Η Κατερίνα Μαυρογεώργη από το Α ως το Ω: “Τα πράγματα στη ζωή δεν χρειάζεται να τα ζορίζεις πάρα πολύ”

Η Κατερίνα Μαυρογεώργη είναι ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτις, με μια σημαντική διαδρομή στα θεατρικά δρώμενα, με παραστάσεις που έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους στην Τέχνη, όπως το πρόσφατο “Η δημοκρατία του μπακλαβά” όπου πρωταγωνιστούσε και οι “Λουόμενες” που επαναλαμβάνονται φέτος. Σε κείμενο και σκηνοθεσία της Κατερίνας, μετά από δύο πετυχημένους κύκλους παραστάσεων αποχαιρετούν το Παγκράτι και μετακομίζουν στον Κεραμεικό. Το Υδροθεραπευτήριο Ο Ασκληπιός λειτουργεί αυτή τη φορά στο θέατρο Tempus Verum, στην οδό Ιάκχου, αναμένοντας παλιούς και νέους θεατές να απολαύσουν την «ιαματική» αυτή παράσταση. Αν δεν την έχετε δει ακόμα, μην την χάσετε! Εκτός από τις “Λουόμενες”, η Κατερίνα συμμετέχει και ως ηθοποιός, στο σίριαλ του Αντ1+ “Friend”, που έχει αποκτήσει φανατικό κοινό από το πρώτο επεισόδιο. Και ανάμεσα σε όλα αυτά, γράφει! Χωρίς σταματημό! Όπως μου είπε, στόχος της είναι να γράφει ακόμα κι όταν θα είναι γιαγιά με κουβέρτα στα πόδια! Η χαρισματική και φωτεινή Κατερίνα Μαυρογεώργη από το Α ως το Ω!

ΣχετικάΆρθρα

Αγαπώ: Την ξεκούραση, τη σιέστα, τα γέλια, τα λογοπαίγνια μέχρι γελοιότητας, το καλό φαγητό, το κολύμπι και τη θάλασσα, το σινεμά, το να κάθομαι και να ακούω μουσική με τις ώρες, την ονειροπόληση, τον περίπατο.

Βαριέμαι: Τη σοβαροφάνεια

Γράψιμο: Απαραίτητο. Παιδική ανάγκη, ημερολόγιο, θεατρικά έργα που τα ανέβαζα στη σχολική τάξη, στο γκαράζ του σπιτιού μας, αργότερα εφηβική ανάγκη, ημερολόγιο, αργότερα ενήλικη ανάγκη, έργα, σενάρια, διηγήματα. Αποκάλυψη του πόση δουλειά και πειθαρχία χρειάζεται η γραφή. Στόχος: να είμαι γιαγιά με κουβέρτα στα πόδια και να γράφω ακόμα.

Δημοκρατία του Μπακλαβά: Μια post punk rock and roll multi–culti παράσταση που μας ένωσε σε μια δημιουργικότατη συχνότητα. Τώρα ταξιδεύει.

Ελευθερία: Η αφηρημάδα στη σκέψη. Η μη χρηστικότητα και χρησιμότητα σώνει και ντε.

Ζορίζομαι: Με το που ανοίγω το κινητό και διαβάζω ειδήσεις.

Ηθοποιός: Ένα αρκετά δύσκολο, απαιτητικό αλλά και απαραίτητο επάγγελμα, με μικρές απολαβές (συνήθως) και μεγάλες συγκινήσεις (ελπίζω συχνά)

Θέατρο: Συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Μουσική από νοήματα, συναισθήματα και εικόνες. Live.

Ικανότητες: Μου αρέσει πάρα πολύ να ακούω ιστορίες από ανθρώπους.

Κάρμα: Δεν το πολυσκέφτομαι. Θα ήθελα να πιστεύω στο καλό κάρμα, αλλά αυτό θα σήμαινε ότι θα πρέπει να πιστέψω και στο κακό κάρμα και δεν τρελαίνομαι. Γενικά, στο μυαλό μου συνοδεύεται από μια ατμόσφαιρα λίγο ενοχική η λέξη κάρμα.

Λουόμενες: Αγάπη και χαρά. Ομαδική δουλειά. Η Μαρία , η Νικολίτσα και η Κάτια πλέον το’χουν πάρει πάνω τους, είναι δική τους η παράσταση. Μόλις εκδόθηκε και το βιβλίο. Μόλις το αντίκρισα στο ράφι της Πολιτείας από τη χαρά μου λιποθύμησα λίγο. Οι Λουόμενες συνεχίζουν την πορεία τους. Νέος χώρος στο Tempus Verum, νέα περιπέτεια ξεκινάει.

Μνήμες: Άλλες βαριές κι άλλες ελαφρές, όλες στο παρελθόν ανήκουν.

