ΤΩΡΑ |
Πολυσύνθετος καλλιτέχνης, εργάτης του θεάτρου ο Ιάκωβος Μυλωνάς ζει και αναπνέει για να «γεννά» έργα, χαρακτήρες και να τους «πλάθει» επί σκηνής. Αφορμή για την κουβέντα μας, το «Crazyland» που ανοίγει αυλαία στις 19 Οκτωβρίου στο Θέατρο Αλκμήνη.
-Πώς σας «γεννιέται» η επιθυμία κάθε φορά να γράψετε ένα θεατρικό έργο;
Η αλήθεια είναι ότι κάθε έργο που έχω γράψει έχει τη δική του ιστορία για το πώς ξεκίνησε. Ποτέ δεν είναι κάτι το ίδιο. Είναι μάλλον η ανάγκη μου να επικοινωνήσω με τον κόσμο σαν δημιουργός κι όχι μόνο σαν φορέας ενός έργου.
-Από που εμπνέεστε συνήθως; Από την καθημερινότητα; Από προσωπικές εμπειρίες;
Η έμπνευση δεν έρχεται πάντα με τον ίδιο τρόπο. Μερικές φορές ακούω μια ιστορία και ξαφνικά αυτό μετατρέπεται σε θεατρικό έργο στη φαντασία μου. Άλλες φορές κάτι μου τραβάει την προσοχή. Μια φράση από ένα βιβλίο, μια ατάκα από μια ταινία. Άλλες φορές είναι κάτι που βλέπω ή βιώνω και θεωρώ ότι γι’ αυτό το πράμα πρέπει να μάθει ο κόσμος. Είναι όμως υπέροχο το συναίσθημα να γράφεις ένα ολόκληρο έργο. Να γράφεις τους χαρακτήρες και να τους βλέπεις να ζωντανεύουν. Η συγγραφή είναι κάτι που λατρεύω γιατί είσαι σαν μικρός Θεός που ζωντανεύει ανθρώπους.
-Για το συγκεκριμένο θεατρικό, το «Crazyland» ποια ήταν η έμπνευσή σας και τι ακριβώς θα δούμε να συμβαίνει επί σκηνής;
Η έμπνευση μου ήρθε απ’ το προηγούμενο μου έργο, το οποίο είχε μια σκηνή σε ψυχιατρείο. Επομένως, ορμώμενος από εκεί, έφτιαξα ένα ολόκληρο θεατρικό έργο. Ο εγκλωβισμός του ανθρώπου σε διάφορα περιβάλλοντα ή ακόμα και σε ατομικό επίπεδο με ώθησε να γράψω κάτι που έχει να κάνει με escape room. Δύο ψυχασθενείς το σκάνε από ένα ψυχιατρικό ίδρυμα και βρίσκουν καταφύγιο στη ψυχιατρική κλινική που βρίσκεται κοντά. Κρύβονται στο γραφείο της Άννας μιας ψυχιάτρου που έχει τελειώσει τη βάρδια της και ετοιμάζεται να πάει στο σπίτι της. Οι ασθενείς υποστηρίζουν ότι η Άννα τους γνωρίζει κι ότι ήρθαν να τη βοηθήσουν. Η Άννα προσπαθεί να φύγει αλλά η τρομακτική καταιγίδα που επικρατεί έξω δεν την αφήνει να βγει απ’ την κλινική. Μετά από αρκετές προσπάθειες διαφυγής, εγκλωβίζεται στο γραφείο της μαζί με τους ψυχασθενείς με τους οποίους αρχίζει να νιώθει μια απροσδόκητη οικειότητα. Η ψυχιατρική κλινική έχει ερημώσει κι όλο το προσωπικό έχει εξαφανιστεί. Η Άννα βρίσκεται σε τρομακτικό δίλημμα. Να πιστέψει τους ψυχασθενείς ότι έχουν έρθει να τη σώσουν ή να τους αντιμετωπίσει σαν ασθενείς και να προσπαθήσει να καταλάβει τι πραγματικά θέλουν απ’ αυτήν. Η πραγματικότητα της αρχίζει να έχει κενά. Καταλαβαίνει ότι κάτι άλλο συμβαίνει. Ίσως ένα πείραμα. Αλλά ποιος είναι το πειραματόζωο; Αυτή ή οι δύο περίεργοι τύποι που κατέλαβαν το γραφείο της; Τα πράγματα εκτρέπονται πλήρως όταν ο ένας της λέει ότι είναι ο άντρας της και η άλλη της λέει ότι είναι η μητέρα της. Η Άννα νιώθει ότι τρελαίνεται και δεν αναγνωρίζει πλέον τον κόσμο που ζει. Η πραγματικότητα της, δείχνει πλέον να μην αληθινή. Αλλά αν δεν είναι αυτή η πραγματικότητα, τότε που βρίσκεται η Άννα και ποιος την ανάγκασε να ζει εκεί;
-Τα δικά σας ζητούμενα στον χώρο της Τέχνης, είναι διαφορετικά ως ηθοποιός και διαφορετικά ως συγγραφέας και σκηνοθέτης;
Φυσικά! Όταν γράφεις είσαι η μαμά. Όταν σκηνοθετείς είσαι ο μπαμπάς. Όταν παίζεις είσαι το παιδί. Εννοείτε ότι μ’ αρέσει περισσότερο να είμαι το παιδί.
-Τους κριτικούς πώς τους αντιμετωπίζετε;
Όταν κάποιος είναι καλοπροαίρετος και κάτι κακό να πει θα το ακούσω και θα δω αν έχει δίκιο και πως μπορώ να το διορθώσω. Αν κάποιος είναι κακοπροαίρετος τον γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια.
-Έχετε υπό σκέψη κάτι καινούργιο ή ακόμη είναι νωρίς;
Φέτος θα κάνω τρεις παραγωγές. Το «Crazyland» το οποίο έγινε και η αφορμή για τη συζήτηση μας, ανεβαίνει στις 19 Οκτωβρίου στο θέατρο Αλκμήνη και είναι μια κωμωδία μυστηρίου για δυνατούς λύτες. Να πούμε ότι ήδη έχει μεταφραστεί στα Γαλλικά και θα παιχτεί φέτος και στο Παρίσι. Απ’ ότι ξέρω σε λίγο θα ξεκινήσει το casting εκεί. Το δεύτερο έργο, είναι «Τα μοντέλα της συμφοράς», που διακωμωδεί τρία μοντέλα και τις προσπάθειες τους να εδραιωθούν σε έναν ανύπαρκτο χώρο, η πρεμιέρα του οποίου προγραμματίζεται για τον Ιανουάριο του 2025 και τέλος, «Το απέναντι στο πεπρωμένο» που είναι δράμα εποχής και θα ανέβει τον Φεβρουάριο του 2025 στο Μέγαρο Μουσικής. Τώρα σε προσωπικό επίπεδο, εξακολουθώ να διδάσκω υποκριτική στο θεατρικό εργαστήρι που έχω στο Παλαιό Φάληρο, ενώ παράλληλα θα κάνω δραματοθεραπεία στο κέντρο ψυχικής υγείας Harmony life στον Άλιμο.
Σχόλια για αυτό το άρθρο