Οδοιπορικό στα πανέμορφα Τρίκαλα

Τα Τρίκαλα είναι ένας προικισμένος τόπος. Μεγάλος αριθμός πολιτιστικών θησαυρών, ευρύχωρες πλατείες, ιστορικά μνημεία κι αξιοθέατα, εξαιρετική ρυμοτομία, πάρκα και πεζόδρομοι, κάτοικοι γενναιόδωροι και ευγενικοί, τα Τρίκαλα και οι ομορφιές του νομού, μπορούν να γίνουν οι καλύτερες επιλογές για να αποδράσετε τις Πασχαλινές ημέρες. Το μοναδικό φυσικό περιβάλλον από τη μία, η πνευματικότητα και η τοπική παράδοση από την άλλη, απαντούν και στον πλέον απαιτητικό επισκέπτη που θα ήθελε να περάσει το Πάσχα στην περιοχή και να νιώσει την τοπική φιλοξενία σ’ ένα φυσικό περιβάλλον  χρωμάτων και  αρωμάτων.

Η πόλη των Τρικάλων είναι χτισμένη πάνω στην αρχαία πόλη Τρίκκα ή Τρίκκη, η οποία ιδρύθηκε γύρω στην 3η χιλιετία π.Χ. και ονομάστηκε έτσι από τη νύμφη Τρίκκη, κόρη του Πηνειού ή κατ’ άλλους του Ασωπού ποταμού. Η πόλη ήταν σημαντικό κέντρο της αρχαιότητας, καθώς εδώ έζησε και έδρασε ο Ασκληπιός, που  αποτελεί έμβλημα του Δήμου Τρικκαίων, ο οποίος ήταν και βασιλιάς της πόλης.

Σημαντικά μνημεία κι αξιοθέατα μέσα στην πόλη

Το Μουσείο Τσιτσάνη είναι στο τελικό στάδιο της ανανέωσης του και όταν ετοιμαστεί θα αποτελεί ίσως το πιο σύγχρονο μουσείο στη χώρα μας. Εντυπωσιακή είναι η ποιότητα αναστήλωσης ενός υπέροχου παραδοσιακού κτιρίου, που στο ισόγειο του στεγάζονταν τα δίδυμα (ανδρικά – γυναικεία) λουτρά.

Ο Βασίλης Τσιτσάνης, γεννημένος στα Τρίκαλα από Ηπειρώτες γονείς, υπήρξε ένας από τους γίγαντες του ρεμπέτικου τραγουδιού. Εισήγαγε καινούρια, πιο ντόπια στοιχεία στη φερμένη από την Ιωνία και Κωνσταντινούπολη μουσική φόρμα που έγινε για δεκαετίες το αποθετήριο των καημών του Νεοέλληνα. Και μαζί με τη Συννεφιασμένη Κυριακή, η μουσική αυτή ιδιοφυϊα τίμησε και την καταγωγή του με τραγούδια όπως το Τρικαλινό ζεϊμπέκικο, την Καλαμπακιώτισσα, την Τρικαλινή τσαχπίνα και το -λιγότερο γνωστό- , Τρικαλινή παλιά μου αγάπη.

Το κτίριο, μαζί με το διπλανό Κουρσούμ Τζαμί, είναι χτισμένο σε σχέδια του περίφημου Σινάν το 16ο αιώνα. Ο Σινάν (γεννηθείς Ιωσήφ Δογάνογλου στους Αγίους Αναργύρους Καππαδοκίας) αφού αποχωρίστηκε την οικογένεια του με το παιδομάζωμα, εντάχθηκε στο σώμα των γενιτσάρων και ακολουθώντας τη φυσική του κλίση που δεν ήταν πολεμική εξελίχθηκε στον σημαντικότερο αρχιτέκτονα της Οθωμανικής περιόδου. Ανάμεσα στα έργα του είναι το Σουλεϊμανιγιέ Τζαμί που στέκει απέναντι από την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη. Ο θόλος του Κουρσούμ Τζαμί είναι μολυβδοσκέπαστος (αυτό σημαίνει και το όνομά του) και δίπλα του βρίσκεται το μαυσωλείο του κτήτωρά του. Η πλατεία είναι πόλος έλξης για τους κατοίκους, ειδικά για παιδιά με  ποδήλατα και σκέιτ-μπορντ.

