Νικόλας Καραγκιαούρης: Συνέντευξη με Έναν Ιεροεξεταστή !

Aν δεις τους  ”Δαίμονες”, δεν γίνεται να μην ξεχωρίσεις τον Νικόλα Καραγκιαούρη. Όχι μόνο λόγω ύψους, αλλά και για την σκηνική του παρουσία σαν ιεροεξεταστής και κυρίως για τη φωνή του.  Γεννημένος στην Πάτρα, ανήκει στον αστερισμό των Διδύμων και προέρχεται από  πολυμελή οικογένεια με τρία αδέρφια. Γοητεύτηκε από τον κόσμο της μουσικής και  δώδεκα χρονών ξεκίνησε μαθήματα βιολιού και πιάνου. Για να τον γνωρίσουμε καλύτερα του πήραμε CosmoΑποκλειστική Συνέντευξη:

-Νικόλα, οι περισσότεροι σε μάθαμε από τους Δαίμονες. Έχεις όμως εμπειρία στο τραγούδι από 19 χρονών. Πώς ξεκίνησες;

-Τραγούδι ξεκίνησα στα 19 μου χρόνια στο ωδείο Αθηνών υπο την διδασκαλία της κ.Hara Savino, ταυτόχρονα με την έναρξη των σπουδών μου στο ΤΕΙ Πειραιά στο τμήμα Δομικών.
Απο την αρχή των τραγουδιστικών μου σπουδών είχα αποφασίσει οτι θα αντιμετώπιζα επαγγελματικά το τραγούδι και όχι ερασιτεχνικά, και γι ‘αυτόν τον λόγο ακόμα και τώρα ψαχνω, ερευνώ και μελετώ σε διάφορα σεμινάρια τραγουδιού ώστε να βελτιώνω την τέχνη μου. Μεσολάβησε η στρατιωτική μου θητεία, και με το τέλος των σπουδών μου στο ωδείο Αθηνών, είχα ξεκινήσει να πηγαίνω σε ακροάσεις και διαγωνισμούς τραγουδιού,  όπου συναντούσα επιτυχίες και ξεκινούσαν οι πρώτες μου δουλειές.
Έχω τραγουδήσει σε συναυλίες και όπερες στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στην όπερα Θεσσαλονίκης, σε αίθουσες συναυλιών σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, με διαφόρους φορείς κρατικούς και μή.

-Πώς μπήκαν στη ζωή σου οι Δαίμονες και ο ρόλος του Ιεροεξεταστή;

Το καλοκαίρι του 2012, άκουσα ότι θα ανέβουν οι Δαίμονες. Επικοινώνησα με την εταιρία παραγωγής και δήλωσα συμμετοχή στην ακρόαση.  Ετοίμασα μια άρια απο όπερα (δηλαδή τραγουδιστό μονόλογο) στη Γαλλική γλώσσα και μαζί με την πιανίστα μου εμφανίστηκα στην ακρόαση. Θέλησαν  να με ξανακούσουν σε δεύτερη ακρόαση και κατόπιν αυτής, μου εμπιστεύτηκαν το ρόλο του Ιεροεξεταστη, έναν πνευματικό ταγό της εποχής, εκπρόσωπο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, ταγμένο στο κυνήγι των αιρέσεων και των μαγισσών. Σκοτεινή, φανατισμένη και επικίνδυνη φιγούρα που νομίζει οτι είναι το χέρι του Θεού επι της γής.
Στο δεύτερο μέρος του έργου,  βγαίνω σαν αστυνομικός επιθεωρητής. Κάποιοι ρόλοι μετέχουν σε μια μορφή μετεμψύχωσης, και ο Ιεροεξεταστής λοιπόν, στον μεσαίωνα επέβαλλε τον πνευματικό νόμο, στη σύγχρονη εποχή επιβάλλει το νόμο του κράτους.

