Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ απόγονος του Νικολάι Γκόγκολ στην κοινωνική σάτιρα και πρόδρομος του θεάτρου του παραλόγου έγραψε τη νουβέλα “Η καρδιά του σκύλου” την εποχή που μεσουρανούσε στα εργαστήρια της Σοβιετικής Ένωσης ο Ιβάν Παβλόφ, ο πρώτος Ρώσος επιστήμονας που είχε διακριθεί με βραβείο Νόμπελ το 1903, μια σπουδαία διεθνής αναγνώριση για την αξία της έρευνας του. Το πείραμα του Παβλόφ με το σκύλο κινητοποίησε τον Μπουλγκάκοφ, που είχε σπουδάσει και εργαστεί ως γιατρός, να γράψει την περίφημη νουβέλα “Καρδιά του σκύλου” το 1925. Όμως, η ιστορία επιστημονικής φαντασίας δημοσιεύτηκε το 1987, εξαιτίας της λογοκρισίας.
7 λόγοι για να δείτε την παράσταση:
– Για το αλληγορικό ,υπαρξιακό και πολιτικό λογοτεχνικό έργο του σημαντικού Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ που με αιχμηρό τρόπο αναδεικνύει τη διαφθορά που επέρχεται όταν αποκτήσει κάποιος εξουσία ανάμεσα στις πολλές θεματικές που θίγει.
-Για τη σκηνοθεσία της ανεπανάληπτης Έφης Μπίρμπα που δημιούργησε ένα αριστούργημα , χάρις στη σωματικότητα που είναι κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης και με τη βοήθεια της κλασικής μουσικής κατόρθωσε να κάνει την παράσταση να μοιάζει σαν χορογραφία με αποτέλεσμα να ‘’απαλύνει’’ το βαρύ κείμενο του συγγραφέα αλλά και να το φέρει στο σήμερα χωρίς κραυγαλέους πειραματισμούς .
– Για την ανυπέρβλητη κορυφαία ερμηνεία του one and only Άρη Σερβετάλη ο οποίος διαθέτει σπουδαία στόφα και πλαστικότητά κινήσεων, που ελάχιστοι συνάδελφοί του τη διαθέτουν .
– Για τα κοστούμια της Βασίλεια Ροζάνα που χαρακτηρίζουν την εποχή εκείνη.
– Γιατί είναι μία παράσταση με αισθητική που σε αυτό συντελούν, επίσης, οι υπέροχοι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη και η λειτουργική σκηνογραφία της Έφης Μπίρμπα μεταξύ άλλων.
– Γιατί όλο το cast είναι ευθύβολα επιλεγμένο και συντελεί αναφανδόν στην αρτιότητα της παράστασης .
– Γιατί τέτοια ζηλευτή παράσταση είχαμε να δούμε χρόνια στην ελληνική σκηνή.
Σχόλια για αυτό το άρθρο