ΤΩΡΑ |
Με τόσες πολλές επαγγελματικές δραστηριότητες, ουσιαστικές, ποιοτικές, οι περισσότερες των οποίων μάλιστα περιστρέφονται γύρω από την Τέχνη λίγοι άνθρωποι είναι ευλογημένοι και είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις βρεις όλες μαζί συγκεντρωμένες σε μία προσωπικότητα… Κι όμως ο χαρισματικός, Γιώργος Κωνσταντινίδης, εκτός από πρόεδρος της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης είναι: Πιανίστας, Αρχιμουσικός, Δικηγόρος, Συλλέκτης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων Ωδείων Θεσσαλονίκης, Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, Αντιπρόεδρος της “Nouvelle Amicale – Association des Anciens élèves et Amis de l’Institut Français de Thessalonique”. Στη δουλειά του είναι αξιοθαύμαστος! Ξεχωρίζει για την κοινωνικότητα του, την εξωστρέφεια, την τελειομανία του, τη δυναμικότητα, τον προγραμματισμό του και την ικανότητα του να τα φέρει όλα εις πέρας και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία! Από τους πιο πολυπράγμονες και πολυδιάστατους gentleman της Θεσσαλονίκης με πλούσιο και ζηλευτό παλμαρέ!. Με ευγένεια, ενδελεχή και σπάνια καλλιέπεια απάντησε στις γνωστές 10 + 1 ερωτήσεις μου, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος. Θαυμάστε τον!
Ως πρόεδρος της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης μίλησέ μου για το θεάρεστο έργο σας. Μεταξύ άλλων, είσαι και καλλιτεχνική φυσιογνωμία και ασχολείσαι με το πιάνο, διευθύνεις ορχήστρα, είσαι συλλέκτης ιστορικών τεκμηρίων, αρθογράφος και διατέλεσες πρόεδρος του Κρατικού Ωδείου. Πώς προέκυψαν οι ιδιότητες αυτές;
Η Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης, έχει πλέον υπερβεί τα 150 χρόνια αδιάλειπτης εθνικής προσφοράς, κοινωνικής παρεμβατικής και εξαιρετικά σημαντικού φιλάνθρωπου έργου στην πόλη της Θεσσαλονίκης, στη χώρα και στις κοιτίδες του ελληνισμού εκτός των συνόρων της.
Κατά τη διάρκεια της λαμπρής της ιστορίας, συνέβαλε ουσιαστικά στη διατήρηση της συνοχής της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητος στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, στον Μακεδονικό Αγώνα, στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, στην ανακούφιση των πυροπαθών μετά την μεγάλες πυρκαγιές του 1890 και του 1917, στην εγκατάσταση του προσφυγικού στοιχείου στην πόλη μας και στην υποστήριξη των κατοίκων της πόλης στα επώδυνα χρόνια της γερμανικής κατοχής κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, με τη διοργάνωση συσσιτίων στα οποία σημειωτέον σιτιστήκαν φυσιογνωμίες της πόλης όπως ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος και ο λογοτέχνης Γιώργος Ιωάννου.
Σήμερα, η Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης, ενισχύει έμπρακτα το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, εκκλησιαστικές δομές στην πόλη μας, τον Δήμο Θεσσαλονίκης, την πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και φιλανθρωπικά σωματεία και ιδρύματα. Επιπλέον, υποστηρίζει διαρκώς απόρους συμπολίτες, σπουδαστές και φοιτητές, μέσω έκτακτων και τακτικών βοηθημάτων.
Χαρακτηριστικά, μπορούμε να αναφέρουμε τη συμβολή της στην αποκατάσταση των κτιριακών υποδομών του δημοτικού σχολείου των Αγίων Θεοδώρων, της γενέτειρας του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Ίμβρο, όπου με προσπάθειές της επαναλειτούργησε μετά από 49 χρόνια ελληνικό σχολείο στο νησί, τη συνδρομή της στην αρχειοθέτηση και ψηφιοποίηση του ιστορικού αρχείου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τη στήριξη της στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο – Λύκειο Κωνσταντινουπόλεως και στη Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή, τη δημιουργία βρεφοκομείου στη Μαδαγασκάρη, την δωρεά έκτασης 4.300 τ.μ. εκ της ιδιοκτησίας της στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης για την ανέγερση του Ι. Ν. του Αγίου Παύλου που δεσπόζει στην Άνω Πόλη και την προσφορά της δομής του Υπνωτηρίου Αστέγων, του μοναδικού που λειτουργεί στη Βόρεια Ελλάδα.
Πιστή στις καταστατικές της επιταγές περί ανακούφισης των “ενδεών και απόρων”, μέσα στα χρόνια, αντιμετώπισε την φιλανθρωπία όχι απλά ως παροχή οικονομικής και υλικής βοήθειας αλλά διευρυμένα, ως διαφύλαξη της αξίας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, αντίληψη που απηχεί τις θεμελιώδεις αξίες του ουμανισμού και τις συνταγματικές αρχές του κράτους μας.
