ΤΩΡΑ |
Παίζει τίποτα καλό; Ο ΤΑΖ κοντράρει σε 5 βήματα τις hot ταινίες της εβδομάδας που όλοι συζητάνε, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι «καίνε» για το σωστό λόγο, και βγάζει νικητή.
“Ιnferno” VS “Η υπηρέτρια” (AH – GA – SSI)
1. ΤΟ «ΠΑΚΕΤΟ»
Ι: Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που ο Ρον Χάουαρντ μετέφερε στο σινεμά το best seller φαινόμενο του Νταν Μπράουν «Κώδικας Ντα Βίντσι». Από τότε 3, μαζί με αυτήν την ταινία από τα 4 βιβλία του συγγραφέα με ήρωα τον καθηγητή Λάνγκτον έχουν γίνει ταινίες. Το πρόβλημα των βιβλίων και των ταινιών, είναι πως αν απλώς αλλάξεις την αλληλουχία των γρίφων που πρέπει να λυθούν, το «στήσιμο» είναι κόπι πάστε. Μια συνταγή που έκανε μπαμ στον «Ντα Βίντσι» εξαιτίας της θρησκευτικής φόρτισης του θέματος του γύρω από την ανθρώπινη φύση του Ιησού. Παρ’ όλα αυτά, αναγνωστικά και κινηματογραφικά δεν παύουν να είναι μικρές απολαύσεις τόσο με τη καρτποσταλική ξενάγηση σε Βενετίες, Λούβρα, Αγίες Σοφίες όσο και με την πλοκή της οποίας τα κομβικά σημεία – λύσεις, δηλαδή τα έργα τέχνης και η Ιστορία μέσα από την οποία λύνονται οι γρίφοι, σου κινούν την περιέργεια να ψαχτείς λίγο περισσότερο στη βιβλιοθήκη σου. Αν και υποτίθεται πως το μυστήριο λύνεται με τη χρήση της λογικής, εσύ σαν θεατής πρέπει μάλλον να αφήσεις έξω από το σινεμά τη δική σου, γιατί ο τρόπος με τον οποίο ο ένας γρίφος οδηγεί στον άλλον μέχρι την τελική λύση, είναι σαν να θες να πας Πάτρα μέσω Θεσσαλονίκης. Στο Inferno, o Nταν Μπράουν προσπαθεί να κάνει κάτι πιο φιλόδοξο με ηθικό προβληματισμό πάνω στη βιοτρομοκρατία και τον υπερπληθυσμό, χρησιμοποιώντας για όπλα του την Κόλαση του Δάντη και το γεγονός του ότι ο ήρωάς του ξυπνάει με αμνησία από πυροβολισμό σε ένα νοσοκομείο, όπου και αρχίζουν σχεδόν αμέσως να τον κυνηγούν, χωρίς να ξέρει το γιατί. Ο Οσκαρικός Ρον Χάουαρντ είναι όπως πάντα ένας έξοχος επαγγελματίας, ο Τομ Χανκς παντελώς αδιάφορος, σαν να τρως κουνουπίδι στον ατμό και η συμπρωταγωνίστρια Φελίσιτι Τζόουνς, εντελώς για χαστούκια, καταστρέφει κάθε σκηνή στην οποία εμφανίζεται.
(COSMOPOINTS: 7)
H. Y.: Ξέχνα ότι ξέρεις και σε κάνει να τρομάζεις, για το σινεμά των σχιστομάτηδων, κοινώς την κινεζοκουλτούρα του ζώου μου του αργού. Αφενός, δίπλα σε αυτό υπάρχει ένα ασιατικό σινεμά δράσης που κάνει τα αμερικάνικα μπλοκμπάστερ να φαίνονται σαν «Το Ρετιρέ» αφετέρου ο κορεάτης Παρκ Τσαν Γουκ που σκηνοθετεί εδώ, είναι ο υπερβίαιος, στιλιζαρισμένος φετιχιστής που ένωσε τον κόσμο της τέχνης με τον απλό θεατή, αφήνοντας μας άφωνους με το «Old Βoy». Εδώ διασκευάζει ένα αγγλικό μυθιστόρημα μυστηρίου, γοτθικού ρομάντζου, λεσβιακού ντελίριου, εκπλεπτυσμένου σαδομαζοχισμού και ανατρεπτικού θρίλερ, μεταφέροντας το στην κατεχόμενη από τους Ιάπωνες, Κορέα του 1930. Η ψιλογκάγκα και ζάπλουτη κληρονόμος Λαϊδη Χιντέκο που πιστεύει στα φαντάσματα, ζει απομονωμένη σε μια βίλα με τον διεστραμμένο θείο της ο οποίος ετοιμάζεται να την παντρευτεί. Ο Δούκας, αρχηγός μιας ντικενσιανής ομάδας παρανόμων, της στέλνει πεσκέσι μια «υπηρέτρια» της οποίας ο σκοπός είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη της ζάπλουτης, να την πείσει να παντρευτεί ο Δούκας, να την κλείσουν μετά στο τρελοκομείο και να φάνε τα λεφτά. Όμως απολύτως τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και η μια ανατροπή έρχεται πίσω από την άλλη. Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται από διαφορετικές υποκειμενικές γωνίες που χτίζουν σιγά σιγά το μύθο αφού σε παραπλανήσουν, και τόσο η Χιντέκο όσο και το σπίτι που κατοικεί, κρύβουν πολλά μυστικά. (COSMOPOINTS: 10)
