Η Εύα Κοτανίδη από το Α ως το Ω: “Η Δαλιδά είναι πηγή έμπνευσης και πρότυπο γυναίκας”

Γόνος καλλιτεχνικής οικογένειας, αφού είναι κόρη του αλήστου μνήμης ηθοποιού Γιώργου Κοτανίδη, ο οποίος προσέφερε τόσα πολλά στην Tέχνη! Κι, όμως, η χαρισματική Εύα Κοτανίδη, δεν βασίστηκε στη δημοφιλία και την αναγνωρισιμότητα του πατέρα της, αλλά στις δικές της και μόνο δυνάμεις. Έκανε πράξη το όνειρό της, έγινε ηθοποιός και όχι μόνο σπούδασε στην Ελλάδα αλλά έκανε και μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, αφού είναι μισή Γαλλίδα από τη μεριά της μητέρας της και θεωρεί τη Γαλλία δεύτερη πατρίδα της. Η ίδια δηλώνει: «Σπούδασα στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου για τρία χρόνια. Έπειτα έφυγα στο Παρίσι, τη δεύτερη πατρίδα μου, και συνέχισα τις σπουδές μου ως ηθοποιός στο Ecole Florent, στο studio Pygmalion και στο Theatre des 50 του Ανδρέα Βουτσινά. Έκανα πάντα παράλληλα μαθήματα χορού και τραγουδιού». Όσο για το πώς προέκυψε το τραγούδι στη ζωή της; ” Μεγάλωσα και με μουσική, συνέχεια μουσική στο σπίτι, στην οικογένεια, παντού…” Είναι ιδιαίτερα ευγενική, γαλουχημένη με αρχές, διαθέτει παιδεία και ξεχωρίζει για το ήθος και την αξιοπρέπεια της. Επειδή της αρέσει πάρα πολύ το τραγούδι, δημιούργησε τη δική της μπάντα με τίτλο ” Eva and the Apples”. Πρόσφατα, παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με μεγάλη επιτυχία τη μουσικοθεατρική παράσταση, εντρυφώντας στη ζωή και τα τραγούδια της εμβληματικής και διαχρονικής τραγουδίστριας Dalida, η οποία έγραψε παγκόσμια ιστορία τόσο για τα τραγούδια της όσο και για την πολυτάραχη ζωή της, σε κείμενα δικά της με τίτλο: ”Dalida: Τραγουδώντας μέχρι το τέλος ” (“En chantant jusqu’ au bout”), σε κείμενα δικά της και σκηνοθεσία της άξιας Νεκταρίας Γιαννακουδάκη. Με τον τίτλο της παράστασης «δανεισμένο» από το τραγούδι «Να πεθάνω επί σκηνής» (“Mourir sur scène”), 35 χρόνια μετά το θάνατό της Dalida, η παράσταση επιχειρεί να συστήσει ξανά στο ελληνικό κοινό αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα και αντιφατική προσωπικότητα, που κινήθηκε σε όλη της τη ζωή από το φως στο σκοτάδι και έζησε μέσα στις τραγικές αντιφάσεις της. Μην χάσετε αυτήν την αριστουργηματική παράσταση, η οποία μεταφέρεται στις 11 και 12 Μαϊου, στο θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη. Η λαμπερή Εύα Κοτανίδη από το Α ως το Ω!

ΣχετικάΆρθρα

Αντιφάσεις: Φως και σκοτάδι. Αγάπη και φόβος.

Βία: Σκληρή, πάντα άδικη, πληγώνει βαθιά, αφήνει σημάδια. Μέσα και έξω. Στο άτομο αλλά και στο σύνολο. Σημάδια συλλογικά που για να επουλωθούν θέλει αλλαγή μεγάλη. Αλλαγή προς την αγάπη. Ο μόνος τρόπος. Μονόδρομος επουλωτικός που οδηγεί στα πιο σπουδαία τοπία της ανθρωπότητας.

Γιώργος Κοτανίδης: Ο μπαμπάς μου! Μία λέξη που πια γεμίζει τα μάτια μου δάκρυα. Μου λείπει φρικτά. Αμετάκλητα. Ακόμη δεν μπορώ να διαχειριστώ το γεγονός ότι αυτή η λέξη τώρα είναι συνδυασμένη με την λέξη πένθος. Όμως, δεν μπορώ να μην αναφέρω και κάποιες λέξεις ακόμη που συνδυάζονται αυτομάτως με το ονοματεπώνυμο αυτό: ακέραιος, δημοκρατικός, ανήσυχο πνεύμα, γενναιόδωρος, επί της ουσίας, συνειδητός πολίτης, δίκαιος, αξιοκρατικός, υπεύθυνος, Καλλιτέχνης (με Κ κεφαλαίο), δημιουργικός, υπέροχο μυαλό, μοναδικό χιούμορ, από τους καλύτερους ανθρώπους που είχα την τύχη να γνωρίζω. Αυτός ήταν ο μπαμπάς μου!

