ΤΩΡΑ |
Μετά το Oxford Playhouse στην Οξφόρδη και το Cockpit στο Λονδίνο, η ¨Λουκρητία η Εταίρα / η Αγία¨ μόνο για δυο παραστάσεις στο Θέατρο Αυλαία.
«Πού πηγαίνουν οι Ανένταχτοι;»
Η παράσταση
Η Λουκρητία Βοργία μόλις έχει πεθάνει και φτάνει στην αίθουσα αναμονής. Μάλλον όχι στον Παράδεισο, αλλά σε έναν αδιευκρίνιστο χώρο ανάμεσα στη ζωή και στη μετά θάνατον ύπαρξη. Η Λουκρητία στέκεται πίσω από μια κλειστή πόρτα περιμένοντας, καλώντας τον Θεό να την υποδεχτεί στο Βασίλειό του. Η σιωπή την οδηγεί σε μια σειρά απολογιών, καθώς διηγείται την ιστορία της ζωής της, με τις όμορφες στιγμές αλλά και τα σκοτεινά βιώματά της. Μας αποκαλύπτει πώς τα αθώα παιδικά της χρόνια σημαδεύτηκαν από τους γάμους της, σε νεαρή ηλικία, οι οποίοι εξυπηρετούσαν τα πολιτικά συμφέροντα του πατέρα της, Πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ’, πώς υπέφερε από τις σεξουαλικές εμμονές των συζύγων και εραστών, την εμπλοκή της στα όργια του Βατικανού και στις δολοφονίες, όχι μόνο ως μάρτυρας αλλά και ως πιόνι σε ένα παιχνίδι εξουσίας.
Καθώς η Λουκρητία θυμάται τα γεγονότα της ζωής της, μπορεί επιτέλους να σχηματίσει την ερώτηση που τόση ώρα προσπαθεί να αρθρώσει – «Πού πηγαίνουν οι Ανένταχτοι;» Και ο Θεός, με τον δικό του τρόπο, της δίνει την απάντηση…
Σημείωμα σκηνοθέτη (Αναστασία Ρεβή)
Το να μην ανήκεις δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρόκειται για ένα ερώτημα που παραμένει ακόμα και μετά θάνατον. Αυτός ο μονόλογος, βαθιά φεμινιστικός στον χαρακτήρα και στη γραφή του, διερευνά ακριβώς αυτό το ερώτημα. Τί γίνεται αν το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, συνυπάρχουν; Η Λουκρητία Βοργία είναι μια γυναίκα που ζούσε στα άκρα. Μια γυναίκα διαφορετική, από όλες τις απόψεις και σε κάθε πτυχή της ζωής, ακόμα και μετά τον θάνατο! Ένα πλάσμα εκτός ορίων είναι από μόνο του μια πρόκληση, αν είναι θηλυκό τότε η πρόσκληση είναι διπλή… Όχι μόνο σε αυτή τη ζωή, αλλά και στην επόμενη!
Σημείωμα συγγραφέα (Πένυ Φυλακτάκη)
Για αδιευκρίνιστους λόγους, πάντα με ενδιέφερε η Λουκρητία Βοργία. Για κάποιον παράξενο λόγο ήμουν έτοιμη να υπερασπιστώ τις πράξεις και τη ζωή της, παρότι αντιπροσωπεύουν το αντίθετο απ ό,τι πιστεύω. Πρόσφατα, πολλοί ιστορικοί έχουν μετατοπίσει τις απόψεις τους, και αντί να την χαρακτηρίζουν ως αδίστακτη συνωμότρια, την βλέπουν πια ως θύμα ιστορικών περιστάσεων. Κάποιοι μάλιστα την ορίζουν προστάτιδα των Γραμμάτων και των Τεχνών, με βάση το έργο της που στήριξε καλλιτεχνικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς στη Φερράρα.
