Κάποτε γνώρισα μια σοφή γυναίκα που την αγαπώ πολύ. Εδώ και λίγους μήνες δεν είναι πια στη ζωή. Μου πρόσφερε τον πνευματικό της πλούτο απλόχερα καθώς και σε πάρα πολλούς άλλους. Ήταν δασκάλα σ’ ένα πνευματικό μονοπάτι που βρέθηκα για κάποιο διάστημα παρακολουθώντας τα «Σάτσανγκ» όπως τα λένε στην επιστήμη της πνευματικότητας. Ήταν μια ήρεμη καθοδηγήτρια, κατανοούσε πως καθένας κάνει τη διαδρομή του. Μια πανανθρώπινη ύπαρξη που τη θαύμαζα πολύ για την αφοσίωσή της στην αυτογνωσία, την μεταδοτικότητα και τη ζωντάνια της. Όσα μου μετέδωσε η Εύη με συντροφεύουν πάντα στο προσωπικό μου μονοπάτι πια. Με την αδελφή της, άλλη μια φωτεινή ύπαρξη που συνεχίζει το ανιδιοτελές έργο τους βρέθηκαν στη ζωή μου σε μια κρίσιμη στιγμή για μένα. Ήταν η έμπνευσή μου γι’ αυτή την ιστορία, δεν ήταν μάγος αλλά ο λόγος της μπορούσε να σε μεταμορφώσει αληθινά με την επίδρασή του. Άλλαξε τη ζωή μου θετικά και με σημάδεψε βαθιά.Η ακτινοβολία της ήταν μοναδική. Τη γνώρισα πριν 5 περίπου χρόνια κι ήταν κοντά 92 ετών. Η παιδικότητά της ήταν αξιοσημείωτη «ζω από περιέργεια, να δω τι θα γίνει παρακάτω. Έτσι να ζεις.. με περιέργεια» μου είχε πει. Αισθάνομαι την ανάγκη να της αφιερώσω αυτή την ιστορία που έγραψα, με απέραντη ευγνωμοσύνη για την πνευματική της προσφορά και πρόλαβα εν ζωή να της την εκφράσω. Τέτοια πλάσματα δρουν αθορύβως μα επιτελούν σπουδαίο έργο στις ψυχές όσων τους συναντούν…
Mε τα χίλια ζόρια (ή Ο Μάγος του Zορ)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μάγος με κάτασπρη γενειάδα. Τα μάτια του ακτινοβολούσαν και τα χέρια του ήταν μαγικά. Ζούσε στον φαρδύ κορμό ενός πλάτανου. Όχι, δεν ήταν ο γνωστός κι αγαπημένος Μάγος του Οζ αλλά ο άγνωστος Μάγος του Ζόρ. Πήγαιναν σ’ αυτόν όσοι περνούσαν κάποιο ζόρι. Γι’ αυτό κι ονομάστηκε έτσι. Έλεγαν πως μπορούσε ν’ αλλάξει τα πάντα. Με τα χρόνια η φήμη του εξαπλώθηκε. Όλο και πιο πολλοί έφταναν εκεί για να του ζητήσουν ν’ αλλάξει ότι τους ενοχλούσε.
Μια μέρα έφτασε ένας άντρας που δεν άντεχε την μύτη του γιατί ήταν μεγάλη και στραβή.
«θέλω μια άλλη, πιο κομψή» του είπε κι ο Μάγος την άλλαξε. Έπειτα από λίγο καιρό ο άντρας τον επισκέφθηκε ξανά «Μάγε του Ζόρ, δε νιώθω τόσο ευτυχισμένος όσο περίμενα αλλάζοντας την μύτη μου. Δε ταιριάζει με το στόμα μου και θέλω να το αλλάξεις. Στη θέση του να βάλεις δύο καλλίγραμμα χείλη που όλοι να τα θαυμάζουν». Ο Μάγος το άλλαξε κι αυτό.
