“Κορίτσι που δεν ξέρω πώς σε λένε, δεν είμαι μουγγός. Αν δεν σου μίλησα ως τώρα, είναι γιατί μόλις σε βλέπω, μου κόβονται τα γόνατα. Ελπίζω αυτά τα λουλούδια να καταφέρουν να σου πουν τι αισθάνομαι για σένα“. Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που είπε… ή πιο σωστά, που έγραψε ο Νίκος Ξανθόπουλος σε μια κάρτα η οποία συνόδευε μια γλάστρα, για την Εριφύλη, την κοπέλα που είχε ερωτευτεί και αργότερα θα γινόταν η σύζυγός του.
Η Έρη (Εριφύλη) Μαντζουράνη γεννήθηκε στο Πλιγόνι της Μυτιλήνης, ένα αγροτικό μικρό χωριό πνιγμένο στις ελιές. Οι γονείς της ήταν αγρότες. Το 1968 η Έρη άφησε το χωριό της για την Αθήνα όπου έπιασε δουλειά σε ένα μαγαζί στην Γ’ Σεπτεμβρίου, με γεωργικά μηχανήματα. Ένα μεσημέρι, την ώρα που έβγαινε από το σπίτι της να πάει στο μαγαζί, βρήκε μια γλάστρα, μια αζαλέα. Την είχε αφήσει ο Νίκος Ξανθόπουλος, ο δημοφιλέστατος ηθοποιός του κινηματογράφου, το αγαπημένο “παιδί του λαού”.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος που έμενε κοντά στην πλατεία Βικτωρίας, την είχε προσέξει από την πρώτη στιγμή. Άλλωστε η Έρη δεν ήταν μια κοπέλα που περνούσε απαρατήρητη. Ένα όμορφο ψιλόλιγνο κορίτσι με μίνι που ήταν της μόδας, σοβαρό, που κάθε μεσημέρι έτρωγε σε συγκεκριμένο εστιατόριο. Έτσι ο Νίκος έβγαλε το συμπέρασμα ότι ήταν εργένισσα, αφού έτρωγε μόνη της. Την παρακολουθούσε πώς έτρωγε και του είχε κάνει εντύπωση πώς περιποιόταν το πιάτο της. Δοκίμαζε αλατάκι, λεμονάκι, το ετοίμαζε με κάθε λεπτομέρεια. Αυτά τα πράγματα τον έκαναν να σκεφτεί ότι αφού περιποιείται έτσι τον εαυτό της, θα νοιάζεται και θα φροντίζει τους ανθρώπους που αγαπά.
Προσπαθούσε να βρει μια ευκαιρία να της μιλήσει, όμως πάθαινε τρακ. Στο μαγαζί επίσης δεν μπορούσε να μπει, τι να αγόραζε από ένα μαγαζί με δομικά μηχανήματα, κομπρεσέρ και μπουλντόζες; Την Πρωτομαγιά πήρε ένα μπουκέτο λουλούδια από έναν πλανόδιο να της το δώσει αλλά την έχασε. Πήρε την απόφαση να της αφήσει τη γλάστρα. “Έλα ρε παιδάκι μου, δώσε μας λίγο κουράγιο” της είπε όταν διάβασε την κάρτα. Εκείνη γέλασε. “Εντάξει” του είπε “αλλά πρέπει να ανοίξω το μαγαζί”. “Θα σε πάω εγώ” της είπε ο Νίκος και από τότε δεν χώρισαν ούτε μια μέρα…
Την ημέρα του γάμου τους, θα γινόταν πανδαιμόνιο από τον κόσμο. Μπήκε η προαναγγελία του γάμου σε μια κυκλοφορία χωρίς μεγάλη κυκλοφορία και άρχισαν οι ετοιμασίες για το γάμο που θα γινόταν στη Μητρόπολη. Αυτό τουλάχιστον ήξερε η Εριφύλη, η οποία είχε ειδοποιήσει μόνο τις φίλες της. Ο Νίκος όμως είχε κανονίσει να γίνει ο γάμος στην Πλάκα, στην Αγία Αικατερίνη. Έβαλε την Εριφύλη στο αυτοκίνητο και πήγαν στην Πλάκα. Ούτε φίλες, ούτε θαυμαστές. Την ίδια ώρα, στο χωριό της Έρης χτύπησαν της καμπάνες. “Κάναμε γαμπρό τον Ξανθόπουλο” έλεγαν!
Για τον Νίκο Ξανθόπουλο ήταν ο δεύτερος γάμος. Ο πρώτος ήταν με τη συμφοιτήτριά του στη Δραματική Σχολή Ελένη Καρπέτα, με την οποία απέκτησαν ένα γιο, τον Πάνο. Αργότερα υπήρξε κι ένας αρραβώνας. Ο μεγάλος έρωτας όμως ήταν με την Εριφύλη. Έμειναν ευτυχισμένοι μαζί πάνω από 50 χρόνια…
Όταν γέννησε το πρώτο τους παιδί, ήταν εξώφυλλο σε όλα τα περιοδικά της εποχής
Σχόλια για αυτό το άρθρο