ΤΩΡΑ |
Η Αναστασία Παπαστάθη δεν είναι απλώς μια ηθοποιός- είναι μια ιέρεια της σκηνής, μια γυναίκα που ζει και αναπνέει μέσα από το θέατρο, που αφήνεται σε αυτό ολόκληρη, με ψυχή και σώμα. Η διαδρομή της είναι σφραγισμένη από ήθος, συνέπεια και αφοσίωση, ενώ η παρουσία της στη σκηνή μοιάζει με φλόγα που καίει αδιάκοπα φωτίζοντας τα σκοτάδια του ανθρώπινου βίου. Το θέατρο Radar που η ίδια οραματίστηκε και δημιούργησε δεν είναι ένας απλός χώρος- είναι ένα ζωντανό καταφύγιο τέχνης, ένας τόπος όπου οι λέξεις αποκτούν σάρκα και οστά, όπου οι ψυχές συναντιούνται σε μια σιωπηλή συνεννόηση πέρα από τα λόγια. Εκεί, η Αναστασία Παπαστάθη επιλέγει έργα που συνομιλούν με το σήμερα, που τολμούν να αγγίξουν τα καίρια ερωτήματα της εποχής μας, προσφέροντας στο κοινό εμπειρίες βαθιά συγκινησιακές και ουσιαστικές. Ως ηθοποιός, είναι προικισμένη με εκείνη τη σπάνια στόφα που ξεχωρίζει τους μεγάλους: η φωνή της, οι σιωπές της, η παραμικρή της κίνηση, όλα γίνονται γλώσσα θεατρική, σμιλεύοντας, στιγμές που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη των θεατών. Η σκηνή πλημμυρίζει με φως και ενέργεια κάθε φορά που την αγγίζει η παρουσία της. Πίσω από το μεγαλείο, κρύβεται η σεμνότητα, η ευγένεια και η εσωτερική της γαλήνη- αρετές που καθρεφτίζουν το αληθινό μέγεθος ενός καλλιτέχνη. Στο απαιτητικό αριστούργημα του Ίψεν ”Οι βρικόλακες”, η Αναστασία Παπαστάθη στέκεται απέναντι στο αβυσσαλέο βάρος της κυρίας Άλβινγκ και το μεταμορφώνει σε σπαρακτική, ζωντανή αλήθεια. Η ερμηνεία της είναι μια κατάθεση ψυχής, μια γέφυρα ανάμεσα στον Ίψεν και στο θεατή που συγκλονίζει και συγκινεί. Δεν είναι τυχαίο ότι η παράσταση αγαπήθηκε ένθερμα και αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό, κερδίζοντας το δικαίωμα να συνεχίσει για δεύτερη σεζόν {σ.σ ο υπογράφων έχει δει την παράσταση}. Η αυλαία θα ανοίξει ξανά στις 26 Σεπτεμβρίου στο θέατρο Radar και όσοι αγαπούν το αληθινό θέατρο δεν πρέπει να λείπουν. Γιατί εκεί, επάνω στο σανίδι η Αναστασία Παπαστάθη δεν υποδύεται απλώς, γίνεται η ίδια το θέατρο!
– Δημιούργησες το θέατρο Radar γιατί ήθελες να ακουστεί η δική σου φωνή;
Από τα πρώτα μου βήματα στο θέατρο αμέσως μετά τη δραματική σχολή βρέθηκα σε ένα χώρο μαγικό, με τον Μίνω Βολανάκη στην Μήδεια του Ευριπίδη, την παράσταση που σκηνοθετούσε στο θίασο Καρέζη- Καζάκου. Ήταν η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά. Πλούτος εμπειριών και πολύτιμη αποσκευή για την πορεία μου στο θέατρο. Μετά από αυτή την εμπειρία κατάλαβα ότι εκτός από την ανάγκη μου να εκφραστώ ως ηθοποιός,ήθελα να καταθέσω μια συνολική άποψη για το θέατρο. Κι έτσι με πολύ προσπάθεια και προσήλωση στον στόχο μου, κατάφερα να δημιουργήσω την δική μου στέγη που είναι το θέατρο Radar.
– Αυτό δείχνει άνθρωπο που υπεραγαπά το θέατρο και δεν διστάζει να πάρει το οικονομικό ρίσκο που είναι δυσθεώρητο…
Σίγουρα κάποιος πρέπει να αγαπάει πολύ κάτι για να μπορέσει να ρισκάρει τόσα πολλά και να ξεπεράσει τις δυσκολίες που κάποιες φορές ορθώνονται σαν τείχη απροσπέλαστα μπροστά του. Το θέατρο δεν είναι μια ασφαλής επιλογή και το ρίσκο δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά για μένα είναι τρόπος ζωής. Το θέατρο είναι ένα σύμπαν όπου μπορώ να ονειρεύομαι και να δημιουργώ.
