Η Άννα και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης από το Α ως το Ω: “Αναμνήσεις από τον πιο γλυκό πατέρα του κόσμου”

Οι άξιοι κλώνοι του συμβόλου της Ρωμιοσύνης, του αλήστου μνήμης Γρηγόρη Μπιθικώτση,  Άννα και Γρηγόρης Μπιθικώτσης –οι οποίοι φέρουν ένα επίθετο βαρύ σαν ιστορία- του εμβληματικού ερμηνευτή  που το όνομα του είναι ταυτισμένο με την μελοποιημένη ποίηση του τεράστιου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν μία μεγαλειώδη μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο’’100 Χρόνια Γρηγόρης Μπιθικώτσης- 100 Χρόνια Μικρά Ασία’’ με αφορμή τη γέννηση του σε συνδυασμό με τον ξεριζωμό του ελληνισμού , ως φόρο τιμής, η οποία τελεί υπό την αιγίδα του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και θα παρουσιαστεί στις 18 Σεπτεμβρίου στη Μονή Λαζαριστών.

Τα βιογραφικά τους μιλούν από μόνα τους για τους δύο επάξιους συνεχιστές του μύθου που ακούει στο όνομα Γρηγόρης Μπιθικώτσης! Πατέρας της Άννας Μπιθικώτση ήταν ο μεγάλος ερμηνευτής και μουσικοσυνθέτης Γρηγόρης Μπιθικώτσης και μητέρα της η πρώτη του γυναίκα, η Θεόκλεια. Η Άννα Μπιθικώτση, η οποία ξεχωρίζει για την καλλιέπεια της, την ευγένεια, τα πολλά τάλαντα και χαρίσματα, την ευγένεια και το ήθος της, γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής, σε ένα «μικρό κι ανήλιαγο στενό»… στην οδό Μυκηνών. Σε ένα σπιτάκι, αυτό που «το΄δερνε ο αγέρας κι η βροχή», που από το κατώφλι του διάβηκαν, μεγάλες μορφές της μουσικής Τέχνης: Μάρκος Βαμβακάρης, Μανόλης Χιώτης, Βασίλης Τσιτσάνης, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, οι πιο κορυφαίοι Έλληνες συνθέτες, ποιητές και ερμηνευτές .Η Άννα Μπιθικώτση, και η αδελφή της Αναστασία Μπιθικώτση είχαν την ξεχωριστή τύχη, αντί για παραμύθια να μεγαλώσουν ακούγοντας από κοντά στίχους και ποιήματα μεγάλων Ελλήνων ποιητών, όπως ήταν οι: Γιάννης Ρίτσος, Οδυσσέας Ελύτης, Γιώργος Σεφέρης, με τη φωνή της Ρωμιοσύνης, τη φωνή του δικού τους πατέρα, του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Η Άννα Μπιθικώτση υπήρξε απόφοιτος της Σχολής Ορθοδόξων Καλογραιών «Θεομήτωρ», της Σχολής Καλών Τεχνών και της Σχολής μοντελίστ «Βελουδάκη». Παράλληλα με το σχέδιο και τη ζωγραφική αγάπησε τον κόσμο της ποίησης και της συγγραφής με αποτέλεσμα από τα εφηβικά της χρόνια να συγγράφει.

Η Άννα Μπιθικώτση ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στο χώρο των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη της πολιτιστικής τους παιδείας με πολλές παραστάσεις. Ασχολήθηκε με τα κοινά, με αφορμή τις δραστηριότητές της, αναφερόμενη στο Φάρο Τυφλών Ελλάδας, στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Τυφλών Ελλάδας, στο Β΄ Θεραπευτήριο Χρονίως Πασχόντων Σκαραμαγκά, στο Ίδρυμα Χανσενικών Αγίας Βαρβάρας, στο Αντικαρκινικό «Μεταξά», στο Θριάσιο Νοσοκομείο, στις κλειστές Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού και αλλού. Σε συνέχεια της δράσης της αυτής και της ενασχόλησης με τα κοινά, υπήρξε υποψήφια δημοτική σύμβουλος στο 7ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων ενώ πολιτεύθηκε ως υποψήφια βουλευτής στις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 2007 και τις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 2009

Ξεχωριστό είναι το έργο της ως ποιήτρια, συγγραφέας, στιχουργός, αρθρογράφος και παραγωγός. Είναι επίσης ιδρυτής και δημιουργός, της Λαϊκής Ορχήστρας  «Μπιθικώτση», με την οποία τακτικά ζωντανεύει επί σκηνής -σε μορφή μουσικής παράστασης- τις σελίδες των βιβλίων της. Σημαντικοί σταθμοί του έργου της υπήρξαν, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης , στο Πολιτιστικό Πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004, στο Σπίτι της Κύπρου, στο Πνευματικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής Αμερική στη Νέα Υόρκη, στο Φεστιβάλ Αθηνών κι άλλα. Την έχουν τιμήσει για την προσφορά της στα πολιτιστικά δρώμενα, Δήμοι, Χορωδίες, Λιμενικές αρχές, Ιδρύματα, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Νέας Υόρκης «Hellas FM» και η UNESCO.

