Covid-19, πανδημία, καραντίνα, μέτρα, μένουμε ασφαλείς, μάσκες, απολυμαντικά, επιστροφή στην κανονικότητα. Εναλλαγή καταστάσεων και συναισθημάτων, αλλαγή προγράμματος, ματαιώσεις αλλά και αισιοδοξία για το μέλλον. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μυλωνάς μιλάει για την κατάσταση που βιώνουμε, για την καραντίνα και πώς πέρασε, μας λέει τη γνώμη του για τα κλειστά θέατρα και κάνει σχέδια για το άμεσο μέλλον.
-Στην καραντίνα έκανες γυμναστική ή έτρωγες;
Στην καραντίνα φρόντισα να τρέφομαι σωστά και τήρησα καθημερινά ένα πρόγραμμα γυμναστικής, περισσότερο σε μια ανάγκη να «τιθασεύσω» αυτήν τη βίαιη ανατροπή που έφερε η πανδημία.
– Φοράς μάσκα και τι τύπου (ιατρική, πάνινη, χάρτινη ή την ολόκληρη με το πλαστικό;)
Φοράω πάνινη μάσκα όταν βρίσκομαι σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ή ταξί. Κατά τα άλλα, όταν είμαι σε κλειστό χώρο φροντίζω να υπάρχει κάποιο παράθυρο ανοιχτό για να ανανεώνεται ο αέρας, πλένω τα χέρια μου και βάζω τακτικά αντισηπτικό. Τηρώ με λίγα λόγια τους βασικούς υγειονομικούς κανόνες, χωρίς υπερβολές.
-Τι σε εκνευρίζει περισσότερο σε αυτή την κατάσταση;
Το δίλημμα ανάμεσα στην οικονομία της κοινωνίας και την αξιοπρέπεια της κοινωνίας.
-Συμφωνείς να ανοίξουν τα θέατρα;
Το θέατρο είναι κατά τη γνώμη μου ζωτικός πνεύμονας της κοινωνίας και σε περίπτωση που το φθινόπωρο δεν έχουμε στη διάθεσή μας παραστάσεις, δεν θα «ανασαίνουμε» εύκολα. Από την άλλη, ασφαλώς θα πρέπει να τηρηθούν οι υγειονομικοί κανονισμοί όμως κάτι τέτοιο αυτομάτως μεταφράζεται σε περιορισμένη χωρητικότητα άρα και δραματικά μειωμένα εισιτήρια κι έσοδα, ως εκ τούτου το ενδεχόμενο άνοιγμα πρέπει, είναι αναγκαίο να συνοδεύεται από την ουσιαστική στήριξη της Πολιτείας, διαφορετικά θα κοστίσει, ειδικά για τους μικρής κλίμακας χώρους, την ίδια τη βιωσιμότητα τους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γίνουν συντονισμένες κινήσεις που θα ενθαρρύνουν τόσο τους δημιουργούς όσο και τους παραγωγούς να συνεχίσουν το έργο τους έως ότου γιατρευτεί η βαθιά αυτή πληγή που άφησε η πανδημία στον Πολιτισμό αλλά και στο σύνολο της κοινωνίας.
-Αν την ώρα που παίζεις ένας ηθοποιός στη σκηνή, κάποιος βήξει στην πρώτη σειρά πώς θα πρέπει να αντιδράσει, κατά τη γνώμη σου;
Θέλω να πιστεύω πως ένας άνθρωπος που αγαπά το θέατρο δεν θα ρισκάρει να διαταράξει τη θεατρική διαδικασία σε περίπτωση που έχει αμφιβολίες για την υγεία του, όχι μόνο προς χάριν της παράστασης και των ηθοποιών αλλά και των υπολοίπων θεατών. Από εκεί κι έπειτα ο ηθοποιός οφείλει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος και να μην επιτρέπει να τον αποσπά τίποτα από όσα συμβαίνουν στην πλατεία.
-Κάνεις σχέδια για το άμεσο μέλλον;
Έχω τη μεγάλη χαρά αυτό το καλοκαίρι να σκηνοθετώ δύο παραστάσεις: την κωμωδία «Το Δάνειο» του Τζόρντι Γκαλθεράν στην οποία συμπρωταγωνιστώ με τον Σωτήρη Χατζάκη. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό έργο που γεννήθηκε και γράφτηκε κατά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης του Ευρωπαϊκού Νότου (2013), ένα έργο που καυτηριάζει το αδιέξοδο του χρηματοπιστωτικού συστήματος ενώ ταυτόχρονα προσφέρει αμέτρητες σκηνικές επιλογές αλλά κι άφθονο γέλιο. Η θεατρική μου δε συνάντηση με τον Σωτήρη Χατζάκη είναι πραγματικά ευτυχής καθώς από την πρώτη κιόλας πρόβα συγχρωτιστήκαμε αβίαστα, υπήρξε ένας αδήλωτος όμως συναρπαστικά δημιουργικός κοινός κώδικας που μετέτρεψε τη διαδικασία σε αληθινό παιχνίδι. Η δεύτερη παράσταση είναι «Το υπέροχο μου διαζύγιο» της Τζεραλντίν Αρον, ένας ξεκαρδιστικός και ταυτόχρονα σπαρακτικός μονόλογος σε ερμηνεία Αλεξάνδρας Παλαιολόγου για μια γυναίκα γύρω στα 50 που προσπαθεί να πιάσει τη ζωή της από την αρχή μετά την αίτηση διαζυγίου από τον σύζυγό της. Και οι δύο παραστάσεις θα φιλοξενηθούν στον πανέμορφο κήπο του θεάτρου «Χυτήριο», «Το Δάνειο» από τις 15 Ιουλίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9μμ και «Το Υπέροχο μου διαζύγιο» κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 9μμ, με την τήρηση βεβαίως όλων των υγειονομικών μέτρων ασφαλείας.
Σχόλια για αυτό το άρθρο