Πόσο αντέχεις και τι αντέχεις Μύκονο;

ΣχετικάΆρθρα

Η Μύκονος είναι το ωραιότερο βαμπίρ του πλανήτη. Σε μαγεύει, σε εθίζει και σε σκλαβώνει για όλη σου τη ζωή. Σίγουρα είναι από τα ωραιότερα μέρη του πλανήτη αν και κρατιέται από τα δόντια να αντισταθεί στη μόνιμη άλωση ως χρυσή κότα. Της έχουν πάρει τις φυσικές παραλίες και την έχουν πήξει στις οικοδομές. Τα ατελείωτα γιαπιά χρεωκοπημένων ουαναμπιτζίδων έχουν χαλάσει κυριολεκτικά παραλίες όπως την άκρη της Φτελιάς και του Αγίου Σώστη. Βίλες έχουν κατακρεουργήσει τα φυσικά ωραία βράχια και τις ρεματιές με τα καλάμια. Η γρήγορη και χωρίς ουσιαστικό σχέδιο εξέλιξη έσβησε τους χωμάτινους δρόμους και τη ροκ εντ ρολ ατμόσφαιρα ενός νησιού στο οποίο μέχρι πριν είκοσι χρόνια κυκλοφορούσαν μόνο τζιπ και beach buggies.

Η Μύκονος τα έχει δει όλα ως το πιο «ανεκτικό» στον τουρισμό νησί της Ελλάδας. Οι Μυκονιάτες ήταν ανέκαθεν κουλ. Γι’ αυτό άνθισαν γυμνισμός και gay community χωρίς να γίνεται κάποιο ιδιαίτερο θέμα. Η τρέλα έκανε fit in στη Μύκονο με ένα περίεργο τρόπο σε ένα παράλληλο σύμπαν με το γραφικά σοκάκια που τότε ασπρίζονταν κάθε μέρα ευλαβικά. Και εκεί που λες πως έχει πιάσει πάτο από υπερκοσμία και ακρίβεια ..εκεί δίνει μία και κάνει σμπαράλια τα αντίπαλα δέη της με αποτέλεσμα να παραμένει ακόμα και μέσα στη χρεοκωπημένη Ελλάδα μία κατηγορία από μόνη της. Το μαγικό της φίλτρο δεν είναι άλλο από την ενέργεια που παίρνει από τη Δήλο. Μιλάμε πως με το που πατάς το πόδι σου στο νησί κάπως δαιμονίζεσαι από ευτυχία. Φωτεινό, εύκολο στο πέρα δώθε και με τα πιο προσιτά ηλιοβασιλέματα και ανατολές το νησί αυτό εντείνει συναισθήματα και καλά και κακά. Τα παίρνει όλα ο αέρας.

Κανείς δεν έχει νυστάξει στη Μύκονο, το νησί που δεν κοιμάται ποτέ. Την επισκέπτομαι τα τελευταία 35 χρόνια σαν δεύτερο σπίτι μου. Την πρώτη φορά που την αντίκρυσα κατάλαβα πως είχα φτάσει στο ωραιότερο μέρος στον πλανήτη. Ένα λιμάνι που λαμπίριζε σαν κρεμ φρες. Η παλιά φρουρά του τζετ σετ και της ελληνικής καλής κοινωνίας ήδη γκρίνιαζε.. καλή ώρα όπως γκρινιάζουμε εμείς τώρα. Αυτό που δεν αλλάζει στο νησί, είναι το συναίσθημα που νιώθεις. Εκεί σε αυτή τη στροφή που κατεβαίνεις από τον περιφερειακό αριστερά και στρίβεις για τη Βεγγέρα – η Βεγγέρα ήταν το πιο θρυλικό μπαρ του νησιού που έγινε κοσμηματοπωλείο του Καίσαρη- , ένα χτυποκάρδι το ζεις γιατί σου φέρνει στο μυαλό όλα τα τρελά βράδια που έχεις περάσει στο νησί. Η καρδιά ξαφνικά χτυπάει.

