Κυνηγώντας τις “Μάγισσες” του Σάλεμ

Τέτοια εποχή, το Φεβρουάριο του 1692, στο χωριό Σάλεμ της Μασαχουσέτης, ξεκινούσε ένα αμείλικτο κυνηγητό γυναικών που τις θεωρούσαν μάγισσες. Ο θρησκευτικός φανατισμός, οι ψεύτικες κατηγορίες και η κυβερνητική επέμβαση στη δικαιοσύνη, είχαν σαν αποτέλεσμα να εκτελεστούν με απαγχονισμό 19 άτομα, τα περισσότερα γυναίκες…

Όλα ξεκίνησαν όταν δύο κορίτσια, η Μπέτι Πάρις και η Άμπιγκεϊλ Ουίλιαμς, η μία κόρη και η άλλη κηδεμονευομένη του αιδεσιμότατου Σάμιουελ Πάρις, άρχισαν να έχουν περίεργη συμπεριφορά. Μιλούσαν παράξενα, κρύβονταν κάτω από έπιπλα, έβγαζαν άναρθρες κραυγές σέρνονταν στο πάτωμα. Κανένας γιατρός δεν μπορούσε να εξηγήσει τα συμπτώματα, μέχρι που ένας από αυτούς, στις 8 Φεβρουαρίου 1692, απεφάνθη ότι τα κορίτσια ήταν δαιμονισμένα. Η προτεσταντική κοινότητα του Σάλεμ αναστατώθηκε, ιδίως όταν εμφανίστηκαν και άλλα τέτοια περιστατικά. Ο πάτερ Σάμιουελ και πολλοί ευσεβείς ενορίτες του, άρχισαν να πιέζουν τα παιδιά να τους αποκαλύψουν τους ανθρώπους που τα οδήγησαν στα μονοπάτια του διαβόλου.

Οι τρεις πρώτες γυναίκες που κατηγορήθηκαν ήταν η Σάρα Γκουντ, η Σάρα Όσμπορν και η Τιτούμπα. Η Σάρα Γκουντ ήταν μια ζητιάνα, κόρη ενός Γάλλου ξενοδόχου, ο οποίος αυτοκτόνησε όταν η Σάρα ήταν έφηβη. Η Σάρα Όσμπορν ήταν μια κατάκοιτη γυναίκα, η οποία άρπαξε από τα παιδιά της την περιουσία του πρώτου της άντρα για να την δώσει στον δεύτερο σύζυγό της. Η Τιτούμπα ήταν μια σκλάβα από τα νησιά Μπαλαμπάγκος, που την είχε αγοράσει και την είχε σαν δούλα ο πάστορας Σάμιουελ Πάρις. Στην Τιτούμπα πήγαιναν τα περισσότερα κορίτσια του χωριού για να τους πει τη μοίρα τους, να τους διαβάσει ξόρκια και να τους φτιάξει φυλαχτά.

Κατηγορήθηκαν για μαγεία και οδηγήθηκαν στη φυλακή. Ένα κύμα καταγγελιών απλώθηκε πάνω από το χωριό, δεκάδες γυναίκες συκοφαντήθηκαν και φυλακίστηκαν. Οι φυλακές του Σάλεμ, της Βοστόνης και των γύρω περιοχών γέμισαν με “μάγισσες”, δεν άντεχαν άλλο κόσμο αλλά προέκυψε ένα μεγάλο πρόβλημα, δεν υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο για να δικαστούν.  Τη λύση έδωσε ο βασιλικός κυβερνήτης της Μασαχουσέτης σερ Ουίλιαμ Φιπς. Αποφάσισε και συγκρότησε ειδικό δικαστήριο για την περίπτωση. Στο μεταξύ η Σάρα Όσμπορν είχε πεθάνει, η Σάρα Γκουντ είχε γεννήσει ένα κοριτσάκι, ενώ ο αριθμός των υποδίκων γυναικών είχε φτάσει τις 80, πολλές από τις οποίες είχαν αρρωστήσει.

Ολες οι κρατούμενες κρίθηκαν ένοχες και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Οσες παραδέχτηκαν την ενοχή τους και κατέδωσαν άλλες γλίτωσαν την εκτέλεση. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού απαγχονίστηκαν 19 άτομα, από τα οποία 6 ήταν άντρες. Ανάμεσα τους ένας σεβαστός υπουργός, που προσπάθησε να σταματήσει αυτόν τον εφιάλτη και ένας αστυνομικός που αρνήθηκε να συνεχίσει τις συλλήψεις των υποτιθέμενων μαγισσών. Μέσα σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα, μικρά κοριτσάκια εμφανίζονταν στο δικαστήριο και αφού έπαιζαν θέατρο κάνοντας τις δαιμονισμένες, κατέδιδαν τους συγγενείς και τους φίλους τους. Πολλοί κάτοικοι του Σάλεμ άφησαν τα σπίτια, τα χωράφια και τα ζώα τους και έφυγαν άρον-άρον στη Νέα Υόρκη για να γλιτώσουν.

Κάποια στιγμή η κοινότητα άρχισε να αμφιβάλλει για τη εγκυρότητα  των καταγγελιών και για την αλήθεια των λεγομένων των κοριτσιών, τα οποία έφτασαν να κατηγορήσουν και μερικούς δικαστές, κάτι που επέφερε μεγάλη σύγχιση, καθώς εκείνη την εποχή πίστευαν πως τους δικαστές τους προστατεύει ο Θεός. Ετσι μετά από διαμαρτυρίες, ο κυβερνήτης Φιπς διαλύει το άθλιο  αυτό δικαστήριο και στη θέση του δημιουργεί ένα άλλο που δίνει χάρη στις υπόλοιπες φυλακισμένες. Οσο για τις μάρτυρες κατηγορίας, οι ιστορικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το έκαναν, γιατί πρώτη φορά κάποιος τους έδωσε σημασία. Βλέπετε η πουριτανική κοινωνία της εποχής θεωρούσε τις γυναίκες κατώτερες και ζούσαν καταπιεσμένες στο περιθώριο. Η μόνη από τις κατηγορούμενες που γλίτωσε την κρεμάλα ήταν η Τιπούμπα. Ηταν η πρώτη που ομολόγησε πως συνεργάζεται με τον σατανά και παρ΄όλα αυτά δεν την κρέμασαν. Παρέμεινε στη φυλακή δεκατρείς μήνες και στη συνέχεια κάποιος άγνωστος την αγόρασε, την έβγαλε από τη φυλακή και από τότε χάθηκαν τα ίχνη της. Ο δικαστής που είχε αναλάβει τις δίκες και  τον είχε καταραστεί μια γυναίκα να πιει το αίμα του, πέθανε από κάτι ανάλογο, έπαθε εσωτερική αιμορραγία. Οσο για το Σάλεμ, υπάρχει ακόμα για να μας θυμίζει την ανθρώπινη βλακεία και τη θρησκευτική μισαλλοδοξία…