Ο άξιος συνεχιστής της μουσικής αλλά και της ιστορίας του «Σερ Μπιθι» , ο γιος του Γρηγόρης Μπιθικώτσης junior, ο οποίος ξεχωρίζει για τη ντομπροσύνη του – ίδιος ο πατέρας του- για την ειλικρίνεια του , την αυθεντικότητα του, τις μουσικές σπουδές του, είναι επαναστάτης με αιτία, υπόδειγμα αξιοπρεπούς οικογενειάρχη και προ πάντων διαθέτει φωνή με ιδιαίτερο ηχόχρωμα που την ξεχωρίζεις ανάμεσα στις χιλιάδες των χιλιάδων που βρίθουν στη μουσική βιομηχανία, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Μωραΐτη . Ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές, με πιάνο, αρμονία και αντίστιξη ενώ η αγάπη του για την μουσική υπήρχε από την παιδική του ηλικία. Η πρώτη φορά που τον άκουσε να τραγουδά ο πατέρας του ήταν το 1996. Πρωτοεμφανίστηκε το ’97 στο «Ρεπορτάζ»  του Μάκη Γιομπαζολιά. Από τότε ξεκίνησε να τραγουδά σε συναυλίες στο πλευρό του πατέρα του στην Ελλάδα και στην ελληνική Ομογένεια. Μαζί με τον πατέρα  του είχαν κάνει τον πρώτο του δίσκο το 2000 στην εταιρεία Minos, με τίτλο «Οι χάρτες», όπου ορισμένα από τα τραγούδια, τα είχε γράψει ο αξέχαστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Αυτή ήταν ουσιαστικά και η τελευταία απόπειρα του Μπιθικώτση ως συνθέτη. Γράφει μουσική και στίχους. Έχει γράψει μουσική σε σίριαλ, μεταξύ αυτών στην «Απαγορευμένη αγάπη» του Mega, όπου τραγούδησε και το τραγούδι των τίτλων.

Στα μεγάλα αφιερώματα που πραγματοποιεί σε φεστιβάλ ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό  προς τιμή του πατέρα του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ερμηνεύει  τραγούδια που έχουν γαλουχήσει ολόκληρες γενιές, κομμάτια που εκφράζουν τον πόνο, την αγάπη και τους αγώνες των Ελλήνων. Τραγούδια που ακούγοντας οι παλαιότεροι θυμούνται και οι νεότεροι μαθαίνουν. Το 2002 ως διευθυντής παραγωγής κυκλοφορεί το συλλεκτικό πλέον cd που σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων με τίτλο “Για τον Γρηγόρη” ζωντανά από το Ειρήνης και Φιλίας με τη συμμέτοχη των σπουδαιότερων Ελλήνων τραγουδιστών στο οποίο συμμετέχει και ως ερμηνευτής σε τρία τραγούδια. Με αφορμή  τη συμπλήρωση 100 χρόνων  από τη γέννηση του Γρηγόρη Μπιθικώτση 1922-2022, μαζί  με την συγγραφέα  αδελφή του  Άννα Μπιθικώτση  παρουσιάζουν  τη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα ερμηνευτή  και πατέρα  τους σε μια υψηλών προδιαγραφών  μουσικοθεατρική παράσταση. Το μεγάλο αυτό αφιέρωμα θα ταξιδέψει ανά την Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό σε κορυφαία φεστιβάλ. Ο πατέρας του φεύγοντας από τη ζωή, τον όρισε μέσω δημόσιας διαθήκης  ως μοναδικό συνεχιστή της ιστορίας του αλλά και συνεχιστή του στα μουσικά δρώμενα της τεράστιας παρακαταθήκης που άφησε.

Σε μία από κοινού συνέντευξη από το Α ως το Ω η Άννα και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ανοίγουν τις καρδιές τους και μοιράζονται μαζί μας άγνωστες πτυχές της προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας, μιλούν για την επαγγελματική τους πορεία και εξέλιξη και αποκαλύπτουν τα επόμενα σχέδια τους αποκλειστικά στο Cosmopoliti!

 

Αναμνήσεις (από τον μύθο Γρηγόρη Μπιθικώτση):

Άννα Μπιθικώτση:

Θα μοιραστώ μια σημαδιακή για τον πατέρα απόφαση του που μου εκμυστηρεύτηκε και που αφορά την εποχή της καταξίωσης του σε σχέση με τη ζωή μας. Θα πρέπει να ήμουν γύρω στα τριάντα, όταν ο πατέρας μου εξήγησε τον πραγματικό λόγο που αφήσαμε το σπιτάκι μας στο Περιστέρι, ανοίγοντας πανιά για άλλη γειτονιά… Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα όταν είχαμε πάει βόλτα στα παλιά μας γνώριμα λημέρια. Αντικρίζοντάς τον «όρθιο», στη θέση του, με ρώτησε: «Ξέρεις Άννα γιατί φύγαμε από τη γενέτειρα μας το Περιστέρι; Φύγαμε τότε που είχα γίνει μεγάλος και τρανός και το σπιτάκι μας στο Περιστέρι είχε γίνει το στολίδι της Μυκηνών, μιας και το είχαμε φτιάξει καινούργιο. Σε είχα δει τότε να κλαις και σε ρώτησα τι έχεις. Εσύ με ένα παράπονο μου απάντησες με την αφέλεια των αθώων χρόνων σου: «Μπαμπά, στης φίλης μου το σπίτι που τρώγανε μπριζόλες, εγώ ζήλεψα που μου μύρισαν και ζήτησα να φάω ένα κομματάκι. Τότε η γιαγιά της μου είπε: ‘’καλά βρε παιδί μου, ο μπαμπάς σας έχει κάνει τόσα λεφτά κι ακόμα φακές σας ταΐζει;’’. Έτσι Αννούλα μου, με αφορμή αυτό το περιστατικό, συνειδητοποίησα ότι, όταν το δικό σου σκαλοπάτι δεν είναι πια ασήμαντο, τότε πρέπει να φοβάσαι και να προστατεύεις ακόμη πιο πολύ αυτούς που αγαπάς. Είπα τότε της μάνας σου να ψάξει για άλλο σπίτι.»

