“Εσύ δεν έχεις μάλαμα στο λαιμό, εσύ έχεις το πιο σπάνιο, τι να πω, ουράνιο έχεις στο λαιμό σου; Τι μέταλλο είναι αυτό;¨ Αυτά τα λόγια από την Καίτη Μπελίντα για την Τζένη Βάνου, χαρακτηρίζουν απόλυτα τη μαγική φωνή της. Η Τζένη Βάνου τραγουδούσε από πολύ μικρή, ανήκε στην παιδική χορωδία Ελληνίδων, όταν ακόμα την έλεγαν Ευγενία Βραχνού. Εκεί την άκουσε για πρώτη φορά ο Μίμης Πλέσσας, πριν ακόμα γίνει η τραγουδιστική του μούσα, και της είπε: Συνέχισε να τραγουδάς, γιατί τραγουδάς σαν αηδόνι. Έλα να με βρεις για να δώσεις εξετάσεις στη ραδιοφωνία¨. Πέρασαν τρία χρόνια για να συναντηθούν ξανά, στα Ταλέντα του Γιώργου Οικονομίδη, όπου ο Μίμης Πλέσσας έπαιζε πιάνο. Τότε γνώρισε τον Γεράσιμο Λαβράνο, που έγινε ο νονός της και της έδωσε το όνομα Τζένη Βάνου. Το Ευγενία το κάνουμε Τζένη, αλλά το Χι στο επίθετο και το Ρο δεν είναι εύηχα. Τα βγάζουμε και αλλάζουμε τον τόνο, της είπε και τότε γεννήθηκε η Τζένη Βάνου, το βαρύ πυροβολικό του ελαφρού τραγουδιού. Και τί δεν τραγούδησε! Κώστα Καπνίση, Τάκη Μωράκη, Κώστα Γιαννίδη, και κυρίως Μίμη Πλέσσα, που την έβαλε πρώτος και τραγούδησε με τη μεγάλη ορχήστρα του ΕΙΡ, αλλά και σε Φεστιβάλ, διεθνή και εγχώρια. Τραγούδια ορόσημο σημάδεψαν την πρώτη περίοδο της καριέρας της (Η σκλάβα, Σ΄αγαπώ, Τώρα κ.α) αλλά και τη δεύτερη περίοδο, εκεί γύρω στο ΄80, όταν με τη βοήθεια του Τόλη Βοσκόπουλου, κάνει στροφή σε πιο λαικά τραγούδια, κι αυτά μεγάλες επιτυχίες ( Σε βλέπω στο ποτήρι μου, Αν είναι η αγάπη αμαρτία, Χίλιες βραδιές κ.α.). Συμμετείχε σε πολλές ελληνικές ταινίες αλλά και σε θεατρικές παραστάσεις στη δεκαετία του ΄60. Η προσωπική της ζωή πέρασε από σαράντα κύματα, το αποτέλεσμα όμως ήταν τα παιδιά της και ο εγγονός της που λάτρευε. Η φωνή της θα μας κρατάει σκλάβους της, όπως Η Σκλάβα που μας χάρισε και μας σφράγισε για πάντα…
Στην ταινία Κορίτσια για Φίλημα
Στα πρώτα της βήματα
Στην ταινία Τα νιάτα θέλουν έρωτα
Από Ευγενία Βραχνού…
…σε Τζένη Βάνου
Κώστας Χατζής, Γιάννης Βογιατζής, Μίμης Πλέσσας, Τζένη Βάνου, Αλέκος Πάντας, Γιοβάννα, Ντίνος Ηλιόπουλος
Στην ταινία “Ο Θόδωρος και το δίκανο”
10 Φεβρουαρίου 1939 – 5 Φεβρουαρίου 2014
Σχόλια για αυτό το άρθρο