Διάσημο αξιοθέατο της πόλης είναι ο Μύλος των Ξωτικών. Λέγεται έτσι επειδή κάθε Χριστούγεννα μετατρέπεται σε εντυπωσιακό θεματικό πάρκο. Το πραγματικό του όνομα όμως είναι Μύλος Ματσόπουλου.  Αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά νεότερα πολιτιστικά μνημεία της πόλης των Τρικάλων. Ένα βιομηχανικό κτίριο πρωτοπόρο για την εποχή του (1884), σε βαλκανικό επίπεδο, πόλος γενικότερης ανάπτυξης της πόλης στα δύσκολα χρόνια μετά την απελευθέρωση (1881). Ο αλευρόμυλος που εκμεταλλεύονταν την κίνηση του νερού για να δουλεύουν οι μυλόπετρες και τα μηχανήματα παραγωγής μακαρονιού, ήταν σε συνεχή λειτουργία μέχρι και τη δεκαετία του ’80. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός βρίσκεται σήμερα σχεδόν ακέραιος στη θέση του.

Ο Μύλος Ματσόπουλου ανήκει στη βιομηχανική κληρονομιά και ως μνημείο της τεχνικής και βιομηχανικής κληρονομιάς έχει ιδιαίτερη συναισθηματική και κοινωνική αξία για την τοπική κοινωνία των Τρικάλων. Αποτέλεσε φορέα διαφόρων πληροφοριών η μελέτη των οποίων μπορεί να συμβάλλει στην προσέγγιση και την κατανόηση μέρους της τοπικής ιστορίας. Όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, τα μάθαμε με ξεναγό την Σούλα Μπρόβα.

To Φρούριο των Τρικάλων βρίσκεται στη ΒΑ πλευρά της πόλης. Το κάστρο αυτό αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα ασφάλειας για την αρχική ανάπτυξη του οικισμού στις πλαγιές και στους πρόποδές του.

Το περίφημο ρολόι των Τρικάλων, κρύβει στο εσωτερικό του την ιστορική διαδρομή όλης της πόλης μέσα από μια διαχρονική έκθεση φωτογραφίας. Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, το φως οδηγεί σε ένα περιμετρικό μπαλκόνι που κάθε του πλευρά αποκαλύπτει μια μοναδική οπτική της πόλης μέχρι τις χρυσοπράσινες πεδιάδες που την αγκαλιάζουν. Αξίζει να ανεβείτε και τα 201 σκαλιά για να θαυμάσετε την πανοραμική θέα από ψηλά.  Στο χώρο λειτουργεί ένα όμορφο εστιατόριο – καφέ καθώς και θερινό θέατρο.

Φεύγοντας από το κάστρο,  μέσα από τη γραφική παλιά πόλη, το λεγόμενο Βαρούσι θα φτάσετε στα Μανάβικα, γεμάτη πεζοδρόμους, παραδοσιακά παλιά κτίρια και εστιατόρια. Ποδηλατόδρομοι καλά σχεδιασμένοι, για τους οποίους η Περιφέρεια είναι διάσημη, σεβασμός από τους οδηγούς στους πεζούς, πάρκα, νεολαία, η πόλη σφύζει από ζωή.

Ιδανική βόλτα αποτελεί το Βαρούσι, η αριστοκρατική Παλιά Πόλη με τα αρχοντικά και τους αυστηρούς πολεοδομικούς κανόνες. Καθώς οι λιθόστρωτοι δρόμοι αρχίζουν ακριβώς από τους τοίχους των όμορφων σπιτιών, οι έξυπνοι Τρικαλινοί που τα έχτισαν, αύξησαν τα τετραγωνικά των ορόφων με προεξέχοντα χαγιάτια. Στη συνοικία αυτή, γύρω από το κάστρο έμεναν ευκατάστατοι έμποροι και μέλη μιας αστικής τάξης που άνθισε στην περίοδο της Τουρκοκρατίας.