Επίσης, ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν με είχε ακούσει να του απαγγέλλω στις 7 Μαΐου 2001 εκείνο μου το ποίημα που του είχα γράψει, όπου μέσα από τα τραγούδια του, του έλεγα πώς κράτησα όλα αυτά τα χρόνια τη ζωή του… τη ζωή μας… Όταν πρωτοβγήκαν τα λόγια της ψυχής μου από τα χείλη μου, τον είχα απέναντί μου, άρχοντα με τα όλα του και με την υγειά σου, κείνη την ξεχωριστή για μένα «γιορτή» της παρουσίασης του βιβλίου μου που του είχα γράψει , στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη». Με αυτό το ποίημα ξεκίνησα να του μιλώ τότε και με αυτό κάνω την έναρξη σε κάθε μου παράσταση …. Δε θα ξεχάσω όσο ζω και ανασαίνω, τα λόγια που μου είπε σε κείνο το γιορτάσι της μυρωμένης μας στιγμής: «Αννούλα μου, κάθε φορά που θα θέλεις να βρίσκομαι κοντά σου και να σε συναντώ, μόλις θα ακούω να μου λες αυτά τα λόγια θα αισθάνεσαι την ανάσα μου στο μάγουλό σου και το χέρι μου να κρατάει το δικό σου. Όπου κι αν είμαι θα έρχομαι πάντα να σε βρίσκω και θα σου χαμογελώ …»

Γρηγόρης Μπιθικώτσης:

Τις πιο ωραίες αναμνήσεις από τον πιο γλυκό πατέρα του κόσμου! Μέναμε στο ίδιο σπίτι μέχρι που έφυγε από τη ζωή και είχα τη διπλή τύχη, γιατί, όταν αραίωσε τις εμφανίσεις του μεγαλώνοντας, να περνώ πολύ χρόνο μαζί του. Για εμένα ήταν, πάνω από όλα φίλος, ήταν ο άνθρωπος που είχα την τύχη να μαθητεύσω δίπλα του ως τραγουδιστής, αλλά και να τραγουδήσω μαζί του σε μεγάλες συναυλίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία για ένα τραγουδιστή να έχει πατέρα τον αξεπέραστο Γρηγόρη Μπιθικώτση! Η αδυναμία που είχε ο πατέρας μου σε εμένα ήταν γνωστή σε όλον τον κόσμο, αλλά και εγώ αντίστοιχα σε εκείνον. Μάλιστα, το πιο συγκινητικό όλων ήταν, όταν ρωτήθηκε σε μια εκπομπή στην τηλεόραση γιατί αποφάσισε να μου δώσει το όνομα του απάντησε αφοπλιστικά: ”Γιατί θέλω όταν πεθάνω να γυρίσει ένας Γρηγόρης πάλι σπίτι…”

Βιώματα:

Α.Μ: “Βαφτίστηκα» σε νότες μουσικής και άγια λόγια μελοποιημένα κι αυτό για εμένα είναι ευλογία. Μεγάλωσα στο σπίτι μου που είχε κι αυτό ψυχή,  αντί για παραμύθια με τραγούδια που γεννηθήκαν, μεγάλωσαν και ταξίδεψαν στην αθανασία, γι’αυτό αισθάνομαι σαν ένας τυχερός άγγελος στο «μουσικό παράδεισο» της γης.

Γ. Μ: Ως παιδί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω, μέσα στο σπίτι μου, όλους αυτούς τους τεράστιους ανθρώπους του πολιτισμού και της Τέχνης: τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι, τον Ζαμπέτα, την Μοσχολιού, την Βουγιουκλάκη, την Καρέζη και σπουδαίους σκηνοθέτες, ανθρώπους που έγραψαν ιστορία στον πολιτισμό του τόπου μας! Αυτό που  λένε, ότι οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι απλοί είναι αλήθεια , γιατί πατούν γερά στα πόδια τους και δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα… Πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει στην εποχή μας.

 

Γενναιοδωρία:

Α.Μ: Η γενναιοδωρία συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνα τα ανθρώπινα συναισθήματα ή αρετές που σε πολλούς σπανίζουν, αλλά σε κάποιους άλλους έχουν δοθεί ή κατακτηθεί «γενναιόδωρα». Στις περιπτώσεις αυτές, αν τύχει κανείς και συναντήσει ή γνωρίσει έναν άνθρωπο με το προσόν της γενναιοδωρίας, όχι μόνο θα βρεθεί στη θέση να δεχθεί κάποια δείγματα αυτής της αρετής, αλλά θα δοκιμάσει και την ευτυχία ή τη χαρά, την εμπειρία της μετατροπής του εαυτού του σε κάτι ανάλογο ή παρόμοιο – έστω και σε πιο περιορισμένη κλίμακα και βαθμίδα. Γιατί η αρετή της γενναιοδωρίας είναι πανίσχυρη και μεταδοτική. Λαμβάνεις πολλά από τον παροχέα της, επιστρέφεις ελάχιστα σε εκείνον – και τούτο σε γεμίζει χαρά και αγαλλίαση.