Ο άντρας πήγαινε ξανά και ξανά στον Μάγο του Ζόρ, μέχρι που άλλαξε τόσο πολύ που δεν θύμιζε σε τίποτα τον άνθρωπο που είχε πάει να τον βρει πρώτη φορά. Ήταν περισσότερο θλιμμένος από ποτέ. «Αν κι ό,τι σου ζήτησα δείχνει να’ ναι τέλειο, όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη βλέπω ένα παραμορφωμένο πρόσωπο. Θύμωσα με όσους μοιάζουν καλύτεροι από μένα κι επιπλέον δεν χρειάστηκε να σ’ επισκεφθούν ποτέ. Θέλησα να τους ξεπεράσω. Ο ανταγωνισμός γέμισε την ψυχή μου δηλητήριο. Θέλω αυτό ν’ αλλάξεις τώρα. Να βρω επιτέλους καλοσύνη και γαλήνη. Να ησυχάσω απ’ το ματαιόδοξο κυνήγι της τελειότητας» είπε ο άντρας. Ο Μάγος τον κοίταξε με συμπόνια «δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Τα μαγικά μου δεν αρκούν. Αυτή την αλλαγή θα την κάνεις μόνος σου. Ο Θεός μαζί σου!» είπε και τρύπωσε στον κορμό του πλάτανου σκεπτικός. Ο άντρας έγινε έξαλλος με την αδιαφορία του Μάγου στο πιο μεγάλο ζόρι που περνούσε. Έφυγε μετανιωμένος για το χρόνο που έχασε. Διαπίστωσε πως θα’ χε καταλάβει πόσο απατεώνας ήταν ο Μάγος αν είχε ζητήσει πρώτα απ’ όλα αυτή την αλλαγή.
Κάνοντας τέτοιες σκέψεις του’ φταιγαν όλα, περισσότερο από ποτέ, ακόμη και η τέλεια κομψή μύτη που’ χε αποκτήσει. Έτσι νευριασμένος που ήταν γύρισε πίσω στον Μάγο του Ζόρ βάζοντας τις φωνές «θέλω να με κάνεις όπως ήμουν πριν. Δώσε μου πίσω τον εαυτό μου. Πως μ’ έχεις κάνει έτσι;» Ο Μάγος μιας κι ήταν ένας σοφός γέροντας δεν έχασε την ψυχραιμία του. «θα το κάνω, του είπε, αλλά να ξέρεις πως εδώ, δεν θέλω να ξανάρθεις. Εκείνος που περιμένει θαύματα αλλάζοντας μια μύτη και δεν είναι διατεθειμένος ν’ αλλάξει νοοτροπία συνήθως θα αποφεύγει να δει την αλήθεια στον εαυτό του. Θα συνεχίζει να ρίχνει το φταίξιμο σε κάποιον άλλο για ότι έχει και δεν έχει. Κανένας Μάγος στον κόσμο δεν μπορεί να κάνει μια τέτοια αλλαγή για λογαριασμό σου»
«Μα… πως θα γίνει αυτό; Αν κανένας μάγος δεν είναι ικανός τότε πως θα το κάνω ο ίδιος;» τον ρώτησε ο άντρας.
« βλέπεις δε γίνεται δια μαγείας. Χρειάζεται επιμονή, υπομονή κι απαιτεί εσωτερική εργασία. Ν’ ανακαλύψεις τα σφάλματά σου και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να διορθωθεί. Αναζήτησε την ουσία. Ψάξε, συλλογίσου και θα σου φανερωθεί». Ο άντρας φεύγοντας από τον Μάγο του Ζόρ κατάλαβε πως έπρεπε πια να βασιστεί στις δικές του δυνάμεις. Μόνο που δεν ήξερε ποιες ήταν. Για πρώτη φορά στη ζωή του ένιωσε πως ήταν πολλά περισσότερα πέρα από την εικόνα του. Ήταν πρόθυμος να του αποκαλυφθούν. Καθώς περπατούσε άρχισε να ρωτά τον εαυτό του γεμάτος απορία «τι ν’ αλλάξω; Τι στο καλό χρειάζεται ν’ αλλάξω; Από πού ν’ αρχίσω;» Ένας άλλος εαυτός μέσα του, φώναξε «Μυαλό!» Με τα χίλια ζόρια ο άντρας συνειδητοποίησε πως ο τρόπος σκέψης ήταν η πύλη των αλλαγών που ζητούσε. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή.
«Ο Θεός μαζί μου» είπε και συνέχισε τα βήματά του πιστεύοντας ότι θα τα καταφέρει.
Τελικά ο Μάγος του Ζόρ του δίδαξε το μεγαλύτερο μάθημα μέσα από τα λόγια του και όχι από τα μαγικά που του ζητούσε κάθε φορά όταν τον συναντούσε.«Με τα χίλια ζόρια, δε λέω, τα βρίσκει κανείς με τον εαυτό του τελικά αν το θελήσει με όλη του την καρδιά» σκέφτηκε ο Μάγος του Ζόρ καθισμένος στον κορμό του πλάτανου, γαληνεμένος. Βλέπετε είχε περάσει κι αυτός τα ίδια ζόρια μέχρι να φτάσει εδώ που βρισκόταν. Ήξερε… μα σώπαινε όταν έπρεπε και μιλούσε όταν ήταν απαραίτητο.
Σχόλια για αυτό το άρθρο