Από την/τον Vasilis Papavasiliou | 3 Ιουλίου 2019
Κάθε φορά που τον βλέπω στη σκηνή όχι μόνο φεύγω, όταν τελειώνει, με ένα αίσθημα θαυμασμού και άλλων συναφών συναισθημάτων, αλλά χαίρομαι που το θέατρο διαθέτει ηθοποιούς τέτοιου κύρους βεληνεκούς και εκτοπίσματος! Οι ερμηνείες του συγκλονίζουν, συνταράσσουν και αφοπλίζουν και τον πιο απαιτητικό θεατή. Αποσπούν διθυραμβικές κριτικές και ύμνους από ειδήμονες και από το φιλοθεάμον κοινό. Ο χαρισματικός Γιώργος Γάλλος είναι ευλογημένος με το θείο τάλαντο της υποκριτικής δεξιότητας, όσο λίγοι συνάδελφοι του. Είναι ένας από τους πιο σπουδαίους ρολίστες της γενιάς του με τεράστια εκφραστικά μέσα, αστείρευτη γκάμα και θεατρική στόφα που θα την ζήλευαν ακόμη και οι παλιοί καταξιωμένοι και έμπειροι ηθοποιοί .Διακρίνεται, επίσης, για τη σκηνική παρουσία του, τη φωνή και την άρθρωση του και η ηθοποϊία του είναι υψηλών απαιτήσεων και προδιαγραφών σε δύσκολους και απαιτητικούς ρόλους. Κοσμεί την ελληνική σκηνή! Πολλές φορές, μου θυμίζει, ότι βρίσκομαι στο Royal National Theatre του Λονδίνου και παρακολουθώ Άγγλο ηθοποιό … Γιατί, ο Γιώργος Γάλλος, δεν ερμηνεύει απλώς τον εκάστοτε ρόλο που καλείται να υποδυθεί, μπαίνει στο πετσί του, βγάζει αλήθεια, γίνεται ο ένας, ο μοναδικός, ο απόλυτος ενσαρκωτής του ήρωα του έργου και φυσικά υποτάσσει τη σκηνή με την παρουσία του. Μεταμορφώνεται σαν τον χαμαιλέοντα αλλάζοντας πρόσωπα με μεγάλη ευκολία, υποδυόμενος αμέτρητους πρωταγωνιστικούς ρόλους τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους τόσο στο ύφος όσο και στο ρεπερτόριο. Το πιο σπουδαίο όλων- είναι δυσεύρετοι αυτοί οι ηθοποιοί- δεν έχει μανιέρα, τόσο δύσκολο στους Έλληνες ηθοποιούς…Είναι τόσο σεμνός και ευγενικός και είναι ηθοποιός με την πραγματική έννοια του όρου και όλα τα γράμματα κεφαλαία, γιατί πατά γερά στα πόδια και δεν έχει ανάγκη κανέναν και τίποτα για να προβάλλει το όνομα του λόγω της μεγάλης καλλιτεχνικής του αξίας! Το θέατρο χρειάζεται ηθοποιούς του διαμετρήματος του , έτσι κι αλλιώς από τους ‘’άλλους’’ υπάρχουν εκατοντάδες…Το όνομα του, αναντίρρητα ,είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα στο θεατρικό πάνθεον! Ο σπουδαίος Γιώργος Γάλλος μιλά από το Α έως το Ω για την καλοκαιρινή παραγωγή τις ‘’Νεφέλες’’ του Αριστοφάνη, όπου υποδύεται τον Στρεψιάδη, σε σκηνοθεσία του ικανότατου Δημήτρη Καραντζά-θα παρουσιαστεί στις 10 και 11 Ιουλίου στο θέατρο Δάσους- και για την μεγαλειώδη επιτυχία του Εθνικού θεάτρου’’Ξύπνα Βασίλη ‘’ του Δημήτρη Ψαθά που θα επαναληφθεί την χειμερινή σεζόν!
Αριστοφάνης: Ένας ευφυής και τολμηρός συγγραφέας που μέσα από τα έργα του, άσκησε έντονη κριτική στους δημαγωγούς και τους σοφιστές. Φοβούμενους την ηθική παρακμή και την καταστρατήγηση των παραδοσιακών αξιών στρέφεται εναντίον των κινημάτων που δεν συμφωνούν με τις δικές του αρχές. Χρησιμοποιώντας τους κώδικες της κωμωδίας.
Βλέμμα: Εκεί αντανακλάται ο εσωτερικός κόσμος του ηθοποιού. Ταυτόχρονα είναι το μονοπάτι που οδηγεί τον θεατή στην ψυχή του συγγραφέα.