Γονείς:

Γ.Μ:

Ο Γρηγόρης και η Μεταξία, η Μεταξία και ο Γρηγόρης, οι γονείς μου δηλαδή, τους είμαι ευγνώμων γιατί πήρα πολλή αγάπη από αυτούς. Η μητέρα μου ήταν ένας πολύ σπάνιος άνθρωπος, υπήρξε μια αγία γυναίκα, γιατί στάθηκε δίπλα στον πατέρα μου 38 χρόνια σχεδόν και ας μην ξεχνάμε ότι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης όσο γενναιόδωρος ευαίσθητος, πολύ δοτικός, υπέρμετρα στοργικός ήταν, άλλο τόσο δύσκολος ήταν στην καθημερινότητά του. Άλλωστε, η εμπειρία μου, μου έδειξε ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό των πολύ χαρισματικών ανθρώπων, οπότε καταλαβαίνετε ότι το έργο της μητέρας μου δεν ήταν εύκολο όλα αυτά τα χρόνια.

 

 

Δραματικές καταστάσεις παγκοσμίως:

Α.Μ: Οι κλιματικές αλλαγές απειλούν την παγκόσμια σταθερότητα. Η γεωπολιτική κατάσταση παγκοσμίως θα υποστεί σημαντικές αλλαγές μετά το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία. Η παγκοσμιοποίηση και οικονομική κρίση. Η ενεργειακή κρίση που σφίγγει το κλοιό της γύρω από τις ζωές μας .  Δυστυχώς, έρχεται ο πιο δύσκολος χειμώνας της Ευρώπης από το 1945.

Γ.Μ: Με ανησυχεί πάρα πολύ που συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί, όλο αυτό το θέμα με τον covid. Και ακόμη έχει χαραχτεί έντονα στη μνήμη μου ότι εμείς, οι άνθρωποι του πολιτισμού, ήμασταν καθισμένοι σε έναν καναπέ και κοιτούσαμε  αποσβολωμένοι, νομίζοντας ότι βλέπαμε ταινία επιστημονικής φαντασίας.

 

Ελπίδα:

Α.Μ: Ζω κι ελπίζω! Η ελπίδα είναι η σωτήρια δύναμη της ψυχής μας. Κινητήριος δύναμη, εμψυχωτής και ζώσα που δίνει όραμα και νόημα στη στράτα μας, γλυκιά προσδοκία πραγμάτωσης των ονείρων μας, κίνητρο αγωγής, μάθησης και επίδοσης για επίτευξη των στόχων μας, ελπίδα για καλή πορεία της υγείας μας, της εργασίας μας, των οικονομικών και πνευματικών μας αγαθών, της προόδου και των παιδιών και της οικογένειας, αλλά και όλου του κόσμου…

 

Γ.Μ: Η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία. Όσο ζούμε και αναπνέουμε οφείλουμε να ελπίζουμε για όλα: για την αγάπη, τη φιλία, τον έρωτα, τις ανθρώπινες σχέσεις. Γενικά, εγώ δεν σταματάω να ελπίζω, ότι υπάρχει αλήθεια εκεί έξω.

Ζωή:

Α.Μ: Πιάνω να γράψω κάποιες λέξεις. Περνάνε πολλές από το μυαλό μου. Δεν γράφω καμία. Δεν θέλω να αδικήσω καμία. Δεν βρίσκω εκείνη που θα την ορίσω αρχηγό. «Αρχηγός των λέξεων». Καλός τίτλος για μία λέξη. Καλός τίτλος για λέξεις που ζητάνε αυτοεπιβεβαίωση. Βρήκα μία. Την λένε «ζωή». Καλή φαίνεται σκέφτομαι και αρχίζω να πλέκω γύρω της μια ιστορία. Μικρή ζωή, καλή ζωή, αφόρητη ζωή, όμορφη ζωή. Τόσοι πολλοί επιθετικοί προσδιορισμοί για ένα τόσο ιδιαίτερο δώρο. Προσπαθώ να την φτιάξω έτσι, ώστε να έχει καλό τέλος. Όμορφο. Να συνάδει με τα όνειρα που κάνει ο καθένας μας . Θαλπωρή, ηρεμία, γαλήνη. Χωρίς άσκοπες ανατροπές και ηθελημένα τέλματα. Ορίζω την αρχή. Χρόνια παιδικά, χρόνια εφηβικά. Αναπολώντας τα χρόνια αυτά μου βγαίνει ,όμως, μια καλοσύνη, ένα χαμόγελο, μια γλυκύτητα και με αυτό το χαμόγελο υποδέχομαι στα χρόνια της ωριμότητας μου τη κάθε μου μέρα πίνοντας στην υγεία της ζωής το ποτήρι της ελπίδας!

 

Γ.Μ: Γλυκιά ζωή! Άσπρο, μαύρο, γκρι, κόκκινο. Για αυτό είναι και όμορφη! Πρέπει, όμως, να είμαστε όλοι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να χορέψουμε το σκοπό που μας σφυρίζει.

 

Ήθος:

Α.Μ: Είναι όλες εκείνες οι ιδιότητες, οι κανόνες και οι πρακτικές που είτε κληρονόμησες από την οικογένεια σου, είτε διδάχτηκες από το σχολείο –και όμως, γίνεται- ή από την κοινωνία και τον περίγυρο σου, ή απλά υιοθέτησες από μόνος σου με το πέρασμα των χρόνων.

