ΤΩΡΑ |
Η αγαπημένη μας Μπέττυ Βακαλίδου – στην Στρέλλα του Πάνου Χ. Κούτρα (με τη θεϊκή ατάκα “Είναι ύβρις κούκλα μου, ύβρις μωρή, που’ λεγαν οι αρχαίες“) την έμαθαν και οι πέτρες!- έκανε μια απρόσμενη αλλαγή και ανανέωσε το look της! Η Μπέττυ με την πολυτάραχη και ενδιαφέρουσα ζωή, πήρε την απόφαση στα 70α της γενέθλια, να μας δείξει ακόμα περισσότερο το χαρισματικό πρόσωπό της, τονίζοντάς το με το κοντό κούρεμα και με τα άσπρα μαλλιά της.
Τη μεγάλη αλλαγή στο look της, αποτύπωσε σε 9 υπέροχα φωτογραφικά πορτρέτα -τα οποία σας τα παρουσιάζουμε σε αποκλειστικότητα– ο ασύγκριτος Γιάννης Μητρόπουλος. Η Μπέττυ μας μιλάει για το κούρεμά της, για τα θαυμάσια πορτρέτα και για τα… μυστικά της νεότητάς της.
“Με αφορμή τα 70ά γενέθλιά μου, ο Γιάννης Μητρόπουλος μου έκανε μια σειρά από φωτογραφικά πορτρέτα για τα οποία δεν βρίσκω λόγια να εκθειάσω την καλλιτεχνική ποιότητά τους. Και φυσικά συγκινούμαι γιατί τα θεωρώ ένα ενθουσιώδες “μπραβίσιμο” στο ανανεωμένο look μου με κοντά άσπρα μαλλιά.
“Αυτή κι αν ήταν μια απρόσμενη αλλαγή! ” μου λένε όλοι κι αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να θεωρείται πραγματικά “ασπρόσμενο” στην περίπτωσή μου. Το ίδιο λέει κι ένας αγαπητός φίλος μου που δεν χάνει ευκαιρία να μου τονίζει ότι δεν σταματάω ούτε στιγμή να επεκτείνω τον προσωπικό μου μύθο. “Υφαίνεις και ξεδιπλώνεις, δεν κάνεις τίποτα άλλο”. Το λέει πάντα, δήθεν κατάπληκτος και αντί για χαιρετισμό όποτε συναντιόμαστε. Η αλήθεια είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου, συνειδητοποιώ κι εγώ τις αποστάσεις που διανύω από εμένα προς εμένα.
Σίγουρα έχω αφήσει πίσω μου εκείνο το “πλάσμα φυσικό κι αλλόκοτο” που στεκόταν στη θεατρική σκηνή και προκαλούσε δέος και συμπάθεια στο κοινό, όταν εμφανίστηκα για πρώτη φορά στο θέατρο πριν από 40 σχεδόν χρόνια. Πιστεύω πια ότι μου ταιριάζει καλύτερα μια περιγραφή ως “ανθρώπινο πλάσμα ατάραχο” μπροστά στο χρόνο που κυλά. Και σίγουρα νιώθω πολύ πιο ήρεμη και δυνατή, απέναντι σε όλα εκείνα τα βαθιά ερωτήματα για τη ζωή και την ύπαρξη, από τα οποία, κατά την κρίση μου, κανείς δεν γλυτώνει όσο κι αν πιστεύει ότι θα βγει για πάντα ανέγγιχτος.
Νιώθω επίσης γεμάτη κάθε φορά που βλέπω γύρω μου ότι έπιασαν τόπο τα ακτιβιστικά ρίσκα που πήρα στη ζωή μου και που τα πρώτα από εκείνα τα βίωνα ως κάτι το τρομερό, ως μια ζαριά που κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πού θα οδηγήσει. Πάντα βουρκώνω από περηφάνια όποτε με πλησιάζει κάποιος για να μου πει ότι ήμουν μια “απελευθερώτρια” επειδή με τις δημόσιες παρεμβάσεις μου και τα βιβλία μου απέμπλεξα την ίδια τη λογική και τη γλώσσα από ταμπού, σε μια κοινωνία τόσο συντηρητική όσο είναι η δική μας, που θα μπορούσαν ακόμα και σήμερα να σιγοβράζουν κουκουλωμένα.
Φυσικά νιώθω χαρά όταν βλέπω τα νέα παιδιά που μου θυμίζουν εμένα όταν ήμουν στην ηλικία τους και καταλαβαίνω ότι ζουν μια πιο αξιοπρεπή ζωή ακόμα και από εκείνη που ονειρευόμουν και διεκδικούσα στην ηλικία τους.
Την ημέρα των γενεθλίων μου, ένας κολλητός μου, μου ξεφούρνισε: “Τι είναι αυτό που εσύ η ίδια νομίζεις ότι σε κάνει πιο Μπέττυ από όλα όσα σε κάνουν Μπέττυ;” Τι σπαζοκεφαλιά κι αυτή! Τι το ‘θελε; Κατάφερα όμως να του δώσω μια ικανοποιητική απάντηση: ” Ότι τολμώ!”