Γάλλος Γιώργος: Τι να σας πω…
Δημήτρης Ψαθάς: Πίσω από τις εύθυμες καταστάσεις που δημιουργεί, “δαγκώνουν” τα προφητικά λόγια του. Πικρές αλήθειες!
Εξουσία: Όταν την αποκτά κανείς, ξεδιπλώνει όλο τον πραγματικό του χαρακτήρα.
Ζωή: Μια διαρκής “μάχη” ανάμεσα στο ελεγχόμενο και το ανεξέλεγκτο.
Ηθοποιός: Κυνηγός “θησαυρού”…
Θέατρο: Ο “θησαυρός”. Όλοι δικαιούνται μερίδιο από αυτόν.
Ιδέα: Οι ιδέες στην Τέχνη πρέπει να περνάνε από το φίλτρο του έμψυχου υλικού που τις υλοποιεί, αλλιώς παραμένουν θεωρητικές, στείρες και εγκεφαλικές διεργασίες που δεν αφορούν κανέναν.
Καλλιτεχνικά σχέδια (επόμενα): Επανάληψη του “Ξύπνα Βασίλη” από αρχές Οκτώβρη στο Εθνικό Θέατρο.
Λόγος: Το σπάσιμο της σιωπής. Που, όμως, πολλές φορές χρησιμοποιείται για να αποσιωπήσει, να αποκρύψει προθέσεις.
Μαχητικότητα: Δεν το “βάζω κάτω” εύκολα. Κι όταν μου συμβαίνει, παλεύω να βρω τη δύναμη να συνεχίσω.
Νεφέλες: Καθρεφτίζουν τον πραγματικό χαρακτήρα των ανθρώπων.
Ξύπνα Βασίλη: Μια πολύ ωραία στιγμή στη δουλειά μου. Ευτυχώς, το ταξίδι αυτό θα συνεχιστεί και φέτος.
Οικογένεια: Ο ρόλος του γονιού είναι ο πιο πολύπλοκος ρόλος που καλείται ένας άνθρωπος να “ερμηνεύσει”.
Πρόβα: Γοητευτική διαδικασία που ανιχνεύει και ερευνά τα θέματα του έργου και τη γλώσσα της παράστασης. Σκοπός της πρέπει να είναι, όχι να επιβάλει απαντήσεις, αλλά να δημιουργήσει ερωτήματα και διλήμματα που θα ερεθίσουν το μυαλό, τη φαντασία και τις αισθήσεις των θεατών.
Ρόλοι: Συναντήσεις με κόσμους γνωστούς ή άγνωστους. Κόσμοι που σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύονται αποκαλυπτικοί όχι μόνο για τον χαρακτήρα που υποδυόμαστε αλλά και για τον χαρακτήρα της προσωπικότητάς μας. Για τα προσωπικά μας όρια.
Στρεψιάδης: Ένα πρόσωπο που βρίσκεται σε απόλυτη ανάγκη, λόγω των χρεών του προς τρίτους. Απελπισμένος από το κυνήγι των δανειστών του, είναι έτοιμος να δοκιμάσει τα πάντα, αψηφώντας το όποιο κόστος των πράξεων του, αρκεί να βρει διέξοδο στα προβλήματα που τον βασανίζουν. Γνώριμες καταστάσεις..
Τρομοκρατία: Την καταδικάζω σε όλες της τις μορφές. Ένα βασικό αποτέλεσμά της είναι ο εκμηδενισμός της ανθρώπινης συνείδησης.
Ύπαρξη: Δικαίωμα όλων των έμψυχων όντων.
Φαντασία: Απαραίτητο συστατικό για να “ξεκλειδώσεις” την πραγματικότητα.
Χάρισμα: Χρήσιμο. Στην πραγματικότητα, όμως ,δεν είναι τίποτα άλλο από μια πρώτη ώθηση για να ξεκινήσεις. Από εκεί και μετά απαραίτητα στοιχεία είναι η διαθεσιμότητά σου, η ανάγκη να “συναντηθείς” με άλλους, η αφοσίωση στους στόχους σου και η δυνατότητα να συλλέγεις τις απαραίτητες εμπειρίες.
Ψυχραιμία: Απαραίτητη αρετή για να υπάρξει αντικειμενικό βλέμμα στα πράγματα. Βοηθά επίσης στο να χτίζονται υγιείς σχέσεις. Ζηλεύω τους ανθρώπους που καταφέρνουν να την διατηρούν κάτω από κάθε συνθήκη.
Ωραία παράσταση: Αυτή που σε ταξιδεύει όχι μόνο με αυτό που βλέπεις και ακούς αλλά που σε συν-κινεί με την μαγεία που προκύπτει από τη σύμπραξη των ανθρώπων της.
