Όταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έγινε «Ο φαντασμένος» της Φίνος Φιλμ

Αν και προβάλλεται πολύ συχνά από την τηλεόραση, η κωμωδία “Ο φαντασμένος“ δεν συγκαταλέγεται στις πολύ γνωστές κι αγαπημένες ταινίες που πρωταγωνίστησε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Όμως αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα για την ερμηνεία του Λάμπρου Κωνσταντάρα, τη σκηνοθέτησε ο Ντίνος Δημόπουλος και είναι η τελευταία συνεργασία της Φίνος Φιλμ με τον Κωνσταντάρα. Μιας συνεργασίας που άρχισε το 1940 με την πρώτη ομιλούσα ταινία άρτιας ελληνικής παραγωγής της Φίνος Φιλμ «Το τραγούδι του χωρισμού» που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Φίνος. Ακολούθησαν μέχρι το 1973, 19 ταινίες του Λάμπρου Κωνσταντάρα με τη Φίνος Φιλμ.

ΣχετικάΆρθρα

Παρόλο που υπήρχε άψογη συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν από τους ηθοποιούς που πήγαινε και σε άλλες κινηματογραφικές εταιρίες, όπως Κλέαρχος Κωνιτσιώτης, Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης, Νόβακ Φιλμ, Αφοί Ρουσσόπουλοι – Γ. Λαζαρίδης – Δ. Σαρρής – Κ. Ψαρράς κ.α. και φυσικά στην εταιρία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, με την οποία γύρισε 21 ταινίες! Στην ταινία “Ο φαντασμένος” ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, είναι ο Μάκης Καρασίνης (…νερό πίνει στο όνομά μου), ένας υπερφίαλος επιχειρηματίας, που πέφτει θύμα φάρσας και πείθεται ότι στο κτήμα του υπάρχει πετρέλαιο. Αποφασίζει να ιδρύσει εταιρεία πετρελαιοειδών και να προσλάβει υπαλλήλους, ενώ ένας απατεώνας τον πλησιάζει και προσπαθεί να του αποσπάσει όσα περισσότερα γίνεται. Πολύ σύντομα, οι ψευδαισθήσεις του Μάκη διαψεύδονται και η αλήθεια τον προσγειώνει στην πεζή πραγματικότητα.

“Ο φαντασμένος” σηματοδοτεί την επιστροφή του Λάμπρου Κωνσταντάρα στη Φίνος Φιλμ μετά από έξι χρόνια (τελευταία τους συνεργασία ήταν το Κάτι κουρασμένα παλικάρια, το 1967). Όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής: “Ο φαντασμένος” εγκαινιάζει τη νέα συνεργασία του μπριλάντε Λάμπρου με τη Φίνος Φιλμ”. Η επιστροφή αυτή δεν είχε συνέχεια, μετά από τέσσερα χρόνια με το θάνατο του Φίνου έκλεισε και η εταιρία, ενώ ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γνώριζε ήδη μεγάλη επιτυχία με τη θρυλική σειρά “Εκείνες κι εγώ”. Το 1981, οκτώ χρόνια μετά τον “Φαντασμένο”, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας θα παίξει ξανά στον κινηματογράφο, στην τελευταία του ταινία, με τίτλο “Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ”.

Ας γυρίσουμε όμως στο 1973, στην ταινία “Ο φαντασμένος”. Έξι χρόνια λοιπόν μετά το “Κάτι κουρασμένα παλικάρια” ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθετεί ξανά τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και μάλιστα με την ίδια παρτενέρ, την Μπέττυ Αρβανίτη, που παίζει ξανά την γραμματέα του, την οποία παντρεύεται στο φινάλε. Το σενάριο έγραψε ο γνωστός γελοιογράφος Ανδρέας Βλασόπουλος ενώ κάποιες άτεχνες ομοιότητες -σχετικά με το πετρέλαιο που κατά λάθος βρίσκεται στο κτήμα- υπάρχουν με την ταινία του Κώστα Ανδρίτσου “Ο τετραπέρατος” με τον Κώστα Χατζηχρήστο (1966) σε σενάριο Κώστα Ασημακόπουλου.

