ΤΩΡΑ |
Είναι δυνατό αυτό το νέο και όμορφο παλικάρι που το πρόσωπό του μοιάζει σαν αρχαϊκό άγαλμα να μην διαπρέψει σε λίγα χρόνια στο λειτούργημα που επέλεξε για επάγγελμά του; Γιατί ο χαρισματικός Βασίλης Μπούτσικος έχει πολλούς και ουσιώδεις λόγους για να μας το αποδείξει… Καταρχάς δεν πρόλαβε καλά καλά να τελειώσει τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου -είναι πτυχιούχος του τμήματος Φυσικής του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει κάνει επίσης , σπουδές κλασικής κιθάρας, ενώ για χρόνια έχει ασχοληθεί με τον στίβο και το χορό- το 2019 και έπαιξε σε πέντε έργα ρεπερτορίου και γύρισε δύο ταινίες και όλες αυτές τις δουλειές του, τις υπογράφουν καταξιωμένοι σκηνοθέτες του χώρου! Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση, ήταν στη hit σειρά του ΑΝΤ1 ”Άγριες μέλισσες” σε σκηνοθεσία του άξιου Λευτέρη Χαρίτου και της θαυματουργής casting director Μιράντας Ρωσταντή, με ένα cast από την αφρόκρεμα των ηθοποιών που κοσμούν την ελληνική σκηνή. Ένας δεύτερος λόγος, εκτός των άλλων, που πρέπει να αναφέρω και να τονίσω ιδιαίτερα είναι ότι χειρίζεται την ελληνική γραφή με άψογο τρόπο, οι απόψεις του και τα ”πιστεύω” του δείχνουν ένα ώριμο άντρα, παρά το νεαρό της ηλικίας του και η ξαφνική δημοσιότητα που απέκτησε λόγω της τηλεοπτικής του έκθεσης, δεν τον επηρέασε καθόλου, αλλά παραμένει σεμνός και ταπεινός. Από τις απόψεις του διακρίνεις καθαρά την παιδεία του, το ήθος του, την ποιότητα του – γι’ αυτό επέλεξε να ασχοληθεί με την Τέχνη της υποκριτικής- οι οποίες είναι τόσο κατασταλαγμένες, εμπεριστατωμένες με άποψη και οξυδέρκεια, που θαρρείς και έχεις απέναντί σου έναν ηθοποιό με πείρα ετών. Θα μπορούσε να εξαργυρώσει την ωραία του εξωτερική εμφάνιση, η οποία συνδυάζεται με αδιαμφισβήτητο ταλέντο και να γίνει ένας λαμπερός ζεν πρεμιέ με προτάσεις που θα του απέδιδαν πολλά χρήματα, αλλά εκείνος προτίμησε την ουσία από ό,τι λάμπει, γιατί πολλές φορές δεν είναι χρυσός, όπως λέει και ο σοφός λαός. Μπράβο, πολλά μπράβο, για την ερμηνεία του και την απόλυτη ταύτιση στον τηλεοπτικό του ρόλο, όπου υποδύεται τον Θανάση Τόλια, τον αδελφό της Σοφούλας. Είναι τόσο άμεσος και τόσο απόλυτα φυσικός, χωρίς προσποιήσεις και χρήση υποκριτικών μέσων, που πολλές φορές οδηγούν στην υπερβολή και το μόνο που καταφέρνουν είναι να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Το μέλλον του προβλέπεται ευοίωνο, ανέφελο, επιτυχημένο και σε λίγα χρόνια θα δρέψει δάφνες ως ρολίστας και όχι ως ζεν πρεμιέ. Γιατί με τέτοιου είδους ρόλους ξεκίνησε από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας και έτσι, όπως είναι φυσικό, θα συνεχίσει. Χαίρομαι που το αυριανό θέατρο θα έχει στους κόλπους του αυτό το νέο ταλαντούχο παιδί, το άφθαρτο και πεπαιδευμένο! Μια συμβουλή, όμως, θα ήθελα να του δώσω και μην την ξεχάσει… Μην καβαλήσεις ποτέ το καλάμι, γιατί δεν το έχεις ανάγκη, διαθέτεις τόσο ταλέντο που είναι αρκετό για να σε κάνει να μεγαλουργήσεις, χωρίς να χρησιμοποιείς σταριλίκια. Είναι κρίμα να καταστρέψεις αυτή την εικόνα που έχεις δημιουργήσει από τα πρώτα σου βήματα, που είναι άξια θαυμασμού και μόνο! Στο θέατρο θα τον δούμε στο ” Χορείες χώρων” σε σκηνοθεσία της Αλεξάνδρας Καζάζου που θα ανέβει από τις 14 Μαρτίου στο θέατρο Ροές. Την καλοκαιρινή σεζόν, θα συνεργαστεί με τον Αιμίλιο Χειλάκη και την Αθηνά Μαξίμου στην τραγωδία ”Μήδεια” του Ευριπίδη. Ο χαρισματικός και άκρως ταλαντούχος Βασίλης Μπούτσικος από το Α ως το Ω!