– Πώς επιλέγεις το ρεπερτόριό σου;
Η επιλογή των έργων που χρόνια ανεβάζω τα τελευταία δέκα στο θέατρο Radar σχετίζεται με την έρευνα που κάνω κάθε φορά. Συνήθως το ένα έργο δίνει τη σκυτάλη στο άλλο. Για παράδειγμα είχα ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια με έργα που εστίαζαν στις ενδοοικογενειακές σχέσεις και με το « Καληνύχτα μητέρα» που παίξαμε δύο χρόνια με την Μαρία Σκούντζου και με τους «Τρομερούς γονείς» που ακολούθησαν για άλλα τρία χρόνια. Οι «Βρικόλακες» ήταν μια εξελικτική πορεία, ένιωθα την ανάγκη να ερευνήσω τη σχέση της οικογένειας με το κοινωνικό πλαίσιο που την περιβάλλει. Τις επιρροές που δέχονται τα μέλη μιας οικογένειας από τα στερεότυπα των κοινωνικών συμβάσεων και τι επίδραση έχουν στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους και με την κοινωνία.
– «Οι Βρικόλακες» του Ίψεν γιατί συνεχίζουν για δεύτερη σεζόν;
Άγγιξε πολύ τους θεατές, τους συγκίνησε. Βρήκαν κομμάτια της ζωής τους να ζωντανεύουν στη σκηνή. Δημιουργήθηκαν ερωτήματα που έβαλαν τον θεατή σε διαδικασία σκέψης και εγρήγορσης. Επομένως, και από τους θεατές υπήρξε το αίτημα της δεύτερης σεζόν και από εμάς που θέλαμε να αξιοποιήσουμε τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε από τη διαδρομή της παράστασης την πρώτη χρονιά και να τα εξελίξουμε την επόμενη.
– Συμφωνείς ότι ο ρόλος της κυρίας Άλβινγκ είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες του παγκόσμιου ρεπερτορίου;
Ο Ίψεν έχει γράψει πολύ ενδιαφέροντες γυναικείους ρόλους που ο καθένας είναι ξεχωριστός. Η κα Άλβινγκ είναι ένας ρόλος που στέκεται στην κορυφή του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Είναι σύνθετος χαρακτήρας. Ευάλωτη και ταυτόχρονα δυνατή, φοβισμένη και θαρραλέα μαζί. Τόλμησε να διεκδικήσει την ελευθερία της αμφισβητώντας τις οικογενειακές και κοινωνικές συμβάσεις. Και ως μάνα καλείται να αντιμετωπίσει την πιο δύσκολη στιγμή, την ευθανασία του παιδιού της. Πολλές οι εναλλαγές συναισθημάτων, ήταν πρόκληση και δώρο για μένα αυτός ο ρόλος.
– Γιατί δεν σε βλέπουμε στην τηλεόραση; Την θεωρείς εχθρό του θεάτρου;
Δεν την θεωρώ εχθρό ούτε την απορρίπτω, απλώς είναι ένας διαφορετικός δρόμος. Δεν έτυχε από τα πρώτα μου χρόνια να πορευτώ σε αυτό το δρόμο. Ακολούθησα το θέατρο, έναν τόπο που μου ήταν πιο οικείος. Στο θέατρο η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά.
– Πώς συνδυάζεις την οικογένεια με το θέατρο;
Αγαπώ και τα δύο! Και η οικογένεια και το θέατρο παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου! Προσπαθώ να βρίσκω ισορροπίες, αλλά δεν θα τα κατάφερνα αν δεν είχα την συμπαράσταση του συντρόφου μου και του γιου μας.
– Γιατί οι άνθρωποι δεν επικεντρώνονται σε αυτά που μπορούν να κάνουν και το ενδιαφέρον τους το εστιάζουν αλλού;
Η συγκέντρωση δεν είναι κάτι εύκολο, απαιτεί κεντράρισμα, συνειδητότητα, να ξέρεις τι θέλεις στη ζωή σου. Στην εποχή μας που ο άνθρωπος βάλλεται συνεχώς από υπερπληροφόρηση χάνει τη ρότα του, δεν ξέρει προς τα που να κατευθυνθεί. Παρασύρεται από προτάσεις που θα του δώσουν εύκολες λύσεις στις ανάγκες του. Υπάρχει ένα σύστημα που πουλάει και ο άνθρωπος είναι ο αγοραστής. Κατά πόσο είναι σε θέση να φιλτράρει την πληροφορία; Η υπαρξιακή του αγωνία τον στρέφει προς τα εκεί που νομίζει ότι θα βρει την λύση.