Η μουσική είναι του Μίμη Πλέσσα και το τραγούδι (Πού το πας και πού το φέρνεις) ερμηνεύει ο Στράτος Διονυσίου, σε μία από τις σπάνιες κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο δίσκο “Τα 12 του Στράτου” που έγραψαν ο Μίμης Πλέσσας και ο Κώστας Βίρβος για τον Στράτο Διονυσίου και κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά, το Νοέμβριο του 1974. Στην ταινία εκτός από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στο ρόλου του “φαντασμένου” Μάκη Καρασίνη και την Μπέττυ Αρβανίτη στο ρόλο της Ισμήνης, της γραμματέας του, παίζουν η Νόρα Κατσέλη στην πρώτη της συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ (θα ακολουθήσει το “Ένας νομοταγής πολίτης” το 1974), ο Κώστας Ρηγόπουλος (συνολικά έπαιξε σε πέντε ταινίες της Φίνος Φιλμ, με τελευταία το “Αγάπη μου Ουάουα” το 1974), ο Γιώργος Χριστοδούλου (που θα εξελιχθεί σε μεγάλο τηλεοπτικό αστέρι τα επόμενα χρόνια και εκλεκτό θεατρικό ηθοποιό μέχρι και σήμερα), η Ρίτα Μπενσουσάν (πιο γνωστή για τη συμμετοχή της σε ταινίες με τολμηρό θέμα), ο Θεόδωρος Ντόβας, ο Κώστας Παληός, η Μίτση Κωνσταντάρα (που έπαιζε πάντα στις ταινίες του αδελφού της αλλά συμμετείχε και σε άλλες χωρίς τον Λάμπρο), ο Νίκος Κικίλιας, ο Γιώργος Οικονόμου, ο Κώστας Τσιάνος (ο μετέπειτα άξιος σκηνοθέτης του θεάτρου), ο Γιάννης Συνοδινός, ο Δημήτρης Ζακυνθινός, ο Λάζος Τερζάς και ο Γιώργος Κωνσταντής που θα παίξει το ρόλο του ανιψιού Πετράκη στο “Εκείνες κι εγώ” και θα τον γνωρίσει το πλατύ κοινό.

Την περίοδο των γυρισμάτων της ταινίας, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιζε στο θέατρο την κωμωδία των Γιαλαμά-Πρετεντέρη “Ερωτιάρης αλά ελληνικά”. Είναι η σεζόν 1972-73 και το θέατρο Ρεξ (πρώην Σινεάκ) φιλοξενεί την παραπάνω κωμωδία σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Νικολαΐδη και μουσική του Δημήτρη Κωνσταντάρα, του γιου του Λάμπρου. Δίπλα του έπαιζαν η Βέρα Κρούσκα, ο Δημήτρης Νικολαϊδης, η Μαρία Σόκαλη, ο Γιώργος Κωνσταντής και η Ρένα Βουτσινά που υποδύεται για πρώτη φορά την Δεβόρα από την Αφρική (που δεν έχει τίγρη, όπως έλεγε στο έργο), ρόλος που θα αφήσει εποχή αργότερα στη σειρά “Εκείνες κι εγώ”.

Με την Μπέττυ Αρβανίτη που παίζει δίπλα του και στο “Κάτι κουρασμένα παλικάρια” και στον “Φαντασμένο”, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας θα συνεργαστεί θεατρικά μαζί της, την επόμενη σεζόν, 1973-74, στο έργο “Ο άνθρωπος που γύρισε από το γύψο” με πρωταγωνίστρια την Ζωή Λάσκαρη και τη μεθεπόμενη, 1974-75 στο “Αγάπη μου παγόβουνο”. Και οι δύο ταινίες που έπαιξαν μαζί στη Φίνος Φιλμ είναι έγχρωμες και ενώ ταιριάζουν πολύ στη μεγάλη οθόνη, δεν γύρισαν άλλα φιλμ μαζί.

“Ο φαντασμένος” βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 24 Οκτωβρίου 1973 και κόβει 95. 665 εισιτήρια, μπαίνοντας στην 10η θέση του πίνακα εισιτηρίων της σεζόν 1973-74. Αν και η πρώτη ταινία στον πίνακα εισιτηρίων, ο “Παύλος Μελάς” κόβει 432.989 εισιτήρια, έχει αρχίσει η πτώση του ελληνικού κινηματογράφου. Κοιτώντας τα εισιτήρια που έκανε μια ταινία του Λάμπρου Κωνσταντάρα στη σεζόν 1970-71 (Κρίμα το μπόι σου, 312.042 εισιτήρια) με της επόμενης χρονιάς -“Της ζήλιας τα καμώματα” 1971-72, 218.444 εισιτήρια) αντιλαμβανόμαστε την κατακόρυφη κι απότομη πτώση στα 92.400 εισιτήρια τη σεζόν 1972-72 με την ταινία “Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη”. Στα χρόνια που πέρασαν όμως, φάνηκε η αξία και η διαχρονικότητα αυτών των ταινιών, που πολλοί κριτικοί στην εποχή τους αμφισβητούσαν. Και εμείς πάντα θα χαμογελάμε όταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας θα λέει “Θα αρχίσουν οι αντλίες να δουλεύουν…ντούπου ντούπου ντούπου ντούπου ντούπου ντούπου ντούπου”