Ο Πέτρος Λαγούτης ξεχωρίζει για την αξιοπρέπεια, το ήθος, τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα με τα οποία αντιμετωπίζει το θέατρο, αλλά και την προσωπική και κοινωνική του ζωή. Έχει ταλέντο και το αποδεικνύει στις παραστάσεις, όπου συμμετέχει, οι οποίες συνήθως, συνεχίζονται για περισσότερες από μία σεζόν. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνονται οι παραστάσεις του ξεκαρδιστικού Τοc Toc σε σκηνοθεσία Κώστα Σπυρόπουλου στο θέατρο Ήβη όπου υποδύεται τον Μπάμπη Γραμμένο και ετοιμάζεται για την καλοκαιρινή περιοδεία της θρυλικής ηρωίδας του Δημήτρη Ψαθά Μαντάμ Σουσού με σκηνοθέτη τον Γιάννη Κακλέα. Υπήρξε πολύ τυχερός στις συνεργασίες του στον καλλιτεχνικό χώρο από τα πρώτα του βήματα, αλλά και τώρα… στα πρώτα του πάλι βήματα, μετά τα σαράντα! Ο ίδιος εξηγεί τι σημαίνει αυτό μαζί με πολλά άλλα για τη ζώη και την καριέρα του, στο ενδιαφέρον Α ως Ω που ακολουθεί. Απολαύστε τον!
Αγάπη: Πληρότητα που συνήθως νιωθω μέσα από τις δοκιμασίες μιας μεγάλης διαδρομής. Δυστυχώς ή ευτυχώς για να τη νιώσουμε νομίζω ότι πρώτα περνάμε και ξαναπερνάμε μέσα από τις πύλες του πόνου και της απώλειας… ακολουθεί η ηρεμία και αν είμαστε τυχεροί ακολουθεί η αγάπη. Μοναδική εξαίρεση η αγάπη προς τα παιδιά μου η οποία είναι ανευ όρων.
Βία: Το μοναδικό είδος βίας που εχω αποδεχτεί είναι σε περιπτωσεις ατομικές ή συλλογικές που το δίκιο που πνίγεται είναι πιο σημαντικό από τη βία που απαιτείται για να οξυγωνωθεί το δίκιο. Όλες οι άλλες μορφές της μου είναι απεχθείς
Γραμμένος Μπάμπης: Τον ερευνώ, τον αναλύω, τον νιώθω, τον συμπονώ και σιγά σιγά τον αγαπάω. Χαίρομαι που με αφορμή το TOC TOC τον υποδύομαι.
Δίκιο έχω: Να σκέφτομαι πόσο δυσκολο είναι να αποδεχθείς το άπειρο του άδικου
Έλπίδα: Αν δεν είναι μοιρολατρική και είναι ζωντανή, πράγματι πεθαίνει τελευταιά και δίνει ώθηση για προσπάθεια
Ζωή: Απρόβλεπτη – δύσκολη αλλά και υπέροχη αρκεί να θυμόμαστε πώς θέλουμε να την περνάμε
Ηθοποιός: « Γίνεσαι μετά τα σαράντα σου..» μου ειχε πει κάποτε ο Βασίλης Παπαβασιλείου. Είμαι λοιπόν στα πρώτα μου βήματα και είναι υπέροχο πια.. Πριν ήταν η προετοιμασία.
Θέατρο Κουν: Η σχολή μου, κάποιοι άνθρωποι εκεί μ’ έμαθαν καλά μερικά πράγματα. Δύο απ’ αυτά είναι ότι α) για κανέναν λόγο δεν δικαιούσαι ποτέ να την «ψωνίσεις και β) ότι μέσα σε μια παράσταση πρέπει πάντα να τρέχει «αίμα», να είναι δηλαδή ζωντανή, σημερινή και «γεμάτη» για να αφορά αυτους που θα τη δουν, να τους μετακινήσει εστω και λίγο από τη θέση τους.
Ιστορία (της ζωής σου): Ιστορία μου, αμαρτία μου, λάθος μου μεγάλο
Κίνδυνος: Κίνδυνος, πρόβλημα και όλα τα λοιπά δύσκολα είναι η αφορμή για εγρηγορση και πρόοδο. Τα βολεμένα και τα στάσιμα μουχλιάζουν και βρομάνε.
Λαγούτης Πέτρος: Τα παιδία παίζει..
Motto: Κάθε πτώση είναι ευκαιρία για να ξανασηκωθούμε
Νεύρα: Τα τέντωσα πολύ μικρός, τωρα τα ξεκουράζω.
Ξεκαρδίζομαι: Σπάνια πια, πρέπει να είναι πολύ απρόβλεπτο κάτι για να μου το προκαλέσει
Οικογένεια: Δεν ξέρω πώς να το πω… μάλλον τα πάντα αρχισαν εκεί και όλα τα υπόλοιπα απλά το επιβεβαιώνουν.
Ποδόσφαιρο: Μεγάλη και παντοτινή αγάπη… και μόνιμος σύνδεσμος με την παιδική μου ηλικία
Σπυρόπουλος Κώστας: Omerta!
Τοκ τοκ: Η αρχή της επιστροφής μου
Υπάρχω για να…: Προχωράω.. να γνωρίζω, να αγαπάω, να πέφτω και να ξανασηκώνομαι.
Φήμη: Πρέπει να την περιποιούμαστε όπως και την τιμή μας
Χρόνος: Να τον προλάβουμε δεν γίνεται, ούτε να τον σταματήσουμε, οπότε προσπαθώ να τον χαίρομαι.
Ψυχαγωγία: Πολύτιμο αγαθό
Ωραίο φινάλε: Ένα αληθινό χαμόγελο ενός ανθρώπου που αγαπάει
Σχόλια για αυτό το άρθρο