ΤΩΡΑ |
H καταξιωμένη με βραβεία και περγαμηνές υψίφωνος, Σοφία Κυανίδου, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ζει στη Βιέννη. Σπούδασε στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης (τάξη Β. Τσαμπαλή). Συνέχισε σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης με τους Ε. Καρούσο (τραγούδι), λιντ ορατόριο με τον Kurt Equiluz και Κουρτ Μαλμ (Σχολή Όπερας). Τα τελευταία χρόνια μελετούσε με την διάσημη μέτζο-σοπράνο Δάφνη Ευαγγελάτου. Έχει συνεργαστεί με τη Λυρική Σκηνή -Φιορντιλίτζι, Αντωνία, Μικαέλα, Ηχώ, Κυρά, Γερτρούδη, Κοντέσα, Αξίνια , κ.ά.-, με την Ελληνική Πειραματική Όπερα – Φιντέλιο (Λεωνόρα), Ιφιγένεια εν Ταύροις-, Ernani, Medora -Il Corsaro και Lucrezia I due Foscari του G.Verdi, με το ΜΜΑ, με την Όπερα Δωματίου Αθηνών, την Όπερα Θεσσαλονίκης, το Wiener Opern Theater, το συγκρότημα προκλασικής μουσικής Le Monde Classique και με άλλους ανεξάρτητους φορείς. Στo εξωτερικό έχει ερμηνεύσει, μεταξύ άλλων, Ντόνα Άννα, Α΄ Κυρία, Ροζαλίντε, Μαρτσελίνα, Φάτιμα, Ευρυδίκη τα Vier Letzte Lieder του R.Strauss, τα Wesendonk του R.Wagner, τα Rueckert Lieder του G. Mahler, Nuits d ‘ ete Berlioz κ.α. Έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, στο Konzerthaus και στο Musikverein της Βιέννης και του Βερολίνου, καθώς και σε θέατρα του εξωτερικού. Έχει λάβει μέρος στα Δημήτρια, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής στην Πάτμο, στο Φεστιβάλ Δελφών, στο Kalidoskop der Nationen, στο Gaude Mater κ πολλά άλλα. Έχει συνεργαστεί με την Καμεράτα, τη Δημοτική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, την ΚΟΘ, την ΚΟΑ, με το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, την Φιλαρμόνια Αθηνών, την Ορχήστρα Χρωμάτων κ.ά . Έχει ερμηνεύσει έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών του 20ού αιώνα. Το ρεπερτόριο της περιλαμβάνει ευρύ φάσμα έργων από μπαρόκ μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Τα τελευταία δύο χρόνια παρακολουθεί διαδικτυακά μαθήματα Θεάτρου στο ” Θέατρο των Αλλαγών ”
– Είστε υψίφωνος, μονωδός και συνεργάζεστε με όλες τις ελληνικές ορχήστρες της κλασικής μουσικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχετε συμμετάσχει μεταξύ άλλων με την Κ.Ο.Θ, την Κ.Ο.Α, την Εθνική Λυρική Σκηνή, την Καμεράτα και την Φιλαρμόνια Αθηνών. Μιλήστε μου για το επάγγελμά σας.
Η Τέχνη μου, η Λυρική Τέχνη ( Όπερα, Ορατόριο και λόγια μουσική ) σίγουρα δεν είναι τόσο διαδεδομένη στην Ελλάδα μιλώντας για το ευρύ κοινό, αλλά σκεφτείτε ότι έχει βγάλει την μεγαλύτερη καλλιτέχνιδα της όπερας όλων των εποχών την μέγιστη Μαρία Κάλλας , τον μέγιστο Μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο και τι να πρωτοπούμε για την Αγνή Μπάλτσα, τον Κώστα Πασχάλη, και μπορώ να σας αναφέρω άλλα 20 – 30 ονόματα ενεργών και μη συναδέλφων.