-Τί σου αρέσει ειδικά σε αυτήν την παράσταση;

Ότι έχουν συγχωνευτεί τόσες τέχνες και τεχνικές μαζί, για να βγάλουν αυτό το αποτέλεσμα. Τεχνικές τραγουδιού όπερας, μιούζικάλ ή ακόμα πιο ελαφρές. Χορός κλασσικός αλλά και μοντέρνος. Ισχυρές υποκριτικές δυνατότητες. Ειδικά εφέ, προβολές βίντεο, ζωντανή μουσική από την ορχήστρα μας, εικαστικά και ενδυματολογικά αριστουργήματα, θεαματικά φώτα. όλα αυτά μαζί υπό την σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα συνθέτουν τους “Δαίμονες 2013”

-Πώς ήταν η συνεργασία με το Νίκο Καρβέλα;

Η παρουσιά του Νίκου Καρβέλα στην προετομασία ήταν ένα σημαντικό βοήθημα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα είχα απέναντί μου το, δημιουργό ενός έργου που τραγουδάω, αφού τα περισσότερα έργα όπερας έχουν κάποια ηλικία. Οι απόψεις και οι κατευθυντήριες γραμμές για το στήσιμο τών ¨Δαιμόνων” όχι μόνο μουσικά αλλά και σκηνικά, ήταν καταλυτικές και είχαμε πολύ βοήθεια όλοι.

-Ποιά ήταν η σχέση σου με την Άννα Βίσση πριν τη συνεργασία σας και ποιά είναι τώρα;

Μέχρι τώρα δεν είχα ασχοληθεί μαζί της σοβαρά, ούτε είχα πάει ποτέ στα μαγαζιά να την ακούσω και να διασκεδάσω. Άκουγα σε παρέες κάποια τραγούδια της, αναγνωρίζοντας τις φωνητικές της δυνατότητες. Τώρα απλά σιγουρεύτηκα οτι δεν είναι τυχαία εκεί που είναι. Η συνεργασία μας είναι άριστη. Μιλάμε για μια επαγγελματία, που τα χιλιόμετρα που έχει κάνει πάνω στη σκηνή, της έχουν διδάξει πολλά, και  με το παράδειγμά της, τα διδάσκει και σε μάς. Καθημερινά, έχω να εισπράξω κάτι απο αυτή την τεράστια καλλιτέχνιδα.

-Πιστεύεις ότι το ελληνικό κοινό έχει παιδεία στο μιούζικαλ και στην όπερα;

Το μιούζικαλ,  όπως και η όπερα, είναι μουσικό θέατρο, και δυστυχώς το Ελληνικό κοινό, δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να εντρυφήσει σε αυτό, για πολλούς λόγους. Όσοι όμως το γνωρίζουν, το δέχονται, γιατί έχει πολλά να πεί  στο σημερινό άνθρωπο. Είναι ένα λαικό είδος και το καταλαβαίνει κάποιος μόνο αν παρακολουθήσει μία μουσική παράσταση. Η δυσκολία είναι στην γλώσσα, και επειδή ο λόγος είναι πολύ σημαντικός στο θέατρο, γίνεται απωθητικό για κάποιον που δεν μιλάει την γλώσσα να παρακολουθήσει μια παράσταση όπεράς.

-Ποιά είναι η σχέση των σημερινών ελλήνων με την μουσική;

Ειδικά οι Έλληνες, έχουν την μουσική γύρω τους, η φύση, η θάλασσα, ο αέρας και ο ουρανός είναι μια αδιάκοπη μουσική που μας περιτρυγυρίζει. Αυτούς τους ήχους της φύσης, οι αρχαίοι Έλληνες θέλησαν να μιμηθούν με τους αυλούς, τα κρουστα και τις φόρμιγκες. Οι μουσικοί “δρόμοι” πήραν τον δικό τους δρόμο και μέσα από το βυζάντιο και την γέννηση της δυτικής μουσικής γινόμαστε μάρτυρες της εξέλιξης της. Μέχρι που φτάνουμε να απολαμβάνουμε έργα σύγχρονα όπως οι “Δαίμονες”.

-Πώς βλέπεις την ελληνική θεατρική σκηνή;

Η Ελλάδα, ενώ δεν έχει παράδοση στο μουσικό θέατρο (την όπερα δηλαδή), έχει μεγάλη παράδοση στο θέατρο πρόζας. Υπάρχουν πολλά ταλαντουχα μυαλά ηθοποιών, σκηνοθετών και διαφόρων άλλων συντελεστών που καθιστούν την Ελλάδα θεατρική χώρα. Είμαστε τυχεροί σε αυτό το θέμα και παρόλο που μπορεί να μην εργάζονται όλοι οι απόφοιτοι δραματικών σχολών στο θέατρο, είναι σημαντικό που πολλοί από αυτούς, αποτελούν κύτταρα της κοινωνίας με την ιδιαίτερη θεατρική μόρφωση που έχουν πάρει.

