Τελείωσε τη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και χάρις στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, το πάθος του για το θέατρο και την αδιάλειπτη προσωπική δουλειά του, γιατί είναι εργάτης της Τέχνης του, εξελίχθηκε ραγδαία και ουσιαστικά. Ο πολυτάλαντος Χρήστος Σουγάρης, εκτός από ηθοποιός, είναι και σκηνοθέτης και δραματουργός -βραβευμένος με το ”Κάρολος Κουν” στη σκηνοθεσία- σκηνοθέτησε τη φετινή καλοκαιρινή σεζόν για το ΚΘΒΕ τις σπαρακτικές ”Τρωάδες” του Ευριπίδη με ένα ονειρικό cast ηθοποιών, ξαφνιάζοντας ευχάριστα το κοινό και δημιουργώντας πολυποίκιλες συζητήσεις για την avant garde σκηνοθεσία του. Όπως δηλώνει ο ίδιος ευθαρσώς και με παρρησία δεν του αρέσουν οι κλασικές φόρμες και ο βερμπαλισμός αλλά θέλει κάθε φορά να αρθρώνει τη δική του αφηγηματική γλώσσα, ιδίως στη σκηνοθεσία των τραγωδιών. Είναι υπέρ των νεωτερισμών, γιατί δεν είναι αυτοί που αλλοιώνουν την παράσταση αλλά το κακό θέατρο που υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό σήμερα. Άλλωστε, ο άξιος Χρήστος Σουγάρης πάντα αφήνει το αποτύπωμά του και το στίγμα του στην εκάστοτε σκηνοθετική του ματιά στα έργα που ανεβάζει και μπορεί εύκολα να τον αναγνωρίσεις, γιατί τον κάνουν να ξεχωρίζει. Ο πολυπράγμων, άκρως δημιουργικός και αναφανδόν εραστής του θεάτρου Χρήστος Σουγάρης σε αποκλειστική συνέντευξη.
– Έχεις σκηνοθετήσει πολλές τραγωδίες. Πώς αισθάνεσαι, όμως που μια σπουδαία τραγωδία όπως ”Οι Τρωάδες” του Ευριπίδη ανέβηκαν στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με τη δική σου ματιά;
-Κάθε μία από τις τραγωδίες που είχα την τύχη να ασχοληθώ και να σκηνοθετήσω, έχει αφήσει ένα ισχυρό αποτύπωμα σε μένα και στους συνεργάτες μου. Ο ”Αίας” και ο ”Οιδίποδας” μου χάρισαν ένα βραβείο από την ένωση θεατρικών κριτικών Ελλάδος, οι ”Βάκχες” μια υπέροχη συνεργασία, η οποία παρουσιάστηκε σε διάφορα ανοιχτά θέατρα στην Ελλάδα το καλοκαίρι της πανδημίας, με αποκορύφωμα την πανηγυρική υποδοχή το Σεπτέμβριο του 2020, στο Ηρώδειο και τώρα, επιστρέφοντας στο θεατρικό μου σπίτι το ΚΘΒΕ, με μεγάλη χαρά και τιμή, αφηγούμαστε τη σπουδαία αυτή τραγωδία, με κορυφαίους σταθμούς, την Επίδαυρο και το αγαπημένο Ηρώδειο. Τεχνοτροπικά, η αφήγηση αυτή, είναι και το αποκορύφωμα της μελέτης που προηγήθηκε στις τρεις προηγούμενες εργασίες πάνω στο είδος.
– Τι κάνει τις τραγωδίες να αντέχουν στο χρόνο;
-Οι ερμηνείες! Μόνον οι ερμηνείες μπορούν να δώσουν ζωή στα συγγράμματα αυτά. Οι αυστηρά προσωπικές ερμηνείες.
