Eπίσημη πρεμιέρα με φίλους για «Το δάσος»

Με μεγάλη επιτυχία και δυνατό χειροκρότημα πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα της πρεμιέρα «Το δάσος» του David Mamet σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή, με την Δήμητρα Χατούπη και τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο, στο Θέατρο Ελέρ-Ελένη Ερήμου.

Το «παρών» έδωσαν αγαπημένοι φίλοι και συνάδελφοι των συντελεστών της παράστασης καθώς και εκλεκτοί καλεσμένοι από το δημοσιογραφικό χώρο.

Δήμητρα Χατούπη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Δήμητρα Χατούπη, Θοδωρής Αμπαζής, Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Δήμητρα Χατούπη, Μαρίνα Ψάλτη

Μαρίνα Ψάλτη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Φοίβος Στουραΐτης, Νατάσα Παππά

Σπουδαστές Σχολής Θεάτρου Δήλος μαζί με τον σκηνοθέτη Θοδωρή Αμπαζή

Αντιγόνη Μακρή, Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Γωγώ Μπόμπολα

Δήμητρα Χατούπη, Άννα Σωτηρέλη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Γιώργος Αγιαννίτης, Θοδωρής Αμπαζής

Αλεξάν Σαριγιάν

Δήμητρα Χατούπη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Κορίνα Πασπαρά

Λίγα λόγια για το έργο

ΣχετικάΆρθρα

Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ένα ζευγάρι – η Ρουθ (Δήμητρα Χατούπη) και ο Νικ (Δημήτρης Γκοτσόπουλος) – που περνά μία νύχτα γεμάτη εντάσεις στο οικογενειακό εξοχικό του άντρα, βαθιά μέσα στο δάσος. Από το δειλινό έως το επόμενο πρωί, το έργο διατρέχει τρεις σκηνές, όπου οι χαρακτήρες συγκρούονται, αποκαλύπτοντας φόβους, επιθυμίες και βαθιά ριζωμένες ανασφάλειες. Καθώς το πρωινό φως διαλύει τα «μάγια» της νύχτας, η σχέση τους επαναδιαπραγματεύεται, φέρνοντας στο φως τη λεπτή γραμμή μεταξύ συμφιλίωσης και απόλυτης ρήξης.

Η μουσική – άλλοτε ζωντανή και άλλοτε ηχογραφημένη – λειτουργεί ως οργανικό κομμάτι της αφήγησης, συνομιλώντας με τη σκηνική δράση και ενισχύοντας τη δραματικότητα των στιγμών.

Η παράσταση προσεγγίζει το ζεύγος με μια μετα-στριντμπεργκική ματιά, εξερευνώντας τι σημαίνει η σύγκρουση όταν είναι πλέον πολύ αργά.

Το «Δάσος» του Mamet δεν είναι απλώς ένα δράμα σχέσεων, αλλά ένα στοχαστικό εγχείρημα πάνω στην έννοια της ανθρώπινης μοναξιάς και της αδυναμίας σύνδεσης, πέρα από τη ρεαλιστική απεικόνιση μιας ερωτικής κρίσης. Είναι μια υπαρξιακή κατάδυση στο όνειρο και την υποσυνείδητη επιθυμία, που αναδεικνύει το «δάσος» ως μεταφορά για τον πυρήνα της ανθρώπινης αναζήτησης: την προσπάθεια κατανόησης και αποδοχής του Άλλου.