Ουράνια ταφή. Ένα έθιμο που συναντάται αποκλειστικά στο Θιβέτ σύμφωνα με το οποίο το πτώμα του ανθρώπου κόβεται σε κομμάτια τα οποία εγκαταλείπονται άταφα στην κορυφή ενός βουνού ή υψώματος όπου καταναλώνονται από τα όρνια. Σύμφωνα με το Θιβετιανό Βουδισμό το σώμα είναι απλώς το δοχείο της ζωής και μετά το τέλος της μπορεί απλά να πεταχτεί. Η παράδοση αυτή δεν ακολουθείται πλέον παρά μόνο κατά την επιθυμία της οικογένειας του τεθνεόντος.
Λατρεία Αγκόρι. Μια αίρεση που ξεπήδησε από το σώμα του Ινδουισμού σύμφωνα με τον οποίο τα πάντα εκπορεύονται από τον ανώτατο Θεό, τον Μπράμαν και τίποτε δεν είναι “κακό”. Οι πιστοί αυτής της αίρεσης πηγαίνουν λίγο παραπέρα και πολλές φορές μένουν δίπλα σε κρεματόρια και καταναλώνουν τα σώματα των νεκρών.
Η Μαραντόνια Εκκλησία. Όπως λέει το όνομα της, στην εκκλησία αυτή λατρεύεται ο Μαραντόνα σαν ο μεγαλύτερος παίκτης ποδοσφαίρου που πέρασε ποτέ και σύμφωνα με αυτήν την πεποίθηση προσεύχονται… Αλλάζουν το μεσαίο όνομα τους σε Ντιέγκο, βαπτίζουν τα παιδιά τους Ντιέγκο και κηρύσσουν τα “θαύματα” που έκανε στο γήπεδο ο ποδοσφαιριστής (“το χέρι του Θεού” ήταν ένα από αυτά. Μέχρι στιγμής υπάρχουν πάνω από 80.000 πιστοί σε 60 χώρες.
Θρησκεία της Χαρούμενης Επιστήμης. Ιδρύθηκε από τον Γιαπωνέζο Ριούχο Οκάγουα που πιστεύει ότι αποστολή του είναι να φέρει τη χαρά στον κόσμο. Αναγνωρίστηκε ως θρησκεία το 1991 και έχει πάνω από 12 εκατομμύρια πιστούς. Η βασική πεποίθηση είναι ότι πρέπει να αναζητούνται οι “αρχές της χαρούμενης ζωής” μέσα από την αγάπη, τη σοφία, την ενδοσκόπηση και την πρόοδο. Ο ιδρυτής της εκκλησίας θεωρεί ότι του μιλούν ο Μωάμεθ, ο Χριστός, ο Βούδας και ο Κομφούκιος (το βασικό πρόβλημα όλων των οργανωμένων δογμάτων είναι ότι οι ιερείς τους μιλούν ως εντολοδόχοι των προφητών).
Το Μεσαίωνα οι λεπροί γενικά περιφρονούνταν και αποφεύγονταν. Σήμερα η αρρώστια που οφείλεται στο μυκοβακτηρίδιο της λέπρας είναι πολύ σπάνια και θεραπεύεται εύκολα. Θεωρείται ότι χρειάζεται στενή και παρατεταμένη (μήνες) επαφή με ένα άτομο που έχει ενεργή νόσο για να τη μεταδώσει. Τον καιρό όμως των προλήψεων και του σκοταδισμού ορισμένες ακραία θρησκευόμενες γυναίκες που προαλείφονταν για άγιες, έγλειφαν το πύο από τις πληγές των λεπρών και έτρωγαν τα κακάδια τους!
Αυτομαστίγωση. Η πρακτική της αυτομαστίγωσης για θρησκευτικούς σκοπούς έχει μακρά ιστορία, από την αρχαία Αίγυπτο ακόμη. Το 13ο και 14ο αιώνα όμως έγινε πολύ κοινή. Οι φανατικοί της καθολικής εκκλησίας τη χρησιμοποιούσαν για μετάνοια. Μεγάλες πορείες (έως και 10.000 ανθρώπων) περνούσαν μέσα από τις πόλεις κουβαλώντας σταυρούς και αυτομαστιγώνονταν με δερμάτινα φραγγέλια. Σήμερα μια μορφή τέτοιας αυτοτιμωρίας χρησιμοποιείται από μια ομάδα Σιιτών μουσουλμάνων για να τιμήσουν τον εγγονό του Μωάμεθ που σκοτώθηκε με την οικογένεια του στη μάχη της Καρμπάλα, αλλά απαγορεύεται από άλλους μουσουλμάνους.
Σχόλια για αυτό το άρθρο