Γ.Μ: Το σημαντικότερο όλων! Έτσι ανατράφηκα και νομίζω ότι είναι ένα από τα πιο σπουδαία προτερήματα που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να πορεύεται στη ζωή του.

 

Θάρρος:

Α.Μ: Θάρρος  είναι  το ενεργειακό  κύμα  πίσω  από κάθε   μεγάλη πράξη, η σπίθα  που ανάβει  τη φωτιά ,  η δύναμη  που φουσκώνει  τα πανιά και σε σπρώχνει  μπροστά  στο ταξίδι  της ζωής.  Θάρρος  σημαίνει  να αψηφάς την κριτική , να στηρίζεσαι  στον εαυτό  σου, να ζεις τη ζωή  σου όπως την επιλέγεις  . Είναι  η αληθινή  χαρά  της ζωής! Ζητείται  θάρρος  ειδικά  στην εποχή  που ζούμε!

Γ.Μ: Χρήσιμο, αρκεί να μπορείς να το αιτιολογήσεις, γιατί μετά γίνεται θράσος… Το θάρρος που εξηγείται είναι κάτι το σπουδαίο!

Ιδιότητες καλλιτεχνικές:

Α.Μ: Συγγραφέας, στιχουργός,  χρονογράφος,  Παραγωγός μουσικών παραστάσεων,  Δημιουργός Λαϊκής Ορχήστρας Άννα Μπιθικώτση.

 

Γ.Μ: Από 5 χρόνων ξεκίνησα παίζοντας πιάνο και, μάλιστα, έφτασα πριν το πτυχίο μου. Πηγαίνοντας στο ωδείο, όμως, με κούραζε η ατμόσφαιρα που επικρατούσε εκεί με την έννοια ότι, αντί να μελετώ  Μπαχ έπαιζα το ”Γεννήθηκες για την καταστροφή” με αποτέλεσμα να ανοίγουν τις πόρτες και να λένε, κάνουμε μάθημα δίπλα. Αργότερα, σπούδασα ανώτερα θεωρητικά στη μουσική και ετοιμαζόμουν να πάω για σπουδές στο εξωτερικό και να ακολουθήσω τη σύνθεση. Αλλά, αυτό ναυάγησε, γιατί κάποιοι είπαν τότε στον πατέρα μου, ότι τραγουδούσα σε πάρτι και επέμενε να με ακούσει καθημερινά, να δει πως τραγουδάω και αν αξίζω ζητώντας το σε πολύ έντονο ύφος μάλιστα και λέγοντας μου:” Έχω βγάλει όλη την Ελλάδα τραγουδιστές, εσένα δεν θα ακούσω;” Αφού τον παίδεψα 6 μήνες, από ντροπή μια μέρα πήρε το μπουζούκι του, ήρθε μέσα στο σαλόνι και μου είπε αυτολεξεί: ”Αν δεν σε ακούσω και σήμερα θα σπάσω το μπουζούκι εδώ μπροστά σου….” Την ίδια μέρα έκατσα εγώ στο πιάνο, εκείνος στο μπουζούκι και του τραγούδησα για πρώτη φορά το ”Ένα αμάξι με δυο άλογα”. Όταν με άκουσε, με σταμάτησε στη μέση του ρεφρέν και μου είπε: ”Είσαι τραγουδιστής, τέλος!” και έλαμπε ολόκληρος.

Καλλιτεχνικά σχέδια καλοκαιρινής και χειμερινής σεζόν:

Α.Μ: Το καλοκαίρι  ήταν  μια ανείπωτη  μαγεία  για εμένα , γιατί  μαζί  με τον αγαπημένο μου αδελφό Γρηγόρη πλαισιωμένοι  της Λαϊκής Ορχήστρας Μπιθικώτση και των σπουδαίων ερμηνευτών Σωτήρη Δογάνη και Σταυρούλας Εσαμπαλίδη παρουσιάσαμε  τη μουσική μας παραστάση  με τον τίτλο “100 χρόνια Μπιθικωτσης 1922-2022 ”  σε φεστιβάλ  περιφερειών  και δήμων  ανά την Ελλάδα  γιορτάζοντας  με την Ελλάδα του Γρηγόρη  τον αιώνα  του! Για το φθινόπωρο  και το χειμώνα  συνεχίζουμε το αφιέρωμα  στα 100 χρόνια Μπιθικώτσης και στην ελληνική  μας Ομογένεια  σε πόλεις  της Ευρώπης. Επίσης, με την ΕΡΤ  ετοιμάζουμε  ένα  μουσικό οδοιπορικό  στη ζωή και το έργο του Γρηγόρη Μπιθικώτση  που θα είναι  έκπληξη. Μια νέα μουσική   παράσταση  το σενάριο της οποίας  και υπογράφω, με τον τίτλο:  “Η γυναίκα των τεσσάρων εποχών”,  θα λάβει  χώρα  σε πνευματικά  κέντρα  δήμων  με καταξιωμένους συντελεστές. Επίσης,  με ένα  σπουδαίο  καλλιτέχνη ετοιμάζουμε μια μεγαλοπρεπή  μουσική  παράσταση  για τον Μίκη της αιωνιότητας! Σύντομα  θα επανέλθω.

