O Δημήτρης Τσίκλης από το Α ως το Ω: “Ωραία ζωή με αγάπη, μακριά από φόβους και κολλήματα”

ΣχετικάΆρθρα

Δεν τον έχω δει ακόμη στο θέατρο για να έχω ολοκληρωμένη εικόνα, ο τρόπος που υποδύεται τον τηλεοπτικό του ρόλο, όμως, έχει θεατρικότητα… Πριν προλάβει καλά καλά να τελειώσει τη Σχολή, σε χρόνο dt έπαιξε σε αρκετά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, και μάλιστα στα περισσότερα πρωταγωνιστικούς ρόλους! Όταν τον πρωτοείδα, παρόλα αυτά, στην τηλεοπτική του δουλειά στο hit σίριαλ του Αντ1 ” Άγριες Μέλισσες ”( σ.σ Μπράβο στην ” θαυματουργή” casting director Μιράντα Ρωσταντή και τον άξιο σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο για την ευθύβολη επιλογή τους τόσο στον ίδιο όσο και στο υπόλοιπο cast) να υποδύεται τον Λευτέρη Μεγαρίτη, είπα: ”Να το, το ταλέντο, φαίνεται και ξεχωρίζει ολοκάθαρα, κλέβει τις εντυπώσεις από την πρώτη κιόλας στιγμή” Και δεν είναι μόνο αυτό, έχει και λάμψη, γιατί πολλοί ηθοποιοί της γενιάς του έχουν ταλέντο, αλλά τους λείπει η λάμψη και αυτό το προσόν είναι πολύ σημαντικό για έναν ηθοποιό και δυστυχώς δεν είναι επίκτητο. Όσο και αν δουλέψεις δεν μπορείς να το αποκτήσεις, αλλά το φέρεις εσύ ο ίδιος, το κουβαλάς μέσα σου. Ένα αστέρι, λοιπόν, αυτόφωτο με δυνατή λάμψη γεννιέται στο καλλιτεχνικό στερέωμα! Ένας πρωταγωνιστής που σε λίγα χρόνια με την εξέλιξη και την πείρα που θα αποκτήσει θα μεγαλουργήσει!

Γιατί ο χαρισματικός Δημήτρης Τσίκλης διαθέτει όλα εκείνα τα προσόντα που θα τον οδηγήσουν στην κορυφή και φροντίζει να προσθέτει γνώσεις και να μαθαίνει πράγματα που αφορούν στην παιδεία ενός ηθοποιού. Κάνει διαρκώς σεμινάρια για να εξελίσσεται και έχει μουσικές γνώσεις. Εκείνο που παρατήρησα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι, ότι παρά την ξαφνική και άπλετη δημοσιότητα που απέκτησε σε σύντομο χρονικό διάστημα και με το όνομά του να φιγουράρει σε εξώφυλλα και συνεντεύξεις, δεν πήραν τα μυαλά του αέρα, δεν κάνει σταριλίκια. Αντίθετα, ξεχωρίζει για την ευγένεια, τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς του, το ήθος του και το χαμηλό προφίλ που κρατά. Μπράβο, Δημήτρη, έτσι να συνεχίσεις, μην αλλοτριωθείς από την επιτυχία… Με το ταλέντο σου και μόνο με αυτό, θα κάνεις θαύματα! Δεν χρειάζεται να καταστρέψεις τον εαυτό σου, την εικόνα σου και τον χαρακτήρα σου με άσκοπους και ανούσιους βεντετισμούς που δεν τους έχεις ανάγκη και δεν οδηγούν πουθενά. Το θέατρο, γενικά η Τέχνη, χρειάζεται όχι μόνον ηθοποιούς με ταλέντο, αλλά και με ψυχικά χαρίσματα, ταπεινοφροσύνη, σεμνότητα και αρχές. Οφείλω να ομολογήσω ότι όλες οι επιλογές του είναι ποιοτικές, ουσιαστικές και έχουν να κάνουν με την Τέχνη καθαρά και μόνο. Συνάδουν απόλυτα με τον χαρακτήρα , την ιδιοσυγκρασία , τη συμπεριφορά του και ακολουθούν και ταυτίζονται με τα επαγγελματικά του προσόντα! Χαίρομαι, ιδιαίτερα, που το θέατρο γίνεται πλουσιότερο με έναν νέο ηθοποιό, με όλη την έννοια του όρου και με τα γράμματα κεφαλαία που το μέλλον του και η προσφορά του σε αυτό προβλέπονται ευοίωνα και ελπιδοφόρα. Εκτός, από τη μεγάλη τηλεοπτική του επιτυχία, ο φωτεινός Δημήτρης Τσίκλης συμπρωταγωνιστεί στο ”Λευκό δωμάτιο” του έγκριτου και πολυβραβευμένου Αλέξη Σταμάτη, σε σκηνοθεσία του άξιου και άκρως δημιουργικού Μάνου Καρατζογιάννη, που παίζεται στο θέατρο Σταθμός. Δείτε αυτή την παράσταση! Ο πολλά και καλά υποσχόμενος, μπριλάντε ζεν πρεμιέ Δημήτρης Τσίκλης από το Α ως το Ω!.