 

Εδώ βρίσκονται και οι περισσότερες βυζαντινές εκκλησίες της πόλης όπως οι Άγιοι Ανάργυροι (με τοιχογραφίες του 1575), ο Άγιος Στέφανος (1896), η Παναγία Φανερωμένη (1853), η Αγία Μαρίνα (1766), η Αγία Επίσκεψη (1543), ο Άγιος Δημήτριος (1580), η Αγία Παρασκευή (19ος αιώνας) και ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων (14ος αιώνας) καθώς και ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Νικολάου. Στη γιορτή των Αγίων Αναργύρων oι προσκυνητές κοιμούνται στρωματσάδα στο προαύλιο του ναού, όλη τη νύχτα.

 Θα δείτε επίσης, τα ερείπια του “αρχαιότατου και επιφανέστατου” (κατά Στράβωνα) Ασκληπιείου που χτίστηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. και συναγωνίζονταν σε ακτινοβολία αυτό της Επιδαύρου, την ανακαινισμένη, Εβραϊκή Συναγωγή, ρωμανιώτικου τύπου (Ρωμανιώτες λέγονταν οι Εβραίοι που κατοικούσαν στον Ελλαδικό χώρο) και θα καταλήξετε στην αρτηρία που δίνει ζωή στα Τρίκαλα, τον όμορφο ποταμό Ληθαίο. Ο μύθος αιώνιος όσο και το ταξίδι του. Γιος της Λήθης και τόπος γέννησης του Θεού Ασκληπιού σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τα νερά του ποτίζουν την ιστορία ή αν η ιστορία τον τροφοδοτεί. Σίγουρα δεν χωρίζει την πόλη αλλά την ενώνει χάρη στις γέφυρες που φέρνουν τη μία πλευρά πιο κοντά στην άλλη, ενοποιώντας με μοναδικό τρόπο την δραστηριότητα του αστικού κέντρου αλλά και των περιχώρων. Αυτή είναι και η μοναδικότητα των Τρικάλων.Στις όχθες του που είναι προσβάσιμες μπορεί κανείς να απολαύσει το ήρεμο καθρέφτισμα των παρόχθιων δέντρων είτε βαδίζοντας, είτε απολαμβάνοντας μία μοναδική βαρκάδα.

Στην κεντρική πλατεία υψώνεται ο αδριάντας του Στρατηγού Σαράφη, αρχηγού του ΕΛΑΣ κατά την Εθνική Αντίσταση. Μια κεντρική οδός τιμά και το τέκνο της πόλης που έδρασε στην άλλη (πολιτική) πλευρά, του Γεωργίου Κονδύλη. Ο κεντρικός πεζόδρομος της Ασκληπιού είναι γεμάτος  cafe, όπου δεν λείπουν και οι ήσυχες γωνιές.

Πύλη, μονοπάτια, μουσεία, Ελάτη, Περτούλι και γέφυρες

Στο Γοργογύρι και δίπλα στον Κεφαλοπόταμο, στα χνάρια της διαδρομής που ακολουθούσε ο θεός της ιατρικής και της υγείας των αρχαίων Ελλήνων, ο Ασκληπιός, μια ομάδα από φιλότιμα νέα παιδιά καθάρισε και αξιοποίησε ένα πανέμορφο μονοπάτι, το «Μονοπάτι του Ασκληπιού», που αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους επισκέπτες. Βάλτε ανάλογα παπούτσια και ακολουθήστε τους ψιθύρους των Δρυάδων.

Στο χωριό Άγιος Βησσαρίωνας, σε ένα όμορφο πέτρινο κτίσμα, λειτουργεί το Δημοτικό Λαογραφικό Μουσείο Πύλης, χάρη στον ακούραστο συλλέκτη Νίκο Μαρδάνη. Ένας άνθρωπος που στη διάρκεια πολλών δεκαετιών συγκέντρωσε παλαιά αντικείμενα που ζωντανεύουν την καθημερινή ζωή των τελευταίων αιώνων στα χωριά της χώρας μας, με τη βοήθεια αυτόματων ανδρείκελων.

Ο αργαλειός, η παραγωγή βουτύρου, το ξύρισμα και το κούρεμα, οι αγροτικές εργασίες. Σημειωτέον, χωρίς θεσμική βοήθεια, αν εξαιρέσουμε την προβολή με την αρωγή του Επιμελητηρίου. Ένα νοσταλγικό και πολιτιστικό ταξίδι στο χρόνο.

