Από τότε που αποφάσισε να κάνει δικές του παραγωγές και να επιλέγει ο ίδιος το δραματολόγιο της εκάστοτε θεατρικής σεζόν , ανέβασε παραστάσεις που σημείωσαν τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία, παίχτηκαν για περισσότερες από μία σεζόν, δημιούργησαν τη μαγεία και την μέθεξη του θεάτρου, ξεχώρισαν για τις συγκλονιστικές ερμηνείες ορισμένων ηθοποιών, απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές από ειδήμονες και κοινό, αποδεικνύοντας περίτρανα τί σημαίνει καλό θέατρο! Εφέτος, ο χαρισματικός και φωτεινός ηθοποιός Τάσος Ιορδανίδης άφησε το ρεπερτόριο – ελπίζω όχι για πολύ – και επέλεξε να ανεβάσει ένα συνταρακτικό σύγχρονο έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Terrence McNally και καλά έκανε! Γιατί, το έργο αν και γράφτηκε πριν από 28 χρόνια περίπου, είναι τόσο σημερινό και ‘’φρέσκο’’, επειδή ο McNally καταπιάνεται με το αιώνιο και άλυτο θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων, κάτι που θα απασχολεί το ανθρώπινο είδος στο διηνεκές. Το ‘’Φράνκι και Τζόνι’’ είναι μία από τις παραστάσεις hit της φετινής σεζόν και αυτό γιατί ευτύχησε σε δύο από τις βασικές επιλογές του! Ο σκηνοθέτης και η συμπρωταγωνίστριά του ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να σκεφτεί γι’αυτή τη συνεργασία! Ο άξιος – για εμένα – Γιώργος Σκεύας – αν και δεν έχει σκηνοθετήσει πολλά έργα – όσα σκηνοθέτησε όμως ήταν ‘’διαμάντια’’ – έχει την ικανότητα χωρίς μοντερνιές και άσχετους πειραματισμούς να στήνει τα έργα του – όπως κι αυτό άλλωστε – με απόλυτη μαεστρία αναδεικνύοντας καθαρά και στο ακέραιο τους χαρακτήρες των ηρώων και των ηρωίδων. Μπράβο του! Με την αισθαντική Ιωάννα Παππά – σπουδαία ηθοποιός της γενιάς της – έχουν απόλυτη χημεία και ταιριάζουν πολύ ως θεατρικό ζευγάρι! Τους θαυμάσαμε, άλλωστε, και ως Άμλετ και Οφηλία. Τις εξομολογήσεις και τα ξεσπάσματα του ζευγαριού ο Γιώργος Σκεύας τα τοποθέτησε στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού, γιατί αυτός ο χώρος είναι ιδανικός στο να βγάζεις τα εσώψυχά σου. Ο Τάσος Ιορδανίδης – από τους ελάχιστους ηθοποιούς της γενιάς του που είναι ανεπιτήδευτοι και αστυλιζάριστοι -ενσάρκωσε τον Τζόνι, τον πολυσύνθετο αυτό ρόλο, με απόλυτη πειστικότητα, ισχυρή αλήθεια, με ψυχή και δοτικότητα. Ο Τζόνι μετά από όλα όσα πέρασε στη ζωή του θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να φτιάξει τη ζωή του, να κάνει οικογένεια αλλά βρίσκει απέναντί του έναν ισχυρό αντίπαλο, έναν ‘’τοίχο’’, που θα πρέπει να παλέψει για να τον γκρεμίσει. Γι’ αυτό και ήταν λιτός, άμεσος, φυσικός, ανεπιτήδευτος και αστιλιζάριστος, αλλά και έντονος στις κορυφώσεις του ρόλου του. Το παίξιμό του προσέγγιζε τον αγγλικό τρόπο υπόδυσης, που θαυμάζω τόσο πολύ! Ο ξεχωριστός Τάσος Ιορδανίδης προσθέτει ακόμη μία επιτυχία στο παλμερά του που σε λίγα χρόνια θα ξεχωρίζει για τα συγκλονιστικά ρεσιτάλ ερμηνείας του. Ο Τζόνι – Τάσος Ιορδανίδης (τον αντίστοιχο ρόλο στον κινηματογράφο τον έπαιξε ο Al Paccino) από το Α έως το Ω!
Ανθρώπινες σχέσεις: Μας απασχολούσαν, μας απασχολούν και θα μας απασχολούν… Αυτό το θέμα διαπραγματεύεται το έργο μας.
Βία: Την απεχθάνομαι, είτε πρόκειται για σωματική, συναισθηματική ή λεκτική. Νομίζω, ότι κάθε υγιής άνθρωπος πρέπει να την απεχθάνεται.
Γιώργος Σκεύας: Ένας από τους σκηνοθέτες της πιο νέας γενιάς, ο οποίος άρχισε ήδη να δίνει τα διαπιστευτήριά του.
Δημιουργία: Μας κρατά πάντα ζωντανούς! Είναι κάτι που όλοι το έχουμε ανάγκη στην καθημερινότητά μας είτε ασχολούμαστε με το καλλιτεχνικό τοπίο είτε όχι.
Επιλογές: Αναγκαστικές πολλές φορές. Σίγουρα μέρος της ζωής μας. Και από τις λανθασμένες ακόμη βγαίνουμε κερδισμένοι.
Ζωή: Με τα πάνω της και τα κάτω της, αλλά στο τέλος της ημέρας πάντα όλοι θέλουμε να την περνάμε με τα αγαπημένα πρόσωπα κοντά μας…
Ηθοποιός: Ο άλλος μου εαυτός!…
Θέατρο: Το άλλο μου σπίτι!…
Ιδανικά: Απαραίτητα και σε πολύ περίοπτη θέση στην ιεραρχία των αξιών μου!
Κρεσέντο: Al Paccino στο ‘’Δικηγόρο του διαβόλου’’
Λάθη: Πολλά, αμέτρητα και κομμάτι των σχεδίων μας.
Μανιέρα: Άλλες φορές γοητευτική, άλλες φορές κουραστική. Δίκοπο μαχαίρι…
Ντουέτο θεατρικό: Γιώργος Μιχαλόπουλος, Θάλεια Ματίκα, Ιωάννα Παππά, Κατερίνα Λέχου.
Ξένοι σύγχρονοι συγγραφείς: Terrence McNally, David Eldridge, Conor McPherson.
Οικογένεια: Ιερή και απροσπέλαστη!
Παραγωγές: Επικίνδυνες, ψυχοφθόρες αλλά και αναζωογονητικές!…
Ρόλοι: Οχήματα για να πούμε προσωπικά μας πράγματα…
Σκηνοθετικοί πειραματισμοί: Άλλες φορές για γέλια, άλλες φορές για κλάματα και άλλες φορές ιδιοφυείς…
Terrence McNally: Ιδιαίτερος και διαχρονικός.
Υπόδυση: Τρόπος μιας παράλληλης ζωής…
Φράνκι και Τζόνι: Ιωάννα Παππά – Τάσος Ιορδανίδης!
Χριστός: Ελπίζω ότι υπάρχει…
Ψυχολογία: Μακάρι να ήταν πάντα καλή…
Ωραίο φινάλε: Αυτό που θέτει προβληματισμούς και προκαλεί συναισθήματα ψυχής.
Σχόλια για αυτό το άρθρο