ΤΩΡΑ |
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος φιλοξενεί το έργο «Το αμάρτημα της μητρός μου» του Γεώργιου Βιζυηνού σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γιαννακόπουλου μόνο για τρεις παραστάσεις στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών στις 9, 10 και 11 Μαΐου.
Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της ηθογραφίας, εισδύοντας στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών. Ο Βιζυηνός πρωτοπορεί, καθώς για πρώτη φορά στην ελληνική διηγηματογραφία ανοίγεται ο κόσμος της ψυχής. Ο κόσμος της συνείδησης και του εσωτερικού προβληματισμού.
Το μικρό αυτό αριστούργημα με αυτοβιογραφικά στοιχεία πρωτοδημοσιεύτηκε το 1883, μεταφρασμένο στα γαλλικά στη Nouvelle Revue [Νέα Επιθεώρηση], συνδυάζει την ρέουσα και συναρπαστική αφήγηση με τους ζωντανούς διαλόγους, το μυστήριο με την αγωνία, αλλά και το αίνιγμα που πλανάται ήδη από το άκουσμα και μόνο, του τίτλου του έργου. Ποιο ήταν το αμάρτημα;
Το έργο
Ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του αφηγητή – Γιωργή, που σημαδεύονται από την αρρώστια της αδελφής του Αννιώς και τον απελπισμένο αλλά μάταιο αγώνα της μητέρας του να σώσει από το θάνατο, το ασθενικό της κορίτσι. Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δύο αλλεπάλληλες υιοθεσίες νέων κοριτσιών, που γίνονται όμως αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν την μητρική φροντίδα. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται πλέον άνδρες, εξακολουθούν να μην μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους. Όταν μετά από χρόνια, επιστρέφει από τις σπουδές του στη Γερμανία, ο Γιωργής , έρχεται σε αντίθεση με την μητέρα του ως προς την διατήρηση της δεύτερης ψυχοκόρης της, γεγονός που την οδηγεί στην απόφαση, να του αποκαλύψει το τραγικό μυστικό της.
Η παράσταση:
Ανέβηκε τον χειμώνα του 2024 σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας, έχοντας αποσπάσει από τις πρώτες κιόλας παραστάσεις εξαιρετικές κριτικές τόσο από τους δημοσιογράφους και τους ειδικούς , όσο και απ΄ τους απλούς θεατές. Απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς , αλλά και σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Και εν τέλει στην συνείδηση όλων. Συνέχισε το ταξίδι της το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, εκτός Αθηνών, σε επιλεγμένες πόλεις και νησιά της Ελλάδας με την ίδια κι ακόμα μεγαλύτερη ανταπόκριση. Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Αγ.Νικόλαος Λασιθίου, Πάτρα, Πρέβεζα, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, Σέρρες, Χίος, Ρόδος είναι μόνο μερικές από αυτές. Το Νοέμβριο ξεκίνησε την 2η χρονιά προγραμματισμένων παραστάσεων της στην Αθήνα, η οποία ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο. Και το ταξίδι συνεχίζεται, έχοντας στόχο να παρουσιαστεί από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα διατηρώντας την πεποίθηση, πως ένα πολιτισμικό αγαθό, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφορά μόνο την Αθήνα και πως όσο απλώνουν οι ρίζες, το δέντρο στεριώνει καλύτερα.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Πάνε δέκα χρόνια ακριβώς, από την γνωριμία μου με τον απίστευτης ομορφιάς, μυθιστορηματικό τολμώ να πω κόσμο, του θρακιώτη συγγραφέα. Που ναι μεν για κείνον ο κόσμος αυτός, έκρυβε τραύμα, πίκρες και ματαιώσεις, εν τέλει όμως σε μας τους εξ αποστάσεως παρατηρητές του, φανέρωσε πώς το τραύμα αυτό δύναται να γίνει θαύμα. Υπό προϋποθέσεις ασφαλώς. Η συνεργασία μου τότε με τον Δήμο Αβδελιώδη, ως Βιζυηνός στο Αμάρτημα της μητρός μου, υπήρξε καθοριστική στην εισαγωγή μου στον κόσμο αυτό.
Σύνηθες όσο και αναγκαίο νομίζω σε όλους να επιστρέφουν κατά καιρούς για κάποιο λόγο, γνωστό ή άγνωστο σε γεγονότα και καταστάσεις της ζωής τους που τους σημάδεψαν θετικά ή αρνητικά, ανακαλώντας μέσω της μνήμης αλλά και της φαντασίας τους, το βίωμα αυτό. Η αναπλαστική ικανότητα του βιώματος μέσω της φαντασίας είναι απαραίτητη, αφού το βίωμα δεν μπορεί να είναι ποτέ το ίδιο. Αιτία, κατά βάση ο χρόνος. Κι εμείς που αλλάζουμε μαζί του. Η αλλαγή αυτή του τρόπου θεώρησης των πραγμάτων, είναι καθοριστικός παράγοντας για το ίδιο το γεγονός που δεν ανήκει πλέον εξ ολοκλήρου στο παρελθόν αλλά κυρίως στο παρών της αφήγησης, που στην περίπτωση του θεάτρου συνιστά σκηνική πράξη.
Αυτή η ψυχαναλυτικής μορφής πρακτική, υπήρξε για μένα η αιτία ή η αφορμή, ν΄ ασχοληθώ ξανά, με το διήγημα αυτό, με διπλή αυτήν την φορά ιδιότητα. Άλλωστε Το αμάρτημα της μητρός μου, είναι το πρώτο Ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα. Καθόλου τυχαίο αν σκεφτούμε ότι ο συγγραφέας σπούδασε φιλοσοφία και ψυχολογία στην Γερμανία. Παρόλα αυτά ένα βαθύ τραύμα, δεν φεύγει ποτέ εντελώς. Μπορείς όμως να μάθεις να ζεις μ΄αυτό. Κι αυτό είναι το θαύμα. Να θυμάσαι χωρίς φόβο και να ξεχνάς χωρίς ενοχή.
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος: «Το τραύμα μπορεί να γίνει θαύμα»
Οι συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Σκηνικά/ Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Σχεδιασμός κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός φωτισμών: Ιφιγένεια Γιαννιού
Βοηθός Σκηνοθέτη: Φάνης Σακελλαρίου
Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
Video: Θάνος Μαργαρίτης
Γραφιστική επιμέλεια: xMx graphics
Παραγωγή: Phronesis (AΜKE)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή 9 ,Σάββατο 10 & Κυριακή 11 Μαϊου 2025 στις 9.00μ.μ.
στο Μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος: 14€
Μειωμένο: 12€
Διάρκεια παράστασης :85λεπτά
Προπώληση: ntng.gr |more.com | 11876 |
Πληροφορίες- κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ
Σχόλια για αυτό το άρθρο