Όμορφες βουκολικές εικόνες μας αντάμωσαν και στη λίμνη που υπάρχει κοντά στο χωριό.

Η Πύλη είναι το τρίτο μεγαλύτερο κέντρο του νομού, μετά τα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα. Σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων, αποτελεί την “Πόρτα” προς τη Νότια Πίνδο και περαιτέρω, την Ήπειρο. Είναι αρχαιότατο κέντρο διέλευσης και τη διασχίζει ο (ταιριαστό όνομα) Πορταϊκός ποταμός που τις όχθες του ενώνουν 4 όμορφα γεφύρια, ανάμεσά τους και αυτό του Αγίου Βησσαρίωνα, ένα από τα μεγαλύτερα μονότοξα πέτρινα γεφύρια της χώρας μας.

Η περιγραφή του ντόπιου συγγραφέα ιστορικών βιβλίων Βασίλη Πανάγου ζωντάνεψε στη φαντασία μας άλλες εποχές. Λιθόστρωτο μονοπάτι κατηφορίζει στο ποτάμι σε διαμορφωμένο χώρο με παγκάκια και μερικά υπαίθρια κιόσκια με τοπικά προϊόντα και είδη λαϊκής τέχνης.

Στην απέναντι συνοικία της Πόρτας βρίσκεται και η βυζαντινή εκκλησία της Πόρτας Παναγιάς, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο. Χτισμένη πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού της Αθηνάς, αποδεικνύει ότι οι τόποι που είναι ιδιαίτεροι ανέκαθεν φιλοξενούσαν τους ανθρώπους που ήθελαν να αισθανθούν την ένωση με το Ένα. Στον περίβολο της εκκλησιάς βρίσκονται ακόμη αρχαία ερείπια καθώς και ενσωματωμένα στο όμορφο κτίσμα.

Σε υψόμετρο περίπου ενός χιλιομέτρου βρίσκεται η Ελάτη, το μεγαλύτερο ορεινό χωριό της περιοχής, τόπος αγαπημένος για τους περιηγητές με δεκάδες πεζοπορικές διαδρομές μέσα από το δάσος. Ακολουθήστε μία και μετά από κάθε στροφή ανακαλύπτετε τοπία απίστευτης ομορφιάς, στεφανωμένα από χιονόσκεπες κορυφές, ακόμη και στα μέσα Απριλίου.

Παραπέρα βρίσκεται το Περτούλι, με ανεκτίμητα βιώματα, χειμώνα καλοκαίρι. Εκεί βρίσκεται και το Κerketio Extreme Sport όπου διασκεδάσαμε με πολλές δραστηριότητες και οδηγό τον Μάκη Λιάκο. Κάποιοι έκαναν τοξοβολία, κάποιοι οδήγησαν τις γουρούνες, τις τετράτροχες μοτοσικλέτες. Προτίμησα να γίνω cowboy καβάλα στον Ντάνι, ένα άλογο με ανεξάρτητο χαρακτήρα, που όποτε ήθελε σταματούσε για να φάει, να πιει νερό και να κοινωνικοποιηθεί… Όπως έμαθα αργότερα, το άλογο νοιώθει αμέσως την ψυχοσύνθεση του αναβάτη του κι έτσι εξηγήθηκε η συμπεριφορά του!

Συγκλονιστική είναι η εικόνα του χωριού Ροπωτού, στην απέναντι πλαγιά από το Περτούλι, που το 2012 υπέστη καταστροφική καθίζηση και ερημώθηκε. Η εκκλησία του χωριού στέκει ακόμη αλώβητη σε αφύσικη κλίση.

Γέφυρα Παλαιοκαρυάς

Μετρώντας μόλις λίγα χιλιόμετρα από την Πύλη προς τα Τζουμέρκα, ποτίζει αδιάκοπα ο μικροπόταμος Παλαιοκαρίτης. Η σύνδεση των όχθεων – και σε αυτήν την περίπτωση – γίνεται με πέτρινο μονότοξο γεφύρι ενώ δύο φράγματα, ένα πίσω ακριβώς από το γεφύρι, αφήνουν το νερό να κυλήσει ορμητικά σχηματίζοντας καταρράκτες. Εκεί, το τοπίο συνοδεύεται από τη μουσική επένδυση του νερού όλες τις εποχές του χρόνου. Το φθινόπωρο και το χειμώνα η ορμητικότητα του κελαρύσματος, δημιουργεί ένα αχνό που αγκαλιάζει μοναδικά το τοπίο, την Άνοιξη ο τόπος ανθίζει ενώ το καλοκαίρι είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς σε μια βουτιά.

