Κώστας Λάσκος: Αποχαιρετισμός…

Ήταν ακούραστος και μαζί χαρούμενος. Μα πώς το καταφέρνεις; τον είχα ρωτήσει σε μία από τις συναντήσεις μας. Η καρδούλα μου το ξέρει και τα πόδια μου, ήταν η απάντησή του. Όμως ο Κώστας Λάσκος, με την αγάπη του κόσμου και την υπεύθυνη δουλειά του σε κάθε ρόλο που του ανέθεταν, έπαιρνε δύναμη και συνέχιζε… Και αν δεν έχανε τη μάχη που έδινε για την υγεία του, έτσι ακριβώς θα συνέχιζε πάνω στο θεατρικό σανίδι.

ΣχετικάΆρθρα

6 μυστικά για να πλύνετε σωστά το μαγιό σας

4 Ιουλίου 2022

Άγριες Μέλισσες: Η Μυρσίνη θέλει να γνωρίσει το εγγόνι της

4 Ιουλίου 2022

Ο Ηλίας Καρελλάς από το Α ως το Ω: “Το Θέατρο Σκιών είναι ένας δισδιάστατος κόσμος που φωτίζει τη σκιά του καλύτερου εαυτού μας”

4 Ιουλίου 2022

Ο Κώστας Λάσκος υπήρξε ένας γνήσιος εργάτης του θεάτρου, ένας θεατρίνος που μπορεί να μην έγινε το μεγάλο όνομα και διάσημος στο πλατύ κοινό, όμως με το ταλέντο του έγραψε τη δική του πορεία και συμμετείχε σε πολυάριθμες παραστάσεις, στις οποίες ξεχώριζε πάντα. Έπαιξε σχεδόν σε όλα τα είδη θεάτρου και κατάφερνε με τη σκηνική του παρουσία, ακόμα και ένα βουβό ρόλο, να τον απογειώνει. Η παρουσία του στα θεατρικά δρώμενα, μετράει σχεδόν 50 χρόνια καριέρας, κυρίως σε έργα ρεπερτορίου. Τι να πρωτοθυμηθείς και τι να ξεχωρίσεις: Ματωμένος Γάμος του Λόρκα, στο ρόλο του πατέρα, δίπλα στην Μαίρη Βιδάλη, Ο ασυλλόγιστος του Μολιέρου (1993), Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Σαίξπηρ, Θέατρο “Κάππα” 1995-1996, δίπλα στην Ελένη Κούρκουλα και τον Κώστα Σπυρόπουλο, Μανδραγόρας (2001), σε παραστάσεις του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης και πολλά άλλα…. λίστα ατέλειωτη! Αλλά και σε πιο πρόσφατες παραστάσεις, ο Κώστας Λάσκος είχε δυναμική παρουσία, κυρίως σε παραστάσεις με ηθοποιούς της νεότερης γενιάς: Ανδρομάχη (2011), Η ζωή μπροστά σου (2014), Λούλου (2015), Από τη Γεωργία με αγάπη (2015), Η αστεφάνωτη (2016), Καλλιγούλας (2017), Η νεράιδα του φεγγαριού (2017), Οιδίπους Τύραννος (2018), Οι λαντζέρηδες (2019), Ο αμπιγιέρ (2019). Λατρεύω το θέατρο, αλλά τα περισσότερα λεφτά, τα πήρα με τις βιντεοταινίες την πενταετία 1985-1990, που δεν ήμουν και πρωταγωνιστής, μου είχε πει κάποτε.

Στην τηλεόραση εμφανίστηκε από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄70 σε μεταφορές θεατρικών έργων, στην Οικογένεια Ζαρντή, στα Αστέρια από χώμα, στην Απόδραση, στο Ο πατέρας μου ο Έλληνας και άλλα σίριαλ στη δημόσια τηλεόραση, ενώ στην ιδιωτική, ξεχώρισε στη σειρά Ασυνήθεις ύποπτοι (1996), στο Ένας μήνας και κάτι (2007) και στις τελευταίες του γκεστ εμφανίσεις στο Παρουσιάστε και τις Άγριες Μέλισσες.

Στον κινηματογράφο έπαιξε σε 16 ταινίες, δίπλα στον Θανάση Βέγγο (Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας), την Ρένα Βλαχοπούλου (Ρένα τα ρέστα στου), τον Λάκη Κομνηνό (Το κόκκινο τρένο), την Μαίρη Βιδάλη (17 σφαίρες για έναν άγγελο) και σε ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου, όπως: Αυτή η νύχτα μένει, Αιώνιος φοιτητής, Delivery, Πέμπτη και 12, Πικρό χιόνι κ.α. Τραγική σύμπτωση: η τελευταία του εμφάνιση, ήταν πέρσι (2020), στην πολυβραβευμένη ταινία Μήλα, όπου έπαιξε έναν ετοιμοθάνατο στο κρεβάτι του νοσοκομείου…

Το ταλέντο είναι μια προϋπόθεση. Όμως δεν φτάνει. Για να πετύχεις στο θέατρο χρειάζεται ήθος και συνέπεια. Ο Κώστας Λάσκος είχε και τα δύο προσόντα…