Κάτια Νικολαϊδου: «Η ζωή όπως και αν έρχεται είναι συναρπαστική!»

Κάθε φορά που ανοίγω την τηλεόραση αργά το βράδυ, θέλοντας να χαλαρώσω και να ενημερωθώ παράλληλα, “κολλάω” κυρίως σε δύο τηλεοπτικές σειρές με αυτοτελή επεισόδια, που παίζονται σε επανάληψη, αλλά δεν το κρύβω, ότι μου αρέσουν πάρα πολύ. Πρόκειται για τον “Κόκκινο κύκλο” και την “10η Εντολή” του “δαιμόνιου” Πάνου Κοκκινόπουλου. Εκεί, ανάμεσα σε πολλούς ηθοποιούς, ξεχωρίζω και επικεντρώνομαι, αλλά και καμαρώνω την Κάτια Νικολαΐδου, βλέποντάς την να υποδύεται πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Και κάθε φορά ανακαλύπτω πόσο πραγματικά εξαιρετική ηθοποιός είναι! Γιατί “το έχει” – που λένε στη θεατρική γλώσσα- έχει αυτό το χάρισμα, τα εκφραστικά μέσα, την ικανότητα, το άστρο, που τη βοηθούν να μεταμορφώνεται σαν τον χαμαιλέοντα από απλή νοικοκυρά, σε femme fatale- είναι άλλωστε μία πολύ όμορφη και σαγηνευτική γυναίκα- σε δολοφόνο, σε πόρνη και να περνά με τέτοια ευκολία από την κωμωδία στο δράμα με τέτοια φυσικότητα, που λες ότι δεν υποκρίνεται αλλά μπαίνει στο πετσί του ρόλου και γίνεται ένα μ’ αυτόν. Είναι σπουδαία, ιδιαίτερα, στους δραματικούς μονολόγους της, όπου εκεί ξετυλίγεται όλη η γκάμα της, η τεχνική της, η υποκριτική της δεινότητα! Η Κάτια Νικολαΐδου είναι γεννημένη να παίζει μεγάλους ρόλους, ρόλους ρεπερτορίου. Και στην προσωπική της ζωή, όμως, είναι αξιοπρεπής, χαμηλών τόνων, ευγενική, έχει ήθος, παιδεία, αρχές και ανατροφή. Είναι κυρία, και το εννοώ απόλυτα!

ΣχετικάΆρθρα

-Έχεις μετανιώσει για κάποιες επιλογές που έκανες παλαιότερα, είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά;

Όσο περίεργο κι αν ακουστεί είμαι υπερήφανη για τις επιλογές μου! Σίγουρα δεν ήταν πάντα οι καλύτερες, σίγουρα έχω πληγωθεί, σίγουρα έχω πονέσει, όμως κάθε φορά βγαίνω πιο δυνατή και πιο σίγουρη για τον εαυτό μου.

-Από όσα έχεις κάνει, ποια είναι εκείνα για τα οποία που αισθάνεσαι υπερήφανη;

Έχω καταπληκτική σχέση με την οικογένεια μου. Έχω μια λατρεμένη ανιψιά που είναι ο θησαυρός μου, σπουδαίους φίλους ,ανθρώπους που πιστεύουν σε μένα, υγεία και παλεύω στη δουλειά μου κάθε μέρα για να μπορώ να γίνομαι καλύτερη. Για όλα αυτά “ναι” είμαι υπερήφανη!

-Ποιο είδος θεάτρου σε ιντριγκάρει περισσότερο;

Νομίζω πως έχω μια κρυφή αδυναμία στους δραματικούς ρόλους, όμως η κωμωδία μου ξεκουράζει την ψυχή και συχνά την αναζητώ…

-Πώς είναι να δουλεύεις με τον Μανούσο Μανουσάκη; Μίλησέ μου για το ρόλο σου στην “Ποντικοπαγίδα” της Άγκαθα Κρίστι.

Με τον Μανούσο συνεργαστήκαμε πρώτη φορά το 1995, όταν, ήμουν ακόμη στη σχολή. Είναι ένας καταπληκτικός σκηνοθέτης και άνθρωπος! Έχει τον τρόπο να βγάζει από τους ηθοποιούς του τα καλύτερά τους! Και αυτό είναι σπουδαίο. Έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές και στο θέατρο και στην τηλεόραση και εύχομαι να συνεχίσουμε για πολλές ακόμη. Στην “Ποντικοπαγίδα” υποδύομαι τη δεσποινίδα Κέιζγουελ μια μοιραία εκκεντρική Αγγλίδα με μυστικό παρελθόν.

-Θα ήθελα να μου περιγράψεις κάποια χρώματα που έμειναν στη μνήμη σου από την παιδική σου ηλικία.

Η παιδική μου ηλικία ήταν γεμάτη χρώματα . Το χρώμα του ουρανού, το χρώμα της θάλασσας, κατακόκκινες τριανταφυλλιές, πράσινο, πολύ πράσινο!

-Ποιο είναι το χειρότερο είδος απώλειας για εσένα;

Χωρισμός… όποια μορφή και αν έχει …. Τεράστια απώλεια ……

-Πας στην εκκλησία; Είσαι άνθρωπος που πιστεύει; Κόλαση και παράδεισος υπάρχουν;

Έχω βαθιά πίστη στο Θεό, όμως στην εκκλησία δεν πηγαίνω συχνά και ο λόγος είναι γιατί δεν εμπιστεύομαι τους παπάδες. Προτιμώ την προσευχή μου να την κάνω στο σπίτι μου. Όλες αυτές οι φανφάρες με ενοχλούν αφάνταστα.