Λες να γυρίσει ο χρόνος και να αντικρύσεις όλο αυτό το εξωτικό crowd που μόνο στη Μύκονο έβλεπες να παρτάρει; Μπα.. βλέπεις κάτι κοινοτυπες φάτσες να σε κοιτάνε βαρεμένα ενώ κάθονται στο ‘Αρωμα, το πρώην Νέκταρ, εκεί που χόρευαν τα μοντέλα του Penthouse με τους Έλληνες πλειμπόις καλών οικογενειών φορώντας καουμπόικα καπέλα και χίπικα καφτάνια. Το πανέμορφο crowd αυτό έχει αντικατασταθεί από κανονικούς ανθρώπους, ουαναμπιτζίδες και ως επί το πλείστον κακόγουστους τύπους που σέρνονται στα υπερφωτισμένα Ματογιάννια. ‘Ελληνες δευτεράτζες σελέμπριτις που πάνε να φωτογραφηθούν για περιοδικά της πλάκας. Αυτά τα υπερφωτισμένα και γεμάτα πια μαγαζιά που πουλάνε από ωραία ρούχα μέχρι ηλιθιότητες, που όταν τα περπατούσες μετά τις 5 το πρωί ήταν γεμάτα σπασμένα μπουκάλια από τα γύρω μπαράκια και από την απόλυτη ελευθερία της νύχτας της δεκαετίας του 80.

Τότε το «παιχνίδι» παιζόταν στη χώρα. Κατέβαινες με ειδικά ρούχα, με φουφούλες και πουκάμισα νew romantics, με σανδάλια και ποτέ τακούνια, καουμπόικες μπότες και ζώνες με πόρπες. Την ώρα που πάρκαρες είχες δει τον Donald Sutherland να σε προσπερνάει. Πήγαινες στο μπαρ Ibiza και χάζευες τον Μπάμπη Πασάογλου που έμοιαζε σαν Ινδιάνος. Ο Μπάμπης είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών της νύχτας της Μυκόνου. Το 1987 έβαλε το διάσημο σχεδιαστή Μηνά και του έφτιαξε το ωραιότερο μπαρ του κόσμου με αστέρια στον ουρανό και την πιο χλιδοχίπικη διάθεση. Αυτό το μπαρ έχει εξελιχθεί σε meeting point του jet set με τις μπουκαλάρες τις magnum να απαιτεί δεκάδες χιλιάδες ευρώ για τα πολυπόθητα κεντρικά του τραπέζια. Τη σκυτάλη έχει πάρει ο γιος του Μπάμπη ο Τζάρεντ που φέτος ανοίγει νέο κλαμπ στο πρώην Space – ένα κλειστό άφτερ όπου πήγαινες για νυχτερινό ολοκαύτωμα..

Στα θρυλικά ’80s, το AIDS είχε αρχίσει να θερίζει, οι σεξουαλικές σχέσεις περιορίστηκαν, όλη η καταπιεσμένη σεξουαλική ενέργεια έπρεπε να εκτονωθεί κάπου. Έτσι στα πάρτι, μια γενιά ολόκληρη που με δυνατή μουσική και ποτά, δόξασε το εφήμερο, έμαθε τι σημαίνει one night stand και έκαψε τους εγκεφάλους και τα συκώτια της χαμογελώντας μπροστά σε Polaroid αφανίστηκε και έδωσε τη σκυτάλη της στο νεοπλουτίστικο όνειρο . Το γκέι κρούζινγκ γύρω από την εκκλησία της Παραπορτιανής δεν σταμάτησε ποτέ αλλά η φράση που άκουγες παντού ήταν «να βρεθούμε στο καινούργιο μας σπίτι, να κάνουμε μια μακαρονάδα και να δούμε τηλεόραση». Στην επέλαση του Έλληνα επιχειρηματία χλίδουλα που έβλεπε μέχρι τότε τη Μύκονο σαν τον αντίχριστο, μπήκαμε αργά αλλά σταθερά στον αστερισμό του καναπέ και της μπιρίμπας ή μίας εξόδου μέχρι το Nobu.