 

Γ.Μ: Τέλος Σεπτεμβρίου τελειώνουμε τις καλοκαιρινές μας εμφανίσεις που αφορούν τα ”100 χρόνια Γρηγόρης Μπιθικώτσης”. Από εκεί και πέρα θα γίνουν κάποιες επιλεγμένες χειμερινές εμφανίσεις με το ίδιο project. Σύντομα, θα μπω στο στούντιο για να ετοιμάσω την καινούρια δισκογραφική μου δουλειά, στην οποία τα περισσότερα τραγούδια θα είναι σε στίχους και μουσική δική μου. Επίσης, θα ξεκινήσω εμφανίσεις στην Αθήνα κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο χώρο του ”Εν Μοσχάτω”.

 

 

Λόγος:

Α.Μ: Λόγος σημαίνει πρώτα το όργανο της σκέψης, μετά τη δυνατότητα του σκέπτεσθαι, ύστερα τη λειτουργία της σκέψης, σημαίνει και την εσωτερική έννοια που εμφανίζεται στον νου, την ιδέα, τη λέξη που εξωτερικεύεται, τον προφορικό λόγο, και τέλος τον γραπτό λόγο.

Γ.Μ: Εν αρχή ην ο λόγος! Αλλά σημασία έχει πώς χρησιμοποιείς τον λόγο. Εγώ πάντα αγαπώ τους ανθρώπους που επικοινωνείς μαζί τους με το βλέμμα και όχι με τα λόγια.

Μουσική διεύθυνση Νίκος Στρατηγός:

Α.Μ: Στο σημείο αυτό αισθάνομαι  την  ανάγκη  να ευχαριστήσω  την Περιφέρεια  Κεντρικής Μακεδονίας  και τον Περιφερειάρχη  κ. Τζιτζικώστα, καθώς και την “γυναίκα  πολιτισμός”, κυρία Άννα Μυκωνίου,  που συμπεριέλαβαν  τη μουσική μας παράσταση  στα πολιτιστικά  τους υπέροχα  δρώμενα.

 

Γ.Μ: Καταρχάς φέτος είναι τα 100 χρόνια από τη γέννηση αυτού του σπουδαίου ερμηνευτή και όταν ήρθε η Άννα η αδερφή μου και με βρήκε, προτείνοντάς μου να συνεργαστούμε για τα 100 χρόνια του πατέρα μας, συμφώνησα αμέσως, γιατί είδα μια φλόγα στα μάτια της και ένα μεγάλο ”θέλω” από καρδιάς! Οπότε, από κοινού στήσαμε τις μοναδικές παραστάσεις που ταξίδεψαν όλο το καλοκαίρι με τον τίτλο” 100 χρόνια Γρηγόρης Μπιθικώτσης” σε όλη την Ελλάδα με πολύ μεγάλη επιτυχία. Η  συγκεκριμένη παράσταση, ”100 χρόνια Μικρά Ασία- 100 χρόνια Γρηγόρης Μπιθικωτσης” είναι μια παράσταση που ουσιαστικά παντρεύει τη Σμύρνη με τις ουράνιες νότες του πατέρα μας…

Νοημοσύνη:

Α.Μ: Νοημοσύνη είναι το ικανότητα ή σχολή να  κατανοήσουμε, να μάθουμε,  και να λύσουμε προβλήματα. Υπό αυτήν την έννοια μοιάζει με έννοιες όπως «κατανόηση» και «διάνοια».

 

Γ.Μ: Πολύ χρήσιμη! Βλέπω ότι λείπει, δυστυχώς, από την εποχή μας, κάτι που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο. Τελικά, ακόμη δεν έχω καταλάβει, αν ένας άνθρωπος με υψηλό δείκτη νοημοσύνης περνάει καλά σε αυτή την εποχή που ζούμε.

 

Ξεριζωμός:

Α.Μ: Ξεριζωμός  δεν γίνεται  μόνο από  πατρίδες, αλλά  και  από ανθρώπους…

 

Γ.Μ: Ο αβάσταχτος πόνος και όλες αυτές οι κραυγές που δεν ακούγονται και είναι πάντα πιο δυνατές… Πολλές στιγμές, όταν βρίσκομαι μόνος μου- και αυτό το λέω πολύ ειλικρινά και εν τιμή- αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχει τόσος πόνος. Λυπάμαι που υπάρχει τόσος πόνος στους ανθρώπους που πάντα υπήρχε βέβαια και πάντα θα υπάρχει εις τους αιώνες των αιώνων.

Ομοθυμία:

Α.Μ: ‘’Ενωμένοι θα επιζήσουμε, χωρισμένοι θα χαθούμε’’, είπε  ο Αίσωπος. Εγώ θα πω , ότι η ομόνοια, η σύμπνοια, η ομοψυχία και η ενότητα ενός λαού συμβάλλουν στην πρόοδο, στην προκοπή και την ανόρθωσή του. Αντίθετα, ο διχασμός, η διχόνοια, η εμφύλια διαμάχη διαλύουν την κοινωνία και βλάπτουν το λαό.