Αυτή η διπολική κατηγοριοποίηση της Λουκρητίας μου θύμισε την διαρκή διχοτόμηση των πραγμάτων ως «καλά» ή «κακά», που αντικαταστάθηκε κάποια στιγμή από την θεωρία της σχετικότητας, που υποστηρίζει πως τα πράγματα δεν είναι ούτε καλά, ούτε κακά, αλλά εξαρτώνται από τις εξωτερικές μεταβλητές. Παρόλα αυτά, πόσο ευέλικτοι μπορούμε να είμαστε όταν πρόκειται για θεμελιώδη κοινωνικά και ηθικά ταμπού; Μπορούμε εμείς οι κοινοί θνητοί να κρίνουμε μια πράξη για αυτό που είναι πραγματικά; Μπορούμε να κατανοήσουμε ένα συναίσθημα, χωρίς ίχνος αυτοεπιφύλαξης ή σύγκρισης; Πώς θα ήμασταν αν, για ένα δευτερόλεπτο, μπορούσαμε να δούμε τα πάντα από ψηλά;
Σε έναν κόσμο με γρήγορους ρυθμούς που μας αναγκάζει να βάζουμε ετικέτες σε όλα, τις οποίες αντικαθιστούμε διαρκώς, η Λουκρητία Βοργία μας καλεί να σταματήσουμε τον χρόνο και να κοιτάξουμε όλοι γύρω μας. Μετά, να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο. Να κοιτάξουμε ο καθένας τον εαυτό του. Και τελικά να ανέβουμε ψηλά, για να αποκτήσουμε μια καινούργια θέα. Γράφοντας αυτό το έργο σαν αφήγηση από πολλαπλές οπτικές γωνίες, δεν μπορούσα να αγνοήσω τη γλώσσα και τη δομή. Προσέγγισα το κείμενο σαν μια γλωσσική, μεταμοντέρνα πρόκληση βασισμένη στην ανατροπή, ταυτόχρονα διατηρώντας μια ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία, την πρόκληση και την οικειότητα.
Theatre Lab Company
Το Theatre Lab Company (www.theatrelab.co.uk) δημιουργήθηκε αρχικά από Έλληνες καλλιτέχνες. Στη συνέχεια πήρε τη μορφή μιας διεθνούς θεατρικής ομάδας η οποία απαρτίζεται από καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, έχοντας έδρα το Λονδίνο. Αυτό που κάνει το Theatre Lab Company να ξεχωρίζει είναι η εικαστική και κινηματογραφική προσέγγιση στο θέατρο, οι τεχνικές σωματικού θεάτρου, ο πειραματισμός και η αναζήτηση του διαφορετικού, η δημιουργία μιας εμπειρίας που αγγίζει όλες τις αισθήσεις. Κείμενο, μουσική, εικόνα και κίνηση συνδυάζονται δυναμικά και με μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας έργα που ξεπερνούν τα όρια της κουλτούρας, της γλώσσας, των ταμπού. Μια από τις βασικές αρχές του Theatre Lab Company είναι η προώθηση της ελληνικής τέχνης και του ελληνικού πολιτισμού. Χορηγοί του Theatre Lab Company περιλαμβάνουν το Συμβούλιο Τεχνών της Αγγλίας, το Awards For All, την Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού και κάποια ιδιωτικά ιδρύματα. Το Theatre Lab Company έχει προσκληθεί και έχει συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ θεάτρου στην Αβινιόν της Γαλλίας, στο Εδιμβούργο, στο Λονδίνο, στην Ελλάδα, στο Βελιγράδι, στο Δουβλίνο, στην Πράγα και στη Νέα Υόρκη.
Συντελεστές
Συγγραφή κειμένου: Πένυ Φυλακτάκη
Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή
Εικαστικός σχεδιασμός και κοστούμι: Valentina Sanna
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μαρίνα Κόντα
Styling: Umberto Fiorilla
Βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Βη
Φωτογραφίες: Γιάννης Κατσαρής
Επικοινωνία: Απόστολος Λιάπης
Παραγωγή: MartinaReynolds, TheatreLabCompany
Ερμηνεία
Αναστασία Ρεβή
Πληροφορίες
Στη σελίδα του Θεάτρου ΑΥΛΑΙΑ: https://www.avlaiatheater.gr/
Θέατρο Αυλαία (Πλατεία ΧΑΝΘ / Τσιμισκή)
Τηλέφωνο: 2310 230013
Παραστάσεις: 11-12 Νοεμβρίου 2019
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια: 90 λεπτά
Εισιτήρια: 15€ κανονικό, 12€ φοιτητικό, ομαδικό, ανέργων
Προπώληση: Ταμείο θεάτρου Αυλαία
T 2310 230013
Ιστοσελίδα Α Υ Λ Α Ι Α (Πλατεία ΧΑΝΘ / Τσιμισκή 136)
Σχόλια για αυτό το άρθρο