– Με τη δημοσιότητα δεν τα πας καλά;
Μια χαρά τα πάω με τη δημοσιότητα αλλά δεν την επιδιώκω. Με ενδιαφέρει η δουλειά μου, οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι, και το κοινό που έρχεται στο θέατρο να μοιραστεί μια εμπειρία.
– Η εποχή μας γιατί είναι τόσο ταραχώδης και κυριαρχούν η βία, οι φόνοι και το σκοτάδι;
Βρισκόμαστε σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών. Σκεφτείτε την πανδημία που βιώσαμε, το πέρασμα στην ψηφιακή εποχή. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία κάθε φορά που η ανθρωπότητα περνάει μεγάλες αλλαγές ταράσσεται η ισορροπία της. Σκεφτείτε ότι σε όλες αυτές τις καμπές της ιστορίας, π.χ. στο Μεσαίωνα, στην Αναγέννηση, στον 20o αιώνα με τους δυο παγκόσμιους πολέμους, κυριαρχούσαν το σκοτάδι η βία και οι φόνοι, γιατί οι κοινωνίες άλλαζαν με βίαιο τρόπο. Σήμερα ζούμε κι εμείς μια τέτοια μεταβατική περίοδο με τεράστιες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Η βία που βλέπουμε είναι το σύμπτωμα αυτής της μετάβασης, μιας ανθρωπότητας που παλεύει να ξαναβρεί την ισορροπία της και ο άνθρωπος παλεύει να βρει τη θέση του μέσα σε έναν κόσμο που τον γεμίζει ανασφάλεια και φόβο. Πιστεύω ότι μέσα από το σκοτάδι θα γεννηθεί και πάλι το φως. Αυτό επιχειρεί και ο Ίψεν με τους ‘’Βρικόλακες’’. Ο Ίψεν ήταν ένας αισιόδοξος προφήτης.
– Υπάρχουν ρόλοι ή έργα που θα ήθελες πολύ να τα ανεβάσεις;
Είναι πολλά τα έργα και οι ρόλοι που μου αρέσουν. Συνήθως συναντώ ένα έργο όταν έχω κάτι να πω και μπορώ να το εκφράσω μέσω του έργου. Με ενδιαφέρει να φωτίζω τις αθέατες πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο και έρχονται στη ζωή μας την κατάλληλη στιγμή…
– Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον;
Ναι, είμαι αισιόδοξη για το μέλλον, με την έννοια της αισιοδοξίας όχι ως παθητική ή ρομαντική στάση, αλλά ως μια ενεργή επιλογή που μας ωθεί να παλεύουμε για κάτι καλύτερο.Το μέλλον είναι η νέα γενιά, πιστεύω στους νέους είναι πιο συνειδητοποιημένοι, πιο ανοιχτοί,το βλέπω και μέσα από το θέατρο από τα νέα παιδιά που έρχονται να δουν την παράσταση και διαπιστώνω την δύναμη του θεάτρου και της τέχνης γενικότερα. Οι κοινωνίες αλλάζουν, οι δυσκολίες είναι πολλές αλλά η ανάγκη των ανθρώπων να συναντιούνται, να μοιράζονται εμπειρίες να δημιουργούν, να ονειρεύονται … είναι αστείρευτη. Αυτή η ανάγκη του ανθρώπου με κάνει να πιστεύω ότι το μέλλον μπορεί να είναι πιο φωτεινό!..
– Τι καινούργιο ετοιμάζεις;
Αμέσως μετά την πρεμιέρα μας στις 26 Σεπτεμβρίου με τους «Βρικόλακες» του Ίψεν θα ξεκινήσω πρόβες με την Μαρία Σκούντζου με την οποία έχουμε συνεργαστεί σε πολλά έργα από την έναρξη του θεάτρου Radar. Είναι ένας μονόλογος του Βαγγέλη Μαυρουδή που αφορά τη ζωή της Διδώς Σωτηρίου. Θα τον ερμηνεύσει η Μαρία και εγώ θα την σκηνοθετήσω. Είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε αυτή τη σχέση με την Μαρία Σκούντζου γιατί στις προηγούμενες παραστάσεις ενώ την σκηνοθετούσα συνυπήρχαμε μαζί και ως ηθοποιοί στη σκηνή.
Σχόλια για αυτό το άρθρο