-Ποιός είναι ο ρόλος των ονείρων σου;

Υπάρχουν πολλοί ρόλοι που θα ήθελα να ερμηνεύσω. Με εξιτάρουν οι “κακοί” και “μοχθηροί” ρόλοι, όπως ο Ιάγος από τον Οθέλλο του  Βέρντι ή ο Σκάρπια από την Τόσκα του  Πουτσίνι. Ίσως γιατί φτάνουν στα άκρα, κάτι το οποίο αποφεύγω στη καθημερινή μου ζωή. Άλλα και κωμικοί ρόλοι μου ταιριάζουν, όπως ο Ντοτόρε Μπάρτολο απο τον Κουρέα της Σεβίλλης του  Ροσσίνι, καθώς βγάζω ένα υπόγειο χιούμορ…

-Περιέγραψέ μου την καθημερινότητά σου.

Ξυπνάω νωρίς, γυμνάζομαι, τρώω, κάνω μπάνιο και μετά κάνω διάφορες δουλειές γραφείου, τράπεζες ή καθαρίζω το σπίτι, πλυντήρια κλπ. Το μεσημέρι μελετώ στο πιάνο ή συναντώ φίλους, και το απόγευμα πρίν τις παραστάσεις,  θα φάω, θα κάνω κάποια πρόβα ή θα μελετήσω. Στη διάρκεια της ημέρας θα μιλήσω με τους γονείς μου απαραίτητα και τα αδέρφια μου.

-Όταν ήσουν παιδάκι πώς και δεν σε προώθησαν στο μπάσκετ;

Υπήρχαν στιγμές που προπονητές από τον Απόλλωνα Πατρών, ήρθαν στο σπίτι να με ζητήσουν για την ομάδα μπάσκετ. Για κάνα τρίμηνο πήγαινα και με προπονούσαν προσωπικά, με ετοιμάζαν σαν ταλέντο…αλλά κακά τα ψέμματα δεν είχα καθόλου ταλέντο στο μπάσκετ και βαριόμουν. Έτσι το έκοψα μια και καλή, παρά τις αντιδράσεις όλης της οικογένειας!

-Το ύψος σου,  εμποδίζει στη σκηνή, σε κατευθύνει σε στερεότυπους ρόλους ή το ξεπερνάς;

Κάποτε ταξίδεψα στη Γερμανία για μία ακρόαση σε μία όπερα, σαν το εθνικό θέατρο σε μέγεθος, και μου είπαν ότι είμαι πολύ ογκώδης για τη σκηνούλα τους, η οποία ήταν αρκετά μεγάλη! Άλλη φορά σε μία μικρή σκηνή της Ιταλίας, έριξα λόγω έλλειψης χώρου, μια καρέκλα στην ορχήστρα και έσπασα ένα τσέλο. Πιστευω ότι λανσάρω το ύψος μου για συγκεκριμένους ρόλους, όπως του Ιεροεξεταστή.
Άλλωστε οι ρόλοι που αναλαμβάνει ένας βαρύτονος σαν και μένα, έχουν γραφτεί για χαρακτήρες ηγετικούς, κάποιος βασιλιάς, συνήθως πατέρας, κόμης κλπ. μοναχικοί χαρακτήρες που αποδίδονται καλύτερα αν ερμηνεύονται “αφ’ υψηλού”.

-Το επίθετό σου είναι με ένα οριεντάλ τρόπο τρομερά ελληνικό. Έχει κάποια ιστορία;

Το επίθετο μου “Καραγκιαούρης” έχει μια μικρή ηρωική ιστορία. Προέρχεται απο τη Σάμο που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο παππούς μου. Το επίθετο της οικογένειας ήταν “Καρδίμης”.  Κάποια στιγμή οι Τούρκοι είχαν πιάσει αιχμάλωτο έναν Καρδίμη, αλλά αυτός τους ξέφυγε και έψαχναν να τον βρούν. Ρωτούσαν λοιπόν γι’ αυτόν τον Καρ…γκιαούρη και έτσι έμεινε το ηρωικό παρατσούκλι Μαύρος (κακός) – Έλληνας (άπιστος).

