“Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά, με τα χεράκια της και γέμισε από άνθη, η πλάτη, η αγκαλιά και τα μαλλάκια της”. Το υπέροχο ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη, έγινε πασίγνωστο τραγούδι και ταινία. Σήμερα που χιονίζει και οι αμυγδαλιές πληρώνουν το θάρρος τους να ανθίζουν νωρίς, θυμηθήκαμε την ρομαντική ιστορία που κρύβεται πίσω από τους στίχους του τραγουδιού.
Αυτή είναι η Δροσίνα Δροσίνη, ξαδέλφη του ποιητή Γεωργίου Δροσίνη. Ηταν 16 χρονών και είχε έρθει από το Μεσολόγγι για να φοιτήσει στο Αρσάκειο. Η Δροσίνα επισκεπτόταν συχνά το σπίτι του θείου της Χρηστάκη Δροσίνη, για να δει τα ξαδέλφια της, την Κάκια και τον Γεώργιο. Εκεί περνούσε και τις διακοπές του Πάσχα και των Χριστουγέννων και συχνά, ο νεαρός ποιητής, την συνόδευε σε περιπάτους, σε χορούς και θεάματα. Μια Κυριακή του Φεβρουαρίου, η Κάκια και η Δροσίνα κατέβηκαν στον κήπο του σπιτιού και άρχισαν να κυνηγιούνται. Κάποια στιγμή η Δροσίνα απομακρύνθηκε από την Κάκια και βρέθηκε ανάμεσα σε δύο ανθισμένες αμυγδαλιές. Απλωσε τα χέρια της, έπιασε τους κορμούς και τους κούνησε. Και τότε ένα χείμαρρος από τα άνθη της αμυγδαλιάς γέμισε τα μαλλιά της και τους ώμους της.
Ο νεαρός Γεώργιος Δροσίνης είχε μόλις γυρίσει από τη Γερμανία όπου σπούδαζε Ιστορία της Τέχνης. Νέος, καλλιεργημένος και πιθανότατα κρυφά ερωτευμένος με την Δροσίνα, είδε αυτή την καταπληκτική εικόνα από το παράθυρο του σπιτιού του και αμέσως του ήρθε η έμπνευση να γράψει ένα ποίημα για την ομορφιά και την ματαιότητα των πραγμάτων:
Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
και γέμισε από άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Αχ! χιονισμένη σαν την είδα την τρελή
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα τα άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
“Tρελή να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θε να ρθεί η βαρυχειμωνιά
δεν το στοχάζεσαι;
Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιχνιδάκια σου
κοντή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου”.
Το ποίημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο σατιρικό περιοδικό “Ραμπαγιάς” το 1882. Δεν είναι σίγουρο ποιος ήταν αυτός που το μελοποίησε. Ο Γεώργιος Κωστής, ένας έμπορος από το Άργος, υποστήριξε πως αυτός έγραψε τη μουσική, όμως πολλοί πιστεύουν ότι ήταν άλλος ο συνθέτης και προτίμησε να μείνει άγνωστος. Για το ποίημα αυτό ο Γεώργιος Δροσίνης στο βιβλίο του “Σκόρπια φύλλα της ζωής μου” γράφει: “Eξακολουθώ να πιστεύω πως δεν θα αποκαλυφθεί ο πραγματικός συνθέτης, ίσως γιατί δεν υπάρχει. Η “Μυγδαλιά” έχει τον τύπο της καντάδας και πιθανόν σε μιας τέτοιας καντάδας τη μουσική συνταιριάστηκε”.
Οποιος και να έγραψε τη μουσική, πρέπει να το έκανε κατά τη διάρκεια της επιστράτευσης του 1885. Η Βουλγαρία είχε μόλις καταλάβει την περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας και έτσι αποφασίστηκε γενική επιστράτευση η οποία διήρκεσε 8 μήνες. Στο διάστημα της επιστράτευσης, το τραγούδι διαδόθηκε πολύ γρήγορα από τους στρατιώτες, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, κέρδισε για πάντα τις καρδιές του κόσμου και δεν έπαψε να τραγουδιέται.
Τι απέγινε όμως η νεαρή Δροσίνα; Μερικά χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τον Μελέτιο Μελετόπουλο (Δροσίνα Δροσίνη αυτή, Μελέτης Μελετόπουλος αυτός, τι στην ευχή; Κύπριοι ήταν;) με τον οποίο απέκτησε 6 παιδιά. Πέθανε τη δεκαετία του ΄60 σε ηλικία 101 ετών! Ο Δροσίνης είχε πεθάνει ήδη το 1951 σε μεγάλη ηλικία, 90 ετών. Το 1959, η “Ανθισμένη αμυγδαλιά” έγινε ταινία με την Κάκια Αναλυτή και τον Ανδρέα Μπάρκουλη.
Βαρέθηκα το μέσα... αποφάσισα να βγαίνω μέσα στην παύρη νύχτα, να βλέπω λίγη κίνηση του δρόμου, να συναντάω ανθρώπους, να φεύγει λίγο το μυαλό... ότι βλέπω, ότι σκέφτομαι, ότι μου αρέσει, θα το γράφω το βράδυ και κάθε βράδυ στην cosmopoliti... εκεί μπορείτε να ακούτε "το τρίτο στεφάνι" του Κώστα Ταχτσή, τραγούδια σε αποκλειστική πρώτη μετάδοση, παρουσιάσεις βιβλίων και παραστάσεων... ευχαριστώ Χριστίνα Πολίτη, που με έβγαλες από το σπίτι και με έκανες cosmopoliti!
Σχόλια για αυτό το άρθρο
Κλείστε διακόπες με σκάφος απο την BednBlue.com και λάβετε έκπτωση χρησιμοποιώντας το κούπονι: cosmopoliti
Σχόλια για αυτό το άρθρο