Dalida: Πηγή έμπνευσης. Πρότυπο γυναίκας και performer. Πρωτοποριακή, star, τολμηρή, μοναδική ερμηνεύτρια, η επιτομή της έννοιας επιτυχία. Επιτυχία, όμως, σημαίνει και ευτυχία;

Ευθύτητα: Με χαρακτηρίζει. Προσπαθώ να την αποφεύγω γιατί δεν είναι πάντα αρεστή και χωρίς να το θέλεις καμιά φορά πληγώνει. Όχι μόνο τους άλλους αλλά κι εσένα τον ίδιο. Όμως, οφείλουμε να της δώσουμε και την αξία της. Καμιά φορά η αλήθεια δεν θέλει περιστροφές…

Ζωή:

Το μηδέν θα κάνω κύκλο
Κι εκεί μέσα θα χορεύω
Κι ας μην ξέρω που πηγαίνω
Κι ας μην ξέρω τι γυρεύω.

Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πάει να πει πως ξαναρχίζω,
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πίσω δεν ξαναγυρίζω…

Κάπως έτσι. Κάθε φορά μια καινούρια αρχή, ένας καινούριος κύκλος. Και κάθε πριν γίνεται εφόδιο για το κάθε μετά.

Ηθοποιός ή τραγουδίστρια: Ηθοποιός που τραγουδά!

Θέατρο: Το σπίτι μου! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μέσα σε ένα θέατρο, επάνω σε μια σκηνή, εκεί νιώθω καλά, εκεί νιώθω χαρά.

Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Μου έχει τρυπήσει το μπράτσο δις. Τρίτη δεν το άφησα γιατί με επισκέφτηκε κι ο ίδιος ο ιός. Είμαι υπέρ, όμως, όχι υπέρμαχος. Ο καθένας ξέρει καλύτερα για τον εαυτό του.

Καλλιτεχνικά σχέδια επόμενα: Πολλά και διάφορα, δημιουργικά και απολαυστικά αλλά όχι ανακοινώσιμα επί του παρόντος.

Λόγος: Εν αρχήν ην… Αυτό που μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα όντα του πλανήτη, κυρίως όταν τον χρησιμοποιούμε υπέρ αυτού.

Μουσική: Θείο δώρο, ανάταση ψυχής και πνεύματος, γλώσσα διεθνής, παντοτινή, διαχρονική, ενωτική!

Νεκταρία Γιαννακουδάκη: Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το άτομο αυτό. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός από πολλά κιλά ταλέντο, χιούμορ, παιδικότητα, ζωντάνια, αγάπη, κέφι, υπομονή, επιμονή, τόση προσγείωση όσο και τρέλα συνθέτουν μια από τις πιο απολαυστικές προσωπικότητες που ξέρω και έχω την τύχη να έχω φίλη αλλά και συνεργάτιδα.

Ξένοι τραγουδιστές πρότυπα: Θα αναφέρω όσους μου έρχονται πρώτοι ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη για όσους δεν ανέφερα… Dalida, Ella Fitzgerald, Edith Piaf, Ornella Vanoni, Melody Gardot, Jacques Brel, Andrea Bocelli, Florence and the Machine, Elis Regina, Marvin Gaye, Michael Buble, Camille, Cesaria Evora, Bryan Ferry, Feddie Mercury, Frank Sinatra…

Ουτοπία: Μακράν ελκυστική μα πάντα ανέφικτη. Μεγάλη παγίδα…

Πόλεμος: Το μεγαλύτερο και επαναλαμβανόμενο λάθος του ανθρώπου. Πάντα χαμένος για όλους και όλοι μόνο ηττημένοι από αυτόν…

Ρόλοι: Υπέροχα δημιουργικές προκλήσεις, μεγάλοι δάσκαλοι ζωής, ενίοτε οι καλύτεροι φίλοι και αρωγοί.

Στοργή: Μια μεγάλη αγκαλιά μέσα στην οποία πάντα θα χώνομαι, θα χάνομαι και θα γίνομαι παιδί. Η αίσθηση της ασφάλειας, της αγάπης, της ξεγνοιασιάς. Σπουδαία αξία, τεράστιο προτέρημα για όσους το κατέχουν αλλά και για εκείνους που επιλέγουν να το καλλιεργούν.