Άγριες Μέλισσες (σίριαλ-ρόλος): Όταν έλαβα μία τηλεφωνική κλήση από τη Μιράντα Ρωσταντή, την casting director της σειράς, πήγα στο πρώτο ραντεβού σχεδόν με “άγνοια κινδύνου” όσον αφορά την ταχύτητα και τις απαιτήσεις του μέσου. Η φήμη που είχε δημιουργηθεί από στόμα σε στόμα, οι ηθοποιοί που συμμετείχαν αλλά και όσα είχα ήδη παρακολουθήσει κι εγώ ο ίδιος με τα μάτια μου τα προηγούμενα χρόνια, δε μου άφησαν πολλά περιθώρια αμφιβολίας. Επρόκειτο για μια σειρά μεγάλων αξιώσεων. Αν κάποιος μου έλεγε πως η πρώτη μου δουλειά στην ελληνική τηλεόραση -πόσο μάλιστα σε μια καθημερινή σειρά- θα είχε ως άξονα την περίοδο της χούντας και οι διάλογοι των επεισοδίων θα είχαν πολιτικές προεκτάσεις, ίσως και να γελούσα μα να που και τα πιο απίστευτα, συμβαίνουν. Ο ρόλος μου στη σειρά είναι αυτός του Θανάση Τόλια.
Είναι ένας νέος που φεύγει από το Διαφάνι για την Αθήνα , ώστε να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο, μπλέκεται στους ρυθμούς μιας μεγάλης πόλης και προσηλυτίζεται τελικά από μια ακραία ιδεολογία. Αφότου επιστρέφει στο χωριό, γίνεται μέλος μιας εθνικιστικής οργάνωσης με βασικό του στόχο, να νιώσει πως μπορεί τελικά να ανήκει κάπου. Τα υπόλοιπα, στις μικρές οθόνες.
Βία: Ένας φαύλος κύκλος που γεννιέται και σκοτώνει επάνω σε όλα εκείνα που έμειναν ανείπωτα κι ακόρεστα.
Γενναιοδωρία: Που και που ψάχνω το λεξικό για να θυμηθώ τη σημασία της λέξης. Έπειτα κοιτάζω τον σκύλο μου.
Δημιουργικότητα: Ίσως, το νόημα κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας να βρίσκεται στη δημιουργική συνείδηση, στην άσκοπη και ανιδιοτελή πράξη της δημιουργίας από το μηδέν: μιας θεατρικής παράστασης, ενός χειροποίητου περιτυλίγματος για χριστουγεννιάτικο δώρο, μιας ατόφιας ‘’καλημέρας’’…
Ειλικρίνεια : Τόσα κοντά πάντα, πάντα τόσο μακριά…
Ζήλος: Ένας από τους λόγους για να σηκωθείς και σήμερα από το κρεβάτι, να δώσεις την απάντηση Β στο ερώτημα “να αυτοκτονήσω ή να φτιάξω καφέ”, που αναρωτήθηκε και ο συγγραφέας.
Ηθοποιός : Ένας άνθρωπος σε δράση, σε αντίδραση, ένας αφηγητής ιστοριών, ένας επαγγελματίας που αμείβεται για όλα τα παραπάνω.
Θέατρο: Την τελευταία φορά που παρακολούθησα θεατρική παράσταση, συνειδητοποίησα πως, ίσως, αποτελεί μία από τις ελάχιστες στιγμές κοινής βιωματικής εμπειρίας μου με ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων, σε παρόντα χρόνο και χώρο. Σπουδαίο, τουλάχιστον. Απόλυτα αναγκαίο, αν δεν θέλω να καταλήξω ένα με τα ψηφιακά μου δεδομένα…
Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Ο μόνος τρόπος να εναντιωθώ στην άγνοια, ίσως να είναι τελικά η εμπιστοσύνη. Μπρος στη γνώμη, η γνώση!
Καλοσύνη: Η εικόνα της γιαγιάς μου…
Λευτέρης Χαρίτος : Ή όταν η κινηματογραφική αντίληψη, συνάντησε τα χαρακτηριστικά και το budget της ελληνικής τηλεόρασης.