Την εποχή της φούσκας πηγαίναμε στις παράνομες σπιταρόνες με τα χιλιάδες τετραγωνικά και αναρωτιόμασταν που είχαν βρει τα χρήματα να τις χτίσουν και να τις συντηρήσουν. Βλέπαμε αυτούς που πριν λίγα χρόνια ξεσκίζονταν στο χορό σιγά σιγά να αποτραβιούνται και να λένε την απαγορευμένη φράση «βαριέμαι σήμερα να βγω” . Τους ήταν αδύνατον να αντιμετωπίσουν τις ορδές του φτηνού τουρισμού που ήθελε ένα κομμάτι από το μυκονιάτικο όνειρο με ένα σουβλάκι τυλιχτό στο χέρι. Δεν άντεξε για πολύ όλο αυτό. Έκανε fade out κι έφυγε μαζί με τα σπίτια που πουλήθηκαν ή τα πήρε το κράτος ή ρημάζουν…

Παράλληλα και μέσα στη νεοπλουτιά ξεκίνησε η επέλαση των μπουζουκιών και η αποκέντρωση του μεγάλου πάρτι. Τα τεράστια κλαμπ σαν το Cavo Paradiso , οι διεθνείς djs που πηγαινοέρχονταν με πριβέ αεροπλάνα και η αλλαγή χεριών από τους παλιούς κλειδοκράτορες της νύχτας όπως τους Ζουγανέληδες στους νέους που έκαναν απόβαση από την Αθήνα όπως ο Τσιλιχρήστος και μετά ο Μωράκης. Δεν υπάρχει πια μαγαζί αθηναίικο να μην έχει παράρτημα στη Μύκονο. Το θρυλικό γκέι μπαρ Pierros έγινε Rock and Roll και ακόμα δεν μπορείς να περάσεις από την πλατεία όπου γίνεται το αδιαχώρητο. Και όλα αυτά έφεραν μία ντέκα που ξαφνικά αντικαταστάθηκε από την απόλυτη χλίδα και την επέλαση των Λονδρέζων – βλ. Το κλαμπ Μονή.

Η Μύκονος φέτος διαθέτει τα πάντα. Από το τυλιχτό σουβλάκι μέχρι το καλύτερο πιάτο στον κόσμο και από lear jets να κάνουν ουρά να προσγειωθούν μέχρι κακοτράχαλους δρόμους με εκατοντάδες εκνευριστικά μηχανάκια να πηγαίνουν πέρα δώθε στις παραλίες. Μέσα σε όλα αυτά τα πάντα διεκδικεί τα τα πιο εντυπωσιακά μαγαζιά στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Πέρυσι έπαθα σοκ με το Scorpio στην παραλία της Παράγκας. Ένα υπερεντυπωσιακό παραλιακό κλαμπ με κουζίνα από όλον τον κόσμο και το καλύτερο sound system που έχεις ακούσει . Οδηγάς στα κατσάβραχα και βρίσκεσαι σε ένα παράδεισο. Δεν ξέρεις που ακριβώς βρίσκεσαι και τι να πρωτοκάνεις. Το πως γυρνάς μετά είναι ένα άλλο θέμα. Το Scorpio ακολούθησε το Νammos και το Jackie O, στο Super Paradise γιατί hangover στη Μύκονο έχεις όλη την ημέρα.

Το πάρτι ξεκινάει με το που ξυπνήσεις. Τα παραπάνω κλαμπ έφεραν τα γαλόνια πίσω στο νησί που οριακά είχε ξεπέσει στην τρασαδούρα. Τα ελεεινά γλέντια στο Super Paradise που έβγαιναν σε απευθείας αναμετάδοση στην ελληνική σκουπιδοτηλεόραση με λαϊκές γκόμενες να χορεύουν αρκουδιάρικα αντικαταστάθηκαν από το υπερστιλάτο drag show στην πισίνα του Jackie O με τον Jean Paul Gaultier να απολαμβάνει τη σαμπάνια του από ψηλά στο εστιατόριο. Το Super Paradise ήταν η ομορφότερη παραλία του νησιού. Τα βράχια της πλέον δεξιά δεν υπάρχουν αφού έχουν καταχτιστεί από τους κλασικούς Έλληνες καταστροφείς που έχουν ρημάξει το φυσικό τοπίο με κάθε τρόπο. Στο Nammos στην Ψαρρού ο Ζαννής Φραντζέσκος ξεπέρασε το φράγμα της πρόκλησης και δημιούργησε την παραλία προορισμό για όλο το διεθνές jet set. Σκοτώνεις για μία στριμωχτή υπέροχη ξαπλώστρα στο Nammos για να καταλήξεις να χορεύεις πάνω στα τραπέζια του μέχρι το πρωί. Ο Ζαννής, που τα μαγαζιά του και τα γλέντια που γίνονται εκεί, ζηλεύει όλη η Ελλάδα, έκανε άλλη μία κίνηση ματ που απογειώνει το νησί. Πήρε το παλιό θρυλικό εστιατόριο του Φιλιππή ,που και αυτό πέρασε μία μπουζουκοντέκα που δεν του ταίριαζε και δημιούργησε ένα από τα ωραιότερα παραρτήματα του Ηakkasan στον κόσμο. Το Ling Ling σου κόβει την ανάσα. Με το που μπαίνεις και αριστερά βλέπεις το κόκκινο ενυδρείο και τη σέξι μοβ sleek ατμόσφαιρα ξέρεις πως από εκεί δεν θα ξεφύγεις.