Νέα γενιά ηθοποιών: Εύχομαι και ελπίζω να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας από τη δικιά μου γενιά.

Ξένοι ή Έλληνες συγγραφείς: Γιατί να βασανιστούμε με τέτοια διλήμματα; Και τα δύο.

Όνειρα: Βλέπω πολλά και έντονα όνειρα και συνήθως εμπεριέχουν και μηνύματα μέσα που αποκωδικοποιούνται. Όνειρα για το μέλλον; Ψυχική, φυσική και δημιουργική υγεία.

Πρόβες vs Παράσταση: Η παράσταση έχει τη θερμοκρασία του live, της στιγμής, το σασπένς της αληθινής συνάντησης με το κοινό σε πραγματικό χρόνο. Στην παράσταση όμως φτάνεις μέσω πρόβας. Δεν υπάρχει κάποια παράκαμψη.

Ροή: Το νερό. Μια φίλη έχει βγάλει τη γάτα της έτσι. Το κολύμπι. Το αντίθετο από αυτό που προκαλούν στον εγκέφαλο τα social media.

Σινεμά: Μόλις ολοκληρώσαμε το μοντάζ για την πρώτη μας ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Η Διάβαση». Την γράψαμε μαζί με τους Αινεία Τσαμάτη και τον Γιάννη Καραμπάτσο, και την σκηνοθετήσαμε μαζί με τον Αινεία Τσαμάτη. Οπότε για μένα το μοναδικό σινεμά αυτήν την περίοδο ήταν η οθόνη του υπολογιστή στο σπίτι του μοντέρ μας.

Ταλέντο: Τι είναι αλήθεια; Δεν ξέρω να απαντήσω. Ίσως είναι συνώνυμο της περιέργειας, της όρεξης , του διαβολεμένου κεφιού. Μια ανοιχτότητα απέναντι στα πράγματα. Ή το να είσαι παρούσα/παρών στο εδώ και στο τώρα. Η ικανότητα να μην σκέφτεσαι άσχετα πράγματα και μπλοκάρεις τον εαυτό σου. Δεν ξέρω. Είναι κάτι που λαμπυρίζει πάντως. Και μάλλον δεν φτάνει από μόνο του.

Υπομονή: Την εξασκώ κι αυτή που και που, λίγο ανόρεχτα και κυρίως όταν θυμώνω. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι τα πράγματα στη ζωή δεν χρειάζεται να τα ζορίζεις πάρα πολύ κι όντως εμφανίζονται σε ταιριαστές ή έστω ενδιαφέρουσες στιγμές.

Φ (The) Friend: Σφηνάκι. Κοκτέιλ. Γέλιο. Τελειώνει το επεισόδιο και θέλω να δω τη συνέχεια! Σέργιος Κωνσταντινίδης σκηνοθεσία και Φωτεινή Αθερίδου σενάριο, το πέτυχαν. Έχει βγει πολύ ωραίο, δεν το λέω επειδή παίζω, να το δείτε.

Χαρά: Καλοδεχούμενη. Σε ένα φακελάκι από τσάι είχα βρει το εξής κινέζικο γνωμικό: «Η τύχη πάντα επισκέπτεται ένα σπίτι που χαμογελάει». Το κράτησα αυτό το φακελάκι.

Ψυχή: Όσοι/-ες έχουν χρόνο και οικονομική δυνατότητα να την πηγαίνουν για μασάζ, ρεκτιφιέ ή ξεκούραση μια φορά την εβδομάδα σε έναν άνθρωπο ψυχοθεραπευτή ή κάτι αντίστοιχο, είναι πολύ τυχεροί/-ές.

Ωραία παράσταση: Είναι η παράσταση που σε κάνει να ταξιδέψεις με το νου σου πολύ μακριά. Που συζητάς πράγματα με αφορμή την παράσταση. Είναι η παράσταση που μετά το «τι ωραία που έπαιζαν» ή «τι ωραία φώτα», σε πάει βόλτα σε έναν κόσμο και σε αφήνει να περιπλανηθείς εκεί μέσα για όσο θες.

(Φωτογραφίες: Βάσια Ατταριάν, Αναστασία Γιαννάκη, Ηλίας Αγιοστρατίτης)

Οι Λουόμενες έκαναν πρεμιέρα στο Skrow Theater στις 6 Μαΐου 2019. Η παράσταση αγαπήθηκε πολύ και ανέβηκε για δύο σεζόν, ως την Πρωτοχρονιά του 2020. Το Μάιο του 2022, υπό το φως των έντονων εξελίξεων στα ζητήματα έμφυλης ισότητας, αλλά και των αλλαγών που έφεραν στο θέατρο και στη ζωή μας η πανδημία και η κρίση, το έργο απέκτησε μία νέα επικαιρότητα. Με έντονο κωμικό στοιχείο, αλλά και πολλές στιγμές συγκίνησης, οι περιπέτειες και οι ανάγκες των ηρωίδων μοιάζουν να βρίσκονται ακόμα πιο κοντά μας.