2.TO ΣΕΝΑΡΙΟ
I.: Υπογράφει ο έμπειρος Ντέιβιντ Κεπ κάνοντας το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει κάποιος διασκευάζοντας βιβλίο. Το πάει σχεδόν κατά γράμμα, ενώ το μέσο είναι άλλο. Άλλο το σινεμά άλλο η λογοτεχνία που μολονότι τον Νταν Μπράουν λογοτεχνία δεν τον λες και οι σελίδες του είναι σαν προσχέδια σεναρίου, στηρίζεται στις λεκτικές επεξηγήσεις – σεντόνια και αδιαφορεί παντελώς για τους χαρακτήρες του. Έτσι και ο Κεπ, δεν έχει κανέναν χαρακτήρα και προκειμένου να «κόψει» υλικό για να χωρέσει το βιβλίο στη διάρκεια μιας ταινίας, αφαιρεί ότι του κατέβει αφήνοντας κενά. Στη μοναδική περίπτωση που αποφασίζει να παρέμβει δημιουργικά με δική του ιδέα, το κάνει καταστροφικά. Επιλέγει ένα φινάλε εντελώς όχι απλά διαφορετικό, αλλά αντίθετο με αυτό του βιβλίου αλλοιώνοντας ταυτόχρονα τον όποιο προβληματισμό ή αίσθημα ανησυχίας ήθελε να αφήσει ο συγγραφέας. (COSMOPOINTS: 4)
H.Y.: Η μεταφορά της δράσης από το Βικτοριανό Λονδίνο στην Κορέα του 30 δημιουργεί από μόνη της μια αποπροσανατολιστική, σχιζοφρενική ατμόσφαιρα που σε ζαλίζει. Ο μύθος είναι καλοστημένος και λειτουργικός στην εξέλιξη του και το κοινωνικό σχόλιο μαζί με το φεμινιστικό δυναμισμό, εξυπηρετούν το σύνολο και δεν το καπελώνουν, μέσα από υπέροχα στημένες σκηνές και όχι ακατάσχετους διαλόγους. Παρόλα αυτά φλυαρία υπάρχει όσον αφορά την επαναληπτικότητα καταστάσεων όπως υπάρχουν και ανεξήγητα κενά, τα οποία πιθανότατα κρατήθηκαν επίτηδες έτσι προκειμένου να συμβάλλουν στο παιχνίδι πραγματικότητας και φαντασίας, δεν παύουν όμως να είναι κενά.
(COSMOPOINTS: 7)
3. Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
I.: Ο Ρον Χάουαρντ είναι ένας άψογος επαγγελματίας με Όσκαρ για το «A Beautiful Mind» και εξαιρετικές επιδόσεις ευλυγισίας σε διάφορα είδη. Κρατάει το ρυθμό και το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο και προσφέρει την υποσχόμενη ψυχαγωγία έχοντας για συμπαραστάτη του τους φυσικούς χώρους των «σκηνικών» και μερικά εξαιρετικά σεταρίσματα σκηνών. Δυστυχώς, πέρα από τα τεχνικά, δεν δίνει πνοή στους χαρακτήρες του. Χειρίζεται ατάκες με εντελώς λάθος συγχρονισμό, δίνει οπτικά μια αταίριαστη με το υλικό του, τζεϊμσμποντική αύρα και ενώ στις πρώτες σκηνές σε ξαφνιάζει ευχάριστα – τρομακτικά με την οπτικοποίηση παραισθήσεων του ήρωα εμπνευσμένων από το «Χάρτη της Κολάσεως» του Μποτιτσέλι, στην τρίτη επανάληψη το ψηφιακό εφέ αναδίδει μια φτηνή, κομπιουτερίστικη «πλαστικούρα».
(COSMOPOINTS: 6)
H.Y.: Μιλάμε για έναν πραγματικό εραστή της ναρκοληπτικής εικόνας με ροή κάμερας σαν χρωματιστό μελάνι που χύνεται μέσα στο νερό και στήσιμο πλάνων σαν να βγαίνουν μέσα από οπιούχα μεθυστική ομίχλη. Μάστορας ενός κομιξάδικου, ασιατικού νέο μπα – ροκ, ο Παρκ Τσαν Γουκ όχι μόνο δεν φοβάται την υπερβολή αλλά την επιδιώκει προκειμένου να σου ανατρέψει σαρκαστικά το «βάρος» της, με καταχθόνιο χιούμορ εκεί που δεν το περιμένεις, μερικές φορές αστοχώντας στην ομοιογένεια του ύφους του. Ξεκάθαρα οφθαλμολαγνική η ερωτική του υπερθεμάτιση στην εικόνα, συγχωρείται εξ’ αιτίας του σχεδόν παιχνιδιάρικα απελευθερωτικού ύφους της, παρά την «παρουσία» του Μαρκήσιου Ντε Σαντ.