 Στο ενδιαφέρον μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Μανιταριών,  μας ξενάγησε ο ιδρυτής του, Νίκος Πάλλας. Το Μουσείο περιλαμβάνει μια πλούσια συλλογή πτηνών και θηλαστικών καθώς και ένα ολοκληρωμένο μουσείο μανιταριών, το πρώτο στο είδος του στην Ελλάδα. Υπάρχουν περίπου 350 είδη ζώων και 250 από τα κυριότερα είδη μανιταριών. Ο τρόπος παρουσίασης των συλλογών μέσα από διοράματα, αναπαριστά με απόλυτη ακρίβεια, το φυσικό περιβάλλον που διαβιούν τα ζώα και αναπτύσσονται τα μανιτάρια. Η ποιότητα των εκθεμάτων είναι εξαιρετική. Η τοποθέτησή τους στο χώρο γίνεται σε θεματικές ενότητες, και τα εκθέματα κατανέμονται ανάλογα με τον τύπο του οικοσυστήματος στο οποίο ανήκουν.

Για τα μανιτάρια έχει σχεδιαστεί ένας πρωτότυπος τρόπος παρουσίασης, ο οποίος περιλαμβάνει τρεις φάσεις ανάπτυξης τους παρέχοντας έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσονται σε κάθε επιμέρους οικοσύστημα. Η άριστη ποιότητα των εκθεμάτων και το κατάλληλα διαμορφωμένο περιβάλλον, προδιαγράφουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα και καθιστούν τη Μουσειακή εμπειρία, όχι μόνο ευχάριστη, αλλά και παραγωγική.

Περάσαμε από τη θεωρία στην πράξη και μετά από 15 περίπου λεπτά οδήγησης φτάσαμε σε ένα πανέμορφο δάσος με βελανιδιές για το Κυνήγι Τρούφας, μαζί με την Σαρλί και την Λάρα, τα πανέμορφα σκυλάκια-κυνηγούς τρούφας. Να πιάσεις όμως την τρούφα, δεν αξίζει, αν δεν τη μαγειρέψεις!  Έτσι, τις τρούφες που βρήκαμε, μαζί με άλλα μανιτάρια, τα μαγείρεψε στο δάσος,  μία εξαιρετική σεφ σε μια al dente μακαρονάδα. Μια μοναδική εμπειρία -κυνήγι και μαγείρεμα- που θα σας αρέσει πολύ.

Η απόσταση της Καλαμπάκας από το κέντρο των Τρικάλων είναι μόλις 26 χλμ, μισή ωρίτσα δηλαδή. Καλαμπάκα όμως δεν νοείται χωρίς τα Μετέωρα. Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Στις κορυφές αυτών των απόκρημνων βράχων, ορθόδοξοι μοναχοί έστησαν αυτούς τους “στύλους τ’ ουρανού”, από τον 11ο αιώνα ακόμη. Ένα τοπίο ονειρικό.

Στην Ι.Μ. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, το μεγαλύτερο από τα μοναστήρια, το μάτι μας χόρτασε από ομορφιά και η ψυχή μας από ηρεμία. Και θαυμασμό για το τι μπορεί να δημιουργήσει ο άνθρωπος στον αιώνιο αγώνα του να αισθανθεί την “των πάντων ένωσιν”.

Κατεβαίνοντας από τα Μετέωρα, επισκεφτήκαμε το εργαστήρι αγιογραφίας της Αργυρώς Θάνου, που βρίσκεται μέσα στην κατοικία της.

