υπήρξα και θα ύπαρξω πριν και μετά απο εσένα.
Η ζωή μου όμως είναι γιορτή με εσένα, γιατί όταν είμαι μαζί σου νιώθω σαν να επεκτείνεται η ύπαρξη μου σε θεϊκά μονοπάτια.

Νιώθω ότι μαζί σου ανακαλύπτω τον ανώτερο εαυτό μου. Γιατί μέσα στα ματιά σου βλέπω την αντανάκλαση της καλύτερης έκδοσης του εαυτού μου.
Όταν είμαι μαζί σου νιώθω ελεύθερη, γιατί είμαι ο εαυτός μου και μπορώ να σου προσφέρω την πεμπτουσία μου.
Θα ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που υπάρχεις. Στις δύσκολες στιγμές ήσουνα πάντα εκεί.
Με κρατήσεs, με πότησες, με σηκώσεs, με ενδυνάμωσες, με ταρακούνησεs να ξυπνησω όταν χρειαζοταν, με γιάτρεψες όταν πονούσα, με δρόσισες, με ζέστανες στους κρύους διαδρόμους της αμφιβολίας μου.
Πιστέψες σε μένα όταν όλοι αμφέβαλλαν, ακόμα και ο ίδιος ο εαυτός μου.
Χαμογελώ, είμαι ο ήλιος σου. Και αυτό είναι σπουδαίο!
Όταν είμαι μαζί σου, η μυρωδιά σου ειναι το αγαπημένο μου άρωμα, η φωνή σου είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, η αγκαλιά σου ειναι η ασφαλέστερη σκέπη, γεύομαι την ουσία σου.
Όταν το γυμνό κορμί μου είναι στην αγκαλιά σου, το χάδι σου είναι η καλύτερη μου κουβέρτα.
Η ένωση μας είναι η κοντινότερη εμπειρία του θεικού.
Σε δέχομαι, ανοίγω, εκτείνομαι για να σε φτάσω, να σε καταλάβω, να σε εμπεδώσω, να σε αφομοίωσω, να σε ξενάγησω στα άδυτα του εαυτού μου. Και πιό πέρα…
Ένα κομμάτι δικό σου έχει ριζώσει και έχει μεγαλώσει μέσα μου.

Καλύτερα μιαν ώρα με την αγάπη σου παρά μια ζωή χωρίς να έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα.
Λάτρευω τον τροπο πού με αγαπάς. Ζω τη στιγμή αυτή της ευτυχίας που αγαπώ και αγαπιέμαι. Το τώρα. Και αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα σε αυτόν τον κόσμο, όλα τα αλλά είναι φειδωλά.
Δεν υπάρχει αληθινή ή ψεύτικη αγάπη. Πολλή ή λίγη αγάπη. Η αγάπη είναι μία και είναι ατελείωτη, μεταμορφώνεται, είναι Φοίνιξ, είναι αλήθεια, η μόνη πανάκεια απάντηση.
Όλα τα άλλά που ήταν «λιγότερο», «πέρασε», «δεν κράτησε», «ήταν ψεύτικο», ή οτιδήποτε άλλο, έχουν άλλο όνομα. Σίγουρα δεν λέγονται αγάπη. Βεβηλώνουν το όνομά της.
Η αγάπη εμπεριέχει ευγνωμοσύνη, συμπόνοια, συγχωρέση, υπομονή, πίστη.
Όσο αποδώσω στην αγάπη μικρότητες και χυδαίους χαρακτηρισμούς όπως αυτούς της ζήλειας, της κτητικότητας, του εγωισμού, τόσο την απομακρύνω.
Προσβάλλεται η αγάπη διότι δεν εμπεριέχει κανένα από αυτά. Ντροπιάζεται και κρύβεται…
Όταν αγαπάς, θες τον άλλον να είναι ευτυχής.