– Με ποια κριτήρια επιλέγεις τους ηθοποιούς για τους εκάστοτε ρόλους;
-Επιλέγω να συνεργάζομαι μόνο με ηθοποιούς τους οποίους θαυμάζω και με γοητεύουν. Από εκεί και ύστερα, σημαντικό ρόλο έχει για εμένα η διαθεσιμότητα στο διαφορετικό. Στην προσπάθεια αποκάλυψης και ανακάλυψης, μιας διαφορετικής αφηγηματικής φόρμας, από αυτή που ενδεχομένως να τους ακολουθεί, πάντα προς όφελος μιας ισχυρότερης εμβάθυνσης στο υλικό, καθώς και μεγαλύτερης παραγωγής ηχητικών συνόλων που παράγουν ισχυρότερα αισθήματα.
– Ποιον από τους τραγωδούς θεωρείς Πατριάρχη όλων;
-Δεν έχω αγαπημένο, ούτε είμαι σε θέση να ξεχωρίσω κάποιον. Νομίζω , πως είναι όλοι τους παιδιά μας, για τα οποία είμαστε απολύτως περήφανοι και τα αγαπάμε και θαυμάζουμε εξίσου, για τα υπέροχα χαρακτηριστικά του καθενός. Σίγουρα πάντως ο ένας συμπληρώνει και εξελίσσει τον άλλον και όλοι μοιάζει να εκκινούν από τον τεράστιο Όμηρο.
– Είσαι υπέρ των νεωτερισμών στις τραγωδίες και μέχρι ποιου σημείου; Και γιατί;
-Είμαι απολύτως υπέρ και θαυμάζω οποιονδήποτε καλλιτέχνη, αποπειράται να αρθρώσει δική του αφηγηματική γλώσσα και δεν επαναπαύεται αναπαράγοντας τον κορεσμένο βερμπαλισμό του παρελθόντος, ούτε το στείρο μιμητισμό μεταμοντέρνων εκδοχών αφήγησης. Το θέατρο δεν κινδυνεύει από τους νεωτερισμούς και τη διαφορετικότητα. Το θέατρο κινδυνεύει μόνο από το κακό θέατρο. Και δυστυχώς υπάρχει μπόλικο από δαύτο…
– Οι ”Τρωάδες” θεωρούνται ως μια από τις σπαρακτικότερες που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτές που διασώθηκαν;
-Οι “Τρωάδες” είναι όντως μια από τις σπαρακτικότερες που διασώθηκαν και σίγουρα από τις πιο αγαπημένες του κοινού. Νομίζω, λόγω του ότι οι θεατές τους, μπορούν πιο εύκολα να ταυτιστούν με τους χαρακτήρες των επεισοδίων, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με τραγωδίες όπως είναι πχ ο Οιδίποδας Τύραννος, η οποία προφανώς και είναι σημαντικότερη από αυτή των Τρωάδων.
– Θα σε δούμε στη σκηνή;
-Δεν υπάρχει στον ορίζοντα σκέψη ή ανάγκη για δική μου συμμετοχή σε κάποια παράσταση. Δεν μου λείπει, άλλωστε, το να συμμετέχω σε παραγωγές ως ηθοποιός.
– Τι καινούργιο ετοιμάζεις για τη χειμερινή σεζόν;
-Τον επόμενο χειμώνα θα επαναληφθεί το μιούζικαλ ”Scrooge and ghosts and rock n roll”, που έγραψα και σκηνοθέτησα φέτος στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με αφορμή τη νουβέλα του Ντίκενς, με τον Πάνο Μουζουράκη στον ομώνυμο ρόλο.
Το Φλεβάρη του 2024, θα κάνουν πρεμιέρα στο Σύγχρονο θέατρο οι ”Δαίμονες” του Λάρς Νορέν, σε σκηνοθεσία δική μου και βεβαίως θα εργάζομαι καθημερινά για την υλοποίηση του προγραμματισμού του ΚΘΒΕ, του οποίου έχω τη χαρά και τιμή να είμαι υπεύθυνος. Η Θεσσαλονίκη θα έχει και φέτος τον πρώτο λόγο στο θεατρικό γίγνεσθαι της χώρας. Σπουδαίοι καλλιτέχνες και μεγάλα έργα περιμένουν το κοινό μας για ακόμη μια χρονιά.
Σχόλια για αυτό το άρθρο