Πραγματική αποκάλυψη ήταν η επίσκεψή μας στο Μουσείο Ελληνικής Παιδείας Καλαμπάκας. Ο δημιουργός του  Παύλος Μπαλογιάννης συγκέντρωσε σχολικά βιβλία, όχι μόνο από  Ελλάδα αλλά και από πληθώρα άλλων χωρών, ανακατασκεύασε μία ολόκληρη τάξη σχολείου όπου κάθεσαι στο θρανίο ξανά, πρώτες εκδόσεις, τυπογραφικά κειμήλια αιώνων, πραγματικά στολίδια της αναζήτησης της γνώσης από τον Γουτεμβέργιο και μετά. Ένα μουσείο που θα σας αφήσει άφωνους! http://www.bookmuseum.gr/

Πού να φάτε, τοπικές δράσεις και προϊόντα

Το εστιατόριο Παλιά Ιστορία βρίσκεται στα Μανάβικα. Μέλος της δράσης Meteorisimo του Επιμελητηρίου Τρικάλων που σκοπό έχει την παρουσίαση και διάδοση της τοπικής γαστρονομίας και των υπέροχων προϊόντων του νομού. Πίτες, τυροκομικά θαύματα, πεντανόστιμα κρέατα αλλά και απολαυστικές σαλάτες. Το δίκτυο δεν αφήνει τίποτε να πάει χαμένο και ότι δεν καταναλώνεται άμεσα πηγαίνει στους έχοντες ανάγκη, ένα αξιοθαύμαστο έργο που έχει αναπτυχθεί και σε άλλες περιοχές αλλά και στην πρωτεύουσα από δραστήριους και ανθρωπιστές δημάρχους. Μπράβο!

Εξαιρετικά είναι τα ντόπια εμφιαλωμένα αναψυκτικά της οικογένειας Κλιάφα, πορτοκαλάδες, λεμονάδες και βυσσινάδες με ιστορία από το 1926 και γεύση απαράμιλλη και τα μπισκότα Βιολάντα και Δερμίσης. Τα πρώτα τα ξέρουν όλοι, τα δεύτερα αξίζουν να τα αναζητήσετε, ιδίως τα μπισκότα βρώμης που είναι πεντανόστιμα. Στο κέντρο της πόλης, βρίσκεται το κατάστημα προϊόντων του τυροκομείου Αμάραντος, που διαχειρίζεται η οικογένεια Παιδή, Το τυροκομείο βρίσκεται στην Καλαμπάκα και εκμεταλλεύεται το  γάλα που “ρέει” από την Πίνδο για να παράξει ανεπανάληπτο κασέρι, φέτα και μανούρι, όλα βραβευμένα.

Στο Καστράκι Καλαμπάκας περάστε μια βόλτα από το Sesame Store του Θανάση Μάτη και της κόρης του Ελεάννας και οπωσδήποτε να διαθέσετε χρόνο για το Ζαχαροπλαστείο Κυβέλεια – Παμπίρης όπου εκτός από καφέ, απολαύστε το παραδοσιακό ντόπιο γλυκό σπάτουλα. Δεν ξέρετε τι είναι η σπάτουλα; Ψάξτε το, αξίζει τον κόπο! Μία καταπληκτική custard cream με σιροπιαστό παντεσπάνι που δεν θα τη βρείτε -δυστυχώς- αλλού!

Στην Αγία Μονή  Τρικάλων, υπάρχει η Σαμαρίνα, η παραδοσιακή οικοτεχνία ζυμαρικών της Δήμητρας Μπίνα. Όπως και σε άλλες ντόπιες παραγωγικές μονάδες, η παράδοση συνδυάζεται με την καινοτομία και δίνει προϊόντα που απευθύνονται στο σύγχρονο καταναλωτή και τις ανάγκες του, για παράδειγμα ταλιατέλες, σούπες, κουσκούς από φρέσκα λαχανικά (σπανάκι, πιπεριά Φλωρίνης, ντομάτα, παντζάρι, τσουκνίδα) αλλά και έτοιμα μίγματα. Αναζητήστε τα online αν ψάχνετε για το καλύτερο στη διατροφή https://samarina-zimarika.gr/

Εμπειρία επίσης και η παρασκευή χαλβά, στο εργαστήριο του  Γιάννη Μπουλογιώργου με το όνομα “1 και κάτι” που έχει κι άλλα σιροπιαστά γλυκά και δίκτυο διάθεσης σε όλο το νομό, αλλά και διαδικτυακά. Αξίζει να το επισκεφτείτε και να δοκιμάσετε το χαλβά, πανδαισία γεύσης!