Άγριες Μέλισσες: Πρωινό ξύπνημα, ξύρισμα, πολλά γέλια, αλλά κυρίως μια ιστορία που είναι επάνω από εμάς.

Βιώματα: Τα αποκτήματα μας…

Γενναιοδωρία: Πόσο θα ήθελα έναν κόσμο που να ξεχειλίζει!..

Δραματική σχολή: Μετατόπιση.

Εμμονές: Οι πλέον αγαπημένες μου φίλες…

Ζήλος: Αντίδοτο της νέκρωσης.

Ηθοποιός: Τι είναι;

Θέατρο: Ανάγκη!

Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Επιστροφή στη ζωή!

Καχυποψία: Κακός σύμβουλος. Εμποδίζει την αγνότητα των προθέσεων…

Λευτέρης Χαρίτος: Αποπνέει ασφάλεια!

Μάνος Καρατζογιάννης: Ασταμάτητος και ρομαντικός!

Νιάτα: Το φως, το καυτό, που κάνει το αδύνατο να μοιάζει δυνατό…

Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο: Και τα δύο. Αρκεί να έχουν κάτι να πουν!

‘Όνειρα (καλλιτεχνικά): Αχ…

Πρότυπα: Όλοι εκείνοι που καταφέρνουν να κρατάνε την ανθρωπιά τους σε έναν κόσμο ολοένα και πιο απάνθρωπο.

Ρόλοι: Δίαυλοι επικοινωνίας και εξερεύνησης.

Σταμάτης Αλέξης: Ένα πλάσμα που μπορεί να συλλάβει την έννοια ενός πράγματος που δεν έχει τέλος.

Το λευκό δωμάτιο: Παιχνίδι μνήμης που ουρλιάζει ελευθερία.

Υποκρισία (ελάττωμα): Ασυγχώρητη…

Φρόνηση: Ύψιστη αρετή!

Χάρισμα: Μάλλον μια ασαφής έννοια. Περισσότερο μια αφετηρία.

Ψυχολογικός καταναγκασμός: Η διατήρηση πάσης φύσεως τάξης.

Ωραία ζωή: Αυτή που κατακλύζεται από αγάπη! Μακριά από φόβους και κολλήματα…

Μετά τα «Μελίσσια», που ανέβηκαν με ιδιαίτερη επιτυχία στο Εθνικό Θέατρο, ο Αλέξης Σταμάτης γράφει το «Λευκό δωμάτιο». Πού πάνε οι θεατρικοί ήρωες όταν τελειώνει το έργο; Παραμένουν άραγε εγκλωβισμένοι σε αυτή τη συγκεκριμένη ζωή που τους δημιούργησε ο «νονός» – συγγραφέας τους; Μια αλληγορία εγκλεισμού με πρωταγωνίστριες την Μπλανς Ντιμπουά από το «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς και την Έντα Γκάμπλερ από το ομώνυμο έργο του Χένρικ Ίψεν αποκαλύπτει την κουζίνα της δημιουργίας του συγγραφέα και του ηθοποιού μέσα από το θέατρο, τους χαρακτήρες, την επινόηση και την πραγματικότητα. Εντέλει μέσα από την ίδια τη ζωή.