Πράγματι, αναπολώντας το βίο και την πολιτεία μου, κάθε φορά διαπιστώνω ότι και στα πιο μικρά και στα πιο κρίσιμα, έχω ήδη τολμήσει τα πάντα. Και είμαι πεπεισμένη ότι δεν θα σταματήσω να τολμώ. Η τόλμη και η παρρησία, μου χαρίζει την ορμή να είμαι ακόμη εδώ, με την “αυλαία” ανοιχτή, να στέκομαι στο κέντρο της σκηνής και να απευθύνομαι σε όλους.
Πιστεύω επίσης στο χιούμορ μου, ότι αστειεύομαι η ίδια με κάθε ευκαιρία και ότι γελάω με ό,τι αστείο ακούσω. Το χιούμορ είναι η πιο σταθερή γέφυρα που ενώνει ό, τι είναι γύρω μου. Στο χιούμορ και στην ανοιχτή καρδιά μου, δεν είμαι ικανή να διακρίνω ούτε μία τόση δα ρυτίδα. Ελπίζω να μην βλέπουν ούτε οι άλλοι. Αυτή είναι η πηγή της νεότητάς μου, μου με κάνει να αγνοώ με συμπάθεια τα 70 κεράκια που άναψαν φέτος στην τούρτα των γενεθλίων μου. Και είμαι πια σίγουρη, ότι το νόημα και η ευτυχία της νεότητας είναι να νιώθεις τη χαρά να ζεις τη ζωή όπως είναι πραγματικά!”
Τα θαυμάσια πορτρέτα αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω…
Φωτογραφίες: Γιάννης Μητρόπουλος
Κομμώσεις: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης
Μακιγιάζ: Δημήτριος Γκίκας
Ρούχα: Issey Miyake
Η Μπέττυ Βακαλίδου γεννήθηκε αγόρι στην Αλεξανδρούπολη. Λίγο πριν κλείσει τα 15 και μετά από χρόνια κακοποίηση εκδιώχθηκε από το χωριό της, τις Φέρες Έβρου, και ήρθε στην Αθήνα. Ακολούθησε ο εγκλεισμός της σε αναμορφωτήριο για τρεισήμιση χρόνια. Κατόπιν έζησε δύο χρόνια στη Νέα Υόρκη ως λαθρομετανάστης. Με την επιστροφή της στην Αθήνα αρχίζει να ζει ως τρανς και να εργάζεται ως πόρνη. Συμμετείχε στην ίδρυση του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας (ΑΚΟΕ).
Εκδίδει το πρώτο αυτοβιογραφικό της βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Δημήτρη Σταύρακα με τίτλο “Μπέττυ” και πρωταγωνίστρια την ίδια. Στη συνέχεια προχωρεί στην έκδοση του δεύτερου βιβλίου της με τίτλο “Πόσο πάει;” Έπαιξε στο θέατρο πλάι στην Ντίνα Κώνστα στην παράσταση “Πρόσωπα φυσικά και αλλόκοτα” του G. P. Griffi, σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου.
Προς έκπληξη όλων την 1η Νοεμβρίου 1984 η Μπέττυ αποφασίζει να αλλάξει ζωή και υποβάλλεται σε εγχείριση διόρθωσης φύλου στην Καζαμπλάνκα. Ακολουθεί η περιπλάνησή της σε πορνεία της χώρας (Χανιά, Ρόδος, Μυτιλήνη, Βόλος, Λάρισα, Πάτρα αλλά και στο Βερολίνο).
Το 2000 σταματάει πλέον να εργάζεται. Μετά την επανέκδοση των δύο βιβλίων της είναι υποψήφια ως Πρόσωπο της Χρονιάς στην Ευρωπαϊκή Χρονιά Ίσων Ευκαιριών Για Όλους 2007 και το 2009 συμμετέχει στην ταινία του Πάνου Κούτρα “Στρέλλα”.
Τη σεζόν 2016/17 εμφανίζεται στο θεατρικό έργο “Αμάραντα” σε κείμενα Παύλου Μάτεσι και Γλυκερίας Μπασδέκη και σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη – Bijoux de Kant.
Το 2018 εμφανίζεται στην παράσταση “Οιδίπους Τύραννος” σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη και το 2019 στην παράσταση “Θα πάντα εκεί-πεθαιίω σαν χώρα” του Δημήτρη Δημητριαδη.
Είδαμε την παράσταση “Οιδίπους Τύραννος”: εντυπώσεις, παραλειπόμενα κι αποκλειστικές φωτογραφίες
Αμάραντα: ένα στοιχειωμένο μπουλούκι ζωντανεύει (;) στη σκηνή του Faust
Σχόλια για αυτό το άρθρο