ΤΩΡΑ |
“Όλα, θέλω να τα ξέρω όλα…” τραγουδούσε με τη χαρακτηριστική της μπάσα φωνή η Άννα Παναγιωτοπούλου στη σκηνή του θεάτρου Περοκέ το 1991 και το κοινό την αποθέωνε σε μια παράσταση με all star cast σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Κι αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο κόσμος την αποθέωνε. Από τη στιγμή που την πρωτοείδαμε στο Ελεύθερο Θέατρο, αργότερα στην Ελεύθερη Σκηνή και μετά στις μεγάλες Αθηναϊκές σκηνές, η Άννα Παναγιωτοπούλου κέρδισε απλόχερα το χειροκρότημά μας και μπήκε στις καρδιές όλων. Και δεν βγήκε ποτέ, ακόμα κι όταν σταμάτησε τις εμφανίσεις της πριν κάποια χρόνια. Αγαπήθηκε σε ένα από τα πιο δύσκολα θεατρικά είδη, την επιθεώρηση όπου δημιούργησε και καθιέρωσε τον τύπο της κοπέλας που μιλάει κάπως σαν χαμένη, σαν μπουρδουκλωμένη, τραβώντας τις λέξεις.
Πώς βγήκε αυτός ο τύπος; Σε ένα νούμερο που έκανε μια τραγουδίστρια με πέντε ατάκες όλες κι όλες και ένα τραγουδάκι, δεν είχε κάνει πρόβα ποτέ. Έκανε μόνο στο τραγούδι και τα λόγια δεν τα ήξερε. Μόνο τη λέξη “βασικά” που έλεγε και ξανάλεγε μέσα στο κείμενο ήξερε. Βγαίνει λοιπόν στην πρεμιέρα και λέγοντας μόνο το “βασικά”, άρχισε να σκέφτεται τι θα πει παρακάτω. Γι΄αυτό μιλούσε αργά, τράβαγε το βασικά, μέχρι να θυμηθεί τι λέει παρακάτω. Κι όσο δεν θυμόταν τα λόγια, τόσο τραβούσε τις φράσεις. Αυτό άρεσε πολύ στον κόσμο και το καθιέρωσε. Έτσι δημιουργήθηκε αυτός ο τύπος στην επιθεώρηση, που τον μιμήθηκαν πολλές ηθοποιοί, ώστε να μιλάμε για “Σχολή Παναγιωτοπούλου”. Αυτός ο τύπος της σύγχρονης κοπέλας που μιλάει με αυτό τον τρόπο, πρωτοβγήκε στην επιθεώρηση “Σιγά τον πολυέλαιο” το 1979 στο Θέατρο Άλσος και καθιερώθηκε στο Θέατρο Σμαρούλα το 1981 με την εγγονή της Μαρίας Πενταγιώτισσας. Εκτός από το “βασικά”, έμειναν κι άλλες λέξεις και φράσεις, όπως το “οπωσδήποτε” και το “αλλά κρατιέμαι” (οπωσδήποτε, κι εγώ σαν κοπέλα θα ήθελα να είμαι πιο αλέγρα, πιο πηδούκλα αλλά …κρατιέμαι, οπωσδήποτε θα μπορούσα να πάθω κι έναν ενθουσιασμό αλλά…κρατιέμαι).
Η Άννα Παναγιωτοπούλου ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις ηθοποιού που ο κόσμος την έμαθε μέσα από το θέατρο και υπήρξε πρωταγωνίστρια για 15 χρόνια πριν την μάθουν όλοι μέσα από την τηλεόραση με την “Μαντάμ Σουσού” του Δημήτρη Ψαθά. Δεν ήταν όμως το θρυλικό σίριαλ η πρώτη επαφή της με την τηλεόραση. Το 1973 -στα πρώτα βήματα της ελληνικής τηλεόρασης δηλαδή- ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Μήτσος Λυγίζος σκηνοθετεί μια σειρά με θέμα παραστρατημένους νέους της εποχής. Το σενάριο γράφει η Έλενα Πανταζώνη και έχει αρχικό τίτλο “Αναμορφωτήριο”. Αργότερα θα αλλάξει σε “Αγρίμια” κι έτσι θα συνεχίσει μέχρι την ολοκλήρωσή της σε 21 επεισόδια. Πρωταγωνιστής είναι ο Νίκος Ξανθόπουλος -που έχει συνεργαστεί πολλές φορές με τον Μήτσο Λυγίζο στο σινεμά- στην πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση. Σημαντικό γεγονός τότε ότι “το παιδί του λαού” Νίκος Ξανθόπουλος με τις τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες από τη μεγάλη οθόνη περνάει στη μικρή. Δίπλα του σε ρόλους παραστρατημένων νέων, θα εμφανιστούν νέοι ηθοποιοί του Ελεύθερου Θεάτρου που έχει ξεκινήσει τη σημαντική του διαδρομή στο Άλσος Παγκρατίου και άλλοι που θα αποτελέσουν το βασικό πυρήνα στα επόμενα χρόνια του θεάτρου μας: Σταμάτης Φασουλής, Μηνάς Χατζησάββας, Κώστας Αρζόγλου, Νένα Μεντή, Υβόννη Μαλτέζου, Ράνια Οικονομίδου, Λόισκα Αβαγιανού, Γιώργος Σαμπάνης, Λήδα Πρωτοψάλτη, Νίκος Δαφνής κι ανάμεσά τους και η Άννα Παναγιωτοπούλου. Θα περάσουν 10 χρόνια μέχρι η Άννα Παναγιωτοπούλου να ξαναβρεθεί στα τηλεοπτικά πλατό, αυτή τη φορά για τη μεταγλώττιση της παιδικής σειράς “Φρουτοπία” με τις μαριονέτες της οικογένειας Σοφιανού όπου χαρίζει τη φωνή της στην Μάτα, την τομάτα. Την επόμενη χρονιά έρχεται η “Μαντάμ Σουσού” όπου ο Θανάσης Παπαγεωργίου την επιβάλλει για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και το πλατύ κοινό ανακαλύπτει μια νέα πρωταγωνίστρια με θεατρικές καταβολές και ταλέντο ανεξάντλητο.
