ΤΩΡΑ |
Covid-19, πανδημία, καραντίνα, μέτρα, μένουμε ασφαλείς, μάσκες, απολυμαντικά, επιστροφή στην κανονικότητα. Εναλλαγή καταστάσεων και συναισθημάτων, αλλαγή προγράμματος, ματαιώσεις αλλά και αισιοδοξία για το μέλλον. Ο Γιώργος Ηλιόπουλος που κάθε βράδυ τον βλέπουμε στην τηλεοπτική επιτυχία της χρονιάς ‘Αγριες Μέλισσες, μιλάει για την κατάσταση που βιώνουμε, για την καραντίνα και πώς πέρασε, μας λέει τη γνώμη του για τα κλειστά θέατρα και κάνει σχέδια για το άμεσο μέλλον.
-Στην καραντίνα έκανες γυμναστική ή έτρωγες;
Έτρωγα σαν να μην υπήρχε αύριο! Πάχυνα 12 κιλά- κι όχι μόνο αλλά κατάφερα να παχύνω και την γυναίκα μου! Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω και τώρα που βρέθηκε ο ελεύθερος χρόνος του έδωσα και κατάλαβε! Όσο για γυμναστική δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου- ούτε καν στο σχολείο! Φόρμα πάνω από το τζιν και μόλις έπαιρναν απουσίες το έσκαγα. Τώρα όμως κεφάλια μέσα και δίαιτα μέχρι τελικής πτώσεως.
-Φοράς μάσκα και τι τύπου (ιατρική, πάνινη, χάρτινη ή την ολόκληρη με το πλαστικό;)
Φοράω μάσκα εννοείται. Φοράω χάρτινη φαρμακείου. Στο μετρό και στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν υπάρχει περίπτωση να μπω χωρίς μάσκα. Αν και δεν σου κρύβω ότι κάποιες αμφιβολίες μου έχουν μπει στο μυαλό, όμως στον οικογενειακό μου αλλά και εργασιακό μου χώρο υπάρχουν άνθρωποι υψηλού κινδύνου και θεωρώ πολύ ανεύθυνο να μην βάζω πάνω από όλα την υγεία τους.
-Τι σε εκνευρίζει περισσότερο σε αυτή την κατάσταση;
Είναι μια συνθήκη που καλώς ή κακώς κάνεις δεν περίμενε πως θα τη βιώσουμε! Μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από κάποιο βιβλίο ή από ταινία επιστημονικής φαντασίας! Υπάρχουν πολλά σημεία που με προβληματίζουν κι ακόμα πιο πολλά που με εξοργίζουν. Η συνωμοσιολογία είναι ένα από αυτά, το εθνικό σπορ που έχουμε να αποκαθηλώνουμε την επόμενη αυτούς που λίγα φεγγάρια πριν λατρέψαμε.
Με τρομάζει η σκέψη μήπως όλη αυτή η συνθήκη εργαλειοποιηθεί και μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω σε εργασιακό επίπεδο. Αγώνες δεκαετιών, κεκτημένα που πολλοί έδωσαν το αίμα τους για να κερδηθούν χάθηκαν σε μια στιγμή. Περάσαμε μια 10ετια κρίσης που οι μόνοι που την πλήρωσαν ήταν οι φτωχοί- η σκέψη πως και τις επιπτώσεις της πανδημίας θα την φορτωθούν πάλι οι αδύναμοι με θυμώνει πραγματικά.
-Συμφωνείς να ανοίξουν τα θέατρα;
Εννοείται! Όπως και τα σινεμά και οι συναυλιακοί χώροι- κι όλοι οι χώροι πολιτισμού. Δεν μπορεί να μη κινδυνεύω να κολλήσω ιό στο αεροπλάνο που ταξιδεύω σαν σαρδέλα –αλλά να κινδυνεύω στο θέατρο! Όσο κι αν θέλω να είμαι συνεργάσιμος, αυτό η λογική μου αδυνατεί να το απαντήσει. Δεν μπορεί να μας αφορά μόνο το μέλλον των αεροπορικών εταιριών αλλά να αδιαφορούμε για το μεροκάματο όλων αυτών που εργάζονται στον πολιτισμό. Ο κόσμος βλέπει μόνο εμάς στη μαρκίζα και στη σκηνή, αλλά για να ανεβεί μια παράσταση έχουν δουλέψει-ή δουλεύουν ακόμα, τόσοι άνθρωποι που δεν φαίνονται. Το κλείσιμο των θεάτρων σημαίνει οικογένειες που ο προϋπολογισμός τους τινάζεται στον αέρα.
-Αν την ώρα που παίζεις στη σκηνή κάποιος βήξει στην πρώτη σειρά τι θα κάνεις;
Τίποτα! Δεν είμαι αστυνομία βηξίματος. Συνεχίζω την δουλειά μου- κάνω αυτό που ο κόσμος πλήρωσε να με δει να κάνω!
-Κάνεις σχέδια για το άμεσο μέλλον;
Πολλά! Βασικά μόνο όνειρα κάνω! Πολλά ακυρώθηκαν – μια καλοκαιρινή περιοδεία και κάποιες παραστάσεις στην Αθήνα -αλλά δεν το βάζω κάτω! Για αρχή θα σου πως θα συνεχίσουμε για 5η χρονιά την παράσταση Πώς να καταστρέψετε τη ζωή σας σε σκηνοθεσία της Βασιλικής Ανδρίτσου και κάποιες παραστάσεις του έργου στην Ελλάδα το χειμώνα. Επίσης τελειώνω το καινούργιο μου έργο που θα ανεβεί αυτό το χειμώνα αν όλα πάνε καλά φυσικά….
Σχόλια για αυτό το άρθρο