 

Γ.Μ: Να σου πω την αλήθεια εγώ σπάνια συμφωνώ με το όλον. Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να διαφωνώ, να αναζητώ , να ψάχνω γενικότερα, να εξερευνώ…

 

Πόλεμος:

Α.Μ: Αυτό που παίρνει μια πόλη και τη μετατρέπει σε χαλάσματα, αυτό που παίρνει τους κατοίκους της και τους μετατρέπει σε συντρίμμια (και ναι, τα χαλάσματα θα ξαναγίνουν κάποτε πόλεις, τα συντρίμμια θα ξαναγίνουν κάποτε άνθρωποι, αλλά εκείνο που θα έχει στο μεταξύ μεσολαβήσει είναι μια απώλεια τάξης μεγέθους που θα έπρεπε να αναλογεί μόνο σε θεούς και σε διαβόλους, σε φυσικές καταστροφές και σε παραβολές και ιστορίες τρόμου, όχι στην πραγματικότητα, όχι σε ανθρώπους που σκοτώνουν άλλους ανθρώπους και ισοπεδώνουν τις χώρες τους μαζικά  και στοχευμένα )

 

Γ.Μ: Καταστροφή, οδύνη, θλίψη, μακριά από εμάς Παναγία μου και Χριστέ μου! Θυμάμαι, ότι με είχε συγκλονίσει μια συνέντευξη του πατέρα μου, ο οποίος όχι μόνον έζησε τον πόνο, αλλά ήταν παλικαράκι ακόμη στην κατοχή, όταν είχε πει τότε:’ ‘ Όποιος δεν έχει ζήσει πόλεμο καλύτερα ούτε καν να μην τον σκέφτεται…”

Ρωμιοσύνη:

Α.Μ: Η Ρωμιοσύνη είναι η πονεμένη Ελλάδα… Η αρχαία Ελλάδα μπορεί να ήταν δοξασμένη κι αντρειωμένη, αλλά η καινούργια, η χριστιανική, είναι πιο βαθιά, επειδή ο πόνος είναι ένα πράγμα πιο βαθύ κι από τη δόξα κι από τη χαρά κι από κάθε τι.

 

Γ.Μ: Λεβεντιά, Λεβεντιά, Λεβεντιά!

 

Σθένος:

Α.Μ: Σθένος είναι  το θάρρος, η τόλμη, η αντοχή, η δύναμη, η ισχύς, η ρώμη κάθε είδους, τόσο ηθική όσο και σωματική…

Γ.Μ: Και αυτό λείπει στην εποχή μας. Βλέπω ανθρώπους φοβισμένους που δεν έχουν τη δύναμη και το σθένος πλέον να βροντοφωνάξουν και να πουν δυνατά αυτά που πιστεύουν.

Τραγούδι:

Α.Μ: Είναι  η φωνή  του Γρηγόρη Μπιθικώτση  που έβαλε  μουσική  στη χαρά, στο πόνο,  στον  έρωτα , στη φτωχογειτονιά,  στον αγώνα,   στην ελπίδα,  στο όνειρό,  που ανάστησε  ψυχές  μέσα  από ποιήματα  και μουσικές!

 

Γ.Μ: Αγάπη μεγάλη, ζωή, τίποτα δεν γίνεται χωρίς τη μουσική, χωρίς το τραγούδι… Η ύψιστη μορφή Τέχνης!

 

Υστεροφημία:

Α.Μ: Η καλή  ανάμνηση  που θα αφήσεις  φεύγοντας  από  τούτο τον κόσμο  σε αυτούς  που σε έζησαν  και στη κοινωνία.

Γ.Μ: Εμένα με ενδιαφέρει πιο πολύ το τι γίνεται σήμερα που μιλάμε… Σήμερα, που ζούμε, το πόσο εντάξει είμαστε με τον διπλανό μας, σήμερα που υπάρχουμε και όχι τα μετά εορτής.

Φωνές διαχρονικές:

Α.Μ: Όσες γυάλιζαν  της Τέχνης τα μαλάματα… Τις ξέρουμε  όλοι!

 

Γ.Μ: Μπιθικώτσης σίγουρα, Μαρία Κάλλας σίγουρα, Στέλιος Καζαντζίδης οπωσδήποτε, και θα έλεγα και μια πολύ αγαπημένη μου, την Σοφία Βέμπο. Δεν θα μπορούσα, όμως , να αφήσω από έξω την αγάπη μου, τη Βίκυ Μοσχολιού.

Χρόνος ( μνήμες από το παρελθόν):

Α.Μ: Άπειρες  οι μνήμες  από το παρελθόν  μου, αλλά θα σταθώ σε μία ! Θυμάμαι μια μέρα που χαράχτηκε μέσα  μου βαθιά… Ήταν η 25η Γενάρη η  μέρα που γιόρταζε  ο πατέρας μου και στο σπίτι μας ήταν όλοι αυτοί οι μύθοι! Ενώ, με χόρευε το πρώτο μου ταγκό ο Στέλιος Καζαντζίδης, εκείνη τη στιγμή  που όλα ήταν σαν σε παραμύθι  μέσα σε τραγούδια και γέλια , ο καλύτερος φίλος της οικογένειας  μου και νονός μου, έπαθε έμφραγμα και τον είδαμε άψυχο να πέφτει μπρος στα μάτια μας… Θυμάμαι τον Καζαντζίδη  να με παίρνει αγκαλιά να με ηρεμήσει και τον Τσιτσάνη να μου κλείνει  τα μάτια να μην βλέπω, τον Χατζιδάκι να καλεί στο τηλέφωνο  για να έρθει ασθενοφόρο, τον Χιώτη να ουρλιάζει από το σοκ… Ήταν στιγμές που οι μύθοι ήταν άνθρωποι πίσω από τα φώτα.