-Πώς βλέπεις την κατάσταση στην Ελλάδα;

Αγαπώ την Ελλάδα, όπως όλοι μας, εύχομαι όμως να την αγαπούν και όσοι έχουν την εξουσία στα χέρια τους.

-Ποιούς θαυμάζεις στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα θαυμάζω όσους πάνε κόντρα στο ρεύμα. Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε απο τον σύχρονο τρόπο ζωής και ότι μας πλασάρεται, με αποτέλεσμα να χάσουμε την ταυτότητά μας, την όμορφιά του τόπου μας και να μην εκτιμούμε τις δυνατοτητες μας.

-Ποια είναι τα πρότυπά σου στο εξωτερικό; Όταν ήσουν παιδάκι είχες “είδωλα”;
Τα πρότυπα που έχω στο εξωτερικό, επικεντρώνονται σε συμπεριφορές. Στην εργατικότητα και στην αξιοκρατία. Γι’ αυτό και θαυμάζω πολύ κάποιους Έλληνες που προόδευσαν στο εξωτερικό και ειδικά τραγουδιστές της όπερας. Σαν μικρό παιδί θαύμαζα συνθέτες, όπως ο Γιόχαν Στράους υιός, και ο Τσαϊκόφσκυ.

-Με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς;
Χαίρομαι να συνεργάζομαι με ταλαντούχους και εργατικούς ανθρώπους ,όπως οι συμπρωταγωνιστές μου. Με ανθρώπους που δεν κοιτούν το ρολόι ή την τσέπη. Με τέτοιους επαγγελματίες παράγεται υψηλότατη τέχνη.

–Στο ι efimerida, ο Τάσος Θεοδωρόπουλος έχει γράψει μία εκπληκτική κριτική για τους Δαίμονες. Στο τέλος σου κάνει πρόταση γάμου. Τι του απαντάς;
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια κ. Θεοδωρόπουλε.

-Είσαι μόνος ή σε σχέση;

Δεν αφορά κανέναν αν έχω σχέση ή όχι. Η οικογένεια κι ο γάμος πάντως, είναι στα σχέδιά μου.

-Πού μένεις και ποια είναι τα αγαπημένα σου στέκια στην Αθήνα;

Μένω στο Παλαιό Φάληρο. Η μαρίνα Φλοίσβου που είναι απέναντι απο το σπίτι μου είναι καθημερινότητά μου, αλλά και στο κέντρο και ειδικά γύρω απο την ακρόπολη με ευχαριστεί να περπάτω.

-Αγαπημένο μέρος διακοπών;

Διακοπές έχω πολύ καιρό να πάω, αφού η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που ταξιδεύω συνεχώς… Όταν θέλω να κάνω διακοπές, προτιμώ να κάθομαι στο σπίτι μου.

-Τηλεόραση βλέπεις;

Τηλεόραση δεν βλέπω ποτέ, έχω τη συσκευή για να βλέπω ταινίες.

-Τι σ’ ενοχλεί και τί σε ευχαριστεί γενικά;

Με ενοχλεί η αδιακρισία και η έλλειψη σεβασμού και ευγένειας.
Με ευχαριστεί η διακριτικότητα, η ευγένεια και η ειλικρίνεια.

-Είσαι αισιόδοξος;

Είμαι απο την φύση μου αισιόδοξος, και όπως είχε πει και ο Ουίστον Τσώρτσιλ: “Οτιδήποτε άλλο από την αισιοδοξία, δεν θα με ωφελήσει”.

-Θα ήθελες να παίξετε τους Δαίμονες και του χρόνου ή θα προτιμούσες ένα άλλο έργο;

Κάτσε να ζούμε του χρόνου και βλέπουμε, άλλωστε τις αποφάσεις δεν τις παίρνω εγώ. Ένας απλός εργατικός ηθοποιός του μελοδράματος είμαι.