Επίσημη πρεμιέρα για το “Live streaming” στο Faust

Επίσημη πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε για την παράσταση “Live streaming” το σύγχρονο έργο που έγραψε ο Λέων Α. Ναρ και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στη θεατρική σκηνή του FAUST, σε σκηνοθεσία του Αντώνη Καραγιάννη με τον Βασίλη Κανελλόπουλο και την Αλεξάνδρα Τσιάγκα. Σε φιλική κινηματογραφική συμμετοχή ο Γιάννης Ζουγανέλης. Το έργο αποτυπώνει τη βία στην οικογένεια, στην καθημερινότητα, στις ανθρώπινες σχέσεις. Ένα τροχαίο δυστύχημα αλλάζει τους ρόλους και τις ισορροπίες ενός ζευγαριού φαινομενικά ευτυχισμένου, και δοκιμάζει τις κοινωνικές αξίες. Το γεγονός Καταδεικνύει πώς μια κακή στιγμή μπορεί να αλλάξει τη μοίρα των ανθρώπων, ακόμη και να ξυπνήσει τα δολοφονικά τους ένστικτα.

ΣχετικάΆρθρα

Αντώνης Καραγιάννης, Βικτόρια Χίσλοπ, Λέων Α. Ναρ, Αλέκος Συσσοβίτης

Αλέκος Συσσοβίτης, Βικτόρια Χίσλοπ, Βασίλης Κανελλόπουλος, Αντώνης Καραγιάννης

Παύλος Τσίμας, Στέλιος Κούλογλου, Λέων Α. Ναρ

Αλεξάνδρα Τσιάγκα, Βικτόρια Χίσλοπ, Λέων Α. Ναρ, Βασίλης Κανελλόπουλος

Λέων Α. Ναρ, Μάκης Μάτσας, Βασίλης Κανελλόπουλος, Αλεξάνδρα Τσιάγκα

Σχόλιο συγγραφέα

Το έργο σκιαγραφεί την απομόνωση των σημερινών ανθρώπων, ιδίως των νεότερων, που φτάνει συχνά ακόμη και στα άκρα. Γραμμένο πριν από την πανδημία, το Live streaming αποτυπώνει ποικίλες εκφάνσεις της βίας και αναμετράται με την ακραία λογική του συμφέροντος. Ήμασταν, αλήθεια, πάντοτε τόσο βίαιοι; Μήπως η πραγματικότητα είναι τελικά σκληρότερη από τη φαντασία; Αυτός είναι ο κόσμος του Live Streaming.

Σκηνοθετική προσέγγιση

Η παράσταση επιχειρεί να εισχωρήσει στα αδιέξοδα που δημιουργούνται ως τραγικά αποτελέσματα της βίας. Η βία, ως μια παθογένεια της κοινωνίας, συναντάται δυστυχώς σε όλους τους κοινωνικούς ιστούς. Τα αποτελέσματά της είτε ψυχολογικά είτε σωματικά είναι πάντοτε τραγικά με πολλαπλά αποτυπώματα στη διάρκεια του χρόνου.

Πρόθεσή μου ήταν να παρακολουθήσω αυτά τα αποτυπώματα και να «διαβάσω» τα αδιέξοδα μα και τα επακόλουθα μίας παρατεταμένης τραυματικής εμπειρίας. Με γοήτευσε το τυχαίο γεγονός στη ροή και την εξέλιξη του έργου. Θεωρώ πως η πορεία της ζωής χαράζεται από τυχαία γεγονότα. Και κάποιες φορές η συνύπαρξη ενός τυχαίου γεγονότος και μίας κακής στιγμής αλλάζουν, σοκαριστικά, τη ζωή πολλών ανθρώπων ταυτόχρονα.

Η σκηνοθεσία, με τις παράλληλες δράσεις και τη χορογραφημένη κίνηση των ηθοποιών, επιχειρεί να διεισδύσει στις συναισθηματικές καταστάσεις των ηρώων σε διαφορετικές χωροχρονικές στιγμές και να φωτίσει τις μεταβολές και τις διακυμάνσεις μιας βίαιης και παρεκλίνουσας συμπεριφοράς. Οι ηθοποιοί, έχοντας κάποιες φορές μία καθοδηγούμενη μη ρεαλιστική εσωτερική τοποθέτηση, διατυπώνουν ερωτήματα που τελικά προσεγγίζουν και αναδεικνύουν τόσο την αλήθεια όσο και την τραγικότητα των ρεαλιστικών συμβάντων που καταγράφονται στη διάρκεια της ζωής.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον συγγραφέα: «Μήπως η πραγματικότητα είναι τελικά σκληρότερη από τη φαντασία; Όλα καταλήγουν σε ένα θεατρικό έργο. Μια αντανάκλαση είμαστε… Μήπως κατατάξαμε το όνειρο στα όνειρα; Οι κατακτήσεις δεν είναι αμετάκλητες;»