ΤΩΡΑ |
Ως παχυσαρκία ορίζεται η υπερβολική, οµοιόµορφα κατανεµηµένη σε όλες τις περιοχές του σώµατος, συσσώρευση λίπους. Είναι σηµαντικό να τονιστεί ότι η παχυσαρκία αποτελεί αυτή καθαυτή µία ακόµη νόσο.
Ʃυγκεκριµένα, κατατάσσεται, πλέον, στα Χρόνια και Μεταβολικά νοσήµατα κι έχει θεωρηθεί µία από τις πιο νοσηρές καταστάσεις του 21ου αιώνα, λόγω των ραγδαίων ρυθµών µε τους οποίους εξαπλώνεται
ανά τον κόσµο. Ʃύµφωνα µε τον Παγκόσµιο Οργανισµό Υγείας, τα περιστατικά παχυσαρκίας από το έτος 1980 έχουν σηµειώσει ταχεία άνοδο και έως το 2014, διαπιστώθηκε ότι η παχυσαρκία ταλάνιζε περισσότερους από 600 εκατοµµύρια ενήλικες.
Πρόκειται για µία εξαιρετικά νοσηρή κατάσταση η οποία ελλοχεύει πολλαπλούς κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία, καθώς λειτουργεί ως προθάλαµος για την εκδήλωση Χρόνιων ασθενειών, όπως ο Ʃακχαρώδης
Διαβήτης, η υπέρταση, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, το εγκεφαλικό επεισόδιο και ο καρκίνος.
Ο καθορισµός του Δείκτη Μάζας Ʃώµατος
Ʃύµφωνα µε τις διεθνείς οδηγίες, η παχυσαρκία προσδιορίζεται µε βάση το Δείκτη Μάζας Ʃώµατος, το γνωστό, πλέον, B.M.I. (Body Mass Index). Ο υπολογισµός του επιτυγχάνεται µέσα από τη διαίρεση του βάρους µας σε κιλά µε το τετράγωνο του ύψους µας σε µέτρα. Η µονάδα µέτρησης,
δηλαδή, είναι kg/m2. Οι ενήλικες µε Δείκτη Μάζας Ʃώµατος από 18,5 kg/m2 έως 24,9 kg/m2
θεωρείται ότι έχουν φυσιολογικό βάρος. Ʃτους υπέρβαρους κατατάσσονται όσοι έχουν Δείκτη Μάζας Ʃώµατος από 25 kg/m2 έως 29,9 kg/m2, ενώ οι ενήλικες µε Δείκτη Μάζας Ʃώµατος άνω των 30 kg/m2
είναι παχύσαρκοι.
Η Παχυσαρκία µε αριθµούς
Μέχρι το έτος 2014, σε ενήλικες άνω των 18 ετών, έπασχαν από παχυσαρκία περισσότερα 600 εκατοµµύρια άτοµα. Ʃτις Η.Π.Α., 1 στους 3 πολίτες υποφέρει από παχυσαρκία, ενώ στην Ευρώπη, η θνησιµότητα
που παρατηρείται εξαιτίας αυτής ανέρχεται σε ποσοστό µεγαλύτερο του 13%, ετησίως. Ʃτην Ευρώπη, το 59% του ανθρώπινου πληθυσµού είναι υπέρβαροι και το 18% υποφέρει από παχυσαρκία. Η παιδική Παχυσαρκία,
επιπλέον, έχει εξαπλωθεί ραγδαία. Περισσότερα από 41 εκατοµµύρια παιδιά, ηλικίας µικρότερης των 5 ετών, εµφάνιζαν παχυσαρκία εν έτει 2014.
Ʃτη χώρα µας, σήµερα, βάσει των επίσηµων µόνο δεδοµένων, τα παχύσαρκα άτοµα ανέρχονται στα 2.670.000. Δηλαδή, το 30% του πληθυσµού στην Ελλάδα εµφανίζει παχυσαρκία, µε διαρκώς αυξανόµενη τάση (OECD – Overview of Health Policy in Greece). Όσον αφορά στα παιδιά, το 26% των αγοριών και το 19% των κοριτσιών, στη χώρα µας, ηλικίας από 6 έως 17 ετών είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.
Η παχυσαρκία ως πρόδροµο νόσηµα
Οι επιβλαβείς συνέπειες που συνοδεύουν την παχυσαρκία είναι ήδη γνωστές από την αρχαιότητα. Ʃύµφωνα µε µία ευρέως γνωστή εκλαϊκευµένη ρήση, «το πάχος µικραίνει τη ζωή», ενώ κάτι ανάλογο είχε
αναφέρει ο Ιπποκράτης, τονίζοντας ότι «οι παχέες σφόδρα ταχυθάνατοι γίγνονται». Πλήθος επιδηµιολογικών και λοιπών επιστηµονικών εργασιών, που έχουν διενεργηθεί την τελευταία 35ετία, επιβεβαιώνουν
όλους τους προαναφερθέντες ισχυρισµούς.
