ΤΩΡΑ |
Ο ΤΑΖ πεθαίνει σαν χώρα και λυτρώνεται από τον εφιάλτη της εξάρτησης της ταυτότητάς του.
Το «Πεθαίνω σαν χώρα» ήταν, είναι μέχρι αυτήν την Κυριακή ένα από τα off browdway που γεννήθηκε μέσα σε ένα κέντρο απεξάρτησης, ΤΟ 1989, από το Δημήτρη Δημητριάδη στο 18 ΆΝΩ, σαν δραματοθεραπεία με ηθοποιούς τους ίδιους τους ασθενείς.
Αυτό το κείμενο ανασύνθεσαν ο σκηνοθέτης Στέλιος Κρασανάκης και ο υπεύθυνος δραματουργικής επεξεργασίας Γιάννης Κωνσταντινίδης προσθέτοντας του το “Θα πάντα εκεί” και προσκαλώντας την αγαπημένη γυναίκα Μπέτι να ενσαρκώνει το «Θα Πάντα Εκεί» μένοντας στην σκηνή να αφηγείται ελλειπτικά μια ιστορία αρχαίας τραγωδίας δίπλα στον Χρήστο Σαπουντζή που όντως έχει απεξαρτηθεί.
Με τόλμη, θάρρος και αγνότητα οι δύο αναγεννημένοι αποκαλούν τη χώρα που τους γέννησε «βδέλυγμα» κι έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν αφού αμφότεροι επιβίωσαν και ξαναγεννήθηκαν σε μια χώρα που τους ήθελε πεθαμένους. Η παρουσία και των δύο επί σκηνής μετατρέπεται σε μια ανορθόδοξη εξομολόγηση με την Μπέτι Βακαλίδου, μεταφορικά τυφλή ιέρεια, προφήτισσα καταραμένη. Μόνο μια μάσκα περιφρόνησης στο πρόσωπο της και τον Σαπουντζή να της ζητάει το δρόμο.
Και οι δύο κρατάνε το λυγμό τους προσέχοντας μην ξεπεράσουν τη γραμμή του μελό και με δωρικό στήσιμο γράφουν επί σκηνής ένα από κοινού προσωπικό βιβλίο με κρύπτες για τους πιο αθώους (ή τους πιο διαβασμένους). Εσωτερικά όμως βλέπεις ότι βιώνουν το δράμα τους σαν κατάμαυρη, κωμωδία, σαν ηθοποιοί που το έχτισαν γιατί το έχουν ξεπεράσει. Έχουν στιγματιστεί από αυτό αλλά το στίγμα τους δεν είναι στίγμα ντροπής αλλά περηφάνιας. Το θέατρο χάνει τα όρια του εφ’ όσον οι ιστορίες ζωής που οι δύο πρωταγωνιστές ομολογούν ανήκουν όντως στην παλιά ζωή τους για την οποία όχι μόνο δεν ντρέπονται αλλά τη θεωρούν σαν ένα άρμα του Θεού Ήλιου που τους έφερε ως εδώ.
Θα πάντα εκεί, θα είμαι, θα απουσιάζω, θα σου ζητάω να με βρεις, μετά θα χάνομαι από τη ζωή σου, αλλά μην ανησυχείς γιατί…Θα Πάντα εκεί. Χωρίς ρήμα, αντωνυμία ή ότι άλλο το σκληρό λεξικό μας επιβάλλει για ευνουχισμό. Πεθαίνω σαν χώρα, υπάρχω σαν άτομο, γιατί, μέσα μου, θα πάντα εκεί.
Κείμενα: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Στέλιος Κρασανάκης
Δραματουργική επεξεργασία και σύνθεση κειμένου: Γιάννης Κωνσταντινίδης
Σκηνικά-κοστούμια-video: Κατερίνα Ζουράρη
Επιμέλεια κίνησης: Θάλεια Δίτσα
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Σαπουντζής, Μπέττυ Βακαλίδου
Παραγωγή: Θέατρο Σταθμός -Πολιτιστικός Οργανισμός ΑΙΩΝ
Σχόλια για αυτό το άρθρο