(COSMOPOINTS: 9)
4. KOΣΜΟΣ, ΚΡΙΤΙΚΗ, ΤΑΜΕΙΟ
Ι.: Γκούχου γκούχου, εεεε, χμμμ, πώς να το θέσω ευγενικά…, το βρήκα: Όσοι αγαπάτε τις κινηματογραφικές περιπέτειες του καθηγητή Λάνγκτον τρέξτε αμέσως γιατί μάλλον δεν θα τον ξαναδείτε σύντομα. 41 κριτικοί στο rottentomatoes σημαίνουν «πυρ» με 4,2 μέσο όρο βαθμολογίας και πάνω από 2.000 «ψηφοφόροι» του imdb δίνουν τη χαριστική βολή με μόλις 6,6. Τα πράγματα δεν φαίνεται πως θα βελτιωθούν εντυπωσιακά στο box office, αν σκεφτείς πως ο μύθος έχει ξεφτίσει από την προ εφταετίας δεύτερη ταινία της σειράς η οποία κόστισε 150 εκ. δολάρια, είχε μέτρια «κίνηση» στις Η.Π.Α. και έγινε κερδοφόρα εξ’ αιτίας των εισιτηρίων του εξωτερικού. Το ότι αυτή η εδώ η προσπάθεια, είναι περισσότερο ένα στοίχημα – πείραμα του στούντιο για το αν ο μύθος έχει ακόμα ζουμί φαίνεται κι από τις ανεπιβεβαίωτες φήμες, για μείωση του κοστολογίου στο μισό σε σχέση με τους «Illuminati».
(COSMOPOINTS: 5)
H. Y.: Κυριάρχησε με διαφορά στο Κορεάτικο box office τον Ιούνιο που κυκλοφόρησε, είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα εισπρακτική επιτυχία του σκηνοθέτη στη χώρα του, προκάλεσε εντύπωση στους κριτικούς ως μέρος του επίσημου προγράμματος του φετινού Φεστιβάλ Κανών και πουλήθηκε για προβολή σε 175 χώρες του κόσμου. Πάνω από 4.000 χρήστες του imdb της έχουν δώσει μέσο όρο βαθμολογίας 8, όπως δηλαδή και οι 44 κριτικοί στο rottentomatoes, με 7,8 για την ακρίβεια. Παρ’ όλα αυτά, δεν λείπουν οι «πολέμιοι» που μιλάνε για δηθενιά εντυπωσιασμού.
(COSMOPOINTS: 8)
TAZ SAYS
I.: Είμαι εύκολος άνθρωπος σε κάτι τέτοια. Δώσε μου συνωμοσία, κουλαμάρα, γόνδολες και σου παραδίδομαι. Μια χαρά θα το ξανάβλεπα στην τηλεόραση την ώρα που τρίβω με ελαφρόπετρα τις φτέρνες μου εφόσον είναι δεδομένο το ότι πραγματικά σε διασκεδάζει και ξεχνιέσαι. Τώρα που το σκέφτομαι όμως, το γεγονός του ότι σαν παράδειγμα – αποδεικτικό στοιχείο της ψυχαγωγικής αξίας της ταινίας διάλεξα την ώρα που τρίβω τις φτέρνες μου, μάλλον δεν ακούστηκε πολύ καλό, ε;
(COSMOPOINTS: 6)
H.Y.: Δεν θα αρνηθώ πως η διάρκεια των δυόμισι ωρών με κούρασε αρκετά, παρόλα αυτά ακόμα κι αν μου έδινες μία ώρα παραπάνω, σαν μαγεμένο παιδάκι (με περίεργα γούστα) θα καθόμουν στη θέση μου. Ξυραφένια στιλπνότητα, αισθητική απόλαυση, χορταστική ιστορία, κάτι κουλά αφηγηματικά κορεάτικα που δεν τα πολυκατάλαβα (έχουν δικούς τους κώδικες οι Ασιάτες) και αναμφισβήτητη κινηματογραφική εφευρετικότητα και μοναδικότητα. Εμπειρία.
(COSMOPOINTS: 9)
KAI O NIKHTHΣ ΕΙΝΑΙ:
H YΠΗΡΕΤΡΙΑ: 8,6 / 10
ΙΝFERNO: 5,6 / 10
Κάνε κονέ με τονΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στείλε του απειλητικές επιστολές και εξώδικα στο terra_gelida@hotmail.com
Σχόλια για αυτό το άρθρο