Προσωπικά από το σχολείο ακόμη, ασχολούμουν με ό,τι είχε να κάνει με παραστατικές ως επί το πλείστον Τέχνες. Τελείωσα το Αμερικανικό Κολλέγιο και πήγαινα και στην ελληνόφωνη και αγγλόφωνη χορωδία, και στα δύο θεατρικά τμήματα μεταξύ άλλων. Στην τρίτη λυκείου με πήγε ο καθηγητής μου στην πρώτη μου δασκάλα. Σε 10 λεπτά είχε ” κουμπώσει ” μέσα μου η όπερα. Δεν ήξερα πόσο επίπονες ήταν και είναι οι σπουδές , πάντως δεν γύρισα ποτέ πίσω. Η Τέχνη μου , είναι τα απόλυτα μαθηματικά, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Έχουμε το πλαίσιο δοσμένο από τον συνθέτη και μέσα και μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο ζωγραφίζουμε. Επίσης, είναι πάρα πολύ δύσκολο το γεγονός, ότι δεν ” βλέπουμε ” το όργανο με το οποίο δουλεύουμε. Αφουγκραζόμαστε το σώμα μας , την αναπνοή που είναι το Α και το Ω, φτιάχνουμε εικόνες που μας βοηθούν πέρα από την καθαρή γνώση της λειτουργίας του σώματος. Η φωνή ωριμάζει χρόνο με το χρόνο όπως του κάθε ανθρώπου ( στο τηλέφωνο καταλαβαίνετε πότε μιλάτε με ένα παιδί ή με κάποιον μεγαλύτερης ηλικίας). Άρα, θέλει ευελιξία στο ρεπερτόριο και καθαρό μυαλό πότε πρέπει να αφήσω πια στην άκρη έναν ρόλο και να χαρώ για κάποιον καινούριο που ενδεχομένως παλαιότερα δεν μπορούσα. Όχι πολύ νωρίς, γιατί μπορεί οι μύες να μην έχουν αναπτυχθεί ακόμη, αλλά μην περιμένω και την ……τραγουδιστική σύνταξη που στην Τέχνη μου έρχεται πολύ πιο νωρίς από τους ηθοποιούς. Κάνω ένα πολύ δύσκολο επάγγελμά λόγω και της καθολικότητας του , δεν μπαίνει ” εμπόδιο ” η γλώσσα αλλά γι’ αυτό και ο ανταγωνισμός είναι παγκόσμιος και πάρα πολύ σκληρός. Έχω πάρει χαρές και πίκρες, όπως όλοι μας, αλλά συνεχίζω να είμαι μαθήτρια και επαγγελματίας κι αυτό δεν το αλλάζω με τίποτε. Δεν αλλάζω την Τέχνη μου με καμία άλλη!
-Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς…
Χιούμορ και δεν μπορώ εύκολα να συνυπάρξω με ανθρώπους που δεν το έχουν.
-Πού ξοδεύεις τα χρήματά σου;
Κατά κύριο λόγο σε ταξίδια ή σε μικρά δώρα σε εμένα και τους φίλους μου.
– Ποια είναι η χειρότερη συνήθειά σου;
Η αναβλητικότητα μου εις την νιοστή!
-Ποια είναι η συνήθεια που απεχθάνεσαι στους άλλους;
Η επαγγελματική ασυνέπεια!
-Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Μέτρα μέχρι το 10 πριν κόψεις το ύφασμα ( μιλήσεις θυμωμένη) . Έχω γλυτώσει μεγάλες φουρτούνες , αφού βγήκα από μερικές και όχι πάντα αλώβητη…
-Ποια θεωρείς την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
Την υπομονή, ξεκάθαρα, χωρίς εξήγηση.
-Τι κάνεις για να χαλαρώσεις;
Περπατώ, κολυμπώ , χαζεύω στο ίντερνετ μόνο όμορφα πράγματα, ακούω μουσική, κοιτάζω…….το ταβάνι ( εξίσου χαλαρωτικό).
-Τι θα άλλαζες στη Θεσσαλονίκη;
Θα ευχόμουν να πω τίποτε, αλλά πρέπει να γίνει κάτι με τις συγκοινωνίες της και στο καθαρά πολιτιστικό κομμάτι να δοθεί έμφαση στην ιστορία της, και στο δυναμικό της σε όλες τις Τέχνες. Μπορούμε άνετα , μιλώντας για την Τέχνη μου , να έχουμε όπερα.
-Ποιο είναι το motto σου στη ζωή;
Όταν ο Θεός “κλείνει ” μια πόρτα, κάπου σου ανοίγει ένα παράθυρο. Εκεί είναι το φως ακόμη κι αν είναι ένα κεράκι…
– Τρία πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένη.
Μια αγκαλιά που με ζεσταίνει μέχρι τα μέσα της ψυχής μου, ένα ποτήρι λευκό κρασί με πολύ γέλιο και χαρά με τους φίλους μου, όταν ανακαλύπτω καινούρια μουσικά χρώματα διαβάζοντας και ανοίγεται η παρτιτούρα μπροστά μου σαν ένα μαγικό βιβλίο που ανακάλυψα ακόμη μία μυστική πύλη.
Σχόλια για αυτό το άρθρο