Kάνοντας αγώνα δρόμου για να προλάβει τη σεζόν φέτος στον κάτω χώρο δημιούργησε και κλαμπ. Οι τιμές πανάκριβες αλλά δεν απευθύνεται σε όλον τον κόσμο. Το Ling Ling θέλει την Ευγενία Νιάρχου του και το enfant gate του κόσμου που βλέπει την ποιότητα αυτή σαν καταφύγιο και δεν νοιάζεται για τα χρήματα. Τώρα που γράφω μου έρχονται όλα αυτά τα δεκάδες μαγαζιά στο μυαλό. Τα ίδια μέρη αλλάζουν ιδιοκτήτες και ονομασίες σαν τα πουκάμισα. Ξεφάντωμα sur mesure για όλα τα γούστα και για όλες τις ηλικίες. Πόσο αντέχεις και τι αντέχεις; Στα Άστρα φέτος πίνοντας αυτά τα σφηνάκια της τεκίλας με τον Όμηρο που κρατάει το μαγαζί μαζί με τον Μπάμπη πια περνούσε από τα μάτια μου η μισή μου ζωή.

Κάθε γωνία και χιλιάδες αναμνήσεις με ξεφάντωμα, σκάνδαλα, δίσκους με ποτά να φεύγουν και να περιχύνονται σε διάσημα κεφάλια, ζήλιες, παράνομα φιλιά και προπάντων ένταση. Οι βραδιές στη Μύκονο είναι ναρκωτικό από μόνες τους. Αυτές οι μουσικές που αλλάζουν στο κεφάλι σου σαν ραδιοφωνικές συχνότητες όταν περπατάς ανά δίλεπτο. Και τι δεν έχουμε βιώσει τα τρελά βράδια στη Μύκονο. Ελικόπτερα να πέφτουν στην πισίνα του εφοπλιστή Ηλία Παπαγεωργίου και ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου Santa Marina – πριν γίνει ξενοδοχείο εκεί η τεράστια έκταση στον Ορνό. Της πισίνας αυτής τα φίλτρα είχαν φράξει από τα λάδια ηλίου της σούπερ σταρ μας Ζωής Λάσκαρη. Με τη λευκή κάντιλακ του σχεδιαστή ρούχων Πάνου Ζήνα, έχουμε σώσει κορίτσι που χτύπησε με μηχανάκι και το τρέχαμε με κομμένο πόδι στη Σύρο. Ο Πάνος Ζήνας ήταν ο Χιού Χέφνερ μέχρι πριν λίγα χρόνια έκανε τα απόλυτα πάρτι στο σπίτι του που έχει φοίνικες και γκομενάρες να επιπλέουν στην πισίνα. Η λευκή κάντιλακ αγοράστηκε από Θεσσαλονικιό μακαρίτη πλέον γλεντζέ, βάφτηκε ροζ και οι σκηνές που έβαζε τη γκόμενα του με καυτό μίνι και μακρύ ξανθό μαλλί να χορεύει στα τραπέζια και να αλαλάζει καίγοντας τα τραπεζομάντηλα πέρασαν και αυτές σαν όνειρο.