Στην Πόρτα Παναγιά, καθίστε για καφέ και γλυκό του κουταλιού στο παραδοσιακό “Χάνι του Σουφλιά”

Τοπικό τσίπουρο και τσιπουρομεζέδες θα απολαύσετε στο ουζερί “Ο Βασίλης”  στο κέντρο της πόλης, με εξαιρετική περιποίηση από τον Βασίλη Αγγούμη, στο Νεραϊδοχώρι ο Τάκης Μαργαρίτης στην ταβέρνα του “Μαργαρίτης” θα σας μαγέψει γευστικά με τα υπέροχα φαγητά του, η ταβέρνα «Νικόλας» στην Αγία Κυριακή Τρικάλων του Νίκο Παπαευθυμίου αξίζει να μπει στις επιλογές σας -έχει και live μουσική- και στο Καστράκι Καλαμπάκας, επισκεφτείτε τη φημισμένη παραδοσιακή  «Ταβέρνα του Ζιώγα» του Δημήτρη Ζιώγα, με ντόπια , εκλεκτά κρέατα όλα ψημένα σε τζάκι ψησταριά που λειτουργεί αυστηρά και μόνο με ξύλα, ντόπιο κρασί και τσίπουρο και γαστρονομικό μενού βασισμένο στις μοναδικές μοναστηριακές γεύσεις των Μετεώρων.

Στον “Μαργαρίτη” μας περίμενε αρνάκι στη σούβλα

Πλαστός,  παραδοσιακή ντόπια πίτα.

Η φημισμένη “Ταβέρνα του Ζιώγα” τώρα…

…και τότε!

Ποικιλία ντόπιων γλυκών στου “Ζιώγα”

Πρόταση για διαμονή

Η πρόσβαση στα Τρίκαλα είναι εύκολη. Αν ταξιδέψετε με το ΚΤΕΛ, δεν υπάρχει πιο ιδανικό ξενοδοχείο να μείνετε από το Gallery Art Hotel που βρίσκετε στον ίδιο χώρο. Έτσι , από τη θέση του λεωφορείου, θα βρεθείτε σε λίγα λεπτά, στo δωμάτιο σας! Το μοντέρνο interior design του ξενοδοχείου, οι σύγχρονες παροχές του, η ζεστή φιλοξενία και η φροντίδα στις πιο μικρές λεπτομέρειες, υπόσχονται να μετατρέψουν την επαγγελματική ή ψυχαγωγική επίσκεψή σας στα Τρίκαλα σε μια ευχάριστη εμπειρία!

Τα πανέμορφα Τρίκαλα παντρεύουν μοναδικά το χθες με το σήμερα. Σε κάθε γωνιά τους, θα ανακαλύψεις κομμάτια μιας άλλης εποχής. Μια πόλη-κόσμημα που όχι μόνο δεν έχασε τα γραφικά της στοιχεία στο πέρασμα των χρόνων και τη φυσική της ομορφιά, αλλά τα σεβάστηκε και τα εμπλούτισε κι έτσι κατάφερε να γίνει πιο όμορφη! Έλα Τρίκαλα να ανακαλύψεις τις αμέτρητες ιστορίες που έχουν να σου πουν…

Θερμές ευχαριστίες για την πολύτιμη βοήθειά τους στους: Κωσταντίνος Αγοραστός, Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Βασίλης Γιαγιάκος,  Πρόεδρος Επιμελητηρίου Τρικάλων & Πρόεδρος του Ενιαίου Φορέα, Γιάννης Μπουτίνας,   Αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού Περιφ. Θεσσαλίας &  Αντιπρόεδρος του Φορέα, Τσόλας Δημήτρης, Αντιπρόεδρος Επιμελητηρίου και υπεύθυνος του έργου του Ενιαίου Φορέα, Αριστείδης Δημήτρης, στέλεχος της Αναπτυξιακής Εταιρείας του Επιμελητηρίου. Ειδικές ευχαριστήριες στον Παντελή Πανόπουλο για την άψογη ξενάγηση στο ιστορικό κέντρο της πόλης και τις πολύτιμες πληροφορίες του.