ΤΩΡΑ |
Μπορείτε να φανταστείτε το ελληνικό τραγούδι χωρίς μπουζούκι; Μπορείτε να χορέψετε χασάπικο, ζεϊμπέκικο, τσιφτετέλι, καρσιλαμά, χωρίς τον ξεσηκωτικό ήχο του μπουζουκιού; Μπορείτε να κλάψετε, να θρηνήσετε έναν χαμένο έρωτα ή να φιλοσοφήσετε, χωρίς τη συντροφιά αυτού του αρχαίου ελληνικού οργάνου;
Ο Γιώργος Μαζωνάκης απευθύνει μια πρόσκληση σε όσους ασχολούνται με το τραγούδι, τραγουδιστές, συνθέτες, μουσικούς, παραγωγούς του ραδιοφώνου, να αντιμετωπίσουν τις ευαίσθητες χορδές του μπουζουκιού με το σεβασμό και την αγάπη που τους αξίζει.
Το πιο αγαπημένο και συγχρόνως συκοφαντημένο όργανο, το μπουζούκι, είναι ίσως το μοναδικό που κατάγεται απ΄ευθείας από το αρχαιοελληνικό, με το όνομα, πανδούρα ή πανδουρίδα ή τρίχορδον. Σε μια αρχαία στήλη του 4ου π.Χ. αιώνα, που βρέθηκε στη Μεσσήνη και εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, βλέπουμε μια νύμφη να παίζει πανδουρίδα. Το όργανο που κρατάει έχει τις ίδιες διαστάσεις, περίπου το ίδιο μέγεθος και την ίδια διάταξη χορδών με το μπουζούκι. Το έπαιζαν με πλήκτρο (πένα) συνήθως γυναίκες και συγχρόνως τραγουδούσαν, στις γιορτές και στα συμπόσια.
Στο Βυζάντιο η πανδούρα ήταν δημοφιλές όργανο και μαζί με το κανονάκι, τη χρησιμοποιούσαν για να διδάξουν τη βυζαντινή μουσική. Την συναντάμε με διαφορετικά ονόματα σε όλες τις χώρες της αυτοκρατορίας σε Ανατολή και Δύση.
Συνεχίζοντας την αδιάλειπτη ιστορία του, το μπουζούκι, με το όνομα ταμπουράς αντέχει τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας και μάλιστα μαζί με το κλαρίνο, είναι τα πιο αγαπημένα όργανα των Ελλήνων αγωνιστών του 1821. Είναι γνωστό πως ένας από αυτούς, ο στρατηγός Μακρυγιάννης, έπαιζε τον ταμπουρά και τραγουδούσε υπέροχα. Ο ταμπουράς του εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Η Μικρασιατική καταστροφή έφερε στην Ελλάδα πολλούς οργανοπαίκτες που πλούτισαν τον ήχο του μπουζουκιού με δρόμους, ταξίμια και τραγούδια. Εγινε το όργανο των ταπεινών και καταφρονεμένων, των περιθωριακών, των χασικλήδων και κυνηγήθηκε από την αστυνομία.
Ομως στην περίοδο της Κατοχής και μετά την Απελευθέρωση, γνώρισε μέρες δόξας, με τα τραγούδια του ρεμπέτικου. Ο Μάρκος Βαμβακάρης αλλά κυρίως ο Βασίλης Τσιτσάνης, με τις ανεπανάληπτες εισαγωγές των τραγουδιών τους, όπου το μπουζούκι παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, ανέβασαν στα ύψη την φήμη του. Στη συνέχεια ο Μάνος Χατζιδάκις που έγραψε τη μουσική της ταινίας “Ποτέ την Κυριακή” τιμήθηκε με Οσκαρ και ο Μίκης Θεοδωράκης με τη μουσική του “Ζορμπά”, έκανε το μπουζούκι διάσημο σε όλο τον κόσμο, ο Μανώλης Χιώτης πρόσθεσε χορδές στο όργανο και με τη μεγάλη δεξιοτεχνία του στο παίξιμο κατόρθωσε να το επιβάλει μέσα στα σαλόνια.
Τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια έχουν μέσα μπουζούκι. Και είναι λίγο στενάχωρο που στις μέρες μας, για πολλούς λόγους, το μαγικό αυτό όργανο αρχίζει να εκλείπει από το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτες, ενορχηστρωτές, μουσικοί, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, δισκογραφικές εταιρείες, ψάχνοντας για καινούργιο ήχο, βάζουν το μπουζούκι σε δεύτερη μοίρα.
Είναι λοιπόν συγκινητική η πρόσκληση που απευθύνει ο Γιώργος Μαζωνάκης σε ειδικούς και κοινό για την απόδοση της τιμής που αξίζει στο μπουζούκι, τον πιο παλιό και πιο γνωστό πρεσβευτή της ομορφιάς του ελληνικού τραγουδιού. Ονόμασε αυτή την πρωτοβουλία ” Μπουζούκι: Oι ευαίσθητες χορδές” και δεν έχει χαρακτήρα “διάσωσης” αλλά ευαισθητοποίησης όλων μας στον διαυγή, ευθύ ήχο του, που γέννησε τα αθάνατα ελληνικά τραγούδια. Το μπουζούκι δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως νοσταλγία, ως παρελθόν, ως μουσειακό είδος. Μέσα στα χιλιάδες χρόνια παρουσίας του, έγινε πρωταγωνιστής του λαϊκού τραγουδιού, απόκτησε δύναμη, ομορφιά, μεγαλοπρέπεια, είναι σύγχρονο, είναι κλασσικό, είναι παγκόσμιο. Και ο ήχος του πάντα θα αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές της καρδιάς μας…
Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι
Oscar Wilde
11 - Αυγ - 2020
Oι ευαίσθητες χορδές του Γιώργου Μαζωνάκη
Μπορείτε να φανταστείτε το ελληνικό τραγούδι χωρίς μπουζούκι;
Κλείστε διακόπες με σκάφος απο την BednBlue.com και λάβετε έκπτωση χρησιμοποιώντας το κούπονι: cosmopoliti
Σχόλια για αυτό το άρθρο