ΣχετικάΆρθρα

Είμαι ευγνώμων για όσα έχω περάσει γιατί και οι δυσκολίες έχουν συμβεί στη ζωή μου γιά κάποιο λόγο.
Ό,τι μπορεί να έχασα στο παρελθόν έχει αντικατασταθεί με την αγάπη σου. Ό,τι χρειάζομαι είναι εδώ όταν βρίσκομαι στην αγκαλιά σου. Όταν είμαι μαζί σου όλα τα άλλα εξαφανίζονται. Νιώθω ότι μπορώ να ξεπεράσω το αξεπέραστο, το ακατόρθωτο, το αδύνατο.
Αγάπη είναι ο οδηγός μου, ο δρόμος μου, ο σκοπός μου, ο προορισμός μου, η θρησκεία μου, η σκέψη μου, η πράξη μου, η τροφή μου, η ύπαρξή μου. Εσύ είσαι η αγάπη μου.
Με το χαμόγελο σου, το άγγιγμα σου, την ζέστη σου, τα μάτια σου, την ύπαρξη σου, αγάπη μου, αγαπημένε μου, φίλε, εραστή, συντροφε, οικογένεια μου, ψυχή. Σε ακολουθώ «αγάπη».
Το να ακολουθήσω την καρδιά μου, σημαίνει να ακούω τον εαυτό μου σε βαθύτερο επίπεδο. Και αυτή είναι η πραγματική γνώση. Γιά να γίνει αυτό, θα πρέπει να του επιτρέψω να μάθει να αναγνωρίζει την επαφή με την ανώτερη αυθεντική ύπαρξη μου. Διαφορετικά, θα ακολουθήσω τα διαστρεβλωμένα συναισθήματα και το ακατάλληλα προεκπαιδευμένο από την κοινωνία μυαλό μου, το αρρωστημένα μεγαλωμένο εγώ μου, και θα χάσω τον δρόμο στην αγάπη.
Ό,τι έχει αναβλύσει από την καρδιά ειναι σίγουρο οτι θα ριζώσει.

Κάποια μέρα, φτάνει στην ζωή η αγάπη για αυτούς που ξέρουν να την καλωσορίζουν με ανοιχτή καρδιά. Βρίσκει τους γενναίουs, γιατί η διαδρομή της ποτέ δεν ειναι εύκολη.
Οι υπόλοιποι διαμαρτύρονται ότι «δεν υπάρχει», «τελείωσε», «ήταν ψεύτικη», «λίγη», «ανεπαρκής», «κανείς δεν ξέρει να αγαπά», κλπ. Καλύπτοντας έτσι την δική τους ατολμία.
Η αγάπη προκαλεί την υπέρβαση. Μαζί της χέρι-χέρι ακολουθεί η αλλάγη.
Εάν δεν είμαι γενναία, άφοβη, δυνατή, συμπονετική, υπερβατική και δεν μου αρέσει η αλλαγή δεν θα την βιώσω σε βάθος. Εάν αρνηθούμε την αγάπη που θεϊκά μας εχει χαριστεί, εάν αρνηθούμε να αγαπήσουμε από το φόβο του πόνου ή της απώλειας, οι ζωές μας θα είναι άδειες και η απώλεια που θα υποστούμε μεγαλύτερη.
Η αγάπη χρωστάει την ύπαρξη της σε μια ανώτερη λογική, σε μιά αυθόρμητη ύπαρξη, σε μιά απέραντη πίστη. Χρωστάει την ύπαρξη της στον συγχρονισμό των δύο. Στην ικανότητα της καρδιάς να παραμένει γόνιμη. Χρωστάει την ύπαρξη της στην μαγεία, στο θαύμα, γιατί εκείνη δημιουργεί το θαύμα.

Αγάπη μου, αυτό το γράμμα είναι γιά σένα. Είναι ένας ύμνος στην δύναμη της αγάπης. Η αγάπη και εσύ είσαστε ένα μέσα μου. Είσαστε συνώνυμα γραμμένα στο άσβυστο λεξικό της ύπαρξης μου.
Σε ήξερα απο πάντα, σε ξέχασα στην διαδρομή, μέχρι που σε ξαναβρήκα. Την αγάπη κατά βάθος την γνωρίζεις από πάντα, από την έκτη αίσθηση. Απλά όταν έρχεται, επιβεβαιώνει και τις υπόλοιπες αισθήσεις.
Όλα ξεθωριάζουν. Ακόμα και τα πιό δυνατά χρώματα ξεθωριάζουν στον ήλιο. Η νιότη και η ομορφιά δεν είναι ανεξήτιλες. Όλη η ύπαρξη και το είναι μας ξεθωριάζουν στην αλύπητη δίνη του χρόνου.
Μόνο ένα μένει ανεξήτιλο, μεταμορφώνεται και αναγεννιέται. Και όχι μόνο αλλάζει χρώματα, αλλά και προσθέτει καινούργια κάθε φορά. Καμιά φορά χρώματα άγνωστα και μυστηριώδη, ανώνυμα και όμως αρχέγονα, μα γνώριμα ταυτόχρονα. Καινούργια και πιό φρέσκα όσο ο χρόνος περνά. Πιό λαμπερά και δυνατά, όσο οι φουρτούνες χτυπάνε.
Αγάπη το λένε σε αυτόν τον πλανήτη.