Μήδεια : Προς το παρόν, μονάχα ερωτήσεις για αυτό το πρόσωπο και τη συγκεκριμένη τραγωδία. Το καλοκαίρι, θα έχω τη χαρά να είμαι μέλος του Χορού στην παράσταση που θα περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα, μαζί με τον Αιμίλιο Χειλάκη, την Αθηνά Μαξίμου, τον Αναστάση Ροϊλό και πολλούς ακόμα εξαίρετους συντελεστές. Εύχομαι μετά το πέρας της, να έχω ακόμη περισσότερες.
Νιάτα: “Να ‘ταν δυο φορές” που λέει και το άσμα μα είναι μονάχα για μία και καλό θα ήταν να το θυμάμαι όλο και πιο συχνά. Πεθύμησα ένα πάρτι, που λένε!
Ξένοι και Έλληνες ηθοποιοί πρότυπα: Εδώ θα χρειαστούμε όλες τις αλφαβήτους, όλων των γλωσσών που χρησιμοποιούνται σε τούτον εδώ τον πλανήτη και είναι κρίμα να αρχίσω την καταμέτρηση γιατί είναι που μέχρι και τα αγγλικά μου είναι κουτσά. Θα φτάσω μέχρι τον Buster Keaton που τον βλέπαμε και στο χωριό μου.
Όνειρα καλλιτεχνικά μελλοντικά: Συναντήσεις με ανθρώπους που έχουν όρεξη να ανακαλύψουν κάτι πέρα απ’ αυτούς και μέσα σ’ αυτούς, συναντήσεις που θα οδηγήσουν στην αφήγηση ιστοριών που έχουν λόγο να ακουστούν.
Προτάσεις: Αυτό που γράφω τώρα, είναι μια πρόταση. Αυτό που διαβάζει ο αναγνώστης είναι μια πρόταση. Υπάρχουν επίσης οι προτάσεις γάμου, οι προτάσεις μόδας και οι προτάσεις για μια νέα δουλειά. Είθε όλες να οδηγούν σε ένα νέο ταξίδι. Τις περιμένω με ανυπομονησία!
Ρόλοι: Κομμάτια ενός μεγάλου συνόλου, αφορμές για σπουδαίες συναντήσεις.
Στόχοι: Όσο τους μεγαλώνω, τόσο μου ρίχνουν τρικλοποδιές. Για σήμερα, λοιπόν, λέω να καταφέρω να πλύνω όλα τα πιάτα και να κοιτάξω για λίγα λεπτά τον ουρανό της πόλης. Αρκούν· για σήμερα…
Ταπεινοφροσύνη: Προτιμώ να αναζητώ το “επί ίσοις όροις.” Η ομορφιά, βρίσκεται στο μοίρασμα γύρω από ένα μεγάλο, φωτεινό τραπέζι. Από τη στιγμή που ξεκινάει ο διαχωρισμός μεταξύ αυτών που πιστεύουν πως γεννήθηκαν μονάχα για πορσελάνινα σερβίτσια κι εκείνων που ψάχνουν απεγνωσμένα γι’ αποφάγια κάτω από το τραπεζομάντηλο, κάθε επικοινωνία είναι εξ’ ορισμού αδύνατη…
Υλισμός: Η τάση να θέλεις να γεμίσεις απ’ έξω προς το μέσα κι όχι το αντίθετο μα έλα που μάλλον όσο φορτώνεις το σύστημα, μπάζει από την άλλη και φτου κι απ’ την αρχή.
Φανατισμός: Γεννημένος στις όχθες των προσωπικών μας ελλειμμάτων…
Χορείες Χώρων: Ένα δοκίμιο πάνω στην έννοια του χώρου και τη σχέση μας με αυτόν, ως παρατηρητές, ως δρώντα σώματα μέσα του σε ένα δωμάτιο, στο σπίτι, στην πολυκατοικία, στην πόλη, στη χώρα, στον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε. Η αφορμή για τη δημιουργία μια παράστασης που θα παρουσιάσουμε μέσα στο Μάρτιο στο Θέατρο Ροές με την ομάδα TRANSATLANTIC, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Αλεξάνδρας Καζάζου.
Ψυχισμός: Ένα βαθύ πηγάδι, ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι εσωτερικών παρορμήσεων, ένα ατέρμονο χρυσωρυχείο για εμένα, την ψυχολόγο μου και το πορτοφόλι της.
Ωραία εμφάνιση: Ίσως ένα εισιτήριο για μια business θέση σε αεροπορικό ταξίδι που ίσως, τελικά ,να οδηγήσει και σε ελεύθερη πτώση, αν αποκαλυφθεί πώς το εσωτερικού του αεροπλάνου ήταν τελικά γεμάτο μονάχα με αέρα. Το “κάλλος”, κουβαλάει μέσα του το “καλός”…
Σχόλια για αυτό το άρθρο