Τα περιττά κιλά και η παχυσαρκία έχουν ενοχοποιηθεί ως παράγοντες που υποβαθµίζουν σηµαντικά την ποιότητα ζωής και ευθύνονται για τη µείωση του προσδόκιµου επιβίωσης κατά 7 µε 10 έτη, καθώς, όπως
προαναφέρθηκε, καθώς λειτουργούν ως πρόδροµος σοβαρών χρόνιων
παθήσεων.
Μία από τις πρώτες επιπτώσεις που µπορεί να εµφανιστεί στον οργανισµό µας, ως απόρροια της παχυσαρκίας, είναι ο Ʃακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 2. Το 64% των περιπτώσεων Ʃακχαρώδους Διαβήτη
στον ανδρικό πληθυσµό και το 77% στις γυναίκες οφείλεται αποκλειστικά και µόνο στο πλεονάζον σωµατικό λίπος. Η πλειοψηφία των ασθενών µε Ʃακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
Ο Δείκτης Μάζας Ʃώµατος σχετίζεται αλληλένδετα µε το Ʃακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 και αποτελεί βασικό παράγοντα κινδύνου για την εκδήλωση του. Άτοµα µε υψηλότερο των 35 kg/m2 B.M.I. διατρέχουν κατά
93 φορές µεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης Ʃακχαρώδους Διαβήτη Τύπου 2, συγκριτικά µε όσους έχουν χαµηλότερο Δείκτη Μάζας Ʃώµατος. Το πλεονάζον σωµατικό λίπος ευθύνεται για την αντίσταση του
οργανισµού στη δράση της ινσουλίνης, ενώ η προφλεγµονώδης και προθροµβωτική κατάσταση αποτελούν ζητήµατα που σχετίζονται µε την υπερβολική συσσώρευση λίπους στο σώµα µας.
Το 1947, ο Γάλλος ιατρός, Jean Vague συσχέτισε την παχυσαρκία µε το Μεταβολικό σύνδροµο. Πρόκειται για ένα συνδυασµό προβληµάτων υγείας στα οποία συµπεριλαµβάνεται ο Ʃακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, η
αρτηριακή υπέρταση, τα υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων και χοληστερόλης στο αίµα µας, η υπερινσουλιναιµία, η µειωµένη απόκριση των ιστών στη δράση της ινσουλίνης και η δυσλιπιδαιµία. Όλα τα
παραπάνω συγκαταλέγονται στους βασικότερους παράγοντες κινδύνου πρόκλησης αθηρωµάτωσης και στεφανιαίας νόσου. Επιπλέον παθήσεις που µπορεί να εκδηλωθούν ως επακόλουθα της
παχυσαρκίας είναι τα καρδιαγγειακά νοσήµατα, το έµφραγµα του µυοκαρδίου, η υπογονιµότητα, καθώς κι ορισµένες µορφές καρκίνου. Παράλληλα, η υπερβολική συσσώρευση λίπους δεν αποκλείεται να
προκαλέσει διαταραχές στη λειτουργία του αναπνευστικού συστήµατος. Πολλά παχύσαρκα άτοµα υποφέρουν από άσθµα, ενώ σε προχωρηµένο στάδιο παχυσαρκίας ενδέχεται να παρουσιαστεί υπνική άπνοια.
Επιπρόσθετα, η χολολιθίαση αποτελεί ένα είδος επιπλοκής που παρουσιάζεται µε αυξηµένη συχνότητα ως απόρροια υψηλής παραγωγής και αυξηµένου µεταβολισµού της χοληστερόλης, καταστάσεις που µπορεί
να προκληθούν ως συνέπεια της παχυσαρκίας. Εξαιτίας, ακόµη, των περιττών κιλών, ενδέχεται να αυξηθεί το λίπος στο ήπαρ. Η παχυσαρκία, µάλιστα, πολλές φορές ευθύνεται για την εκδήλωση εγκεφαλικών
επεισοδίων, χρόνιων εκφυλιστικών παθήσεων, καθώς και για την εµφάνιση µίας σωρείας ορµονικών διαταραχών. Χαρακτηριστικά παραδείγµατα αποτελεί ο υπογοναδισµός στους άνδρες και οι
διαταραχές της περιόδου στις γυναίκες.