Με γνώμονα αυτή τη θεώρηση, η Φιλόπτωχος Αδελφότης, εντάσσει στην περί φιλανθρωπίας αντίληψη και την προαγωγή του πολιτισμού και των επιστημών με μεγάλη εκδοτική δραστηριότητα, πληθώρα εικαστικών, μουσικών δράσεων, ομιλιών και ημερίδων.
Η προσωπική μου ενασχόληση με τη Φιλόπτωχο προέκυψε εξαιτίας του γεγονότος ότι η οικογένειά μου υπήρξε εκ των ιδρυτικών μελών της, το μακρινό 1871 και όλοι οι πρόγονοι συνέβαλαν στη μακροημέρευση της.
Όσον αφορά στην καλλιτεχνική μου υπόσταση, δεν θεωρώ πως αυτή απέχει της φιλανθρωπίας. Διότι πραγματικός καλλιτέχνης είναι αυτός που πρωτίστως αγαπά τον άνθρωπο. Η καλλιτεχνική δημιουργία αποτελεί μία πράξη προσφοράς.
Το προσωπικό μου ταξίδι στο χώρο της τέχνης, ξεκίνησε από το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με σπουδαίους παιδαγωγούς ,όπως η Ιωάννα Νεδέλκου και ο Γιώργος Θυμής και συνεχίστηκε στο Παρίσι και στο Conservatoire National στο πλευρό των θρυλικών καλλιτεχνών Bernard Ringeissen και Jaques Rouvier. Εκεί, είχα τη χαρά να συνδεθώ με βαθιά φιλία με τον σπουδαίο Γαλλοκύπριο πιανίστα Cyprien Katsaris με τον οποίο συνεργαστήκαμε και στη σκηνή. Η καλλιτεχνική μου πορεία με οδήγησε σε αίθουσες συναυλιών ανά την υφήλιο όπου εμφανίστηκα ως σολίστ, με σύνολα μουσικής δωματίου αλλά και με ορχήστρες συμπράττοντας με παγκοσμίου εμβέλειας καλλιτέχνες. Το 2009 είχα την τιμή να αναλάβω την καλλιτεχνική διεύθυνση και το 2019 την προεδρία του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης και ευελπιστώ να προσέθεσα και εγώ το δικό μου λιθαράκι στην εξέλιξη της μουσικής παιδείας στη χώρα μας. Από το 2009 είμαι υπεύθυνος της διοργάνωσης του Διεθνούς Διαγωνισμού Πιάνου “Γιώργος Θυμής”, μέλος του παγκοσμίου κύρους Alink-Argerich Foundation, ο οποίος συγκεντρώνει υψηλού επιπέδου υποψηφίους από όλον τον κόσμο. Το 2018, ίδρυσα την ορχήστρα εγχόρδων “Ελληνική Καμεράτα” αποτελούμενη από νέους ταλαντούχους μουσικούς που τους ένωσε το πάθος για τη μουσική δωματίου και την ορχηστρική πράξη.
Η συλλογή των ιστορικών τεκμηρίων πάλι, είναι αποτέλεσμα του οικογενειακού αρχείου που διαθέτω καθώς προέρχομαι από μία από τις παλαιότερες οικογένειες της πόλης. Η ζωή και η δράση αυτής της οικογένειας παρουσιάζει σημαντικές πτυχές της ιστορίας της πόλης μας από την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας. Η πρώτη έκθεση του αρχείου, που πραγματοποιήθηκε το 2012, επ’ ευκαιρία της επετείου των εκατό ετών από την απελευθέρωση της πόλης με τίτλο “1912. Η Θεσσαλονίκη των Ελλήνων”, έδωσε την αφορμή για την ταξινόμηση και αξιολόγηση του, αλλά και το έναυσμα για τη συγγραφή από μέρους μου μίας πληθώρας επιστημονικών και ιστορικών άρθρων για τη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, καθώς η ενασχόληση με την ιστορία της πόλης μας είναι μία διαδικασία άκρως γοητευτική αλλά και η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, θεωρώ ότι αποτελεί επιτακτική προτεραιότητα.
1. Πόσες ώρες την ήμερα δουλεύεις;
Θα απαντήσω με τα λόγια ενός διαπρεπούς σολίστ, του μεγάλου βιολοντσελίστα Mstislav Rostropovich, ο οποίος σε μία συνέντευξή του ερωτήθηκε πόσες ώρες την ημέρα αφιερώνει στη μελέτη του και απάντησε απλά, “τι αστεία ερώτηση” υπονοώντας ότι προφανώς μελετά όλη την ημέρα.
2. Πες μου τρία πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένο;
Η σκηνή, η πραγματική φιλία δηλαδή η ανιδιοτελής και ο έρωτας καθώς ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι ερωτευμένος με τη ζωή, να εκτιμά την ομορφιά των πραγμάτων, να έχει τη διορατικότητα να περπατήσει και να εκτιμήσει ένα λουλούδι που ανθίζει.