Για είκοσι χρόνια, η Άννα Παναγιωτοπούλου μέσα από τις σειρές που θα επιλέξει να παίξει, θα μας δείξει όλη την πλούσια γκάμα που διαθέτει ώστε να υποδύεται ρόλους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους που αγαπιούνται από τους τηλεθεατές. Η ιδιωτική τηλεόραση, της δίνει την ευκαιρία να γίνει σούπερ τηλεοπτική σταρ και οι σειρές που πρωταγωνιστεί, να είναι μέσα στο τοπ 5 όλων των εποχών. “Οι τρεις Χάριτες” και μετά το “Ντόλτσε Βίτα” όχι μόνο αλλάζουν το τηλεοπτικό τοπίο αλλά γίνονται και σημείο αναφορές για την τηλεόραση γενικότερα, τους συντελεστές της και φυσικά τους τηλεθεατές που δεν χορταίνουν να τις βλέπουν μέχρι και σήμερα. Αξίζει όμως να αναφέρουμε και τις υπόλοιπες σειρές που μπορεί να μην είχαν την ίδια απήχηση όσο η “Μαντάμ Σουσού”, οι “Χάριτες” και το “Ντόλτσε Βίτα” αλλά κράτησαν συντροφιά σε αρκετούς τηλεθεατές όταν προβλήθηκαν και υπήρξαν αξιόλογες για την εποχή τους: Ροζαλία ένα μπεστ σέλερ, Μονάχους Μονάχους, Μικρές αμαρτίες, Δεσποινίς Μαργαρίτα, Φάε τη σοκολάτα σου, Πάτρα Βενετία, χωρίς να ξεχνάμε και τις γκεστ εμφανίσεις στο “Δις εξαμαρτείν”, στις “Επτά θανάσιμες πεθερές”, την “Ελίζα και οι άλλοι” και στο “Safe sex”. Σ΄ αυτά τα χρόνια η Άννα Παναγιωτοπούλου χάρη στα ευφυέστατα σενάρια των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα (που είχαν συνεργαστεί στις “Χάριτες”) άφησε και το κινηματογραφικό της στίγμα στις ταινίες “Safe sex”, “To κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο” και “Αυστηρώς κατάλληλο”. Για την ιστορία, η πρώτη εμφάνισή της στο σινεμά, ήταν στην ταινία “Το νυφοπάζαρο” το 1969, δίπλα στον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον Γιάννη Φέρτη, τον Βαγγέλη Βουλγαρίδη, την Ελένη Ανουσάκη, την Μέμα Σταθοπούλου, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και την Νίκη Τριανταφυλλίδη, σε σκηνές που ψάχνεις να την βρεις με το κιάλι!