Το ανθρώπινο σώµα έχει εξελιχθεί σε διάστηµα εκατοµµυρίων ετών και η εύρυθµη λειτουργία αυτού βασίζεται στην τήρηση ορισµένων προδιαγραφών. Αυτές σχετίζονται µε τα όρια της θερµοκρασίας, τη λήψη
οξυγόνου και νερού, το είδος και την ποσότητα των τροφών. Όταν παρατηρείται διαφοροποίηση κάποιων από των παραπάνω προδιαγραφών, τότε µπορεί να παρουσιαστούν στο σώµα µας ορισµένες
παρεκκλίσεις.
Παραδείγµατος χάριν, από τα διαφορετικά είδη τροφών µπορούµε να προσλάβουµε πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες, µέταλλα, ιχνοστοιχεία και βιταµίνες. Ʃτο παρελθόν, οι άνθρωποι τρέφονταν µε άγριο σιτάρι, κ.ά. απολάµβαναν, δηλαδή, τους παρθένους και ανεπεξέργαστους καρπούς
της φύσης. Ʃήµερα, οι επιβλαβείς διατροφικές συνήθειες, οι οποίες περιλαµβάνουν τρόφιµα ανεπαρκή σε µικρο- και µακροθρεπτικά συστατικά και εν γένει το νοσηρό περιβάλλον στο οποίο ζούµε έχουν
δράσει καταλυτικά στην ανθρώπινη φυσιολογία κι έχουν συντελέσει στην αλλοίωση της βιοχηµικής ισορροπίας των κυττάρων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι έως και 40 έτη πριν, ευτραφείς
ήταν µόνο οι πλούσιοι, ενώ σήµερα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, η παχυσαρκία και τα περιττά κιλά πλήττουν ως επί το πλείστον τις ασθενέστερες οικονοµικά κοινωνικές οµάδες.
Αντί λοιπόν οι µέθοδοι µας να στοχεύουν στην επαναφορά των προδιαγραφών που έχουν καθοριστεί µε σκοπό την εξασφάλιση της επιβίωσης µας, επιβαρύνουµε περαιτέρω τον οργανισµό µας µε
επιστηµονικά παρωχηµένες διαιτολογικές µεθόδους. Πρόκειται για τις λεγόµενες δίαιτες των «δέκα ηµερών», οι οποίες, ωστόσο, δε µπορούν να αντιµετωπίσουν τη νοσηρή αυτή κατάσταση της παχυσαρκίας.
Η παχυσαρκία θεωρείται νόσος και χρήζει Ʃύγχρονης Ιατρικής προσέγγισης, η οποία περιλαµβάνει έλεγχο σε εξειδικευµένους δείκτες µέσα από εξετάσεις πλήρους Μεταβολικού προφίλ, βασίζεται στη
διερεύνηση των µεταβολικών οδών και ανιχνεύει σε κυτταρικό επίπεδο τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν στην παχυσαρκία.
Με αυτές τις µεθόδους, είµαστε σε θέση να χειριζόµαστε εξατοµικευµένα την ικανότητα του κάθε οργανισµού να καίει και να µεταβολίζει το λίπος και να αποκαθιστούµε την ορµονική ισορροπία. Βάσει των διαγνωστικών
ευρηµάτων και της συνολικής κατάστασης της υγείας του ασθενούς, διαµορφώνονται θεραπευτικά πρωτόκολλα, τα οποία εξατοµικεύονται ανάλογα µε την περίπτωση.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι ασθενείς απαλλάσσονται σταδιακά από αυτή τη νοσηρότητα της παχυσαρκίας εξασφαλίζοντας, ταυτοχρόνως, ποιότητα ζωής. Επιπλέον, µέσα από τη θεραπευτική αντιµετώπιση της
παχυσαρκίας, είναι δυνατόν να προληφθεί έως και να αναχαιτιστεί η εξέλιξης της εκάστοτε χρόνιας ασθένειας, η οποία µπορεί να συνεπάγεται µείωση του προσδόκιµου επιβίωσης.
Να είστε πάντα καλhttps://functionalmedsystem.com/el/2020/09/22/i-nosirotita-toy-paxoys/ά
Dr. Νικολέτα Κοḯνη, M.D.
Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής
Ιατρικής
Diplomate and Board Certified in Anti-aging, Preventive, Functional and Regenerative Medicine from A4M (American Academy in Antiaging Medicine).
https://functionalmedsystem.com/el/2020/09/22/i-nosirotita-toy-paxoys/
Σχόλια για αυτό το άρθρο