3. Τι εκτιμάς στους άλλους;
Την ευθύτητα, την ειλικρίνεια, την ενσυναίσθηση
4. Διάλεξε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σου;
Πληθωρικός, επικοινωνιακός, ευαίσθητος, επίμονος, τελειομανής.
5. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου ;
Το να μην καταφέρω να ανταποκριθώ σε κάτι που έχω αναλάβει
6. Ποιο ιστορικό πρόσωπο έχεις σε μεγαλύτερη εκτίμηση;
Αναμφισβήτητα είναι ο Johann Sebastian Bach για τη μεταφυσική σύνδεση της μουσικής του (τα εκατοντάδες θρησκευτικά του έργα αποτελούν όχι μόνο απόδειξη της μεγαλοφυΐας του, αλλά και της βαθύτατης και ειλικρινούς σχέσης του με τον Θεό), την οικουμενική διάσταση και τη διαχρονικότητα του έργου του.
Η μουσική του Bach είναι ουσιαστικά η βίβλος της δυτικής μουσικής, τα πάντα βρίσκονται εκεί, νέες φόρμες, νέες πειραματικές ιδέες, καταπληκτικοί αρμονικοί συνδυασμοί που την καθιστούν συχνά δυσνόητη τόσο για τον ερμηνευτή όσο και για τον ακροατή.
Η πολυπλοκότητα της μουσικής του όμως, υπάρχει για να μας θυμίζει τη δυσκολία της διαδρομής προς την σωτηρία της ψυχής. Ο λόγος που ο Βach έχει τόσο ακραίες απαιτήσεις από τον ερμηνευτή ενός οργάνου ή τον τραγουδιστή είναι επειδή το να αλλάξει κάποιος τη ζωή του είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Νομίζει ότι μπορεί να εξελιχθεί αλλά επιστρέφει, νομίζει ότι κάνει πρόοδο αλλά χάνει το μονοπάτι. Για τον λόγο αυτό, υπάρχουν οι επαναλήψεις στη μουσική του, υφίσταται μία πάλη φράσεων, αλλά και οι θαυμαστές στιγμές των αρμονικών εναλλαγών όπου η ίδια η μουσική οδηγεί τον άνθρωπο στον στόχο του. Με μεγαλοφυή τρόπο ο Bach τοποθετεί την ελπίδα στο πιο βασανισμένο μονοπάτι, προσφέροντας όλες αυτές τις μοναδικές στιγμές της αρμονικής διαφώτισης, όπου κατανοεί κανείς ότι και στις πιο δύσκολες στιγμές οδηγείται στην ανακάλυψη του πραγματικού εαυτού του, ότι ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπει και ότι πρέπει πάντα να συνεχίζει.
7. Ποια διάσημη θα ήθελες να καλέσεις σε δείπνο και γιατί;
Υπάρχουν πολλές εμβληματικές γυναικείες μορφές που θα ήθελα να γνωρίσω, η σπουδαία Αγγλίδα λογοτέχνις Jane Austen για το εξαιρετικό της χιούμορ, η θρυλική πιανίστα και συνθέτης Clara Schumann, για τη γοητεία που άσκησε στους κορυφαίους συνθέτες R. Schumann και J. Brahms, τα ιερά τέρατα του κινηματογράφου Bette Davis και Katharine Hepburn για τη σφραγίδα της προσωπικότητας τους στις ερμηνείες τους, η γλύπτρια Camille Claudel για την εκφραστικότητα των έργων της και η αρχιτέκτων Zaha Hadid για τις καινοτόμες αντιλήψεις και το πρωτοπόρο όραμα της. Αν έπρεπε όμως, να καταλήξω σε μία, αυτή θα ήταν η Αυστρουγκαρέζα ηθοποιός Hedy Lammar, για την απαράμιλλη ομορφιά της. Γιατί, όπως χαρακτηριστικά είπε και η μεγάλη Αμερικανίδα ηθοποιός Marilyn Monroe στην ταινία “Gentlemen Prefer Blondes”, η ομορφιά στη γυναίκα είναι ότι το χρήμα στον άνδρα, δεν είναι το παν, αλλά βοηθά”.
8. Ποια ελαττώματα των ανθρώπων απεχθάνεσαι;
Τα ελαττώματα της περίεργου φυλής μας όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο σπουδαίος ιστοριοδίφης της πόλης μας Νικόλαος Χριστοδούλου, “το αψίκορον και τη διχόνοια”.
9. Τι θα άλλαζες στη Θεσσαλονίκη;
Την αδιαφορία των Θεσσαλονικέων ως προς την πόλη τους. Δυστυχώς οι τελευταίοι αγνοούν και απαξιώνουν την ιστορία της και δεν συνειδητοποιούν ότι η γνώση του παρελθόντος προφυλάσσει από εσφαλμένες ενέργειες στο παρόν και απερίσκεπτες επιλογές στο μέλλον.
10. Ποιο είναι το motto σου στη ζωή;
Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω…
Σχόλια για αυτό το άρθρο