Οι κροίσοι όπως ο Μεταξάς – που φιλοξενούσε σπίτι του, ή μάλλον στην περιοχή του στον Αη Γιάννη την Φάρα Φοσετ, τον Ράιαν Ο Νιλ και την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ- και ο Καρέλας έχουν δώσει σκυτάλη στα πλουσιόπαιδα και στους ανατολίτες με τα πούρα . Η Ελλάδα υποφέρει και η Μύκονος παρτάρει γιατί είναι μία κατηγορία από μόνη της. Επαναλαμβάνω είναι αυτή η δαιμονισμένη ενέργεια. Γι΄αυτό την επέλεξαν οι αρχαίοι Έλληνες και δημιούργησαν ένα επίγειο παράδεισο που αφέθηκε στους νεοέλληνες. Αλλιώς με αυτό τον αέρα δεν κάθεσαι λεπτό.. Πόσες φορές δεν είδαμε γλεντζέδες να πέφτουν στα βράχια της Βενετίας μετά από τα απόλυτα hangover στο Caprice και το Sea Satin. Δίπλα άραγε υπάρχει ακόμα το Κάστρο όπου μπορείς να πιεις irish coffee απολαμβάνοντας κλασική μουσική; Ή το θυμάμαι σαν όνειρο; Όλα τα μαγαζιά οριοθετούνται από τους trendy και όταν έρθει η επέλαση της μάζας οι trend setters μετατοπίζονται αλλού. Αναβίωσε το Remezzo και το γειτονικό Remezzaki. Πόσα χρόνια πέρασαν να ορθοπατήσει αυτή η κλαμπάρα του Ζουγανέλη – που και αυτή σύρθηκε στο βωμό των club brand names που φέρνουν μάζες αλλά όχι ποιότητα.

Όλα αλλάζουν και τίποτα δεν αλλάζει. Ναι, ο επιτάφιος το Πάσχα, πλέον περνάει μπροστά από το μαγαζί της Louis Vuitton. Τη νυχτερινή διαδρομή σου στο νησί θα τη βρεις. Ένα κύκλο θα κάνεις και δύο και τρεις μέχρι να επιλέξεις αυτό που θα σου αρέσει φέτος. Άκουσε με και κατέληξε για χορό στο Jackie O στο λιμάνι. Πήγαινε να φας στον Μίμη στο Raya να χαζεύεις τη θέα . Εκεί θα ζήσεις τις αρχές του 2000 γιατί παίζει Βίσση-Ρέμο, τους δύο τραγουδιστές σιγουράκια μας ασταμάτητα. Ξιπάσου στο Nobu και στο Ling Ling , πιες ένα ποτό στη Μονή. Άφησε τα κοκαλάκια σου στο Guzel όπως τα εικοσάχρονα που ακούω να περιγράφουν ιστορίες βραδινής τρέλας το μεσημέρι όταν ξυπνάνε.

Παράλληλα είμαι πάντα έτοιμη να τα ξαναζήσω και εγώ. Θα βάλω ξυπνητήρι στην ανάγκη στις 5 το πρωί για να πάω να ακούσω ένα διάσημο dj. Φέτος έχουμε David Getta που «ανοίγει» ο δικός μας από εφοπλιστική οικογένεια dj Niκόλας Μαρτίνος. Όλοι θα περάσουν από τη Μύκονο. Η ακρίβεια έχει χτυπήσει κατακόκκινο αλλά πλέον γίνεται αγώνας για αυτό το value for money. Ακόμα και το σουπερμάρκετ έβαλε τα καλά του επιτέλους. Αλλά ποιος τα υπολογίζει αυτά στο νησί των θαυμάτων; Η οργή που έχω νιώσει πολλές φορές για το νησί που αγαπώ έχει αρχίσει να καταλαγιάζει. Ελπίζω στο ξεκαθάρισμα. Ελπίζω πως θα σταματήσουν να μας τα παίρνουν στεγνά χωρίς αντάλλαγμα. Ελπίζω πως η αστυνομία καλαισθησίας να νικήσει. Έχω κάνει τις επιλογές μου και ζω στη δική μου διάσταση. Έτσι κι αλλιώς η γκάμα των επιλογών είναι τεράστια. Η Μύκονος είναι μόδα και δεν θα περάσει. Αν δεις τον πλανήτη από το διάστημα η Μύκονος λάμπει σαν πυγολαμπίδα.