Παράλληλα με τις τηλεοπτικές εμφανίσεις, η Άννα Παναγιωτοπούλου έσκιζε θεατρικά και μπορούσε να περνάει αριστουργηματικά από την κωμωδία στο δράμα. Αν και στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου την αντιμετώπιζαν ως τη νέα Αντιγόνη Βαλάκου, κυρίως λόγω εμφάνισης και της έδιναν δραματικούς ρόλους και ρόλους ενζενί, ήρθαν οι διπλωματικές εξετάσεις που έπαιξε Μολιέρο και έκανε τον κόσμο να γελάσει. Τότε συνειδητοποίησε ότι της αρέσει η κωμωδία. Και την υπηρέτησε πιστά, τόσο από υποκριτική αλλά κάνοντας τη διασκευή και τη μετάφραση σε αρκετές παραστάσεις και γράφοντας τα κείμενα σχεδόν σε όλες τις επιθεωρήσεις που έπαιξε: Το τραμ το τελευταίο, Συνέβη στην Κατίνα, Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, Γιατί χαίρεται ο κόσμος, Σιγά τον πολυέλαιο, Αλλαγή κι απάνω τούρλα, Ραντεβού με την υστερία, Το σώσε, Ψεκάστε ψηφίστε τελειώσατε, Το έκτο πάτωμα, στη χώρα των θαυμάτων, Της Ελλάδας το κάγκελο, Με δυο λόγια κυρίες, Η χαρτοπαίχτρα, Τι είδε ο Γιαπωνέζος, Σιχτίρια ΄88, Η δίαιτα του αστροναύτη, Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή, Οι δύο ορφανές, Η θεία από το Σικάγο, Πίσω έχει η Ελλάντα την ουρά και μπρος την άρπα κόλα, Μέσα οι Αμερικάνοι, Σ΄αγαπάω φίλε, Ελλάς στο φούρνο με πατάτες, Κάποιος να σηκώσει το τηλέφωνο, Κλειδί για δύο, Χωρίζουμε λέμε, Άννι, Σικάγο, Η τρελή του Σαγιό, Ωχ τι κόσμος γιαγιά, Ζωή σε λόγου μας, Πίτσες μπλε, Και Νου Δου και λάιτ, Τι βουλή θα παραδώσεις μωρή είναι μόνο μερικές από τις παραστάσεις που έκανε τον κόσμο να γελάει πολύ… πάρα πολύ! Όμως δεν την άφηνε ασυγκίνητη και το δράμα όπου δοκιμάστηκε με μεγάλη επιτυχία επίσης: Ευαίσθητη ισορροπία, Η Ήρα και το παγώνι, Το μπουφάν της Χάρλεϊ, Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες, Το γλυκό πουλί της νιότης, Οι τρομεροί γονείς, Χάρολντ και Μοντ… Η χαρακτηριστική της φωνή με την ιδιαίτερη χροιά, αναγνωρίσιμη σε μικρούς και μεγάλους, αποτυπώθηκε και στα ερτζιανά αρχικά με την ιστορική “Λιλιπούπολη” στο Γ΄ Πρόγραμμα (εποχή Μάνου Χατζιδάκι) κι αργότερα με τη δική της εκπομπή “Μπα πήγε κιόλας 12;” που είχε φανατικούς φίλους.
Η Άννα Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 30 Ιουλίου 1945. Για τον πατέρα της, ο οποίος προερχόταν από πλούσια οικογένεια, ήταν ο δεύτερος γάμος με τη μητέρα της ηθοποιού η οποία ήταν Μικρασιατικής καταγωγής και χώρισαν όταν η Άννα ήταν 12 χρονών. Από τον πρώτο γάμο του πατέρα της είχε μια αδελφή, πολεοδόμο στο επάγγελμα, και μια μεγαλύτερη αδελφή από τους γονείς της, που έφυγε από τη ζωή το 2020. Το 1972 η Άννα παντρεύεται τον Τάκη Δαμουλάκη που δεν έχει καμία σχέση με την ηθοποιία (αν και θα εμφανιστεί ως γκεστ σε ένα επεισόδιο στις “Τρεις Χάριτες” και στη “Ροζαλία”). Τον επόμενο χρόνο θα αποκτήσουν τον γιο τους τον Δημήτρη και η ευτυχία τους θα ολοκληρωθεί. Θα μείνει μαζί με τον σύζυγό της ως το θάνατό του. Συντροφική σχέση υπήρξε και με τον Αλέξη Καλλίτση -που της στάθηκε τα δύσκολα χρόνια των προβλημάτων με την υγεία της- με τον οποίο συνεργάστηκαν γράφοντας τα κείμενα και τα σενάρια για παραστάσεις και σίριαλ. Τελευταία τους κοινή συνεργασία ήταν στην παράσταση “Ωχ… Ηλέκτρα” με τον Πέτρο Φιλιππίδη το καλοκαίρι του 2014.
Η Άννα Παναγιωτοπούλου αγάπησε την Τήνο. Ήταν το αγαπημένο της νησί. Εκεί, στις 23 Ιουλίου κάθε χρόνο, γιορτάζεται το όραμα της Αγίας Πελαγίας, το οποίο στάθηκε αφορμή για την εύρεση της εικόνας της Παναγίας. Το Μεγάλο Σάββατο 4 Μαΐου 2024, γιορτή της Αγίας Πελαγίας, η Άννα Παναγιωτοπούλου πέρασε στην αιωνιότητα… Άλλη μια συγκυρία: 4 Mαΐου 1986 είχε κάνει πρεμιέρα η “Μαντάμ Σουσού” στην τηλεόραση.
Και τώρα σιλάνς τσοκαρίες…
Σχόλια για αυτό το άρθρο