Τραγούδι: Υπέρτατη έκφραση. Συνδυασμός λόγου και μουσικής. Ο πιο άμεσος τρόπος να επικοινωνήσεις αυτό που αισθάνεσαι. Ενωτικό, διαχρονικό, μεθυστικό, πάντα αποτελεσματικό. Το τραγούδι είναι η χαρά της ζωής!

Υπόσταση: Όταν την έχεις το γνωρίζεις. Όταν δεν την έχεις την αναζητάς. Δεν ταυτίζεται με την ταυτότητα, της προσδίδει όμως ανεκτίμητη αξία…

Φαντασία: Ένας χώρος κατάδικός μου μέσα στον οποίο δημιουργώ ασταμάτητα και ελεύθερα με απόλυτη επιτυχία!

Χάρισμα: Καλλιέργησε το, όταν το διαθέτεις και μην το θεωρείς δεδομένο. Εκείνοι που δεν το έχουν δουλεύουν πιο πολύ και μπορεί να προβούν πιο χαρισματικοί.

Ψυχισμός: Εύθραυστος. Ισορροπεί επάνω σε μια κλωστή, όμως συνεχίζει σταθερά προς τη χαρά.

Ωραίες δουλειές: Ωραία είναι κάθε δουλειά που είναι «στην ώρα της», που είναι δηλαδή ώριμη να αποδώσει τους καρπούς της μετά από εργασία που έγινε συλλογικά, με πολύ κέφι αλλά και σεβασμό προς το αντικείμενο της. Δε θέλω να αναφέρω κάποιες γιατί θα αδικήσω κάποιες άλλες, όμως σίγουρα έχω τη χαρά να έχω δει αρκετές αλλά και να έχω πάρει μέρος σε αρκετές!

Μετά τις πολύ μεγάλη επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, η παράσταση «Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος» έρχεται στην Θεσσαλονίκη για 2 παραστάσεις.

«Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος» (“En chantant jusqu’ au bout”): Μία μουσικοθεατρική παράσταση για τη ζωή και τα τραγούδια της Dalida, μιας εμβληματικής γυναίκας που έγραψε ιστορία στη γαλλική αλλά και την παγκόσμια μουσική σκηνή, θα ανέβει στο Θέατρο Αμαλία, την Τετάρτη 11 και την Πέμπτη 12 Μαΐου.

Στην παράσταση, η Yolanda Christina Gigliotti, η κατά κόσμο Dalida συνδιαλέγεται με το κοινό μέσα από τα τραγούδια της, κάνοντας εξομολογήσεις, τον απολογισμό της ζωής και της καριέρας της, για να αποκαταστήσει αλήθειες, να ξανασυστηθεί, ξεδιπλώνοντας τη διττή της φύση που την ταλαιπώρησε, την απογείωσε καλλιτεχνικά αλλά και την εξουθένωσε.

Η Dalida, ήταν μια μυθική ντίβα, μια μοναδική περφόρμερ, μια συγκλονιστική ερμηνεύτρια, ο ορισμός της femme fatale, μια επιτυχημένη, αισθησιακή και φωτεινή προσωπικότητα. Από την άλλη, η Yolanda Christina Gigliotti ήταν μια γυναίκα τραυματισμένη, σκοτεινή, μοναχική, που υπέφερε. Και οι δύο συμβίωναν στο ίδιο κορμί, δίνοντας υπόσταση σε αυτό το μοναδικό πλάσμα που επηρέασε το γαλλικό τραγούδι, υπήρξε πρωτοπόρος, πούλησε εκατομμύρια δίσκους, που τραγούδησε σε πάνω από 7 γλώσσες, που έκανε εκατομμύρια κόσμου να τη λατρέψουν ανά την υφήλιο και άφησε έντονο το στίγμα της στη chanson française αλλά και στην pop διεθνή σκηνή της εποχής.

«Τραγουδώντας μέχρι το τέλος» για τη Dalida, για τις αντιφάσεις της, για το φως και το σκοτάδι που υπήρχε μέσα της δημιουργώντας μία συγκλονιστική ερμηνεύτρια αλλά και οδηγώντας την σε ένα τραγικό τέλος.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Νεκταρία Γιαννουδάκη

Βοηθός Σκηνοθέτης: Χριστιάννα Μαριόλη

Βοηθός σκηνοθέτη: Πάνος Κούλης

Κείμενα: Εύα Κοτανίδη με τη συμβολή της Ευσταθίας

Οργάνωση Παραγωγής: Αναστασία Παπαγεωργίου | Τέχνης Πολιτεία€

Στο πιάνο ο Παντελής Μπενετάτος

Ενδυματολόγος – Σκηνογράφος: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Χορογράφος: Άννα Αθανασιάδη

Video παράστασης: Κλεοπάτρα Κοραή

Μουσική επιμέλεια: Νίκος Ασημάκης Music Art Lab