 

Γ.Μ: Η αλήθεια είναι ότι κυλά τόσο γρήγορα η ζωή μας, που ο χρόνος πλέον φεύγει σαν νερό και εκεί έρχονται στιγμές που λες: ‘’ ποτέ ήμουν 18, πότε 25, πότε 30;’’ Αλλά το σημαντικότερο στη ζωή μας, Βασίλη, είναι όταν κοιτάμε πίσω στη ζυγαριά, τα καλά να είναι περισσότερα από τα άσχημα…

 

Ψυχή:

Α.Μ: Ψυχή  είναι  ο καθρέφτης του “είναι” μας.

Γ.Μ: Η ψυχή ποτέ δεν φεύγει. Οι ψυχές είναι εδώ κοντά μας γύρω μας. Κάθε φορά που τραγουδάω του” Βοτανικού ο μάγκας”, το αγαπημένο τραγούδι του πατέρα μου, τον αισθάνομαι κοντά μου να χορεύει, όπως εκείνη τη φορά στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

 

Ωραίες δουλειές:

Α.Μ: Όσες σεβάστηκαν  τις αισθήσεις  μας…

Γ.Μ: Ξεκινώντας από τις συναυλίες  σε όλον τον ελληνισμό με τον πατέρα μου που ήταν μάθημα ζωής για εμένα, μέχρι την εκτέλεση του ” Άξιον εστί” του Μίκη Θεοδωράκη που είχε τα χέρια του επάνω μου για να μου δίνει το μπάσιμο, για να ερμηνεύσω αυτό το σπουδαίο έργο! Δεν μπορώ, όμως, και να μην σταθώ ,κατά καιρούς, σε κάποιες σπουδαίες συνεργασίες, όπως λίγο πριν την καραντίνα. Αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο που ήταν και η τελευταία συνεργασία του μαζί μου, πριν μας αφήσει ένας τόσο, τόσο γλυκός άντρας…

 

Το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, παρουσιάζει ένα μουσικό αφιέρωμα για τη ζωή και το έργο του “ερμηνευτή της Ρωμιοσύνης” Γρηγόρη Μπιθικώτση, στο πλαίσιο της κορύφωσης των δράσεων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, για τα 100 χρόνια μνήμης από τη Μικρασιατική καταστροφή.

Την μουσική αυτή παράσταση επιμελήθηκαν και παρουσιάζουν ο Γρηγόρης  Μπιθικώτσης και η λογοτέχνης Άννα Μπιθικώτση.

Το αφιέρωμα χωρίζεται σε δύο μέρη:

Το πρώτο, αναφέρεται στη Μικρασιατική καταστροφή μέσα από τραγούδια άρρηκτα συνδεδεμένα με τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν την σύγχρονη Ελληνική ιστορία, ενώ το δεύτερο αναφέρεται στη ζωή και στο έργο του μεγάλου ερμηνευτή Γρηγόρη Μπιθικώτση με αναφορές στη μαρτυρική Σμύρνη (τόπος καταγωγής του).

 

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ

Στο πρώτο μέρος η Άννα Μπιθικώτση συνδέει αφηγήσεις από την γονική της οικογένεια, με τραγούδια του ξεριζωμού. Τα τραγούδια αυτά περιγράφουν την μοναδική εμπειρία του Ελληνισμού της Ιωνίας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην ποίηση αλλά και τη μουσική, για να μετουσιωθεί εν τέλει βαθιά ρίζα στο δέντρο του Πολιτισμού της Πατρίδας. Οι ερμηνείες συνοδεύονται με ταυτόχρονη προβολή ιστορικών οπτικοακουστικών ντοκουμέντων.

 

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΙΘΙΚΩΣΤΗ

Για δύο ώρες επί σκηνής, ο Γρηγόρης και η Άννα, με τους εξαίρετους συντελεστές τους και πλαισιωμένοι από τη Λαϊκή Ορχήστρα «ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ» ξεδιπλώνουν βιωματικές και ιστορικές μνήμες  του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ενώ παράλληλα προβάλλονται αντίστοιχα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από το προσωπικό αρχείο της Άννας και του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Το ταξίδι ξεκινά από τα πέτρινα χρόνια της νιότης του ως τη καταξίωσή του στους δρόμους της Τέχνης: τα δύσκολα χρόνια του, οι σημαντικές συναντήσεις του με τον Μάρκο Βαμβακάρη, Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη και τη διαδρομή της καταξίωσής του δίπλα στους ανυπέρβλητους συνθέτες ποιητές, στιχουργούς και συνεργάτες του.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 και ώρα 21:00

 

ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ

 

 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

 

Αντί εισιτηρίου μαζεύουμε τρόφιμα για τα συσσίτια της Ιεράς Μητρόπολης Νεαπόλεως – Σταυρουπόλεως

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Γρηγόρης Μπιθικώτσης: Τραγούδι

Άννα Μπιθικώτση: Τραγούδι – αφήγηση – σενάριο

Σωτήρης Δογάνης: Τραγούδι

Σταυρούλα Εσαμπαλίδη: Τραγούδι

Λαϊκή Ορχήστρα «Μπιθικώτση»:

Νίκος Στρατηγός (πιάνο)

Αλέξανδρος Ψωμόπουλος (μπουζούκι)

Βασίλης Τριανταφυλλόπουλος (μπουζούκι)

Πόλυς Πελέλης (μπάσο)

Γιώργος Τσουπάκης (ντραμς)

Δημήτρης Γαλίτης (κιθάρα)

Επιμέλεια video: Studio pixel

Σκηνοθεσία: Κώστας Νικολόπουλος

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γρηγόρης και Άννα Μπιθικώτση

Μουσική διεύθυνση: Νίκος Στρατηγός

 

Διοργάνωση: Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας