Οrlando: Επίσημη πρεμιέρα στο Θέατρο Τόπος Αλλού

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα της παράστασης Οrlando ή αυτός που έγινε αυτή και αγάπησε εκείνον και εκείνη στο Θέατρο Τόπος Αλλού, βασισμένο στο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ σε πρωτότυπη μεταφορά –διασκευή για τη θεατρική σκηνή από το συγγραφέα και σκηνοθέτη Νίκο Καμτσή. Την επίσημη πρεμιέρα τίμησαν με την παρουσία τους οι: Πέγκυ Σταθακοπούλου, Κώστας Αρζόγλου, Θάνος Λέκκας, Πάνος Σκουρολιάκος, Αντώνης Χατζής κ.α.

Ο Ορλάντο είναι ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, που ζει και μεγαλώνει στα χρόνια του Σαίξπηρ, έχει πολλές απαιτήσεις και μεγάλη αυτοπεποίθηση. Κινείται σε  ένα άλλο συμπάν και θέλει να το κατακτήσει: Έτσι στην παράσταση   συμβαίνουν τα εξής:

Γράφει μια τραγωδία. Συναντάει τον Σαίξπηρ. Τον ερωτεύεται η βασίλισσα Ελισάβετ, αυτός όμως ερωτεύεται τη Ρωσίδα πριγκίπισσα Σάσα. Προδίδεται, εξευτελίζεται από τον κυνικό και πικρόχολο ποιητή Νίκολας Γκρην. Γίνεται πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη. Κοιμάται επτά μέρες συνέχεια και ξυπνά …γυναίκα.

Έχει γίνει η Ορλάντο.

Ένα πλάσμα που καταπίνει τους αιώνες.
Ένα πλάσμα που μεταμορφώνεται μέσα στο κουκούλι της ποίησης και στον μυθιστορηματικό κήπο της Βιρτζίνια Γούλφ. Που γίνεται ηρωίδα και καταφέρνει να αγαπήσει απελπισμένα και τη γυναίκα και τον άνδρα.
Μέγα κατόρθωμα.
Ποιος μπορεί να το καταφέρει; Κανείς. Μόνο οι ποιητές.
Μα εκεί ακριβώς είμαστε. Στην αχανή έρημο της ποίησης και μιλάμε για τον  ΟΡΛΑΝΤΟ.
Από την εποχή της Ελισάβετ της πρώτης μέχρι σήμερα, από τον παγωμένο Τάμεση στην άσφαλτο της μεγαλούπολης, από τον έρωτα της εκρηκτικής ρωσίδας Σάσα στην αγκαλιά του τυχοδιώκτη Σελμερντρίν, ο ποιητής, λόρδος και πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη ΟΡΛΑΝΤΟ, παντρεύεται την εξώλης και προώλης Ροζίνα Πεπίτα, το μετανιώνει και επιστρέφει στην Αγγλία.

Στο μεταξύ όμως, μετά από ένα χορταστικό ύπνο 7 ημερών, έχει μεταμορφωθεί σε γυναίκα.

Όλα αυτά τα φοβερά μπορούν να συμβούν όταν κρατάει τα νήματα η  Βιρτζίνια Γούλφ.
Με λεπτές κινήσεις φέρνει τον ΟΡΛΑΝΤΟ στην πόρτα ενός θεάτρου στην οδό Κεφαλληνίας. Γονυκλινής παρακαλάει τον σκηνοθέτη να ανεβάσει το έργο που έγραψε. Εκατόν δώδεκα πρόσωπα. Ναι καλά διαβάζετε. Όλη η ανθρωπότητα επάνω στη σκηνή.

Όπως και η Βιρτζίνια Γούλφ που αφορά όλη την ανθρωπότητα, μόνο που εκείνη, η ανθρωπότητα, δεν το ξέρει.

Η Βιρτζίνια Γούλφ(Virginia Wolf) δεν χρειάζεται συστάσεις. Εύθραυστη, τολμηρή, τελειοθήρας και ρηξικέλευθη δημιούργησε καινούργιες, νεωτερικές φόρμες. Έρωτας, ποίηση, απιστία, προδοσία, μοναξιά είναι τα θέματα που κατακλύζουν το έργο της. Χτίζει αξίες και υποσκάπτει τις συμβάσεις της εποχής της με το υποδόριο, φλεγματικό και βιτριολικό ύφος της. Η παράσταση του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ «εκμεταλλεύεται» και φιλοδοξεί να αξιοποιήσει όσο περισσότερο μπορεί, αυτόν τον πλούτο. Αφήνεται σ΄ αυτή την περιπέτεια και διατρέχει αυτούς τους πέντε αιώνες (από τον 16ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας). Είναι ένα ταξίδι του ανθρώπου, του ανθρώπινου πολιτισμού και των ανθρωπίνων σχέσεων. Οι σταθμοί πολλοί, τα στοιχήματα και τα διλήμματα πολλά:
Τέχνη και πραγματική ζωή, ρεαλισμός και ρομαντισμός, έρωτας και προδοσία, κωμωδία και δράμα. Πάνω στη σκηνή στήνεται ένα θέαμα, όπου όλα μπερδεύονται. Τα ερωτηματικά και τις αμφιβολίες -υπέρτατες υπαρξιακές αξίες- διαλύει στο τέλος  η ίδια η Βιρτζίνια Γούλφ, τη «συμμετοχή» της οποίας «εξασφαλίσαμε» μετά από πολλούς κόπους.

Το «ΟΡΛΑΝΤΟ» είναι ένας ύμνος τόσο στην γυναίκα, όσο και στον άνδρα. Είναι ένας ύμνος στην δημιουργία, στην ποίηση και στην τέχνη. Στην τέχνη του έρωτα, στην τέχνη της ζωής.

Το  απόλυτο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γούλφ είναι η ενσάρκωση του ανδρόγυνου που διασχίζει τους αιώνες από τον 16ο αιώνα έως σήμερα.
Ο Ορλάντο νεαρός άντρας ήταν πανέμορφος, είχε μάτια σαν υγρούς μενεξέδες και μέτωπο που έμοιαζε με καμπυλωτό μαρμάρινο θόλο, είχε λεπτή επιδερμίδα και ομορφιά, «έγινε ο αγαπημένος των γυναικών και των ανδρών». Έγραψε ποιήματα και μια τραγωδία σε πέντε πράξεις. Ο Ορλάντο παρ΄ όλα τα ταξίδια και το πέταγμα από την φαντασία στην πραγματικότητα είναι μοναχικό άτομο.  Από την πρώτη στιγμή που ξιφουλκεί με τα κομμένα κεφάλια των Αφρικανών μέχρι το τέλος του έργου, όπου ως γυναίκα πορεύεται συνεπής στην ίδια τροχιά για «να συναντήσει μόνη της το θάνατο»