Γίνεται Να Γελάς Τέσσερις Ώρες Ασταμάτητα; Στο Περοκέ Με Το Μάρκο Σεφε

Αν περάσεις Τετάρτη με Κυριακή βράδυ, από την πλατεία Καραϊσκάκη, έξω από το θέατρο Περοκέ, νομίζεις ότι γίνεται διαδήλωση. Ειδικά το Σαββατοκύριακο, την ώρα που βγαίνουν οι θεατές της μεσημερινοαπογευματινής παράστασης και συναντιούνται με τους θεατές της βραδυνής που προπαθούν να μπουν μέσα, γίνεται το αδιαχώρητο. 1200 άτομα βρίσκονται στην οδό Οδυσσέως και ζούνε μια μικρή…οδύσσεια, μέχρι να μπουν μέσα στο θέατρο και να αρχίσει το non stop ασυγκράτητο γέλιο. Αιτία ο Μάρκος Σεφερλής και η παράσταση Ο καλός, ο κακός και ο διάσημος, που έγραψε ο ίδιος μαζί με το Στέλιο Παπαδόπουλο. Ένα ξεκαρδιστικό έργο, που γελάς ασταμάτητα, από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο και δίνει τη δυνατότητα στο Μάρκο Σεφερλή να υποδυθεί τρεις (κάποιες στιγμές και ταυτόχρονα!) διαφορετικούς χαρακτήρες -έναν καλό, έναν κακό και τον..Τσακ Νόρις- αλλά και να μεταμφιεστεί σε Ρωμαίο, Κλόουν μέχρι Κλεοπάτρα! Γιατί όμως ο Μάρκος Σεφερλής γνωρίζει τόσο μεγάλη επιτυχία και τι είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από άλλους ηθοποιούς της γενιάς του;

ΣχετικάΆρθρα

Σέβεται πριν από όλα τον εαυτό του, ευθυγραμμισμένος στο σύγχρονο πνεύμα ανατροπής και διακωμώδησης, σέβεται το παρελθόν και φυσικά το κοινό. Όντας παρατηρητικότατος, έξυπνος και γνώστης της εποχής του, προτιμά τη σουρρεαλιστική κωμωδία, δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο, πράγμα που δείχνει πως γνωρίζει πολύ καλά το είδος, έχει επιστρατεύσει κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να ζωντανέψει την παράσταση, αξιοποιεί άριστα κάθε μέρος του σκηνικού, έχει δίπλα του ικανούς ηθοποιούς στήριξης και υποστήριξης του έργου, χρησιμοποιεί πολλά από τα παραδοσιακά γκαγκς, αστεία και ξεκαρδιστικά ευρήματα, και απρόοπτα στη σκηνοθετική του δουλειά. Οι προθέσεις του είναι ξεκάθαρες: ευπρεπές θέαμα και το γέλιο του κόσμου, στα μέτρα του Μάρκου Σεφερλή, που δεν έχει μέτρο, είναι ανεξάντλητος, τόσο σε ταλέντο όσο και σε έμπνευση, και πετυχαίνει παραλήρημα γέλιου στο κοινό, για τέσσερις ώρες. Ακούνε τη φωνή του πριν βγει στη σκηνή και χειροκροτάνε, όπως συνέβαινε με ιδιαίτερα ταλαντούχους ηθοποιούς, κυρίως στην επιθεώρηση, που κέρδιζαν το χειροκρότημα του κοινού πριν την εμφάνισή τους στη σκηνή. Μέχρι το κλείσιμο της αυλαίας στο φινάλε, ένα γεμάτο θέατρο αντηχεί από δυνατά γέλια, πράγμα τόσο σπάνιο πια. Λίγες παραστάσεις καταφέρνουν να πάρουν μαζί τους το κοινό από την έναρξη μέχρι το τέλος –μιλάω πάντα για το συγκεκριμένο είδος, όχι γενικά. Ο καλός, ο κακός κι ο διάσημος είναι σίγουρα μία από αυτές. Το κοινό παρακολουθεί με θαυμασμό την ειλικρίνεια στο παίξιμό του, συμμετέχει αυθαίρετα και μη στην παράσταση, και νιώθει ότι βλέπει ένα δικό του άνθρωπο στη σκηνή. Διότι, για όλους είναι πρώτα ο Μάρκος, και μετά ο Σεφερλής. Ο Μάρκος τους (μας)!