Όπως σημειώνει η Κατερίνα Μαυρογεώργη: «Όταν έγραφα αυτό το έργο πριν τρία χρόνια, η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτηκα ότι πρέπει αναγκαστικά να έχει τρεις γυναίκες για ηρωίδες, έτσι ώστε να δηλώσουμε την σύμπνοιά μας με τον αγώνα για έμφυλη ισότητα. Κάτι οργανικό με έσπρωξε να σχηματίσω με λέξεις αυτήν την παράξενη γυναικεία φιλία μέσα σε ένα υδροθεραπευτήριο. Έπειτα οι συνθήκες ακινητοποίησαν αυτήν την παράσταση για αρκετό καιρό, ενώ η πρόθεσή μας ήταν να συνεχίσει να παίζεται στην Αθήνα και αλλού. Τον Ιούνιο του 2022 αποχαιρετήσαμε το σπίτι μας, το Skrow Theater, και ο Ασκληπιός θα ανοίξει και πάλι μέσα στο Τempus Verum, στην καρδιά του Κεραμεικού.

Οι Λουόμενες είναι τρεις ηρωίδες με βαθιά πάθη και αδυναμίες. Έχουν αμαρτήσει βαριά ή έτσι νομίζουν. Έχουν πιει ουκ ολίγες φορές αλκοόλ ώσπου να λιποθυμήσουν, έχουν κάνει σεξ με πολλούς συντρόφους, ήταν φιλόδοξες, θυσίασαν πολλά για να είναι ανεξάρτητες, ελεύθερες. Και το φέρουν βαρέως. Μέσα στο υδροθεραπευτήριο απαλλάσσονται σταδιακά από αυτό το φορεμένο φορτίο. Μοιράζονται τις ιστορίες τους υπό ένα νέο πρίσμα. Θέλω να μιλήσω για την γυναίκα ευεργετικά κι όχι με λύπηση. Θέλω να προσφέρω μια συχνότητα δημιουργίας για την γυναίκα στην οποία η ίδια είναι αντικείμενο στοχασμού, η ίδια γιορτάζεται, η ίδια εξυμνείται, δεν πρωταγωνιστεί πάλι η εικόνα ενός συστήματος που την βασανίζει ασταμάτητα».

Η Παράσταση

Όλες αυτές οι ηρωίδες πεθαίνουν στο τέλος, έτσι δεν είναι;
Πεθαίνουν, για να γράψει πολύ δραματική μουσική ο εκάστοτε συνθέτης.

Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς, και σε μία μικρή επαρχιακή λουτρόπολη με ιαματικές πηγές οι δρόμοι έχουν ερημώσει, καθώς όλοι ετοιμάζονται για την αλλαγή του χρόνου. Κι όμως, το Υδροθεραπευτήριο «Ο Ασκληπιός» είναι ανοιχτό… Εκεί μέσα βρίσκονται τρεις άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες. Η Λύντια είναι η ιδιοκτήτρια του “Ασκληπιού”, η Κάτια και η Μαρία λουόμενες που καταφθάνουν απρόσμενα. Καμία από τις τρεις δεν έχει θέμα υγείας, όμως κάθε μία κουβαλά κι από ένα μυστικό που τη βαραίνει και την αγριεύει. Και οι τρεις έχουν κάτι να ξεπλύνουν, και οι τρεις ψάχνουν από κάτι να ξεφύγουν.

Οι τρεις λουόμενες γνωρίζονται και αρχίζουν να παρακολουθούν όπερα από ένα μικρό κόκκινο τηλεορασάκι, τον Αστακό. Παθιάζονται με την Τραβιάτα και την Μαντάμ Μπατερφλάι, ταυτίζονται με τα τραγικά φινάλε που επιφυλάσσει η όπερα στις πρωταγωνίστριές της, καθώς τα πάθη τους μοιάζουν με τα δικά τους και τα λιμπρέτα φαίνεται να μιλούν για τους δικούς τους δαίμονες. Όσο κυλάει η ώρα στο υδροθεραπευτήριο, οι τρεις γυναίκες συνδέονται μεταξύ τους, το ιαματικό νερό αρχίζει να καίει την επιφάνεια των πραγμάτων και τα μυστικά είναι έτοιμα να ξεχειλίσουν από μέσα τους σαν πηγές που αναβλύζουν.

Κι ενώ το νέο έτος καταφθάνει ηρωικά, μέσα από έναν αυθόρμητα τελετουργικό χορό, οι ηρωίδες φτάνουν σε μία εκστατική κατάσταση όπου ουσιαστικά εξαγνίζουν η μία την άλλη.

Το έργο κυκλοφορεί από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